Marjon's Helpende Hand

11/08/2025

Als het brein begint te haperen....

Sinds een paar jaar kom ik wekelijks bij mw. T. Ze is de 90 ruim gepasseerd. Ze is een vitale vrouw. Sinds ze 2 jaar geleden een nieuwe heup kreeg, "loopt ze als een kieviet". Helaas begint haar brein steeds vaker een beetje te haperen.
Ik ondersteun haar met de zwaardere huishoudelijke werkzaamheden en ik bied haar wat gezelligheid.

Vorig jaar gaf ik haar voor haar verjaardag een ( zelfgemaakte) cadeaubon. Het was een uitnodiging om samen een keer een kopje koffie te gaan drinken bij een tuincentrum. Uiteraard op mijn kosten. We hebben samen een datum gekozen en zijn gezellig een middagje "uit" geweest. Ze heeft er van genoten.
Laatst kwam ik weer bij haar om te werken. De cadeaubon van vorig jaar lag op tafel. Weer keurig in het papier waarin ik het had verpakt. Ze bood haar excuses aan : " Sorry Marjon, ik ben hélemaal vergeten jou hiervoor te bedanken. Ik had het opgeruimd en was het helemaal vergeten! We moeten maar zeer binnenkort iets plannen".
Ik moest éven nadenken hoe ik hierop zou reageren. Moest ik haar corrigeren? Haar er op wijzen dat haar brein begint te haperen?
Ik besloot haar in haar waarde te laten en mee te gaan in haar
"waarheid". Ik stelde voor nog diezelfde middag samen op pad te gaan. Want wát was een beter moment dan samen een "feestje" te maken op de dag dat ik zélf jarig was.
Het was gezellig en we hebben allebei genoten van koffie/ thee met een lekkertje erbij. Toen ik haar weer naar huis bracht zei ik dat de bon maar één keer te gebruiken was, dus nu zou de cadeaubon wel weg kunnen. Om misverstanden te voorkomen, heb ik de bon maar mee genomen.
Ik ging naar huis met een goed gevoel. Ik had de juiste keus gemaakt.

09/04/2025

Een blijk van waardering.
Af en toe doet mw. K. (80) een beroep op mijn dienst "vervoer met begeleiding". Ze vraagt dan hulp om bijvoorbeeld naar het ziekenhuis in Zwolle te gaan of naar de oogarts in Hoogeveen. Deze hulpvragen zijn vaak niet ver van te voren ingepland. Ik moet ze dus inpassen in mijn wekelijkse planning. Gelukkig zijn mijn "vaste" cliënten zo flexibel dat ik wel eens kan schuiven met mijn werktijden, zodat ik toch met mw. K. mee kan.
Laatst vroeg mw. of ik met haar mee kon naar het ziekenhuis in Zwolle. Ze had een afspraak met een specialist. Ze vroeg mij of ik ook mee naar binnen wilde, zodat wij samen de uitleg van de specialist konden volgen. Dat bleek een verstandige keus; het was een ingewikkeld verhaal. Ik waardeer het enorm dat ze mij op dat moment om hulp vroeg. Het was een zeer persoonlijk gesprek.

Na het bezoek aan het ziekenhuis vroeg ze of ik een keer tijd had om met haar plantjes te gaan kopen bij Luie Tuinman in Ruinen. Ook dát kan geregeld worden.
Eenmaal bij het tuincentrum hebben we eerst wat plantjes gekocht, en daarna op het terras genoten van koffie, thee mét iets lekkers erbij.
Toen ik wilde afrekenen gaf ze aan dat dit voor háár rekening kwam, als blijk van waardering dat ik "altijd" voor haar klaar sta.
Het ontroerde mij gewoon een beetje. Daar word je toch helemaal blij van?

20/03/2025

Theatervoorstelling "de dementie van Jet en Harrie".

