Miranda Uitvaartzorg

18/08/2025

Uitvaartkosten

U heeft het vast wel gehoord of gelezen: de uitvaartkosten zijn gestegen. En ja, dat klopt. Maar dat geldt helaas niet alleen voor een uitvaart. De prijzen zijn op veel plekken omhooggegaan, bij de bakker, de bloemist, de supermarkt en die stijging merken we dus ook bij een afscheid.

Toch wil ik graag benadrukken: een uitvaart hoeft niet per se heel duur te zijn. En bovendien: wat is eigenlijk ‘duur’? Het hangt er maar net vanaf wat je ervoor krijgt, en wat de wensen zijn van de overledene en de nabestaanden. Elk afscheid is maatwerk.

Daarom vraag ik altijd: “Wil je dat ik rekening houd met een bepaald budget?” Samen kijken we dan wat er mogelijk is. Ik maak een duidelijk kostenoverzicht en ben altijd open en transparant over wat alles kost. Geen verrassingen achteraf. Eigen ideeën en inbreng zijn ook altijd welkom. Sterker nog, dat is vaak juist het begin van het rouwproces. Samen iets moois en passends bedenken en vormgeven… het helpt echt bij het verwerken van verlies.

Soms is er ook een uitvaartverzekering die een deel van de kosten dekt. Dat kan helpen, maar ook zonder verzekering zijn er altijd keuzes te maken die passen bij wat iemand wil of wat mogelijk is. Een afscheid hoeft niet standaard te zijn. Het gaat erom dat het past bij de persoon die is overleden, bij hoe hij of zij in het leven stond, en op welk moment in het leven het afscheid komt.

Natuurlijk zijn er uitgaven waar je niet omheen kunt. Maar er is altijd iets te kiezen, en een kleiner budget betekent echt niet automatisch een minder mooi afscheid. Ook met weinig middelen kun je iets heel liefdevols en waardevols neerzetten.

Kijk dus vooral naar wat bij jóu past. Want hoe groot of klein ook, elk afscheid verdient het om bijzonder te zijn.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

16/07/2025

Vakantie

De vakantieperiode is weer begonnen. Of je nu de zon opzoekt, de bergen intrekt of lekker dichtbij huis blijft: de grote vraag is toch vaak weer, heb je alles goed geregeld? En dan bedoel ik niet of je slippers in je koffer zitten, maar je reis- en zorgverzekering. We staan er niet altijd bij stil, maar wat als er op vakantie iets gebeurt? Een ongeluk, ziekte of iets wat je simpelweg niet zelf in de hand hebt. Je kunt op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. Het is geen prettig onderwerp, maar wel belangrijk: wat als je komt te overlijden tijdens je vakantie? Een overlijden in het buitenland is niet alleen onverwacht en verdrietig, het brengt ook veel geregel met zich mee. Denk aan een andere taal, cultuur en wetgeving. Elk land heeft z’n eigen regels en procedures. Wat is de oorzaak van overlijden? Hoe snel kan iemand gerepatrieerd worden, dus naar huis komen?

We willen dat de overledene zo snel mogelijk weer thuiskomt, maar daar gaat veel aan vooraf: formulieren, overleg met instanties, vervoer per vliegtuig of over de weg. En dat kost tijd. Soms een paar dagen, soms meer dan een week. De kosten kunnen dan flink oplopen. Daarom mijn advies: check voor vertrek goed hoe je verzekerd bent. Zit repatriëring inbegrepen in je polis? Is er ook dekking bij overlijden? Veel mensen denken dat een standaard reisverzekering alles dekt, maar helaas blijkt in de praktijk vaak van niet. En als je dan ineens alles zelf moet betalen, terwijl je daar financieel niet op bent voorbereid, komt er nóg een klap bovenop het verdriet. Dus mijn tip: kijk het na voordat je op reis gaat. Gewoon, voor de zekerheid. Dan kun je met een gerust hart op vakantie. Ik wens je een mooie, ontspannen én veilige vakantie toe!

