https://www.facebook.com/315589731836914/

Jaime Maria, Maasbree (2025)

06/11/2024

Wat doe je als de deur op een kier staat? Open deur vraag. Zo stonden we ineens in een pottenbakkerswinkeltje. En verdikkie, alles was mooi. Maar geen tijd. We werden gemaand weer aan te sluiten bij ‘t klasje. Onze rondleider was schooldirecteur geweest en genoot zichtbaar van de throwbacks naar ellendige schoolreisjes. Weglopers, een zieke, meerdere “door alles heen praters”, dromers & allesweters, lolbroek & flapdrol. All inclusive in dit groepje van 14 Berden nichtjes. Samen op pad voor onze jaarlijkse nichtjesdag. 14 x wel heel veel dezelfde trekjes.

Dit “schoolreisje” bracht ons naar Steyl. Missiemuseum & kloostertuinen. Grot & kerk. Maar ja, die pottenbakker. Daar móest ik een keer terug. Had in mijn haast nog een flyer meegegrist. “Open Dag” zag ik. Mét demonstraties & koffie.

Pottenbakken, klei. Het kwam vroeger bij ons thuis vaak voorbij. In gesprekken, creaties of tastbaar. Als pap weer eens groooote voorraden klei kocht om z’n ideeën nooit uit te voeren. En altijd weer dat verhaal; dat hij na 1 boetseerles was gestopt omdat ‘ie te goed was. Te demotiverend voor de anderen als hij zou blijven.

Mam deed nóg vroeger een pottenbakcursus. Onverdienstelijk. Slechts 1 resultaat is bewaard gebleven. Na wat omzwervingen is die pot weer terug in de familie. Pap had ‘m ooit weggeven aan ‘n vriend met een kasteel. “Daar staat dat lelijke ding beter”. En toen stierf mam en besloten we dat juist díe pot haar urn moest worden. Leek ervoor gemaakt. De pot kwam weer thuis. Pap maakte er een messing dekseltje op. Hij ‘t deksel zij de pot. Hoe symbolisch mijmerde ik.

Open dag dus. Er was gemberkoek onder een theedoek. De koffie lekkerder dan thuis. Overal iets te zien. Een vluchtige blik naar rechts en een vriendelijk gedag. Verhip. De buurvrouw van mam. Niet meer gezien sinds toen. Wat een toevalligheid. Er volgde zó een fijn gesprek. Ze vertelde dat ze met pap op boetseren had gezeten. Jammer want hij was maar 1 les geweest. (Yep) Ik vertelde haar over de pot van mam. Dat die, met haar, thuis is. Praatten over de kinderen. Liet haar zien wat ik voor moois gekocht had. Dronken nog een koffie. Art is Therapy. Zo zegt men & mee eens.

04/07/2024

🤍 Ergens op een zaterdagochtend toen ik niet meer durfde te kijken naar mijn schermtijd & mezelf een telefoonverbod gaf, pakte ik een fineliner en griste ik ‘n blanco velletje papier uit de kast. Wat gekrabbel later stond er een kraai op papier. Voor de ornithologen onder ons; het kan ook een roek of zo zijn maar dan klopt mijn verhaal niet meer dus voor nu is het een kraai. Waarom een kraai? Misschien heb ik naar buiten zitten staren en zag ik de plastic kraaien in onze tuin. Staan er al jaren. Geen idee. Of viel me de kandelaar op? Die heeft de vorm van een kraaienpoot. Symbolisch cadeau. “Laatst” gekregen voor mijn 40e verjaring.

Terug naar ‘t verhaal. Verdikkie dacht ik. Best prima. Die tekening. Liet er 50 ansichtkaarten van drukken. Ooit in ‘n ver verleden had ik een grafisch ontwerpbureau. Waarom? Er zit werkelijk geen rode draad in mijn activiteiten. Maar kaartjes ontwerpen ga ik nooit meer doen. Denk ik. Hoe dan ook; dit was leuk. Door dat getekende ding zag ik dus ineens meer kraai-dingen. Hoewel ik niet heel zweverig wil lijken, zocht ik het toch even op:

“Kraai; associatie met de dood. Begeleiders die tussen hemel & aarde een oogje in het zeil houden of het wel goed met je gaat. Ze komen een groet brengen van overleden geliefden en laten je weten dat je nooit alleen bent.”

