19/09/2024
Januari dit jaar ging op paardrijden. Ik kreeg daar les op een ècht manegepaard. Ongeveer niet aan te sturen, moeilijk in z’n gangen te krijgen en te houden etc. In t begin werd ik geholpen totdat ik niet meer werd geholpen en t paardje zelf in beweging moest krijgen.
Al snel kwam ik erachter dat dat niet ging op harder aansporen of met een zweep slaan.
Het moest vanuit een basisrust komen gemengd met kracht. Een ferme interne “nee” of een “ja”, of een “links” of een “rechts”….
Na een tijdje had ik door hoe ik 1 werd met het paard en hem te sturen en aan te sporen op energie….
Wat een openbaring…
Totdat ik na 8 maanden merkte, ik wil meer leren. Ik kwam terecht bij een andere manege “per toeval.”
Na 2 lessen kreeg ik de vraag van degene die lesgaf: “wil jij mijn paard verzorgen? Alsin, berijden?”
Mijn antwoord was direct ja.
En toen kwam m’n groei in een versnelling want sindsdien rijd ik ongeveer 5x per week door de bossen, strand en door de duinen.
Totdat ik in galop ging, het zadel uitvloog, m’n beugels en teugels verloor en ik aan de manen vasthield…
Ineens was ik angstig…
Ik vroeg degene om een extra les buitenom de reguliere lessen…en die kreeg ik😳
“Haal t zadel er maar af”
Hij legde er een dekje op, haalde de teugels weg en zette me erop.
“Wat je ook doet! Je laat je handen op je benen liggen”…in draf ging dat niet zo goed. Ik gleed er half af, balanceerde met m’n armen waardoor ik hoorde; “NEEEJ!!, handen op je benen!!” En werd bang.
Trillend en huilend zat ik op t paard na een 3e ronde. Zo bang om t fout te doen. Zo bang om eraf te vallen. Bang voor m’n leven zeg maar 🥺
Totdat ik de volgende ronde ineens balans had!! OMG!! Wat een zegen!! Het zelfvertrouwen stroomde door m’n lichaam heen!!! Tranen waren er nu maar dan van blijdschap. Toen in galop en daar mocht ik t dekje vasthouden. Dat ging ook goed.
Tijd voor t zadel.
Je zou denken: “nu kun je weer in galop”
En wat ervoor op buitenrit gebeurde, gebeurde nu weer. Ik verloor m’n beugel, teugels en vloog uit zadel.
Een week lang heb ik enkel gedraven en gestapt op buitenrit.
Tot de volgende les en jahoor! Door z’n instructies te volgen, te luisteren naar een interne stem: “je gaat gewoon galopperen”
Deed ik t. Al m’n zelfvertrouwen terug plus een beetje extra…
En vandaag!! Twee weken later, op buitenrit zonder zadel in galop, in draf en stap en rengalop en ik bleef zitten zeg…
Wat een doorbraken in 9 maanden tijd…
Ik kan t zelf bijna niet geloven maar ik vermoed dat ik een Amazone ben geweest in een vorig leven.
Hij gelooft in mij. Net als m’n spiritueel leraren in mij geloven. Net als m’n voorgaande docenten en leraren nét als dat ik geloof in m’n cliënten en studenten. Altijd! Geen uitzondering. Ik zie NOOIT een probleem bij ze. Enkel mogelijkheden.
Als je iemand om je heen hebt die onvoorwaardelijk gelooft in wat je kunt, groei je als een malle! Twee weken geleden zou ik dit niet doen. En nu? Gewoon gaan!
