
31/07/2025
🌸Verlangen🌸
🌸Wat is verlangen nou eigenlijk?
Is het iets wat je mist?
Iets wat in de verte lonkt?
Of juist iets wat zachtjes in je leeft ?
🌸een fluistering van binnen die je vertelt waar je hart naar uitgaat?
🌸Voor mij is verlangen geen leegte. Het is richting. Een subtiel weten: daar ligt iets wat bij mij hoort. Iets wat me roept, beweegt, opent.
🌸Ik verlang naar een wereld die liever is voor elkaar. Waar we liefdevol leven, met zachtheid, geduld en verdraagzaamheid.
Waar we minder oordelen, minder haasten en elkaar vaker écht aankijken.
🌸Ik verlang ook naar meer vrijheid. Niet alleen vrijheid van meningen maar die diepere vrijheid om te léven.
Want het leven lijkt soms te bestaan uit weken vol werk,
en hier en daar een klein beetje vrij.
🌸Terwijl ik zou wensen dat het andersom mag zijn: dat we vaker rusten, samenzijn, wandelen, lachen, voelen. Dat we de tijd nemen voor elkaar voor een kop thee, een arm om iemand heen, een dag waarop niets moet.
🌸Natuurlijk, we moeten werken
om ons brood te verdienen, onze dromen waar te maken. Maar er is een deadline aan ons leven.
En ik gun het ons allemaal:
meer leven vóór die tijd. Meer aanwezigheid. Meer dagen waarop we niets hoeven behalve blij zijn.
🌸Meer momenten om te lachen, te stralen, te genieten. Meer ogenblikken waarin je spontaan zegt: wat is het leven goed.
Meer twinkel in de ogen van mensen. Meer vonkjes van plezier, juist in het gewone. Meer ruimte om gewoon gelukkig te zijn, zonder haast.
🌸En het mooie is… veel van mijn verlangen wordt al vervuld.
Mijn lief is iemand bij wie ik mag landen. Die me ziet zoals ik ben, mijn tempo voelt, mijn stiltes begrijpt. Zonder woorden. Zonder druk. Met zachtheid aanwezigheid, aanraking, liefde.
🌸Hij doet me leven, zonder dat hij iets van me vraagt. En dat is misschien wel het mooiste:
verlangen dat mag blijven bestaan, óók als het al gevoed wordt.
🌸Want soms begint verlangen
in iets heel eenvoudigs.
Alleen maar: ik ben hier.
Die pure, fijne aanraking die je even doet zakken in jezelf.
🌸En dan… verlangen naar even niets hoeven. Naar blote voeten in warm zand, een briesje langs mijn huid, liggen in het gras met gesloten ogen, een nachtje doorbrengen onder de sterrenhemel. Ontbijten op een heerlijk plekje. Verlangen naar vertraging, naar gewoon zijn. Zonder doel, zonder rol.
verlangen naar thuiskomen.
Naar écht contact. Naar iemand die zegt: “Ik zie je.” En het ook meent.Naar huid op huid zonder woorden. Naar stilte die niet leeg voelt, maar vol.
🌸Of dat stille verlangen naar die ene die ik al zo lang niet meer gesproken heb. Verlangen naar wat ooit was. Of misschien nooit écht is geweest, maar wel in mij leeft.
🌸Soms verlang ik ook gewoon naar mijn eigen plek. De fijne zolder van Zenssage, waar iemand aanbelt en ik, nog voor we iets zeggen, voel: Jij verlangt ook ergens naar. Niet naar woorden, niet naar een oplossing gewoon naar iets echts. Iets wat gevoeld mag worden. Iets wat in jou leeft en zachtjes roept:
“Raak me aan vanbinnen.”
🌸Verlangen wijst je naar wat je nodig hebt. Naar wat je hart zachtjes influistert. Naar liefde. Naar aanraking. Naar wie je bent als je niets hoeft.
🌸Wat is jouw verlangen, lieve jij?
🌸Misschien naar vakantie.
Of naar rust in je hoofd.
Naar een massage, omdat je lijf zoveel meer weet dan je denkt.
Naar een lief die je streelt zonder haast. Naar voelen zonder woorden.
🌸Wat je verlangen ook is…
je bent welkom.
Bij mij.
Bij jezelf.
Altijd.
💋kusje weer van mij,
Anita Bon