Le Cabinet Maastricht

10/08/2025

In een tijd waarin we steeds harder praten om gehoord te worden, is het een verademing om in stilte samen te bewegen.

Ik merk dat als ik roei.

Gewoon achter elkaar in de boot zitten: ieder let op zijn haal, op het water, de wind, andere boten. En toch is er tussendoor ruimte voor een korte opmerking die blijft hangen.
De essentie.......
Een relatie, een dierbare vriendschap is soms precies dat. Niet eindeloos praten, maar samen in een ritme zijn. Weten dat je dezelfde kant op gaat, dat de inspanning gedeeld wordt. Dat je de ander niet hoeft te overtuigen om te blijven, hij ís er al
In een wereld vol zwart-wit denken en het najagen van gelijk, is dít bijna radicaal: achter elkaar blijven, ook als je even niks zegt.

Samen opletten, samen bewegen, in plaats van tegenover elkaar staan.
In mijn werk met stellen zie ik hetzelfde gebeuren. Soms is de uitdaging niet wat je zegt, maar hoe je weer in hetzelfde ritme komt.

In mijn trajecten breng ik paren letterlijk en figuurlijk weer in dezelfde boot. Niet om alles meteen op te lossen, maar om de coördinatie, het vertrouwen en het gezamenlijke tempo terug te vinden.

10/08/2025

Er is liefde die we vieren met ringen, geloften en foto’s aan de muur. En er is liefde die geen ceremonie kent, maar desondanks ons leven draagt: vriendschap. Het is misschien de minst besproken, maar meest vanzelfsprekende vorm van liefde.

Vriendschap is weten dat je kunt bellen zonder je af te vragen of het uitkomt. Het is de blik van iemand die je zinnen afmaakt — of juist stil blijft, omdat die stilte precies is wat je nodig hebt. Het is geen contract, geen verplichting, en toch is het er.

Esther Perel zegt: “Ook dat is liefde.” Ze schrijft dat ze als vriendin soms advies geeft, en soms juist niet. En soms is het enige dat ze doet: de ruimte veilig houden, zodat de ander zelf kan voelen, zoeken en vinden. Ik vul haar graag aan : Vriendschap is níet altijd met een oplossing komen. Het is vaak alleen maar aanwezig blijven, zonder agenda.

Misschien ís de waarde van vriendschap onbeschrijfelijk omdat het geen meetbare eenheid kent. Je kunt geen prijskaartje hangen aan iemand die naast je zit op het moment dat je wereld kantelt. Of gewoon samen alweer de Tour de France kijkt omdat je dat al jaren doet. Of tijdens die wandeling net even wat langer de tijd neemt voor een kop koffie. Je kunt geen schaal bedenken voor hoe vanzelfsprekend het voelt om elkaar te vertrouwen. En het er zijn voor elkaar.
Laten we dat blijven herkennen....en erkennen.....een appje, een blik, een gedeeld zwijgen, er zijn.... Want ook dat is liefde.

24/07/2025

Even een tafereeltje tussendoor, omdat glimlachen zo fijn is.....
Ik werk fijn thuis vandaag. Het regent.
In de tuin klinkt gegiechel. Kinderen spelen tussen de kersenbomen – natte haren, blote voeten, modderige knieën. Ze komen uit Kirgizië, uit Engeland, India, Maastricht. Alles gaat in het Engels.
Regen? So what.
Benauwd? Geen idee. Let’s play.
Alles in het Engels.
"Are you the teacher?"
"Are we the children in the class?"
"Do you want to hide under the tree with us?"
"Have you tasted the cherries?"
Even is het droog. Dan weer regen. Rennen, gillen, vallen, lachen.
Ik kijk vanachter mijn laptop naar buiten, ik moet zelf ook lachen..
Imagine. Just imagine.
I know I’m a dreamer.
and I know I’m not the only one.