“Nieuw begin, innerlijke wijsheid mag ontwaken. Creativiteit ontwikkelen. Transformatie en verandering omarmen. Openstaan voor de spirituele wereld.”

“Als je de kraai vaak ziet is ‘t een teken dat je aandacht moet besteden aan je innerlijke stem. De kraai kan je boodschappen geven over je leven en je helpen de juiste keuzes te maken.”

Zo vals als een kraai, kraaienpoten, vogelverschikker. Onterecht slechte vibe rondom die kraai die zo z’n best doet om moois te brengen. Ik neem de boodschappen van deze boodschapper graag aan.

En het kraaien ansichtkaartje? Een van de eerste exemplaren gaf ik aan mijn nichtje die heel recent de deuren van haar winkel opende. De andere 46 vliegen vast ook snel uit.

21/11/2023

🤍 Geen ontbijt dit keer maar samen met LINDE - The shop een mega fijn food en mode event in elkaar gesleuteld. Wat was dit een heerlijke avond! En donderdag gewoon nog een keer zo’n feestje! (Tickets zijn helaas al helemaal uitverkocht🤎)

Hadden we samen niet kunnen bedenken hoor… Dat dit zo uit zou pakken. Paar weekjes terug beetje impulsief een “save the date” op onze insta stories gegooid. Als stok achter de deur zodat we al die leuke plannen zeker wél samen verder uit zouden werken. En we did. Een paar gezellige koffietjes en wijntjes verder (en een heule hoop extra en meer werk eromheen) waren we er compleet chaotisch klaar voor. Wát was dit leuk. As said; op naar donderdag!

20/10/2023

🤍 Kiezen… typte er laatst al over hè. “Ja” zeggen! Overal voor gaan want zoveel is leuk.

Zoveel ís leuk! Maar sommige dingen zijn leuker. Yep. En dan ga ik toch maar “nee” zeggen toevoegen aan m’n skills. Want dat lukt me dus gewoon niet. Tot nu toe. Dus een “nee” voor de ontbijtjes zoals ze nu zijn. Altijd bedenk ik wel ik een reden om toch dat ene extra ontbijtje aan te nemen. Omdat er al een bestelling staat, omdat ik de reden van de bestelling lieflijk vind, omdat ik de besteller heel goed ken. Of juist niet. Je snapt het wel. Kinderen rollen dan met hun ogen. Wouter kijkt me dan aan met dé blik. Maar het allerbelangrijkste is echt zeker wel omdat ikzelf het liever net even anders wil gaan doen. Voor nu en misschien wel voor “altijd”.

Tis geen wereldnieuws en ook geen noemenswaardig dorpsnieuws maar door ‘t hier te typen kan ik me verschuilen achter dit berichtje als ik dus “nee” tegen je zeg.

Lange tafels, liefde voor de mooiste tafels, grote of iets minder grote groepen mensen aan de tafel. Samenwerkingen. Op de fijnste locaties en die dan ook leuk maken. In store, outdoor, @ ‘n andere plek of at home. Kan natuurlijk ook zakelijk. Even in een andere setting rond de tafel zonder weg te moeten van de, (ieuw!), de zaak. Maak ‘t af, als je wilt met menukaartjes, naamkaartjes & whatever (hulde aan m’n grafisch verleden) of het maken van een post voor je socials mét tekst. Want ja, dat schrijven doe ik net zo lief. Tuurlijk zorg ik dan ook voor lekkers op tafel. Breakfast stories of tablestories tijdens de lunch . High-tea gathering. Verzin ‘t maar of verzin ‘t met me. Yess? Stuur me ‘n berichtje en dan bedenken we samen bij de koffie (met wat lekkers erbij) iets heul erg leuks!

Oh en natuurlijk, alle ontbijtjes die al afgesproken zijn, gaan gewoon nog door. 🤎🥐

20/07/2023

🤍 Champignons a l’escargot.
Sommige gerechtjes vergeet je jamais, nooit, never ever meer.

