25/03/2025
Rouw is niet zomaar een emotie - het is een ontrafeling, een ruimte waar iets ooit leefde maar nu weg is. Het snijdt door je heen, laat een holle pijn achter waar ooit liefde verbleef.
In het begin voelt het ondraaglijk, als een wond die nooit sluit. Maar na verloop van tijd beginnen de ruwe randen te herstellen. De pijn verzacht, maar de afdruk blijft - een stille herinnering aan wat ooit was. De waarheid is, je gaat nooit echt verder. "Je beweegt ermee. De liefde die je had verdwijnt niet; het transformeert. Het blijft hangen in de echo's van het lachen, in de warmte van oude herinneringen, in de stille momenten waar je nog steeds reikt naar wat er niet meer is. En dat geeft niet.
Verdriet is geen last om verborgen te blijven. Het is geen zwakte om je voor te schamen. Het is het diepste bewijs dat liefde bestond, dat iets moois ooit je leven heeft geraakt. Dus laat het jezelf voelen. Laat jezelf rouwen. Laat jezelf herinneren.
Er is geen tijdlijn, geen "juiste" manier om te rouwen. Sommige dagen zullen zwaar zijn en sommige zullen lichter aanvoelen. Sommige momenten zullen onverwachte golven van verdriet met zich meebrengen, terwijl anderen je zullen vullen met dankbaarheid voor de liefde die je het geluk had te ervaren.
Eer je verdriet, want het is heilig. Het is een bewijs van de diepte van je hart. En mettertijd, door de pijn, zul je genezing vinden - niet omdat je het vergeten bent, maar omdat je geleerd hebt hoe je zowel liefde als verlies samen kunt dragen.
