15/02/2025
Kinderen die te maken krijgen met creëeren voor zichzelf "magische oplossingen" die weliswaar in de kindertijd tot steun zijn, maar gaandeweg meer een blok aan het been worden dan een houvast.
Deze survivalverliescoping van kinderen bestaat volgens Harris (1997) uit allerlei magische oplossingen, ook wel mythen genoemd.
mythen over de verloren ouder;
mythen over zichzelf;
mythen over de band die had kunnen bestaan;
persoonlijke mythen over allerhande zaken.
De verloren ouder kan worden geïdealiseerd als de fantastische ouder. Deze mythe over de verloren ouder kan verantwoordelijk zijn voor de vele teleurstellingen in het latere leven. Het kind kan ook over zichzelf een verzameling onjuiste opvattingen opbouwen. Kinderen kunnen de gedachte krijgen dat ze slecht zijn en daarom verlaten werden. Bij de meeste kinderen komt de gefantaseerde band met de verloren ouder voort uit het eigen gevoel van gemis en verlangen naar iets wat er had kunnen zijn. Ook kan de mythe over de band met de ouder een negatieve vorm aannemen: hij heeft toch nooit van me gehouden, dus is er ook geen reden om te rouwen.
De laatste soort mythen die kinderen met jong ouderverlies kunnen ontwikkelen, zijn persoonlijke mythen op de restanten van hun wanhoop om orde te scheppen in de wereld. Zo zijn er persoonlijke mythen als: 'Ik ben altijd perfect of: 'Ik zorg voor de overblijvende ouder', 'Laat alleen het zonnige schijnen en laat niet je donkere kanten zien' om in de smaak te vallen bij anderen. Het levensmotto kan ook worden: 'Zorg dat je overal op voorbereid bent' of: 'Zorg dat je nergens op voorbereid bent' of: 'Raak nooit overstuur'. Maar ook mythen als: 'Zorg dat je niet al te gelukkig bent' of: 'De bliksem slaat niet twee keer in op dezelfde plek' kunnen houvast geven. Het is niet raar dat kinderen niet-logische verklaringssystemen opbouwen, maar het is opmerkelijk dat mensen die op jonge leeftijd een ouder hebben verloren, als volwassene vaak aan die opvattingen blijven vasthouden.
Uit over
Herkenbaar voor jou?