Dinsdag 30 juni 2020, Lieve Hemel was dicht. (Bedenk me nu wat een beetje toevallige, gekkige speling van woorden dit gaat zijn) Soit. Lieve Hemel was dus dicht, maar het was ook m**s allerlaatste dag & avond. Wat doe je zo’n gekke, hectische laatste dag? Bed verschonen, plintjes afstoffen. Dingen waarvan je later denkt.. “why?” Ineens schoot me iets te binnen. Laatste dag, laatste avondmaal. “Mam, wat wil je het allerliefst eten straks?” Ik ging maar even voorbij aan ‘t feit dat ze niet veel meer at. En ook niet deed aan lievelingsdingen. Maar warempel. Dit keer wel. “Eten? Wat ik laatst in Sevenum at. Met champignons, brood & ‘n heerlijk sausje. Annelies weet wat het is. Vraag maar aan haar.” Annelies, mijn peettante, m**s vriendin sinds always, ex-schoonzus en overbuurvrouw wist het wel. Champignons à l’escargot. Mooi. Ze vertelde er ook bij dat ze het samen hadden gegeten. Op een perfecte avond. Warm. Wijntje erbij. Dat ze die avond, toen er nog niks aan de hand leek, zo genoten hadden. Soms heb je zo’n momenten hè. Die je zo’n geluksgevoel geven. Dat ‘t klopt en je niet weg wil..

Die champignons.. een last-minute plan en snelheid was geboden & ik moest hemel en aarde bewegen. Lieve Hemel werkte met liefde mee. Ze bereidden het speciaal voor ons. Ook al waren ze eigenlijk dicht en moest er vanalles geregeld en in huis gehaald worden. Ze fixten het. En ook nog snel.

Einde van de middag haalden we het op. Annelies moest uiteraard mee-eten. Even terug naar die zomeravond. Heel even nog.

Toen Mischa vanochtend appte en vroeg waar ik wilde lunchen stuurde ze wat opties. Ik typte terug; “maakt mij niet uit hoor” ik was ondertussen aan het werk en dacht niet echt na. Tis ook mega irritant altijd dat “Zeg jij ‘t maar”. En “Het maakt mij niks uit.” Dus appte ik er meteen achteraan; “Wil ‘t liefst naar Lieve Hemel.” En daar zag ik ze ineens nog staan op de kaart & dacht ik even terug aan toen. Niet verdrietig. Maar met zó een fijn gevoel.

11/07/2023

🤍 Ergens tussen ontbijtjes & werkdeadlines, zwemmende kinderen, vergaan kaftpapier (waarom ligt dat op de overloop?) en afgeknipte festivalbandjes (helaas not mine), preilucht van preipoters in huis & Shein pakketjes vol met topjes voor Cherso (ook not mine) gloort er echt ergens in de verte een zomervakantie.

Of ja verte. Voor een paar huisgenoten al zowat begonnen. Switch van studies, stress om resits (zo heten herkansingen tegenwoordig) achter de rug en iedereen weer door naar een volgend schooljaar. Met niet te vergeten aanstaande vrijdag het memorabele moment van Het Afscheid voor altijd van de basisschool. Halleluja. Na 15 jaar schoolplein. Maar goed. Dat rennen. Al die dingen. Daar doen we “het” voor hè… Herkenbaar?

Of ík er aan toe ben? Die vakantie? Lees & huiver..

Van het weekend kreeg ik een Facebook berichtje van het lokale tankstation met de vraag of ik gisteren getankt had? (Ja) En of ik een zwart autootje heb? (Ja) Of ik dan misschien nog even zou willen komen betalen. Ze hadden bijna de camerabeelden (met zwart balkje hoop ik) op Facebook geplaatst met: “houd de dief..”
Echt helemaal niets in mij kan zich herinneren dat ik niet betaald heb.
Ok. Heb ik het nog niet gehad over 2 weken terug toen ik de a67 op wilde rijden via een afrit. 👻 En dat ik gisteren halverwege onderweg naar het werk me realiseerde dat ik m’n oude, heel oude, Birkenstocks nog aan had. Lelijk.

Vacance? Oui, merci. We hebben nog een paar fijne dagen met z’n 6-en in het vooruitzicht deze vakantie. En waren stiekem in mei ook al even met z’n allen weg. Na vorige zomer mega dankbaar voor het gewone alledaagse wat er nu is. Hier en daar iets leuks doen. Samen. Of zelfs soms alleen. Kocht gewoon 1 ticket en ging met mezelf op pad.

En ondertussen ontstaan er ook ontbijtjeswise zoveel leuke dingen. Najaar? Weer een paar eventjes voor kei fijne winkels & beautysalons. Nieuwe samenwerking met nóg een B&B. En bedacht ik me hoe leuk zou het zijn om het een beetje anders te gaan doen? Of ja.. beetje..

Maar Hilfe! Zoveel tekst past hier niet. En wel echt leuuuke ideetjes. Nu al meer weten? Stuur me een DM en verklap ik ‘t misschien & anders wait en wordt vervolgd!

