Le Cabinet Maastricht

17/11/2025

De Keek op de Week: Wanneer keek jij voor het laatst echt?

Ook zo'n last van je nek? Of van je ogen die moe aanvoelen?
Wanneer heb jij voor het laatst even naar buiten gestaard?

Het is maandagochtend. Je loopt naar het koffieapparaat.
Maar kijk je omhoog? Zie je de collega die je passeert? Zeg je gedag?
Of is het stil op de gang, iedereen verzonken in hun eigen gedachten, hun eigen scherm, hun eigen hoofd naar beneden gebogen?
Hoe verbind jij nog?
Behalve via WhatsApp dan.

WhatsApp is volgens mij een geweldige uitvinding.
Perfect voor die korte berichtjes. "Veilig aangekomen" of "Wacht maar even met de oven uitzetten, ik heb vertraging."
Praktisch. Efficiënt. Precies waarvoor het bedoeld is.

Maar ergens is het doorgeschoten.

In plaats van hele brieven schrijven, tikken we nu ongecontroleerd onze emoties in ellenlange berichten die alle kanten opgaan.
Berichten die net zo goed alle kanten op geïnterpreteerd kunnen worden. Zonder de nuance van een stem, zonder de zachtheid van een blik, zonder de ruimte die stilte kan geven.
Bel je nog als je boos bent?
Of type je het uit, duim heen en weer, emoticon erbij, verzenden maar?
Ga je er nog voor zitten als het belangrijk is?
Samen aan tafel, oog in oog, zonder scherm ertussen?

Want misschien is dat het wel.
Die nekkramp, die ogen, die vermoeidheid, het is niet alleen fysiek.
Het is ook het gemis van echt contact.
Van momenten waarop je even opkijkt. Waarin je gezien wordt. Waarin je ziet.
Dus hier de uitdaging voor deze week: kijk omhoog als je naar het koffieapparaat loopt.
Zeg gedag tegen die collega. Staar even naar buiten.

En als er iets belangrijks is? Bel even. Of nog beter: ga zitten, samen.
Want verbinding heeft meer nodig dan een vinkje of een duimpje.

Heb een fijne week!

13/11/2025

Blijf de brug overgaan.
Succes heeft een prijs die niemand je vertelt: isolatie.
Je klimt. Jaar na jaar. Offers die normaal worden. En dan sta je er. Aan de top.
De dunne lucht
Je vocabulaire is veranderd. Je praat over EBITDA, stakeholders, strategische pivots. Thuis gaat het over de wasmachine, schoolrapporten, gewone dingen die plots onwerkelijk ver weg voelen.
Je specifieke kennis – waar je jaren voor hebt gestudeerd en geofferd – kun je met steeds minder mensen delen. Je partner ziet iemand die fysiek aanwezig is, maar mentaal op een ander continent opereert.
Het geleidelijke verlies
Je raakt het contact kwijt. Niet dramatisch. Geleidelijk.
Een vergeten verjaardag. Een gemist uitstapje omdat er een crisis is. Een emotioneel moment waar je "even niet bij kan" omdat je brein al drie stappen vooruit denkt.
Het thuisfront draagt de praktijk. Jij levert de zekerheid en de status.
Maar intimiteit? Wederkerigheid? Gedeelde realiteit?
Die verdampen in de dunne lucht.
De herkenning
En dan ontmoet je iemand die hetzelfde klimaat kent. Die begrijpt wat het kost om verantwoordelijk te zijn voor honderden mensen. Die de druk herkent, de slapeloze nachten, de eindeloze afwegingen.
Voor het eerst in maanden voel je je gezien. Niet als functie. Als mens.
Het verlangen om niet langer alleen te staan is niet zwak. Het is dodelijk menselijk.
Wat helpt
Daal regelmatig af. Niet alleen fysiek naar huis, maar mentaal naar de realiteit van anderen. Zet je telefoon weg. Wees er. Echt.
Zoek wederkerigheid. Als je partner de praktijk draagt, draag jij emotionele beschikbaarheid. Als gelijkwaardige inzet.
Bouw bruggen. Vertaal je wereld. Neem je partner mee in wat je bezighoudt. Niet als rapport, maar als gedeelde ervaring.
De waarheid
Succes zonder verbinding is een lege overwinning. Een kantoor met prachtig uitzicht en niemand om het mee te delen.
De vraag is niet of je aan de top wilt blijven.
De vraag is: met wie sta je daar?