Op reis
Mensen gaan op reis,
met de auto, vliegtuig of de trein.
Ik zou jarenlang reizen,
om nog even bij jou te kunnen zijn.
Maar ik weet dat dat niet kan,
dus neem ik je mee in mijn hart.
Ik maak er weer het beste van,
een reis met een randje zwart.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

18/06/2025

De cirkel weer rond

Een paar maanden geleden begeleidde ik een uitvaart. Kort daarna had ik een nazorggesprek met de echtgenote. We blikten samen terug op het onverwachte afscheid en namen ook de tijd om de factuur door te nemen.

Tot ik enkele weken geleden een appje van haar ontving, met de vraag of ik nog eens langs wilde komen. Dat verraste me, alles was immers al netjes afgerond. Toen ik vroeg of ik me ergens op moest voorbereiden, kreeg ik een eenvoudig antwoord: “Nee hoor.” We planden een afspraak, en rond koffietijd reed ik naar hun huis. Daar werd ik warm ontvangen, met een kop koffie en een heerlijke beschuit met aardbeien.

Al snel werd duidelijk waarom ze me opnieuw hadden uitgenodigd. De echtgenote vertelde dat ze me graag wilde meenemen wat er na ons contact was gebeurd. Ze vertelden hoe ze de urn van haar man hadden opgehaald bij het crematorium. Ieder had een kleine, persoonlijke urn uitgekozen, zo had ieder nog een klein stukje van hun man en vader thuis. Enige tijd later, tijdens een weekend weg samen met haar kinderen en kleinkinderen, hadden ze haar man, vader en opa verstrooid op hun geliefde en mooie plek.

Ik mocht meekijken naar foto’s van dat mooie moment. Zo liefdevol… De kleinkinderen waren erbij betrokken, op een manier die helemaal bij hen paste. Het raakte me om te horen dat mijn benadering tijdens de uitvaart, waarbij ik de
kinderen ruimte gaf om het op hun eigen manier te beleven, zoveel had betekend. De ouders wisten vooraf niet goed hoe ze hun kinderen erbij konden betrekken. Ze vertelden dat ik hen had geholpen die ruimte te zien en te geven. Alles gebeurde in overleg, met aandacht voor wat
ieder kind nodig had.

Het gemis is er nog steeds, dat blijft. En ik kan het verdriet niet wegnemen. Maar ik heb het, zo zeiden ze zelf, een beetje zachter gemaakt. Zodat iedereen op zijn of haar manier verder kan. Als blijk van hun dank kreeg ik een prachtige, kleurrijke vaas vol bloemen. En van de kleinkinderen een liefdevolle tekening, vol mooie woorden. Dat raakte me diep. Zo was de cirkel voor het gezin, maar ook voor mij weer rond.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

21/05/2025

BIJZONDERE ONTMOETING

Aan het begin van de avond werd ik gebeld door een dame die graag een afspraak met mij wilde maken. Nee, ze was niet ziek en ging ook niet overlijden, maar, zo zei ze zelf, ze had inmiddels wel een mooie leeftijd bereikt. Omdat ik op dat moment niet genoeg tijd had, belde ik haar de volgende dag terug. Toen ze haar verhaal en haar gedachten met me had gedeeld, spraken we af dat ik bij haar thuis langs zou komen.

Op een koude, maar zonnige ochtend reed ik naar haar toe. Ze opende de deur met een warme glimlach en complimenteerde me meteen: hoe netjes ik eruitzag in mijn jurk en jasje, met die riem erbij. De koffie werd gezet en we begonnen ons gesprek. Ze vertelde waarom ze contact met me had gezocht en gaf eerlijk toe dat ze ook gewoon benieuwd was naar wie er nu eigenlijk achter de vrouw zat die al die columns in de krant schreef.

Wat volgde was een openhartig en mooi gesprek, waarin ze haar levensverhaal met me deelde en vertelde hoe ze haar afscheid voor zich zag. Maar ze vroeg zich af: Is dat eigenlijk nog wel mogelijk?

Ik kon haar gelukkig wat duidelijkheid geven, waarna we afscheid namen. Ze had nu genoeg informatie om er rustig over na te denken. Toen ik haar mijn visitekaartje overhandigde, keek ze aandachtig naar de foto en zei: “Maar... die riem op jouw kaartje, die draag je nu ook!” Wat was ze scherp en opmerkzaam, ik glimlachte en zei dat ze er écht oog voor had. Ze glimlachte terug.