22/06/2023

🤍 Music was my first love & it will be my last….

Vond ik een leuk grapje om mee te beginnen. Want dat is natuurlijk helemaal niet zo. First love? Lang geleden & sweet memories. Geen muziek in ieder geval. Denk ik.

Bij veel memories of gebeurtenissen “hoort” een liedje. Of is het andersom? Horen herinneringen bij liedjes? Dat sowieso. Muziek & emotie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En dat is dus nou ook net dé reden waarom die songteksten altijd zo goed blijven hangen. Vraag me ook echt serieus af waarom daar op scholen niet meer gebruik van wordt gemaakt. Hoeveel makkelijker zou de meest saaie stof dan beklijven? Want echt… zo zonde hoeveel capaciteit in beslag wordt genomen door nutteloze lyrics…

Maar goed. Muziek & memoires. Brengen je terug naar daar waar je ooit was. Fases in je leven, dansles (Under the Bridge), verboden disco in Frankrijk (Black Betty), schoolfeesten (La Bamba), Gouden Tijger (All I want for Christmas). Eerste verdrietige begrafenis (Words don’t come easy), eerste zwangerschap (Summer Jam). En zo, zo veel meer.

Denk ik aan zaterdagmiddagen op mijn kamertje. Met de cassetterecorder bij de radio. Hitkrant ernaast met de actuele top 40 erin en dan de allerbeste “hits” opnemen. Vooral hopen dat mam dan niet nét dan “Jaimie! Eten!” ging roepen vanaf de eerste traptrede. Memoires aan fijne strandjes, landjes of gewoon simpel een fietstocht naar huis vanuit school. Met walkman. Of van eindeloos MTV kijken. Paps riedeltjes op z’n gitaar. Maar ook mijn pianoles. Als ik thuis moest oefenen bedacht ik me wat er zou gebeuren als Tonny Eyck me toevallig zou horen als ‘ie voorbij zou komen. Het zal een raadsel blijven. Wat dacht ik überhaupt…

Omdat ik dus wel echt erg van muziek kan genieten en daardoor kan nagenieten en herbeleven maakte ik een Spotify ontbijtjes playlist. J’aime Maria Café. Beetje Fransig wel. Heerlijk. En niet allemaal staan ze er met een speciale reden in. Hoewel er achter veel keuzes wel een gedachte zit… naturellement hè.

Zou zeggen zet ‘m aan. (Ontbijtje of niet) & luister om niet te vergeten.

De link naar de lijst staat in m’n bio! 🎵

04/05/2023

🤍 Even een mega tip! Zo leuk dit.. 🥐 RUYS fashion BREAKFAST CLUB. Op zondagochtend 21 mei zijn daar de gezelligste tafeltjes gedekt & staat er zo veel lekkers voor je klaar! Croissantjes, brownies, meringues, applecrumble en heul veul meer. Tuurlijk met lots of koffie. En thee ook. 🙃

En zie je ondertussen iets leuks hangen of wil je alvast passen? Er is uitgebreid de tijd om zelfs tijdens maar ook na het ontbijt om te shoppen.

De tickets zijn €17,50 (Tis ook een fijn cadeau voor moederdag 💋).

Stuur een mail naar info@ruysfashion.nl voor de tickets. Beetje hurry want er zijn echt maar een beperkt aantal plekjes. Liefs & zie ik je daar?

25/01/2023

🤍 Deze tafel. Onze eigen tafel. Die ik soms wel zou willen vervangen voor een nieuwe, andere tafel. Een tafel die niet wiebelt. En die niet met kunst en vliegwerk stabiel wordt gehouden. Een wat minder brocanterige tafel. Maar ik weet dat deze tafel altijd blijft. Deze tafel was overal bij en kent zelfs een vorig leven. Dat leven liet zijn sporen na.

Het is 1999. Vorige eeuw. Wouter en ik kochten deze tafel op een veiling. Het Klooster in Baarlo hield op te bestaan. Veel van de inboedel was gewoon te koop maar de pareltjes? Daar moest je je best voor doen. Bieden dus. De spanning was om te snijden.. brocanterie “De Blauwe Pater” en ik bleven over. Mijn laatste 10 guldens maakten dat ik nét hoger bood & dat ik “won”. Zo werd deze voormalige strijktafel van de nonnen onze eettafel. De brandplekken van het strijken nog zichtbaar.

