09/07/2025
Zomerdienst met Ziel
Terwijl half Nederland op zoek is naar de laatste Franse baguette vóór sluitingstijd of verwoed een campingstekker probeert te ontcijferen (waarom zijn die dingen trouwens allemaal anders?), draait in de ziekenhuizen en verpleeghuizen de zorgmachine onverstoorbaar door. Geen zomerstop. Geen siësta. Geen “wij zijn er even tussenuit”. Want ziek zijn, breken, baren of bedlegerig worden – dat laat zich nu eenmaal niet plannen tussen vluchten naar de Côte d’Azur en dagjes naar de Efteling.
En dus staan ze daar. In de schaduw van de zomerzon. De artsen, verpleegkundigen, verzorgenden, analisten, schoonmakers, baliemedewerkers en andere helden in blauwe, groene of witte pakken. Terwijl hun collega’s vakantieverhalen appen vanaf een hangmat in Toscane, leveren zij zorg. Noodzakelijke zorg. Menselijke zorg. Zorg die het verschil maakt tussen angst en geruststelling, tussen eenzaam en gezien, tussen erger en beter.
Ze wisselen diensten met militaire precisie, jongleren met roosters alsof het een circusact is, en weten op magische wijze toch net dat extra bed te regelen, die infuuslijn om te leggen of die familie op tijd te bellen. Geen file op de Route du Soleil, maar wel wachttijden op de spoedeisende hulp. Geen cocktail in de zon, maar wel een thermoskan met koffie die al drie keer is opgewarmd. En toch… blijven ze gaan.
Waarom? Filosofen zouden zeggen: omdat het hun telos is, hun doel, hun wezenlijke bijdrage aan de wereld. Cynici zouden zeggen: omdat niemand anders beschikbaar was. En de waarheid? Die ligt zoals altijd ergens daartussenin. Het is toewijding. Het is vakmanschap. Het is liefde voor het werk en voor de mensen die eraan zijn toevertrouwd.
Zorg in de zomer is geen automatisme. Het is een prestatie. Een collectieve krachttoer waar te weinig bij wordt stilgestaan. Dus laten we dat vandaag wel doen. Laten we niet alleen waardering uitspreken, maar ook écht dankbaar zijn. Geen obligate ‘dankjewel’ met een bos bloemen op de personeelskamer, maar een diepe buiging. Of op z’n minst een écht luisterend oor, een fatsoenlijk rooster en een vers kopje koffie.
Aan alle zorgprofessionals die deze zomer het fort bewaken: chapeau. Jullie verdienen een medaille, een voetmassage, en minstens één etappe op de Alpe d’Huez – maar dan bergafwaarts, in de zon, met wind mee en een koud drankje onder handbereik.
En voor de rest van ons? Als we deze zomer écht iets goeds willen doen, laten we dan even stilstaan. Niet in de file, maar bij hen die nooit stilstaan.
Dank jullie wel. (Geschreven door Joost van de Mortel, https://www.linkedin.com/posts/joost-van-de-mortel-a09b7922_zorg-zomer-telos-activity-7348393841311330304-t-cb?utm_medium=ios_app&rcm=ACoAABP-nmEBidnO3pTKgcvQZ4g_nUP_S-PZflI&utm_source=screenshot_social_share&utm_campaign=copy_link)
Zomerdienst met Ziel Terwijl half Nederland op zoek is naar de laatste Franse baguette vóór sluitingstijd of verwoed een campingstekker probeert te ontcijferen (waarom zijn die dingen trouwens allemaal anders?), draait in de ziekenhuizen en verpleeghuizen de zorgmachine onverstoorbaar door. Geen z...
