07/04/2025
Mijn ayahuasca ceremonie en reis ging zo diep en er werd zoveel duidelijk. Er viel zoveel op zijn plek.
Er was heel veel angst van te voren en tijdens de ceremonie en dat werd groter en groter.
Alles in mijn systeem wilde er van weg en ik nam de keuze om er naartoe te gaan. Er naartoe te ademen.
Het te verwelkomen en te omarmen, wat komt het mij vertellen
En daar was ik dan in de baarmoeder en buik van mijn moeder.
Ik zag hoe graag ze een meisje wilde en super enthousiast was. Zou het dit keer wel lukken? en toen kwam het nieuws.
Er komt een jongen.
En hoe blij ze ook was dat ik gezond was. De teleurstelling was zo voelbaar.
Ik kreeg alles mee.
Immers, ik was verbonden met mijn moeder. Ik hoorde wat ze zei en dacht, ik voelde wat zij voelde en het was alsof ik door haar ogen keek.
Momenten uit mijn leven kwamen voorbij, die ik al eerder had gezien, ervaren en gevoeld, maar toen nog niet begreep en opeens kwam alles samen.
De angst was de angst voor afwijzing.
Ik kon in mijn ogen nooit voldoen in wat ze zo graag had gewild.
Ik sloot mij af, begon te pleasen en mijn best te doen. Ik begon te zorgen vanaf het eerste moment en dat droeg ik mee, mijn leven lang. Dat afgesloten gevoel, er niet bij te horen en niet goed genoeg zijn.
Maar toen ik daar doorheen ging gebeurde er nog iets anders.
Ik voelde hoe mijn lichaam in 2en splitste. Mijn linkerkant koud aanvoelde en zich als het ware afscheide en toen ik daar naartoe ging en het aankeek zag ik een meisje.
Mijn zusje. Ik was daar niet alleen.
Ik probeerde haar bij mij te houden en haar vast te houden, maar ik zag haar gaan.
Mijn arm rekte en strekte, maar ze ging het niet redden.
Het deed zo een pijn en het gaf zo een verdriet. Het verscheurde mij letterlijk in 2en en raakte een deel van mijzelf kwijt.
En daar zat ik dan, alleen in het donker en het deed zo een verdriet en pijn dat ik niet meer wilde. Ik sloot mezelf af, ik wilde dit niet meer voelen, het was teveel.
Waarom moest deze keuze gemaakt worden, waarom kon dit niet zijn.
We waren zo perfect samen.
Er viel daar in dat moment zoveel samen. De puzzelstukjes schoven in elkaar en kreeg een totaal beeld. Onverklaarbare gevoelens, maar ook hoe ik mij in sommige situaties voelden, gedroeg en hoe vaak ik mij afsloot terwijl ik dat niet begreep.
De weken voor de ceremonie kwamen er steeds meer stukjes naar boven. In gedachte, in gevoelens en in mijn dromen.
Mijn hele systeem werd voorbereid op wat komen ging.
En het enige wat ik kon doen was er dwars doorheen gaan en niet meer wegkijken of wegstoppen.
Het verdriet en pijn kwamen los mijn lichaam. Ik schudde, trilde en rild. De tranen liepen over mijn wangen en liet de energie vrij en toen in dat moment werd ik geboren.
Ik kwam op de wereld.
Eerst lag ik daar hulpeloos, ontredderd, lag totaal in de bevriezing en toen ik daar eenmaal doorheen was kwam er een 2e geboorte op gang en die was zo liefdevol. Ik voelde mij zo welkom.
Er kwam een heel blij kindje ter wereld. Geliefd, warm en welkom.
De geboorte die ik gehad had willen hebben.
Dat wat zat heb ik gevoeld, doorleefd, en wat ik weggestopt had het kwam los en dat gaf zoveel ruimte, zoveel inzichten en alles viel op zijn plek.
Begrijp mij niet verkeerd, mijn moeder hield zielsveel van mij, maar bij haar zat een hele grote wens.
Juist door het her te beleven, datgene wat ik bewust niet wist, maar zo opgeslagen was in mijn diepste zijn, in mijn dna en op celnivo.
Ayahuasca wist precies waar het zat en wat ik daar op dat moment nodig had.
En ze bracht mij daarheen
En ben daar zo dankbaar voor en dit was pas het begin, want hierna gebeurde er nog zoveel meer.
Deze moederplant brengt je precies wat je nodig hebt en wat je aankan. Precies op tijd. Ze kan de deur openen naar het diepste van je ziel. Naar jou trauma's, angsten, pijnen of datgene wat gezien, gehoord en gevoeld mag worden, wat vaak te maken heeft met geboorte, conceptie of zelfs verder terug. Dat wat je niet kan weten of bent vergeten en diep weggestopt hebt, maar je systeem en lichaam houd de score bij.
Er is zoveel wijsheid aanwezig, zoveel lessen te leren, zoveel te voelen, inzichten in te krijgen en te verwerken en te releasen.
Er viel zoveel van mij af, zoveel spanning, zo een ontlading, die mij dichter bij mijzelf bracht en in contact met die kleine jongen.
Ik omarmde heb, gaf hem een warme liefdevolle knuffel en hield hem in mijn armen. Je bent veilig, je bent hier, welkom thuis grote vriend.
En het mooie en bijzondere was dat ik ook mijn zusje daar voelde, ze was nooit weggeweest en altijd aan mijn zijde, maar ik zag het niet of wilde het niet zien.
Alles kwam samen.
Dankbaar dat ik wederom deze diepe helende reis heb mogen maken. Die voorbij woorden en soms ook het menselijk brein gaat.
Maar je hele systeem snapt het
De sleutel voor mij tot het diepste van mijn ziel en zijn. In overgave, vertrouwen en veiligheid.
TranZenDans