Want misschien is het niet de hoogte die eenzaam maakt, maar het vergeten om de brug naar elkaar te gebruiken.

10/11/2025

Keek op de week

Partnerschap vraagt bewustzijn, juist als het goed gaat

Veel stellen herkennen dit vast:
Beiden zijn ambitieus, gewend om snel beslissingen te nemen.
Tot het leven om herverdeling vraagt — een kind, een zieke ouder, een nieuwe fase.
Eén zet een stap terug, de ander gaat door. Logisch, tijdelijk.
Totdat tijdelijk blijvend wordt, en de balans verschuift.
Dan kan er iets tussen hen groeien: onbegrip, stille verwijten, het gevoel dat de ander het niet ziet.

Dat hoeft niet zo te gaan.
Als zulke keuzes samen worden gemaakt — met oog voor de langere lijnen — blijft de verbinding intact.
Dat betekent:
Dat degene die thuis meer draagt, niet uit beeld raakt.
Dat degene die carrière maakt, niet alleen voor maar ook ín het gezin aanwezig blijft.
Dat waardering over en weer blijft stromen.
Partnerschap is geen 50/50 verdeling, wel een voortdurend herijken van balans — met open ogen voor wat de keuzes van vandaag doen met morgen.

Wanneer heb jij voor het laatst met je partner gesproken over hoe jullie balans zich ontwikkelt?

Heb een fijne week!

05/11/2025

Na de feesten komt het gewone leven. Of het nu gaat om twee mensen die samenwonen, of twee organisaties die fuseren — vroeg of laat gaat het over hetzelfde:
Wie doet wat? Hoe houden we het eerlijk? En wat doen we als het schuurt?

Ik las onlangs een stuk van Danielle Braun over samenwerking als huwelijk. Ze beschrijft hoe organisaties kunnen leren van de dynamiek tussen partners — over trouw, verleiding, en het onderhouden van verbinding.
Dat raakte me, omdat ik in mijn werk precies de omgekeerde beweging begeleid.

Waar zij bestuurders uitnodigt om meer menselijkheid in de directiekamer te brengen, vraag ik stellen soms om thuis de directiejas even uit te doen.
Om niet te onderhandelen, maar te ontmoeten.
Niet te sturen, maar te voelen.
Om ruimte te maken voor verwondering in plaats van voor beleid.

In beide gevallen gaat het over hetzelfde principe: de kunst om spanning te verdragen zonder de verbinding te verliezen.
Of het nu gaat om een huwelijk of een fusie — het echte werk begint zodra de magie van het begin plaatsmaakt voor de dagelijkse realiteit.

Daar, in dat alledaagse, ontstaat de groei.

03/11/2025

Keek op de week.
Klaar?
Een nieuwe week, een ander ritme.
Voor sommigen begint de week met drukte, voor anderen met stilte.
Pensioen.
Het werk is gedaan. Het bedrijf wordt verkocht.
De kinderen zijn groot.
En dan die ongemakkelijke vraag:
Is ons huwelijk nu ook klaar?
Voor veel ondernemende stellen is dit de lastigste overgang van allemaal. Niet omdat er iets misgaat, maar omdat er niets meer te fixen valt.
De gezamenlijke doelen, carrière, gezin, huis, toekomst, zijn behaald.
De wensen zijn veranderd, de een wil rustiger aan, de ander juist eindelijk in de actie, voor zichzelf.
Wat blijft, is een periode die vraagt om een ander soort aandacht: niet plannen, maar opnieuw betekenis vinden.
Onderzoek laat zien dat juist deze fase bepalend is voor de kwaliteit van het latere leven.
Koppels die het partnerschap herdefiniëren, van functioneel naar persoonlijk, van taakgericht naar gevoelsmatig, ervaren meer voldoening, vitaliteit en rust.
Vaak vraagt de financiële situatie ook om aandacht en vaak ook een andere verdeling.
De vraag is dus niet of het klaar is,
maar wat er nog te bouwen valt, bewust, volwassen, zonder de vanzelfsprekendheid en de druk en vanzelfsprekende taakverdeling van vroeger.
Heb een fijne week en blijf nieuwsgierig.

Call now to connect with business.