Of ik even wilde wachten, vroeg ze toen. Ze moest even naar boven. Een paar minuten later kwam ze terug met een prachtige riem in haar handen. “Deze zou jou mooi staan,” zei ze. Ze droeg hem zelf niet meer, en vond hem te mooi om zomaar naar de kringloop te brengen. Of ze mij er misschien blij mee kon maken.

Ontroerd en dankbaar nam ik de riem aan. Wat bijzonder dat zoiets liefs en onverwachts op mijn pad mocht komen. Een klein gebaar, maar met zoveel warmte gegeven. Het werd een ochtend om te koesteren. Een ontmoeting die me bijblijft.

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

18/05/2025

Vanochtend samen met Annet Boin-Nijenhuis een samenzijn met onze wandelgroep. Deze keer waren wij te gast bij Twentse Trots , van Marije Elderink.
Om 10.00 uur werden we verwelkomt met een kop koffie en een broodje eigengemaakte kaas.
Tijdens de koffie vertelde Marije over het ontstaan van haar kaasmakerij en over de geschiedenis van hun familie boerderij.
De koffie was op, we kregen een rondleiding over de boerderij en Marije liet haar kaasmakerij zien. Het was ontzettend mooi om te horen en zien, en natuurlijk te proeven 😋 hoe een biologische boer te werk gaat, wanneer ben je een biologische boer en wat moet je ervoor doen, waar werk je mee.
Wat een mooie maar ook arbeidsintensieve processen zijn dat.
Na de proeverij konden we nog even napraten voordat we onze weg naar huis konden vervolgen.
Deze ochtend was anders, omdat we niet gingen wandelen, maar ook leuk om een x iets anders te mogen organiseren!
Met dank aan Marije voor haar gastvrijheid!

04/05/2025

22/04/2025

Lintjesregen

Op vrijdag 25 april worden de koninklijke onderscheidingen weer uitgereikt – een feestelijk moment dat traditiegetrouw plaatsvindt op de laatste werkdag voor de verjaardag van de koning. Wist je dat zo’n onderscheiding eigenlijk eigendom blijft van de Nederlandse staat? Na het overlijden van de ontvanger moet deze namelijk worden ingeleverd.

De ingeleverde onderscheidingen worden vervolgens schoongemaakt, waar nodig gerepareerd en daarna opnieuw gebruikt. Dat maakt het toch wel iets bijzonders, zo’n lintje! Soms zie je op een rouwkaart of in een overlijdensadvertentie dat iemand vermeld wordt met zijn of haar koninklijke onderscheiding. Een mooi eerbetoon, want zo’n lintje kan tijdens de uitvaartceremonie ook echt een symbolische plek krijgen. De Nederlandse staat heeft hier wel duidelijke richtlijnen voor.

Bij een opbaring mag de onderscheiding opgespeld worden op de kleding van de overledene. Op het moment dat de kist definitief gesloten wordt, moeten de onderscheidingen verwijderd worden. Ze kunnen daarna nog wel zichtbaar zijn – bijvoorbeeld op een zogenoemd onderscheidingskussen, dat je op of bij de kist plaatst. Belangrijk om te weten: onderscheidingen mogen nooit op de grond gelegd worden, ook niet bij het graf.

Na de uitvaart worden de onderscheidingen weer teruggevraagd door de staat. Nabestaanden ontvangen hiervoor automatisch een brief. Wil je de onderscheiding liever behouden? Dan kun je ervoor kiezen om deze tegen betaling in bruikleen te nemen, zodat je het lintje van je dierbare nog wat langer bij je kunt houden.

Ik wens iedereen een mooie en gezellige
Koningsdag!

Gewoon….
omdat iedere uitvaart zorg verdient.

01/04/2025

Het afscheid van opa

Op een middag werd ik gebeld door een dame, haar man was sneller dan verwacht overleden in het ziekenhuis. Aangezien ik niet in de gelegenheid was om er meteen naartoe te gaan, spraken we af dat ik aan het begin van de avond bij haar langs zou komen. Op haar vraag, mogen de kleinkinderen er ook bij zijn, ”ik wil ze er zoveel mogelijk bij betrekken”, was mijn antwoord: “Maar natuurlijk, dat is alleen maar fijn”.

