08/04/2025
Het kleine meisje,
We zien eigenlijk bijna altijd de leuke en mooie dingen van ieder op de socials.
Maar wat als we de “kleine ik” eens delen? Hoe was je dan vroeger?
Had je een onbevangen jeugd, of een traumatische? Was je een lief kind, of juist ondeugend vol met kattenkwaad?
Vele van ons durven ons niet bloot te stellen.
Wanneer er als kind onvoldoende aan je basisbehoeftes is voldaan, ervaar je op een dieper niveau pijn.
Hoe vaker je als kind deze pijn voelt, hoe meer je leert om deze te onderdrukken. Je voelt zo steeds minder goed aan wat je nodig hebt op een dieper niveau en verliest zo langzaam de verbinding met jezelf.
Hoe meer pijn (spanning) je onderdrukt, hoe meer deze spanning zich vastzet in je zenuwstelsel. Dit zorgt ervoor dat je niet flexibel op stress of uitdagingen in je leven kunt reageren. Het gevolg is dat je vaker áan’ staat en zo sneller gezondheidsklachten ontwikkelt.
Maar dan dit kleine meisje…
Daar ligt ze dan…. De kleine ik….
Op vakantie, waar ze paar dagen daarvoor flink van een stenen trap was gevallen…
Als ik eraan terug denk, doet het me nog pijn, voel de pijn in mijn arm en elleboog die ik toen beleefde, en een paar flinke blauwe plekken op mijn lichaam. Geloof dat ik de hele camping bij elkaar had gegild. Ik heb er een aardige litteken aan overgehouden.
Tja, zo gevoelig lief, klein meisje was ik.
Maar daardoor zag ik nooit geen gevaar, altijd vrolijk en bij iedereen op de camping langs voor een praatje, of spelletje, of om wat lekkers te krijgen…
Of er werden verhaaltjes verteld, waar ik
heilig in geloofde…. Heerlijk die kindertijd…
Ook als klein kind Liep ik altijd weg, of stond ergens onderweg te dagdromen. Daardoor trok mijn moeder altijd mn schoentjes uit… Ik wilde de wereld zien… niet op mn kont in die kinderwagen en of buggy…..
Maar zien wat het leven mij te bieden had, al was ik best nog wel aan de jonge kant..
Ik verstopte me nooit, was altijd al wie ik was, had nooit 2 gezichten, maar ook werd ik vaak niet begrepen…
Onbegrepen woorden, die vaak niet “gehoord” werden thuis. Wat bedoel je dan werd er dan gevraagd… De dingen die ik vraag klinken toch logisch? Maar helaas, onbegrepen bleef ik achter met mijn verhaal, of vragen die niet beantwoord konden worden. Simpel weg omdat ik op een andere level over het leven nadacht.
Herken jij je in dit kleine meisje? En heb je er nu als volwassene last van? Zowel lichamelijk of geestelijk?
Wellicht kan ik iets voor je betekenen.
Kijk eens op www.therapistvanja.nl