Gisteravond heb ik het Alzheimer Café in Meppel bezocht. Het theater "Theater Ervarea" gaf een voorstelling. Deze avond was speciaal bedoeld voor professionals en mantelzorgers.
Het ging over het leven van Jet en Harrie, een echtpaar dat met pensioen is. Alles lijkt goed te gaan, het leven ligt aan hun voeten. Totdat er dingen gebeuren die Harrie een "niet-pluis-gevoel" geven. Jet blijkt te lijden aan dementie.
Het was een mooie en indrukwekkende voorstelling, met een lach en een traan. Het gaf een inkijk in het proces van dementie voor de patiënt en haar mantelzorgers.
Ondanks mijn jarenlange ervaring met ouderen met dementie heb ik deze avond bijzonder veel geleerd. De voorstelling werd afgewisseld met uitleg over hoe het brein werkt, en wat er gebeurt bij dementie. Wij kregen veel tips over hoe om te gaan met bepaalde situaties.
De mensen in hun waarde laten, ze niet voortdurend wijzen op hun "fouten". Het brein heeft moeite met het verwerken van informatie. Overvraag het niet. Mensen reageren meer vanuit emotie dan vanuit bewust-zijn. De kunst is dat te accepteren.
Geweldig dat ik de kans heb gekregen deze voorstelling bij te wonen. Een aanrader voor iedereen die in zijn omgeving te maken heeft met ouderen met dementie.

28/02/2025

Sinds 1 jaar kom ik wekelijks bij mw. de H. Mw. is 93 jaar en sinds een paar jaar weduwe. Ik ondersteun haar met de huishoudelijke werkzaamheden en help haar af en toe met de boodschappen. Ze vind het fijn dat ik elke week kom. En geeft dan steevast aan: “Je komt hier niet alleen om te werken hoor. Ik vind gezelligheid ook belangrijk”.
Ik kan mij dat goed voorstellen. Ze heeft weinig familie en krijgt weinig bezoek. Natuurlijk is het dan fijn dat er iemand komt en even de tijd heeft voor je. Mijn koffiepauze duurt dan ook meestal langer dan gepland. Als dat voor haar geen probleem is, maak ik er ook maar geen punt van. Toch bekruipt mij dan wel eens een schuldgevoel. Ik bén er uiteindelijk om te “werken”. Maar ja, wat ís werken…? Als wij tijdens de koffiepauze even rustig samen aan de tafel zitten, raakt mw. niet uitgepraat. Ze vertelt over vroeger, over haar dierbaren die ze moet missen, maar ook over haar zorgen voor de toekomst.
Ja…, luisteren is een belangrijk aspect in mijn werk. Ze zeggen wel eens: ”Als je écht luistert, hoor je wat er niet gezegd wordt”. Dat is waar. Ik ervaar dit vaak tijdens mijn werk. De tijd nemen om te luisteren schept een band. En dít maakt dat ik mijn werk met zo ontzettend veel plezier doe.

22/01/2025

Aan het begin van dit nieuwe jaar moest ik afscheid nemen van een cliënt. Ze bereikte de hoge leeftijd van 94 jaar.
Ruim 5 jaar mocht ik haar ondersteunen op diverse gebieden. In eerst instantie vroeg ze mij om te helpen met strijken. Ze had graag de lakens keurig gestreken. Daar zij een herseninfarct had gehad, lukte dat haar niet meer. Nadat ik een paar keer geweest was en haar vertrouwen had gewonnen vroeg zij mij om meer hulp. De boodschappen doen werd steeds lastiger. We spraken af dat ik twee keer per week zou komen. De ene dag voor strijkwerk of andere "klusjes" en de andere dag om samen de boodschappen te doen. Dat ging lange tijd naar ieders tevredenheid. Totdat zij getroffen werd door een tweede herseninfarct. Deze keer met meer restverschijnselen. Haar zelfredzaamheid werd steeds minder. Zij kon niet meer mee om de boodschappen te doen. Ook werd het voor haar lastig om te bedenken wélke boodschappen gehaald moesten worden.
Ik maakte voor haar een standaard lijstje, waarop zij alleen nog hoefde aan te kruisen wat ze wilde hebben. Langzaam aan werd haar lichamelijke situatie steeds slechter. Ze at niet meer en ik hoefde geen boodschappen meer te doen. Uiteindelijk kwam zij op bed te liggen, het boek was bijna uit. Ik kon weinig meer voor haar betekenen dan er te zijn. Regelmatig zat ik een paar uur aan haar bed, en hield dan even haar handen vast. Ze wist dat ik er was.
Na een kort ziekbed is zij rustig overleden.
Fijn dat ik tot aan de poort, een stukje met haar mee mocht lopen.