30/10/2025

Even geen verkiezingen, hoewel spannend want hoe gaat de vlag erbij hangen....
over iets anders dacht ik na vanochtend.

💔 Liefdesverdriet zit niet alleen in het hoofd
Een studente psychologie vroeg mij begin deze week hoe en of ik in mijn praktijk merk dat liefdesverdriet invloed heeft op iemands eetlust of zelfzorg.
Een mooie vraag, en een terechte ook.

Ik zie het vaak.
Mensen die niet meer kunnen eten.
Of juist voortdurend snacken, op zoek naar iets dat het gemis even verzacht. Sommigen douchen dagenlang niet, anderen poetsen hun huis om wat houvast te ervaren, blijven de tafel dekken voor de ander, of trekken zich terug in de stilte...
Het lichaam reageert op verlies zoals op gevaar: de hartslag schiet omhoog of wordt onregelmatig, suikerbehoefte kan toenemen, de maag knijpt samen, de slaap raakt ontregeld, chaos in het hoofd, alles is uit balans.
Dat geldt bij een scheiding, maar net zo goed na het overlijden van een partner, een kind, een vriendschap
of van een hond die jarenlang gezelschap bood.
Wat me telkens raakt, is hoe trouw ons lichaam ons verdriet weerspiegelt.
Het weigert te doen alsof alles gewoon doorgaat.
Mijn visie?
Zelfzorg is in tijden van liefdesverdriet geen luxe, maar rouw-taal.
Meld wél hoe je je voelt, en ook wat je nodig hebt.
Eten, rusten, ademen, aandachtig zijn......niet om te ‘herstellen’, maar om te erkennen: ik leef nog, ook met dit gemis...
En dat heeft echt tijd nodig.

27/10/2025

Keek op de week 💛
Dit weekend in Londen liep ik samen met een heerlijk stel lieve mannen door de straten bij Buckingham Palace.
We kwamen een verborgen stukje romantiek tegen: op oude lantaarnpalen zijn in goud de letters W + CC te zien.
Volgens de legende is dat het liefdesgebaar van de hertog van Westminster, die zo dol was op zijn Coco Chanel dat hij haar initialen liet aanbrengen.

Wat een verhaal, dacht ik, pure romantiek!

Tot ik later (helaas) ontdekte dat de CC eigenlijk gewoon staat voor City Council...
Het gevoel bleef hangen.

Want romantiek ís belangrijk, een klein gebaar met een groot effect.
Af en toe je partner laten stralen, gewoon omdat het kan.

Toch zie ik ook vaak het andere patroon: partners die zó gericht zijn op het ontlasten van de ander, dat ze zelf langzaam verdwijnen.
Die zo veel geven, dat ze vergeten zichzelf te laten zien.

En jij? Ga jij deze week iemand in het zonnetje zetten?
Of voel je juist dat het vuurtje wat minder brandt?
Misschien begint romantiek dan niet bij een gebaar, maar bij de vraag wat jij zelf nodig hebt om weer te kunnen geven.

Heb een fijne week! en stem wijs....

22/10/2025

Creativiteit en beweging, dat is zuurstof, geen pleister.
Vorig weekend was het galerieweekend in Maastricht, wat was er weer veel prachtigs te zien!
Het zette me aan het denken:
Ik hoor wel eens: als we niet zo lekker gaan, dan helpt een reis, een etentje, kunst kijken, even eruit en we voelen ons weer even lichter.

Alleen....
als de onderstroom niet wordt aangeraakt, zakt alles als je weer thuis bent langzaam weer in het oude patroon.

En toch is inspiratie essentieel.
Niet als oplossing, maar als zuurstof.
Iets van buiten dat je innerlijk beweegt.
Een schilderij dat raakt zonder woorden.
Samen lopen in een onbekende straat.
Muziek die iets losmaakt dat je niet kunt plannen of bespreken.

Relaties hebben niet alleen onderhoud nodig, ook voeding.

20/10/2025

Keek op de week: Over altijd ‘aan’ staan

In een post van psycholoog Rob de Leeuw kwam ik een verwijzing tegen naar het werk van Vincent Deary.
Hij beschrijft hoe mensen die opgroeien in een omgeving waarin alertheid nodig was, later in hun leven moeite hebben met iets ogenschijnlijk eenvoudigs: uit kunnen staan.
Dat bleef bij me hangen.

