09/06/2024
Je hebt Alles, en je bent Alles!
Ik ben een rijk vermogens persoon! Ik heb alles en kan alles zijn, al ik daar toe bereid bent en ik daar essentieel belang bij hebt.
Omdat mijn lijfje te klein was om in beginsel
alles mee te dragen, heb ik besloten omdat op te slaan in mijn prachtige villa op Bahama’s. Een prachtig resort en voor mij een prachtig paradijs waar ik graag naar toe ging als ik vakantie had. Het was daar veilig en goed bewaakt en ik hield ervan om al mijn schatten te koesteren en mee te spelen als ik daar was.
Als jong kind had ik nog wel eens de kans om naar de Bahama’s af te reizen. Als ik mijn ogen dicht deed, en de wens uitsprak om daar te zijn. Dan was ik er! Ik genoot van die tijd.
De jaren verstreken en de kans om vakantie te houden werd steeds kleiner. Soms deed ik even alleen mijn ogen dicht om de mooi plek te herinneren en te koesteren.
Door de jaren heen, merkte ik, als ik mijn ogen sloot, er een grote plas met water zich vormde om mijn prachtige plek op de Bahama’s. Het resort en mijn villa met al mijn kostbaarheden raakte steeds meer omgeven door water.
Eerst maar een geul, die zich gesleten had in de sompige aarde na een flinke huilbui.
Al snel kon het water niet meer weg stromen en vormde het zich tot een steeds dieper en breder sloot.
De sloot werd een plas. De plas een meer. Het meer een zee. En de zee werd een oceaan.
Na jaren en jaren, begin het moment dat ik weer op vakantie zou kunnen weer steeds dichterbij.
Al jaren had ik niet meer mijn ogen gesloten om de herinneringen op te roepen van mijn villa en kostbaarheden, die veilig opgeslagen in de Bahama’s. Nu ik daar eindelijk weer een beetje aan toe was, sloot ik mijn ogen. Ik riep de herinneringen op, om alvast mijn reis naar de Bahama’s energetisch voor te bereiden.
Tot mijn schrik zag ik dat de oceaan zich zover gestrekt had dat er helemaal geen zicht meer was op mijn Villa en mijn prachtige resort en maakte me zorgen om wat er zou zijn gebeurd met mijn kostbaarheden.
Ik had me altijd rijk gevoeld met het idee dat mijn kostbaarheden veilig lagen opgeslagen en niemand ze van mij kon afpakken. Ze lagen veilig geborgen, wachtend op het moment det ik er aan toe was om al mijn rijkdommen te kunnen laten integreren in mijn lijf. Nu mijn lijf groter was en ik wijsheden had verzameld over het mensen rijk en ik soms er van overtuigd was de wereld beter te begrijpen. Was ik van plan om te gaan afreizen naar de Bahama’s om te voelen welke rijkdommen al mogelijk was mee te nemen naar het mensenrijk.
Maar hoe kom ik daar, dacht ik vurig. Ik besloot eerst om de oceaan in beweging te laten komen. Als de oceaan nu minder groot was, en ergens afgevoerd kon worden, dan zou ik misschien een mogelijkheid vinden om af te reizen naar de Bahama’s, op zoek naar mijn resort, mijn villa en mijn kostbaarheden.
Zo gedacht, zo gedaan! Ik vond een mogelijkheid om de oceaan af te voeren en in beweging te laten komen. Eerst ging het langzaam. Tergend langzaam. Ik pakte en schep en besloot een geul te graven om te helpen met afvoeren. Het was hard werken!
Dag en nacht werkte ik er aan. Weer en wind, zon en regen hielden mij niet tegen.
Ineens was het als of de dam brak. Kolkend sloeg het water van de oceaan tegen de randen van de geul die ik aan het graven was. Alles wat deze kolkende stroom water tegen kwam nam hij mee de afgrond in. Het een na het ander, waar ik nog menselijke waarde aan hechte, trok hij mee. De geul werd steeds breder en breder. Ik was een blokkerende kei aan het uitgraven, toen plotseling de stroom de kei oppakte om het dodelijk mee te slepen de afgrond in.
Ik was er niet op bedacht en klampte me vast aan de kei om niet genadeloos ook afgevoerd te worden. Maar zo lang ik deze kei als enig hou vast zou blijven vasthouden, zal dat wel gebeuren. Ik zocht naar een nieuwe veilige plek en kon net voor de afgrond ontkomen aan dat duistere g*t, waarin de oceaan zijn afgrond vond.
Opgelucht van de ontsnapping aan de dood, was ik nieuwsgierig naar de strekking van de oceaan. Nu de geul zo groot en zo diep was, en er al zoveel water was afgevoerd en het allemaal zo snel ging, zou de oceaan toch ook al flink geslonken moeten zijn. Vol enthousiasme sloot ik mijn ogen uit de hoop iets te kunnen zien van de Bahama’s.
Wat was de teleurstelling groot, toen ik ontdekte dat er voor mijn bewuste waarneming niets veranderd was aan de strekking van de oceaan en de Bahama’s niet te zien was. Ik was verward en onderzocht hoe het dan toch kon dat de oceaan het zelfde leek te zijn. Ik zag terug in de tijd en op het moment dat de kolkende, afvoerende oceaan zijn toevlucht zocht in de afgrond, vulde de oceaan zich aan met verdriet van nieuwe pijn. Moedeloos zakte ineen. Deze teleurstelling gaf een flinke huilbui en vulde de oceaan nog verder aan.
Opdat moment besloot ik een boot te kopen. Maar mijn geld ontbrak en ik ging hard werken om uit eindelijk als nog iets te kunnen betalen voor de reis. Maar het geld was nodig om te overleven en er bleef niets over om de reis te kunnen betalen. Toen ging ik nog harder werken. Overdag wekte ik voor het geld van de tocht en om te overleven en in de avonden, nachten en alle overblijvende uren, werkte ik aan de geul om deze nog harder en nog effectiever. Er moest meer water afstromen dan dat er in kon komen.
Vele hard werkende jaren later heb ik de moed niet meer om mijn ogen te sluiten. Geen geld meer om te overleven en de reis te betalen en slipt de afvoergeul regelmatig dicht door alles wat het meesleept de afgrond in.
Ik koester de herinneringen aan de tijd in de Bahama’s. Ik voel en weet dat ze daar nog steeds geborgen liggen, veilig in mijn villa, in mijn resort.
Ik werk dapper door, pak nieuwe kansen en mogelijkheden aan. Kom er ook steeds vaker achter dat veel goed bedoelde adviezen niet werken en zorgen dat de oceaan zich weer aanvult.
Maar zie nog steeds dagelijks uit naar het moment dat de Bahama’s weer in mijn zicht komen en de reis naar mijn kostbaarheden mogelijk wordt. Dan zal ik al mijn kostbaarheden in mijn hart sluiten. Veilig plekje geven in mijn lichaam en mezelf het recht geven om te te gebruiken, koesteren en benutten. Waar ik ook ga, ik laat ze nooit meer achter! Ik sla ze nooit meer ergens veilig op, zonder dat ik er ooit nog bij zou kunnen.
Dan heb ik niet alleen alles,
maar dan ben ik ook echt Alles! ❤️