Die avond maakte ik kennis met het gezin en de kleinkinderen. Samen konden we in grote lijnen het afscheid vormgeven. De kleinkinderen wilden van alles weten, ze vonden het spannend wat er allemaal zou gaan gebeuren de komende dagen. Ook waren ze erg creatief bezig, ze maakten mooie kleurplaten voor hun lieve opa, met wie ze een fijn contact hadden. Opa was altijd, door omstandigheden, thuis voor hen. Toen ik voorstelde dat het misschien wel mooi was om van ieder kleinkind een hartvorm helium ballon te kopen, werden ze
meteen enthousiast. Ik ging naar de plaatselijke winkel om ze te kopen, maar… helaas, de juiste kleuren waren er niet meer. De winkeleigenaar ging ze bestellen en hopelijk waren ze op tijd voor de condoleance. Twee uurtjes voor de condoleance belde hij, de ballonnen waren bezorgd. Gelukkig! Hij ging ze vullen met helium en voor de condoleance kon ik ze ophalen en meenemen, hoe fijn was dat, zo’n mooie samenwerking.

De kleinkinderen waren blij verrast met de ballonnen voor hun opa. Tijdens de condoleance hebben wij de mooie harten achter opa neergezet. Na afloop namen we ze mee voor het definitieve afscheid waar ze ook een mooi plekje kregen. Toen alles achter de rug was namen de kleinkinderen ieder hun eigen hart ballon mee naar huis, om een mooi plekje te geven. Enkele weken later zou opa jarig zijn geweest, en toen kwam een kleinkind op het idee, zullen we op opa zijn verjaardag de ballonen loslaten, en naar opa laten waaien? Samen met de ouders gingen ze op pad waar ook opa zijn afscheid had plaatsgevonden en lieten ze op een mooie plek de ballonnen los, om zo hun opa te herdenken op zijn verjaardag en iets naar hem toe te sturen. Wat een mooie gedachte. Wat kunnen kinderen dan ook creatief zijn. Geweldig om te zien. Zo werd het een mooie afsluiting. Ik kreeg een filmpje toegestuurd, zodat ik ook een klein beetje bij hun was, hoe lief!

Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.

05/03/2025

Leef je eigen leven en vorm je eigen afscheid

Op een ochtend werd ik gebeld door een jongeman. Zijn vader was sneller dan verwacht in het ziekenhuis overleden. Zijn vraag was of ik hem en zijn familie kon begeleiden. Omdat ik niet in de gelegenheid was om in uitgebreid in gesprek te gaan heb ik voorgesteld om, wanneer ik ruimte had terug te bellen. Ook moest ik in mijn hoofd even schakelen om te kijken of het wel paste in mijn agenda.

Ondertussen stuurde de zoon mijn een appje dat de familie niet veel wensen had, maar ondanks dat heb je toch altijd achter de schermen dezelfde tijd aan voorbereidingen nodig. Zodra ik weer in de auto zat heb ik de jongeman gebeld en naar hun wensen geluisterd en besloten dat ik deze familie kon begeleiden. We spraken af dat ik een uurtje
later bij de familie zou zijn.

Ik werd ontvangen en met een kop koffie en al pratende werden hun wensen mij duidelijk. Haar man, zijn vader wilde in alle eenvoud, zoals hij de laatste jaren geleefd had, ook in eenvoud zijn afscheid laten plaats vinden. Hij had niks met aula’s en condoleances. Door samen in gesprek te gaan kon ik de ideeën en regels vertellen en samen met hun wensen kwamen we tot een mooi afscheid. Nadat meneer verzorgd en gekleed was hebben wij hem nog voor 1 dag naar huis gebracht, zijn geliefde plek midden in de mooie natuur. Zo konden de mensen die hem lief waren op persoonlijke uitnodiging, ongedwongen afscheid nemen in huiselijke kring met een kop koffie, drankje en een hapje. Ook konden de huisdieren hem zo nog een keer zien en ook op deze manier afscheid nemen. Een dag later heb ik ’s avonds, met mijn zorgteam, meneer weer thuis opgehaald. Samen met zijn gezin hebben we meneer naar de poort van zijn huis begeleid. Iedereen had een kaarsje in zijn hand, maar dit gebaar paste waarschijnlijk toch niet zo bij meneer, want de kaarsjes waaiden steeds weer uit... alsof het zo moest zijn.