19/07/2025

Er zijn van die zomers waarin niet alleen de zon in de zee zakt, maar ook allerlei overtuigingen in mijzelf. Zachtjes, bijna ongemerkt, maar blijvend. Alsof het licht van lange dagen en wat meer rust ruimte maakt voor helderder zicht.
Deze zomer ontdekte ik opnieuw hoe essentieel het is om geregeld in de spiegel te kijken. Met hulp. Niet de spiegel van de buitenkant — maar die stille, vaak confronterende spiegel van binnen. Wat breng ik eigenlijk zelf in in mijn relaties? Wat neem ik mee, bewust of onbewust? En wat laat ík telkens opnieuw gebeuren?
Zelfreflectie is makkelijk gezegd, maar zelden licht werk. Zeker niet als je leven goed loopt, als je relatie ‘oké’ is, als de buitenwereld weinig reden geeft om stil te staan. Maar juist dan loont het. Want niets verandert als jij hetzelfde blijft brengen.
In mijn eigen proces heb ik de afgelopen tijd veel overtuigingen opgeruimd. Oude stemmen, kleine patronen, hardnekkige aannames over liefde, nabijheid en autonomie. En ik merkte: hoe schoner het binnen wordt, hoe meer ik zie. En hoe stiller het vanbinnen wordt, hoe meer ruimte er komt voor echt contact.
De zomer is bij uitstek het seizoen om te mijmeren. Je voeten in het zand, een glas in de hand, de zon die langzaam zakt — en ergens daartussen dringt ineens een inzicht door dat al maanden op de stoep stond.
Soms is dat inzicht een uitnodiging. Of een duwtje. En soms een schop onder je goed-georganiseerde leven.
Wat je ermee doet, bepaal je zelf. Maar het is zonde om het te laten liggen.
Dus als je deze zomer iets voelt verschuiven… leg het niet terug in de kast tot volgend jaar. Schrijf het op. Praat erover. Of neem het mee september in, als een za**je dat je mag laten kiemen.
Je hoeft niet alles meteen op te lossen. Maar blijf wél kijken. Want wat jij op tafel legt, bepaalt uiteindelijk de hele sfeer van het gesprek.
En daar begint het: niet bij de ander, maar bij jou. En als je wil, houd ik je graag de spiegel voor.....
Fijne zomer!!

15/07/2025

Soms is er een film die je even stilzet. Die niet troost, maar je ergens anders mee naartoe neemt. Niet om je beter te laten voelen, maar om je iets te laten voelen wat je misschien liever vermijdt. Manchester by the Sea is zo’n film.
Geen lichte kost, dat geef ik toe. Zeker niet op een zwoele zomeravond als het leven zich buiten afspeelt in lichte kleding en n glas rosé. En toch...
Juist in de lome warmte, als je even niet naar buiten wil, kan het verrassend helend zijn om binnen te blijven en je mee te laten voeren door een verhaal dat langzaam en zorgvuldig wordt verteld.
Het verhaal draait om Lee Chandler, een man die wordt teruggeroepen naar zijn geboortestad na het overlijden van zijn broer. Een man die leeft met verlies, wrok, schuld en een muur van zwijgen. Een man die – zoals zo veel mannen – niet geleerd heeft om te spreken in woorden over pijn, maar in afstand, in schouderophalen, in dingen die hij níét doet.
Wat deze film bijzonder maakt, is dat hij niet iets oplost. Geen happy end, geen grote doorbraak. Maar wel: kleine gebaren, een beetje verzachting, een begin van iets. Geen herstel in de klassieke zin, maar wel iets dat lijkt op verbinding. En dat is soms precies genoeg.
De muziek is prachtig. De beelden zijn stijlvol en rustig, bijna traag – als het tempo van rouw. En de dialogen zijn pijnlijk raak in hun eenvoud. Het is een film waarin de ruimte tussen de woorden misschien wel het meeste zegt.
Ik denk vaak aan de mannen in mijn praktijk bij het zien van dit soort verhalen. Hoe ingewikkeld het soms is om emoties toe te laten.
Hoe boosheid zich kan vastzetten. En hoe herstel geen lijn is, maar eerder een cirkel. Of een beweging, schoksgewijs, zoals de zee die telkens terugkeert.
Dus mocht je op een warme avond besluiten om even níét naar het terras te gaan, maar jezelf een moment van verstilling te gunnen: kijk deze film. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat het íets in je aanraakt dat misschien al een tijd stil in je ligt te wachten.....