In mijn werk met koppels zie ik het dagelijks: succesvolle, intelligente mensen die alles op orde hebben.......behalve hun innerlijke rust.
Ze kunnen tijd vrijmaken, maar niet echt "landen".
Hun systeem blíjft scannen: moet ik nog iets oplossen? presteren? beschikbaar zijn? voldoen?
En dat werkt door, ook in je relatie.
Je kunt naast elkaar op de bank zitten en toch allebei mentaal in de hoogste versnelling staan.
Er is dan geen conflict, maar ook geen verbinding.
Het lichaam komt niet in de stand van "wij zijn hier, en dat is genoeg".

Deary zegt: “Ik wil niet alleen weten wat er vastloopt, maar waarom iemand niet meer kan herstellen.”

Die zin raakt ook aan de kern van relationeel werk:
Het gaat niet alleen om communicatie, ook om regulatie.
Niet alleen om balans tussen werk en privé, ook om de vaardigheid om samen een veld van geborgenheid te creëren waarin het zenuwstelsel tot rust mag komen.

Daarom besteed ik in mijn jaarprogramma voor koppels bewust een onderdeel aan life/work-balans — niet als time-management, wel als relationele praktijk: kan ik mij bij jou ontspannen zonder productief te hoeven zijn?
Misschien is dat wel één van de meest intieme vormen van samenzijn:
elkaar niet activeren, maar tot rust laten komen.

Fijne week gewenst, en check elk uur even in bij jezelf.

16/10/2025

We stemmen binnenkort weer.
Leiderschap staat nu volop in de aandacht. En terwijl iedereen een mening heeft over hoe het ’bovenin’ geregeld zou moeten zijn, valt me op hoe vergelijkbaar dat eigenlijk is met wat ik dagelijks zie in gezinnen.

Vaak wordt er hulp gevraagd voor een kind: buikpijn, geen zin in school, moe, stil, juist druk. Maar zodra ik rustig begin door te vragen, blijkt er regelmatig iets anders uit balans – niet bij het kind, maar bij een van de ouders. Soms allebei.

Kinderen zijn gevoelig voor toon, sfeer en spanning. Ze hoeven niets te weten om alles te voelen. Ze registreren: Is er iemand echt aanwezig? Staat er iemand innerlijk aan het roer?

En als dat niet zo is, gaan ze – meestal onbewust – compenseren. Thuisblijven om de boel in de gaten te houden. Stilvallen. Of juist lawaai maken, omdat stilte te veel zegt.

Toen ik nog werkte als executive coach, zag ik hetzelfde in organisaties: je kunt beneden van alles trainen en ontwikkelen, maar als er bovenin niets verschuift, blijft het systeem in dezelfde beweging hangen.

Zo werkt het thuis ook. Ouders zijn geen perfecte leiders (gelukkig maar), maar ze zijn wel de systeemleiders. Niet om alles te controleren, maar om innerlijk aanwezig te zijn. Dáár begint ordening, veiligheid en groei.
Kinderen hebben geen ideale ouders nodig. Ze hebben ouders nodig die er zijn.

13/10/2025

mijmeren, over clientvragen....... Waar ligt de oorzaak precies.
Bij het kind dat niet lekker in zijn vel zit?
of kunnen we de reden hiervoor ergens anders vinden.
Ergens in de diepte, waar niemand het meer over heeft....
Een levensverhaal laten schrijven is zo helpend hierbij, dan kunnen we naar de wortels.

13/10/2025

Hoe leuk is dat, een stel cliënten bellen om te vragen of het evaluatiegesprek verplaatst kan worden en dan horen dat het goed gaat.
Het gesprek met de bank is net achter de rug, er is een gezamenlijke rekening geopend.
De gemeente is al geïnformeerd, de adreswijziging is doorgegeven.
Ze startten vanuit een heel andere werkelijkheid....
En nu? Er is weer vertrouwen, veel meer openheid, rust.
En allerbelangrijkste: er wordt weer gelachten met elkaar.
Hoe heerlijk is dát.
Ze hebben samen geïnvesteerd qua tijd, financiën en energie, dat was een eerste hernieuwd ja tegen elkaar.

Ik mag met gerust, en ook een blij, hart vandaag gewoon een kop thee drinken.

Call now to connect with business.