De tafel was iets te laag maar dit werd door Wouter opgelost door met stukjes van een bezemsteel de tafel op te hogen. Tis een uitschuiftafel. Een die meegroeide met het gezin en waaraan nog plek is voor uitbreiding.

Knutseltafel, huiswerktafel & werktafel. Leestafel. Er wordt aan gebakken, feestjes gevierd, getekend en kappertje gespeeld. Laten we lieve briefjes voor elkaar achter. Schreven & tekenden de kinderen er vroeger op. Tis nog net zichtbaar. Was ‘ie groot genoeg om afstand te houden met Corona. Er wordt veel koffie gedronken. Van muziek genoten. Werd er verdriet gedeeld maar meer nog gelachen. Gepraat en geluisterd.

Onze tafel die ik graag af en toe nóg mooier maak. Want eten doen we ook aan deze tafel. En dan blijven zitten als alles al op is. Bijna op. Een beetje “pikken” nog. Nog een koffietje erachteraan.

Tafels met sporen van genot dat zijn toch gewoon de mooiste?

21/12/2022

🤎🤎 About last sunday

16/11/2022

🤍 Die brownies. Niet helemaal nieuw maar wel nét even anders. Met beetje extra veel chocolade & pepernootjes.

Vorig jaar waren ze er ook al. Deze Sinterklaasbrownies. Toen bedacht ik me last minute, net voor 5 december, om deze als pakketje van 6 aan te bieden. Dus geen heel ontbijtje maar gewoon 6 (heel royale) brownies die je kunt bestellen. Kan dit jaar natuurlijk weer. 🤎🍫

Stuur me gewoon even een berichtje, dm of een appje voor meer informatie of om te bestellen!

31/10/2022

🤍 Klopt! Je ziet hier bladerdeegpakketjes met prei, munt en feta. Bruschetta’s (en ‘n feestje). Maakte ik laatst. Op verzoek. Kreeg de vraag of ik i.p.v. ontbijtjes ook een lunch kom maken. Met een Italiaanse twist. Uiteindelijk werd het niet echt een twist. Maar een full Italian version. Daarover misschien later meer. Misschien ook niet. Stom dat ik vergat foto’s te maken. Geen tijd. Want echt… er zaten me toch pareltjes van gerechten bij… wist niet dat ik het in me had. Tijdens het inladen gauw deze 2 snapshots gemaakt. En kreeg achteraf nog een fotootje toegestuurd. Het was erg lekker schreven ze. Mooi zo.

Gemaakt dus op verzoek deze Italiaanse lunch. Ik zei “ja” op gevoel. Das niet erg. Even wat anders dan ontbijtjes. Kan natuurlijk leiden tot weer andere mooie dingen. Wie weet. Soms komen er door ogenschijnlijke toevalligheden dingen op je pad waarnaar je zocht. Of zoekt.

Je pad volgen dus. En dat het dan zichzelf wijst? Klinkt makkelijk maar hoe moeilijk is het? Dat je niet zoekt of teveel denkt maar beetje intuïtief keuzes maakt? Als je al kunt voelen dan moet je er ook nog op durven vertrouwen. Das kei spannend… geloof dat ik dat een beetje verleerd ben dat voelen & vertrouwen. Maar soms ineens even niet en dan ontstaan er vaak zo’n mooie dingen. Lijkt dan toeval maar daar geloof ik dan ook weer niet zo in.

Ben dus echt kei benieuwd wat voor “toevalligheden” er gaan ontstaan. Voorheen combineerde ik ontbijtjes met een part-time baan. Nu zijn er ontbijtjes en voor de rest is alles mogelijk. Een fijne, nieuwe baan? Nog meer ontbijtjes? Lunches? Of ga ik liever eventjes organiseren? Schrijven vind ik leuk. Net als fotograferen. Alles door elkaar? Past wel bij me, focussen is moeilijk hè. Geloof dat ik niet echt ga zoeken maar eens onderzoekend afwacht. (Kan dat?)

Nou hoorde ik laatst dit lied ergens. Heb je soms hè? Dat je denkt van hé; ff goed luisteren. Dat deed ik.

Dit stukje vond ik mooi & motiverend; 🎶

Aren’t you meant to fly?
Sing your song and touch the sky
Aren’t you meant to fly?
Or do you want to wait untill you die?

Gezongen door
Ik dwaal nog even.

Jaime Maria