21/12/2024

Dit maakt mijn werk nou zó leuk!
Binnen één week heb ik op heel verschillende manieren iets kunnen betekenen voor mijn cliënten.

Één van mijn vaste cliënten is ruim 94 jaar. Sinds 2019 kom ik 2 keer per week bij haar. Ik doe het strijkwerk en de boodschappen voor haar. Ze stelt het erg op prijs als ik ook even blijf thee drinken. De laatste weken gaat haar lichamelijke conditie hard achteruit. Ze eet nog nauwelijks iets, is erg moe en ligt veel in bed.
Als je leefwereld zich gaat beperken tot je slaapkamer, worden kleine details ineens heel belangrijk. Zo heeft deze cliënt haar eigen wensen hoe haar bed opgemaakt moet worden. Het was voor mij even wennen, maar nu weet ik wat ze bedoelt. En ze waardeert het enorm. Ze vind het heerlijk om in een schoon en góed opgemaakt bed te stappen. "Het zijn de kleine dingen....".

Een andere cliënt had, samen met haar dochter, online geshopt. Ze had wat tafeltjes besteld en thuis laten bezorgen. Het bleken bouwpakketten te zijn. Hoe nu verder...? Dochter woont niet in de buurt en mw. wilde haar hiervoor niet laten komen. De hulpvraag kwam bij mij terecht. Tot mijn verbazing had ze alles al zover mogelijk voorbereid. Toen ik kwam stond de gereedschapskist al op tafel en de pakketten waren al uitgepakt. Terwijl zij voor de thee zorgde heb ik de tafeltjes in elkaar gezet. Wát een samenwerking!

Een andere hulpvraag kreeg ik via de dochter van een cliënt. Deze cliënt woont in een woon-zorg centrum. Ik begeleid haar regelmatig naar de schoonheidsspecialiste. Nu had de dochter een probleem: in het huis waar moeder woont werd een gezellig Kerstdiner georganiseerd. Elke bewoner mocht één familielid of gast meenemen. Helaas was de dochter niet in de gelegenheid om samen met moeder naar het Kerstdiner te gaan. Ze voelde zich erg bezwaard dat moeder dan geen bezoek zou hebben. Ik kreeg de vraag of ik moeder wilde vergezellen bij het Kerstdiner. Ik heb die hulpvraag aangenomen, en het was heel gezellig. Mevrouw heeft heerlijk gegeten en genoten van het toetje. Moe en voldaan heb ik haar na de maaltijd weer naar haar appartement begeleid. Ze vond het erg fijn dat ik samen met haar naar het Kerstdiner was geweest.

03/12/2024

Goed om te weten:
Bij veel verzekeringen wordt vervangende mantelzorg vergoed. Niet vanuit de basisverzekering, maar vanuit de aanvullende verzekering. Ook de gemeente biedt mogelijkheden om vervangende mantelzorg te vergoeden.

Wat is respijtzorg? En wat kun je er als mantelzorg mee? Dit filmpje geeft antwoord op je vragen. Meer weten over respijtzorg? Kijk op www.mantelzorg.nl/resp...

10/10/2024

Sinds een half jaar kom ik wekelijks bij meneer H. om hem te ondersteunen met huishoudelijke werkzaamheden. Hij is bijna 90 jaar en is sinds 1 jaar weduwnaar. Zijn vrouw is na een kort, maar heftig ziekbed overleden. De laatste weken van haar leven is zij opgenomen geweest in een verpleeghuis voor mensen met Alzheimer. Meneer vertelt hier vaak over als ik bij hem ben.

