20/01/2024
Ik lijd
De pijn die ik plots na de afwijzing in mezelf voel, voelt ondraaglijk
Ik wil me verstoppen
Ver weg van deze pijnlijke plek
De plek in mij
Waar, in het nu, het verleden zo hard wordt geraakt
In mij
Diep in mij
Voel ik de ondraaglijke pijn van afwijzing en verlaten worden
Mijn kleine ik is intens verdrietig en moedeloos
Mijn grote ik is furieus en wil actie
“Ik wil controle!’ Hoor ik mijn grote ik schreeuwen
“Ik wil compassie en gehoord worden, hoor ik mijn kleine ik fluisteren
Daar in de stilte hoor ik haar fluisteren. Daar waar ik normaal alleen het schreeuwen gehoord en gevolgd had, heb ik nu een andere keuze gemaakt
Ik kies er voor om mijn kleine ik met compassie ruimte te geven. Te zien, te voelen èn te horen. De rauwe pijn die ze me laat voelen te omarmen en er te laten zijn. Zonder oordeel of oplossing, haar op dat moment te geven wat ik of anderen haar vroeger niet kon(den) geven.
Compassie, warmte, veiligheid, een luisterend oor
Daar in die donkerte en zwaarte
Daar op dat moment, begint mijn grote ik te begrijpen
Dat de moedeloosheid die ik in het nu ervaar, hoort bij het verleden
Het is voorbij
Ik heb nu wèl een keuze
Die keuze voelen èn maken
Om mezelf te voorzien in dàt waar ik vroeger zo naar verlangde
Maakt me rustig
Maakt me vrij
Van het verleden
Ik kies er voor om de pijn te doorvoelen
Er mee te zijn
Het maakt me sterker voel ik
Ik kan bij mezelf blijven ondanks de afwijzing
Ik zie mezelf
Ik hoor mezelf
Ik lief mezelf
Ik vier mezelf
En ik leid🤍
Voel jij wanneer jou innerlijke kind zich laat zien en horen? 🍀
