14/09/2025
Vandaag was het de laatste dag van de suïcidepreventieweek.
In deze post wil ik als verlies-en rouwtherapeut aandacht vragen voor de nabestaanden. In Nederland overlijden gemiddeld 1850 mensen per jaar door suïcide. Dat zijn er 5 per dag en elke suïcide raakt gemiddeld 135 mensen. Dat betekent dat velen van ons er van dichtbij of wat meer indirect mee te maken krijgen. Ook ik ben er in mijn familiekring meerdere keren mee geconfronteerd en het heeft diepe sporen nagelaten. Daarom denk ik vanavond ook extra aan de nabestaanden. Zij blijven geschokt en in verbijstering achter, met veel vragen naar het waarom en gevoelens van machteloosheid. Dat maakt het tot een complex rouwproces, waarin als het ware je leven herschreven moet worden.
Elke zelfdoding is een leven dat te vroeg stopt. De omgeving heeft soms de neiging om dat hele leven te reduceren tot de wijze waarop de persoon is gestorven. Suïcide beëindigt een leven, maar het is niet een beschrijving van het leven.
Het helpt de nabestaanden wanneer er ruimte is voor verhalen en herinneringen. Zo komt er langzaam het besef dat degene die overleden is méér was dan alleen de manier waarop het leven eindigde.
Door het leven van je dierbare in al zijn facetten te blijven herinneren, ontstaat er zachtheid, veerkracht en verbinding. Zo kan er stap voor stap een weg gevonden worden naar betekenisgeving en herstel. Want een rouwproces is nooit echt klaar, maar herstel begint als je het leven meer gaat herinneren dan het sterven.
Op zaterdag 22 november is het de Internationale Dag voor nabestaanden na zelfdoding.
Al die nabestaanden die zo dapper proberen een weg te vinden in dit complexe landschap van rouw wil ik een hart onder de riem steken. Je bent niet alleen 💞