Bij de poort zwaaide zijn gezin hem uit en gingen wij met meneer op pad. De volgende dag mocht ik meneer begeleiden naar het crematorium, op de manier zoals hij en zijn gezin hadden gewenst. Zo heeft ieder zijn eigen leven geleefd en ook zo zijn eigen wensen bij het afscheid.

Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.

31/01/2025

Een unieke kist, met liefde

Aan het einde van een zaterdagochtend kreeg ik een telefoontje van een jongeman. Zijn vader zou binnen afzienbare tijd overlijden, en hij vroeg of ik de uitvaart wilde en kon begeleiden. Na een kort gesprek waarin we de belangrijkste informatie uitwisselden, kwamen we overeen dat ik diezelfde middag langs zou komen om kennis te maken en alles af te stemmen. Zo zouden ze, wanneer het moment van overlijden zou komen, precies weten wat er te doen stond.

Bij mijn aankomst die middag werd ik hartelijk ontvangen door de echtgenote en haar gezin. We gingen rond de tafel zitten, koffie werd geschonken, en ik begon het gesprek over wat zo’n week van afscheid nemen zou kunnen inhouden: wat mag wel, wat kan niet, en hoe zij zich het afscheid voorstelden. Toen ik vroeg of ze al een idee hadden welke kist ze voor hun vader in gedachten hadden, kwam er een verrassend antwoord: “Wij gaan de kist zelf maken. Mag dat?”

Natuurlijk, dat mag! Wat een bijzonder idee, als er maar genoeg tijd is. De zonen hadden al wat gedachten over de kist, en we bespraken wat er technisch mogelijk was: maatvoering, materiaal, en de benodigde richtlijnen voor veiligheid. Maar dat leek hen geen probleem; ze zouden het samen doen. De volgende ochtend overleed de heer in alle rust, en na de laatste afstemming konden de zonen echt aan de slag. Ze gingen op zoek naar hout, maar dat viel nog niet mee, aangezien veel bouwmarkten vanwege de feestdagen gesloten waren. Toch vonden ze wat ze nodig hadden, en de eerste hand werd gelegd aan hun unieke ontwerp.

Toen de kist in grote lijnen klaar was, vroegen ze me of ik er mijn blik op wilde werpen. Natuurlijk deed ik dat. Wat een prachtig ontwerp, met zoveel liefde gemaakt. De kist kreeg vervolgens de finishing touch: de bekleding, zorgvuldig uitgekozen door de vrouw en dochters van de overledene, maakte het helemaal af.
Omdat de kist naturel was, en wel iets persoonlijks kon gebruiken, had ik de kleinkinderen mijn schatkist, gevuld met houten figuurtjes gegeven, zo konden zij er allemaal een boodschap voor hun opa opzetten en ze mooi op de kist plakken. Wat een creativiteit! Zo droegen de kinderen hun steentje bij, elk op hun eigen manier, met zoveel zorg en liefde.

Er kwamen ontzettend veel mooie reacties van de
familie en andere nabestaanden. Iedereen had op zijn of haar manier bijgedragen aan dit afscheid. Zo werd het een proces van samen creëren, van samen afscheid nemen, op een manier die bij hen paste.

Dit is wat ik het mooiste vind aan mijn werk; een
afscheid dat werkelijk bij de persoon en zijn of haar familie past. En het mooiste? Iedereen had op zijn of haar manier iets unieks en waardevols bijgedragen. Met zoveel liefde gedaan.

Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.

Foto: Susan Busschers
in overleg met de betreffende familie geplaatst

13/01/2025

Alle goeds!

Allereerst wil ik u alle goeds wensen voor 2025, dat het een jaar mag worden in goede gezondheid en veel mooie lichtpuntjes. Dat ook ik dit jaar weer het vertrouwen van de families mag krijgen om samen het afscheid van hun dierbare te begeleiden.