"Wij waren ruim 65 jaar getrouwd, maar ik moest gescheiden leven van mijn vrouw. Hoewel zij niet de makkelijkste was, mis ik haar enorm. Mijn vrouw had "de broek aan" en we hadden vaak ruzie. Dan gooide ze met servies door de keuken. Achteraf denk ik dat de dementie haar al veel langer parten speelde. Ik heb altijd hard mijn best gedaan om dit voor de buitenwereld én voor onze kinderen te verbergen. Ik schaamde mij voor de situatie en wilde niemand tot last zijn. Ondanks alles hield ik écht van haar.
Na alles wat we hebben meegemaakt zijn mijn kinderen erg bezorgd om mij. Ze komen vaak op bezoek. Ik heb het gevoel dat ze dan komen kijken of het wel goed met mij gaat. Volgens mij zijn ze bang dat ik ook ga dementeren. Ze nemen mij zoveel mogelijk uit handen, maar ze nemen ook beslissingen voor mij. Ik begrijp hun bezorgdheid, ook zij hebben veel meegemaakt met hun moeder. Maar het voelt beklemmend, ik maak graag mijn eigen keuzes. Dat kán ik. Ik durf er niets van te zeggen, stel dat ze boos worden. Ze vinden mij dan misschien ondankbaar, terwijl ze zo hun best doen. Ik laat het maar zo....."

We hebben bijna een half uur gepraat. Nou ja...meneer heeft gepraat. Ik heb geluisterd. Het was een emotioneel verhaal en het raakte mij diep.
Een lastige situatie...

23/09/2024

Onze digitale wereld...
Wij leven in een tijd waarin de computer niet meer weg te denken is. Voor veel mensen is het een uitkomst, voor veel ouderen een drama. Hoeveel accounts moet je tegenwoordig hebben, met bijbehorende wachtwoorden en inlognamen...
Wat je ook wilt of móet regelen, het moet via de computer. Heb je een vraag, vraag het de chatbot. Wil je telefonisch contact, dan kom je in een eindeloos menu. Menu doorlopen? Dan "is er een langere wachttijd dan u van ons gewend bent".

Ik kom het vaak tegen in mijn werk. Veel ouderen komen er niet meer uit. Één van mijn cliënten, een mevrouw van 92 jaar, wilde de huisarts bellen. (Zij kan door een herseninfarct haar rechter arm en hand niet gebruiken.)Om telefonisch een afspraak te maken moet zij eerst een menu doorlopen. "Toets 1 als u....., toets 2 als u....toets 3 als u..."
Wat was 1 ook al weer? Vervolgens lukt het haar niet om te luisteren en tegelijkertijd het gewenste nummer in te toetsen. Na een aantal mislukte pogingen gaf ze het op. Een dag later vroeg ze aan mij of ik de huisarts wilde bellen.
Haar verontwaardigde reactie was: "Ze houden helemaal geen rekening met ouderen". Ik kan haar reactie zó goed begrijpen.

Een andere cliënt ( 84 jaar) staat bij de woningstichting ingeschreven voor een seniorenwoning. Om op de wachtlijst te blijven moet je elk jaar je inschrijving verlengen.
Mevrouw kreeg een email van de woningstichting dat het weer tijd was om haar inschrijving te verlengen. "Dat kan via www....
en log in met uw inloggegevens". Mevrouw had een paar pogingen gedaan, maar kon niet inloggen. Toen ik een paar dagen later bij haar kwam, vroeg ze mij om hulp. Samen achter haar computer zijn we er toch uitgekomen.
Ik waardeer het enorm dat mijn cliënten dat vertrouwen in mij hebben. Het gaat vaak om privacy gevoelige informatie die ik dan krijg. Daar ben ik mij van bewust en het is voor mij dan ook vanzelfsprekend dat ik daar vertrouwelijk mee om ga.

18/09/2024

Scootmobiel-, driewiel- en duofietstocht met Meppel Actief

Op maandag 7 oktober organiseert Meppel Actief in samenwerking met Welzijn Mensenwerk Wijkpunt Oosterboer een scootmobiel-, driewielfiets- en duofietstocht.

