11/03/2021
Kort verhaaltje uit het leven van MAM,
Met mijn duffe Coronakop zit ik net 2 seconden op de bank, als de achterdeur open vliegt. Peuterlief: “ik heb dorst! Mag ik drinken?” Met een “ik-kook”, maakt de dreumes duidelijk dat ze ook drinken wil. Geen zin in discussies (want die win je niet van een peuter en een dreumes) over dat ze even moeten wachten, sta ik op en haal ik zo snel mogelijk drinken. Kids pakken hun gevulde bekers en gaan weer verder naar buiten.
Mijn kont raakt nog niet de bank of de deur vliegt weer open “wat mogen wij eten?” Ik antwoord ‘fruit’. “Neehee geen fruit, ik heb koekjeshonger”. Voordat ik moeder was zou ik gedacht hebben ‘nee ik ben de baas, geen suiker’. Maar eeej voordat ik moeder was, had ik ook nog nooit van Corona gehoord. Laat staan dat ik enig idee had wat een combi Corona en kids met je doet. Ik stop het gezeur daarom met een bakje koekjes voor elk kind. Kinderen blij, mama blij. Want 3 hele minuten rust. Dan stept er namelijk weer een peuter net te dicht langs het raam af. Deur zwaait open “mamaaaaaa mijn pink, een pleister, auwh een pleister!!!” Ik bekijk de pink, zie vrij weinig, maar geef de peuter gelijk. Daar moet een pleister op. Alleen al, omdat de kids dan weer gaan spelen en ik dan ff op de bank kan zitten. De peuter stept, trots met haar pleister, weer verder. De dreumes stopt ondertussen heel deskundig wat zand in haar mond. Ik besluit het niet gezien te hebben. Zand schuurt toch de maag ;)
Peuter is klaar met spelen en komt weer binnen. Ze wil filmpjes kijken. Dus hoppa voor de 100ste keer vandaag zingen bassie en Adriaan door de kamer.
Dreumes staat inmiddels bij de poort op haar loopfiets en wijst dat ze eruit wil. Ik gebaar dat dat niet kan. Iets met quarantaine en Corona. Ze kijkt me niet begrijpend aan en ineens hagelt het. Ik roep haar binnen. Met een brede smile rent ze op me af.
Eenmaal binnen besluit de dreumes dat mama best een leuk klimrek is. Net als de bank. Ze klimt over me heen, over de bank en dondert op de vloer. Janken geblazen. Al troostend neem ik haar mee naar boven, waar manlief ligt te slapen. De kinderen besluiten dat hij ook een leuk klimrek is. Dreumes besluit een fotolijstje van de muur te trekken en met een zwaai vliegt het lijstje tegen papa’s wenkbrauw aan. Want hij had nog geen hoofdpijn.
Had ik al verteld dat we Corona hebben. Nee als papa en mama kun je officieel niet ziek zijn.
MAM