07/05/2025
7 mei 2017
8 jaar geleden belandden wij na een aantal hele moeilijke dagen van ongerustheid in het ziekenhuis.
Zwanger van ons tweede wondertje. Een wild mannetje die ik op vakantie in Frankrijk steeds minder voelde bewegen. Vertraagde harttonen waarvoor ik even aan het CTG moest, het werd een opname in het ziekenhuis, hij vloog achteruit...ons leven veranderde die nacht voorgoed...
8 jaar zijn we verder, hoe zou hij eruit zien, hoe zou hij ruiken, zijn karakter, zijn avonturen, wat had ik hem nog veel willen vertellen en knuffelen oh zo veel, hoe zou zijn stem zijn, broer en zus zouden ze veel ruzie maken of veel lol hebben...?
Honderduizendmiljoen vragen spoken door mijn hoofd, onbeantwoord zullen ze blijven.
Één van de ervaringen waarom ik ben gaan doen, wat ik doe, begeleiding bij verlies en rouw. Vandaag voerde ik in mijn praktijk gesprekken met veel pijn en verdriet, er vloeiden tranen, maar ook met hoop en dankbaarheid werd mijn werkkamer gevuld. Ik startte nieuwe begeleidingsgesprekken, het verdriet nog zo vers. Ik ronde af met een cliënt, haar rouw zal nooit overgaan, maar het was nu wel te behappen en niet meer in alles overheersend. Gelukkig gaat het niet over, want het is de andere kant van liefde!