Startlocatie: wijkpunt Oosterboer, Osseweide 1b Meppel
Tijd: 13:30 uur starten vanaf wijkpunt Oosterboer; ongeveer 16:00 uur terug bij wijkpunt Oosterboer.
Afstand: 15 á 20 km
Kosten: €2,50
Overig: neem uw accuoplader mee indien nodig. Zorg ervoor dat uw accu volledig is opgeladen. Banden goed opgepompt.

Meedoen? Meld u dan aan vóór donderdag 3 oktober. Graag naam, mailadres en telefoonnummer doorgeven. Mail: wijkpuntoosterboer@welzijnmw.nl of telefonisch: 085-2731470.

Tekst/foto: Meppel Actief

05/09/2024

Woensdag 25 september is er de FietsVitaalDag bij WijkPunt Oosterboer.
Adres: Osseweide 1b in Meppel.
Tijd: 10.00 - 16.00 uur
Kosten: Deelname is gratis, kosten lunch circa €5,-.

Hoe ga je om met drukke fietspaden? Welke verkeersregels zijn voor mij als fietser belangrijk?

Tijdens de opfriscursus Fiets komt het allemaal aan bod. Na de lunch stap je gezamenlijk op de fiets onder begeleiding van een fietsdocent van de Fietsersbond voor een fietstocht van circa 25 km.

Aanmelden via: wijkpuntoosterboer@welzijnmw.nl of telefonisch 085-2731470 (bereikbaar op ma/di/do)

Doortrappen Drenthe, Gemeente Meppel, WijkPunt Oosterboer, Veilig Verkeer Nederland

26/08/2024

Geen "klik".
Héél soms gebeurt het. Dat ik, na een paar uur werken, het gevoel krijg dat het niet goed zit. Een tijdje geleden kreeg ik via een cliënt-ondersteuner de vraag of ik nog ruimte had voor een nieuwe cliënt. Ik gaf aan dat ik geen ruimte meer had om structurele hulp te bieden aan een nieuwe cliënt. Maar voor kortdurende hulp kon ik nog wel tijd vrij maken. Dan werk ik gewoon een paar weken wat harder.
De cliënt-ondersteuner gaf aan dat de situatie vrij ernstig was en dat er dringend hulp nodig was. Zij was al een tijdje bezig om huishoudelijke hulp te vinden voor deze cliënt. Maar alle thuiszorg-organisaties hadden te weinig "handen", mede doordat het vakantietijd was. Uiteindelijk kwam ze bij mij terecht.
Het ging om een oudere meneer, woonachtig in een groot herenhuis. Er was geen netwerk van mensen waar hij op kon terug vallen. Ik besloot deze meneer te gaan helpen. We spraken af dat ik 2x zou komen voor huishoudelijke werkzaamheden. Datum en aantal uren werden afgesproken.
Toen ik bij meneer kwam was mij meteen duidelijk dat hier heel veel werk te verzetten was. In overleg met meneer ging ik aan het werk. Al snel kwam meneer bij mij. Hij was erg boos, dreigde met fysiek geweld en liet duidelijk merken dat hij niet tevreden was over wat ik deed. Even twijfelde ik of ik mijn werkzaamheden zou staken en weg zou gaan. Ik besloot tóch te blijven en door te gaan met mijn werk. Hoewel ik mij zéér ongemakkelijk voelde. Toen ik meneer even later vroeg naar een nieuwe stofzuigerzak ontvlamde hij. Wederom dreigde hij met fysiek geweld.
Ik besloot mijn afgesproken uren van die dag vol te maken, maar ik zou niet weer terug komen. Natuurlijk heb ik dit terug gekoppeld naar de cliënt-ondersteuner. Ik hoop voor deze meneer dat ze een hulp kan vinden waar het wél mee klikt, want er is écht hulp nodig. Misschien zelfs meer dan alleen huishoudelijke hulp.
Voor mij een leerzame ervaring. Grenzen stellen is niet mijn sterkste punt. Ik help graag anderen, maar niet ten koste van mijzelf...