Afgelopen tijd kreeg ik regelmatig de opmerking, wat duurt het toch lang voordat er iemand gecremeerd of begraven wordt. Waarom is dat? Kan dat wel? Wettelijk gezien mag een overledene volgens de wet op de lijkbezorging niet eerder dan 36 uur na overlijden en uiterlijk de 6e werkdag gecremeerd of begraven worden. De dag van overlijden telt niet mee, evenals het weekend en feestdagen. Rondom de feestdagen zijn er altijd minder werkdagen, maar je hebt ook de tijd nodig om het afscheid voor te bereiden en afscheid te nemen. Soms zijn er belangrijke data waaraan gedacht moet worden; verjaardagen, trouwdagen maar ook de locatie moet beschikbaar zijn en het aantal personen moet passen in de locatie, dus allemaal zaken om rekening mee te houden. Als dat allemaal helder is kun je een afscheid plannen. Soms kan het dus zo zijn dat er ruim een week tussen overlijden en het definitieve afscheid zit, voor de een is dit fijn, voor de ander is het te lang. Daarom is het ook belangrijk om te kijken wat bij de nabestaanden past en de wens van de overledene was. Het belangrijkste is dat het afscheid bij de overledene en nabestaanden past, het is hun afscheid en je kunt het maar 1 keer goed doen!

Gewoon…. omdat iedere uitvaart zorg verdient.

Een nieuw jaar is weer gestart,
Een nieuw jaar, het blijft apart.
Je denkt te weten hoe het zal verlopen,
of het ook zo gaat, is alleen maar te hopen.

Nieuwe ervaringen komen weer voorbij,
koester de mooiste, want dat maakt je blij.
Vergaande dromen en nieuwe dromen,
we zullen ze allemaal weer tegenkomen.

Leef het leven, zolang het mag duren,
jouw levenspad kun je niet sturen.
Hoe je dit komende jaar ook hebt bedacht,
Geniet juist van wat je niet verwacht.

07/12/2024

LICHTPUNTJES
We zijn alweer in december aangekomen, de 1ste advent is alweer een feit. Wat gaat de tijd toch snel voorbij.. Voor mij is december altijd weer een terugblik op het jaar.

Ik kan met dankbaarheid terugkijken op 2024. Vele lieve families wisten mij weer te vinden om samen het afscheid van hun overledene vorm te geven, sommige families vaker als verwacht en gewenst, ik mocht er steeds weer zijn in hun moeilijkste periode van afscheid nemen. Ook mocht ik dit jaar in maart weer de herinneringsavond in de Maria Geboorte kerk organiseren samen met Sophie, Susette en Judith en de vele vrijwilligers van de kerk en alle andere helpende handen. Wat waren er veel mensen, iedere naam werd genoemd en zo herdachten wij ieder die zo geliefd was en zo gemist wordt. De mooie passende muziek van de coverband WAAZ, samen de herdenking afsluiten met de heerlijke koffie van Stef “Missie Koffie” met het lekkers erbij. Wat een bijzondere en mooie avond, met allemaal dankbare mensen die erbij aanwezig waren. Zo worden zij die zo worden gemist niet vergeten zolang wij hun naam blijven noemen!

Ook onze wandelgroep bestond dit jaar alweer 5 jaar. Op een zondag in mei hebben wij dit samen met onze groep gevierd. Bij Pannenkoekhoes De Stroper waren we weer welkom. We begonnen samen met een kop koffie met een lekker stuk huisgemaakt gebak. Wat was het een bijzondere en fijne ochtend. Er zijn nog wandelaars bij vanaf het begin, maar ook hebben we dit jaar afscheid moeten nemen van een lief persoon die er ook altijd was. Dankbaar voor de mooie locaties waar we altijd welkom zijn, die met ons meedenken en het de mensen gunnen om samen een mooie ochtend te hebben. We hebben een fijne groep mensen. Ook voor komend jaar hebben we weer mooie locaties gevonden en zijn we daar welkom.

Ik hoop dat u een fijne december maand tegemoet mag gaan, ieder op zijn of haar manier. Ik wens u alvast fijne kerstdagen met ieder die u lief is en een goed uiteinde, en een gezond, liefdevol en mooi 2025!

Lichtpuntjes
Lichtpuntjes, soms zijn ze groot
Soms zijn ze klein
Je hoeft ze niet te zoeken
Je kunt ze ook zijn!