Call now to connect with business.

11/07/2025

Waarom succesvolle stellen soms vastlopen – en wat hen weer in beweging brengt

Je kunt alles voor elkaar hebben — carrière, gezin, gezondheid — en tóch merken dat het tussen jullie stroef loopt. Niet omdat er iets fundamenteel mis is, maar omdat onzichtbare onderstromen jullie telkens op dezelfde plek doen belanden.

In mijn trajecten werk ik met stellen die verlangen naar meer verbinding, rust en helderheid in hun relatie. Wat daarbij wezenlijk helpt, is inzicht krijgen in de onbewuste patronen die het contact beïnvloeden.

Daarom is een belangrijk onderdeel van mijn werk:
familieopstellingen. Die brengen snel en precies aan het licht waar je overtuigingen zijn ontstaan, hoe je bent gaan overleven in stressvolle situaties, en hoe die mechanismen zich vandaag tussen jullie in kunnen nestelen.

Daarnaast besteden we veel aandacht aan stress-signalen. Hoe eerder je die herkent, hoe beter je kunt bijsturen — vóór je in oud gedrag schiet, of je terugtrekt.

En dan:
de methode voor verbindende communicatie. Niet als trucje of gespreksformule, maar als manier van écht luisteren en spreken, ook als het spannend wordt.

Juist door deze drie pijlers te combineren ontstaat er ruimte. Voor begrip. Voor lucht. Voor nieuwe beweging.
En ja, voor een liefdevolle doorbraak.

Why High-Functioning Couples Sometimes Get Stuck – and What Helps Them Move Forward

You can have everything in place — careers, children, health — and still find yourselves caught in the same relational loop. Not because something is fundamentally broken, but because unseen undercurrents keep steering you back to familiar ground.

In my programs, I work with couples who long for more clarity, connection, and calm in their relationship. And what truly supports that process is understanding the deeper mechanisms at play.

That’s why one of the cornerstones of my work is
systemic constellations. They bring sharp insight into unconscious patterns, belief systems, and coping styles — often rooted in early life — that can quietly shape (or strain) the dynamic between partners.

We also focus on recognising stress signals early. The earlier you notice them, the more choice you have — before slipping into fight, flight, or freeze.

And last but not least:
the method of connective communication. Not as a technique or script, but as a grounded way of speaking and listening — especially when things get tense.

It’s the combination of these three elements that creates real space.
For understanding. For softness. For movement.
And sometimes, for a quiet but powerful breakthrough.

09/07/2025

Onlangs liep ik binnen bij een opticien. Mijn leesbril was beschadigd — scheef, loszittende pootjes — en eerlijk is eerlijk: ik had hem niet bij hen gekocht. Toch werd ik hartelijk ontvangen. Geen enkele aarzeling, geen verwijzing naar een bonnetje. Wat volgde was ruim drie kwartier van zorgvuldige aandacht.
Niet omdat het moest. Niet omdat het geld opleverde. Maar omdat zij vakmanschap en service blijkbaar als vanzelfsprekend beschouwen.
Toen ik na afloop vroeg wat ik verschuldigd was, kreeg ik een vriendelijk glimlachend antwoord: “Helemaal niets, fijn dat het weer goed zit zo.”
Het was een klein gebaar — maar het maakte diepe indruk. Niet vanwege het prijskaartje (of het ontbreken daarvan), maar vanwege het gevoel dat er échte aandacht was. Dat ik geholpen werd, zonder voorbehoud. Dat blijft hangen.
Het zette me aan het denken. Want ook ik ben ondernemer. En ja, ik heb onlangs mijn prijzen bijgesteld. Niet omdat ik ‘meer’ wil vragen, maar omdat ik wil blijven leveren wat ik beloof: kwaliteit, tijd, toewijding.
Deze ervaring bevestigde voor mij wat werkelijk telt: niet of iets kosteloos is, maar of het waardevol is. Niet de korting, maar de toewijding. Dáár zit het verschil.
Ik ga graag terug naar deze opticien. Omdat ik me er welkom voelde, geholpen met zorg en respect. En dat is precies de standaard die ik mijn eigen klanten ook wil blijven bieden.

