18/10/2024
Prachtige liefdevolle avond in de Hazelaar Liemerije, mensgerichte zorg. dank je wel Anne's Blog ❤
Het is vrijdagavond, in mijn late dienst.
Het is al weer vroeger donker, buiten lijkt het wat herfst te worden, binnen is het warm en voelt het veilig.
De schemerlampen worden gedimt. Er worden kaarsen aangestoken. De mensen van de afdeling hebben we uitgenodigd om mee te gaan naar de huiskamer, 1 client ligt erbij in bed. Er zitten 2 jonge meiden tegenover ons, 1 met een gitaar, de ander met een gedichten-en liedboek.
Ik schuif mijn stoel zachtjes naast het bed en ga erbij zitten.
De 2 meiden zijn van de "muzikale nachtzoen". Ze komen gitaar spelen, zingen, liedjes van toen, nu. Ik heb ze nog niet eerder gehoord en ben benieuwd. Ze stellen zichzelf kort voor en vragen naar muziek interesse aan de mensen.
Als ze het eerste nummer inzetten, stijgt mijn haar op mijn armen naar hoog kippenvel. Ze spelen en zingen zo klein, zo zacht, zo puur, dat het maar heel even duurt voor de tranen bij de mensen beginnen te vloeien. Ik voel je hand uit het bed naast me, zoekend naar houvast. Ik pak jouw hand en de mijne wordt stevig vastgepakt.
Als je weet dat je leven hier op aardig eindig is, als je je realiseerd dat je afscheid aan het nemen bent, kan muziek zo raken, kan de tekst zo pakken dat je ogen vollopen en je wangen glinsteren van de tranen die vloeien. Er klinken 4 woorden van een liedje heel zacht, " ik hou van jou" , die des te harder binnen komen, omdat dit waarschijnlijk nooit tegen je gezegd is. Hard gesnik hoor ik tegenover me. Hoe bijzonder is het dat ik een arm om je heen mag slaan, je je hoofd tegen mijn schouder legt en het laat gaan. Snikkend zeg je tegen me dat je niet tegen deze woorden kan, omdat je het nooit gewend was.
Als ik je later naar bed breng, bedank je me voor de mooie avond.
4 mensen die zo verschillend zijn, die elk hun eigen leven hebben geleefd. De een langer dan de ander. En zoveel verbinding voelen in de muziek, samen luisteren, samen huilen, samen genieten. En ikzelf... voelde mijn ogen vol water lopen, zo n intiem uur, waar ik deel vanuit mocht maken, ieder met zijn eigen gevoel, herinneringen en ervaringen.
En het is zo Stil in mij
ik heb nergens woorden voor
het is zo Stil in mij
en de wereld draait maar door
het is zo Stil in mij
ik heb nergens woorden voor
het is zo Stil in mij
De muzikale ontmoeting ( de foto is met toestemming)
