14/11/2025
Tot een kind een jaar of zeven is, staat het enorm open voor de wereld om zich heen. Het onderbewustzijn is volledig aan zet; alles wat er tegen of over een kind gezegd wordt (maar ook bijvoorbeeld spannende dingen die ze meemaken), komen direct in het onderbewustzijn terecht. Zonder filter.
Dat filter, wat ook wel het kritisch analytische denken wordt genoemd, ontstaat pas rond het zevende levensjaar. Dit is hetgeen wat ervoor zorgt dat je o.a. dingen kunt weerleggen. Stel dat iemand mij als volwassene stom noemt, dan kan ik dat een vervelende opmerking vinden, maar ik weet dat ik in principe niet stom ben 😏. Maar word dit tegen een kind van vijf gezegd, je raadt het al, dan komt dat veel harder aan. Het wordt opgeslagen in het onderbewustzijn, het wordt een onderdeel van hoe ze zich verder ontwikkelen als mens. Van hoe ze zich voelen. Van wie ze zijn. Nu kunnen we natuurlijk niet de hele wereld zo vormen dat er nooit iets schadelijks binnenkomt (zou ook saai zijn wellicht 😉), maar wat we wel kunnen doen, is opletten wat we over en tegen kinderen zeggen.
Krijgt een kind wat zich drukker gedraagt continu te horen dat hij zo druk is, dan zal hij daar écht niet rustiger op worden. En een persoonlijk voorbeeld: over mij werd vroeger altijd gezegd dat ik ‘zo verlegen’ was. Maar in de basis was ik niet verlegen. Ik voelde veel te veel aan wat er bij mensen speelde en wilde daar soms gewoon niet helemaal in opgaan. Eigenijk was ik mezelf aan het beschermen, maar daardoor kreeg ik het label verlegen. En ging ik erin geloven dat ik verlegen was.
Wanneer je iets positiefs over of tegen een kind zegt, dringt dat óók meteen door in het onderbewustzijn. Dus weet dat je, wanneer je kinderen om je heen hebt, magie in handen hebt wanneer het op taal aankomt.
Zijn er over jou dingen gezegd als kind die veel indruk hebben gemaakt? Ik hoor het graag van je 🧡.