Recently, I walked into an optician’s shop. My reading glasses were bent and loose at the hinges — and, to be fair, I hadn’t bought them there. Still, I was warmly welcomed. No hesitation, no request for a receipt. What followed was over 45 minutes of meticulous attention.
Not because they had to. Not because it would lead to a sale. But simply because they seemed to view craftsmanship and service as non-negotiables.
When I asked what I owed for the repair, the response came with a kind smile:
“Nothing at all — we’re just glad it’s fixed properly.”
It was a small gesture — but it left a lasting impression. Not because it was free, but because it felt genuine. I was helped, unconditionally. And that’s what stays with you.
It got me thinking. I’m an entrepreneur too. And yes, I recently adjusted my prices. Not to ‘ask more,’ but to be able to continue offering what I promise: quality, time, and dedication.
This experience reminded me of what truly matters: not whether something is free, but whether it’s meaningful. Not the discount, but the care behind it. That’s where the real value lies.
So yes, I’ll gladly return to this optician. Because I felt welcomed, seen — helped with care and integrity. And that’s exactly the standard I strive to uphold in my own work as well.

02/07/2025

Slide 1
Holy Prep
Waarom zelfs op vakantie gaan kan aanvoelen als een project.
Slide 2
Het doel: ontspannen.
De realiteit:
– Werk afronden
– Kinderen organiseren
– Oppas regelen
– Paspoorten zoeken
– Sandalen vinden (maar waar is de linker?!)
Slide 3
Ondertussen droom je van:
– Echt contact met je partner
– Quality time met de kinderen
– Eén boek lezen
– En even helemaal niets......
Slide 4
De realiteit: de lat blijft hoog.
Zelfs op vakantie.
Slide 5
Het hóéft niet perfect.
Niet elk moment hoeft magisch.
En niemand heeft matching linnen outfits nodig.
Slide 6
Soms is het al genoeg om samen te zuchten.
Echt even samenzijn.
Dát is pas luxe.
Slide 7
Dus: adem in. Pak wat écht belangrijk is.
Laat de rest smelten in de zon. ☀️
Slide 8
En als je ergens tussen het ijsje en de files tóch even aan je relatie denkt...
Je weet me te vinden.
hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag

Holy Prep:
Slide 1
Why even going on holiday feels like a corporate project.
Slide 2
The goal: relax.
The reality:
– Work to wrap up
– Kids to organise
– Pets to relocate
– Passports to locate
– Sandals to find (left ones only, apparently)
Slide 3
Meanwhile, you dream of:
– Connection with your partner
– Quality time with the kids
– Reading one (1) book
– Doing nothing. Successfully.
Slide 4
And yet… the bar stays high.
Even on holiday.
Slide 5
Here’s your permission slip:
It doesn’t have to be perfect.
Not every moment needs to be magical.
You don’t need a family photo with matching linen shirts.
Slide 6
Sometimes it’s enough to exhale.
Together.
That’s the real luxury.
Slide 7
So breathe. Pack what matters.
Let the rest melt in the sun.
Slide 8
And if somewhere between ice cream and airport delays you start thinking about your relationship…
You know where to find me.
hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag

Call now to connect with business.

30/06/2025

De eerste hittegolf is onderweg. We slapen slechter, raken sneller geïrriteerd, de temperatuur doet iets met ons… en met onze relatie.
Want ongemak vergroot verschillen.
Ineens irriteert je partner’s ademhaling.
Of ontstaat er ruzie over de stand van de ventilator of airco.
Maar de hitte onthult ook iets.
Hoe gaan jullie om met ongemak?
Lukt het om afgestemd te blijven als je oververhit raakt — letterlijk of figuurlijk?
En is het ook ok als je even wat afstand nodig hebt?
Als je even niet samen wilt slapen omdat je je eigen rust zoekt — lukt het dan om rustig te blijven, en elkaars behoefte te blijven respecteren?
In The Happy Couples Program werk ik met stellen die juist dát willen leren: navigeren in de momenten waarop het niet vanzelf gaat.
Want liefde mag ook tegen een st***je kunnen. Zelfs tegen 38°C.
hashtag hashtag hashtag hashtag

The first heatwave is on its way. Sleep gets lighter, tempers shorter — and the heat affects more than just our bodies.
Discomfort magnifies differences.
Suddenly your partner’s breathing gets on your nerves.
Or you're arguing about the fan or the AC.
But heat also reveals something.....
How do you deal with discomfort, as a couple?
Can you stay attuned when you’re overheated — emotionally or physically?
And is it also ok to take some space?
To sleep apart for a night because you need rest — without turning it into drama, blame or withdrawal?
In The Happy Couples Program, I work with couples who want to build that kind of awareness — especially when things don’t flow naturally.
Because love, too, should be able to handle a little heat. Even 100 degrees.
hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag

Call now to connect with business.

27/06/2025

Samen met mijn dochter Floor, expert op het gebied van gezond bewegen en health- en energiemanagement programma’s ontwikkelen, zodat ik niet alleen relatiebegeleiding bied, maar we onze kennis en ervaring bundelen om het programma uit te breiden met lifestyle-elementen zoals voeding, beweging, slaap en mindset…
Hoe bijzonder is het om dit samen te kunnen doen!

Call now to connect with business.

27/06/2025

nee, even niet op kantoor. wel met uitzicht op de duinen, wind in mijn oren en af en toe een fazant voor mijn neus dossiers bijwerken, nieuwe programma's ontwikkelen, kwaliteit verbeteren, online programma's maken en huiswerkopdrachten voor de 6 maanden-trajecten.....heerlijk om dat in alle rust te kunnen doen.... en dan straks fijn even uitwaaien.....

No, not at the office right now.
But with a view of the dunes, wind in my ears, and occasionally a pheasant right in front of me.
Catching up on files, developing new programs, improving quality, creating online courses, and homework assignments for the 6-month programs...
It’s wonderful to be able to do all this in peace and quiet...
And later, a nice walk to clear my head.

24/06/2025

klaprozen, paarse lange bloemen, konijntjes met witte staartjes, meeuwen, aalscholvers, zand zand zand tussen tenen en tanden, in haren en truien en rollende golven. zee beelden. even ontsporen. even met de wind mee.
de eerste NAVO-top dag.... bombardementen, wat is nu eigenlijk echt belangrijk in het leven.... die ene meeting waar niet echt geluisterd wordt? dat ene feestje, eigenlijk heb je geen zin, je gaat toch, waar niet echt geluisterd wordt? of die wandeling en het gesprekje van gisteravond met een meneer die net zo langzaam liep als zijn hond, of was het andersom? zo'n fijn even stilstaan in de duinen met de zee rollend op de achtergrond, de hond ging er even voor zitten....
wanneer was dat de laatste keer ook weer?

Drifting with the wind
The poppies. Tall purple flowers. Rabbits with white tails . Gulls circling. Cormorants.
Sand — between toes, in teeth, caught in hair and sweaters. Rolling waves.
Sea images. A moment of drifting off. A moment of letting the wind lead.
And then, today — the first day of the NATO summit.
And I wonder: what really matters?
That one meeting, where no one truly listens?That party you didn’t want to go to — but went anyway — and came home untouched?
Or that quiet walk last night.
A short conversation with a man who walked as slowly as his dog. Or maybe it was the dog who set the pace.
We stood still for a while in the dunes. The sea rolled gently behind us.
The dog sat down.
We paused.
When was the last time that happened?
When was the last time you let silence do the talking?
hashtag hashtag hashtag hashtag hashtag