EQfit Academy BV

16/07/2025

Waarom je vastloopt, en hoe je reset begint…

Je denkt dat je ‘te veel’ bent.
Of juist ‘niet genoeg’.
Dat jij het probleem bent.
Maar wat als je gedrag geen bewuste keuze is?
Wat als het een oude reactie is van een systeem dat ooit overleven moest?

Je bent niet kapot. Je systeem is overbelast.
En dat kun je resetten.

In de e-learning van het Q-model leer je in 4 heldere modules: * Begrijpen waar je gedrag vandaan komt.
* Reguleren wat je voelt.
* Thuiskomen in je lijf.
* Jezelf ontdekken. Wie ben je écht?

Voor jongeren én volwassenen.
Voor iedereen die klaar is met overleven en wíl gaan leven.

Unlock Your Potential. 💕

13/06/2025

Luister jij onze podcast al?
In Human Reset Talk duiken we in thema’s die je aan het denken zetten én laten voelen. Deze aflevering:

🎙 Is gedrag eigenlijk wel een keuze?
Of zit er veel meer onder het oppervlak dan we vaak denken? Nu te beluisteren op spotify https://open.spotify.com/episode/1jpiq81N66qQW0k8p83fSP?si=OEWBU3XwSQyq1vNOfedcVg

07/06/2025

Wat begon als een innerlijke roeping en jarenlange ervaring met mensen op álle lagen van het leven, is nu een beweging geworden.

Precies een jaar geleden lanceerden we het Q-model, en nu, vanaf volgende week, komt de bijbehorende e-learnings uit met als doel om menselijkheid, bewustzijn en verbinding terug te brengen in systemen die vaak vastlopen.

We konden toen nog niet vermoeden hoeveel impact dit zou maken.

Vandaag, ruim één jaar later, zijn we geraakt en dankbaar:

Gemeenten zien het Q-model in als fundament voor hun jeugdhulp en preventiebeleid.
Hulpverleners noemen het “het stuk dat altijd ontbrak” in hun gesprekken met cliënten.
Organisaties gebruiken het om verzuim en burn-out werkelijk bij de kern aan te pakken.

De kracht van het model zit in de eenvoud én de diepte:

Het brengt vier menselijke intelligenties: Systemisch (SQ), Emotioneel (EQ), Fysiek (FQ) en Cognitief (IQ) in kaart, en helpt mensen zichzelf én elkaar werkelijk te begrijpen.

De e-learning is laagdrempelig, maar raakt diep. We krijgen terug hoe professionals zich gezien en erkend voelen. Hoe het hen helpt zichzelf opnieuw uit te lijnen, en hoe cliënten tot inzichten komen die anders misschien jaren hadden geduurd.

Wat ooit begon als een visie, is nu een gedragen methodiek die op steeds meer plekken het verschil maakt. En dit is pas het begin. 💖

Dank aan iedereen die mee is gegaan in deze beweging. Dank voor jullie vertrouwen, feedback en openheid.

Samen bouwen we aan een nieuw fundament voor mens-zijn. ✨ Wil je zelf ervaren wat het Q-model voor jou kan betekenen?
Stuur dan een dm met e-book “Ontdek jouw Q’s met het Q-model. Een inspirerende kennismaking met de vier lagen van menselijke intelligentie en hoe ze jouw balans beïnvloeden.

Het is tijd voor een reset die werkt van binnenuit.

Liefs,
Marie-Liz de Jongh

Team Human Reset Group & EQfit KIDSS

06/02/2025

𝗚𝗔𝗦𝗧𝗗𝗢𝗖𝗘𝗡𝗧 Marie-Liz de Jongh

Mijn naam is Marie-Liz de Jongh. Ik ben coach, gedragstrainer en oprichter van , EQfit KIDSS en . Met mijn werk richt ik mij op het versterken van emotionele intelligentie, het herkennen van gedragspatronen en het begeleiden van mensen bij het herstellen van trauma’s en ervaringen. Mijn achtergrond combineert , coaching, therapie en praktische methodes zoals de HRG-methode en het Q-model, waarmee we zowel bewuste als onbewuste gedragspatronen inzichtelijk maken.

In mijn dagelijkse werk begeleid ik individuen, teams en organisaties bij het creëren van balans tussen emoties en gedrag. Mijn missie is om mensen te helpen hun innerlijke kracht te ontdekken, zodat ze zichzelf en anderen beter begrijpen en effectiever kunnen navigeren door uitdagingen in het leven. Dit doe ik via persoonlijke coaching, groepssessies, evenementen, Masterclasses, Webinars en trainingen, vaak met een verrassend fysieke insteek, zoals boksoefeningen en niet om het boksen zelf maar om gedragspatronen zichtbaar te maken.

Ik heb me aangemeld als gastdocent omdat ik geloof in de kracht van delen en leren van elkaar. Mijn eigen reis van persoonlijke groei heeft me laten zien hoeveel impact kennis en bewustwording kunnen hebben. Door dit te doen, hoop ik niet alleen mijn expertise met jullie te delen, maar ook te leren van jullie inzichten en vragen. Samen kunnen we een stap zetten naar meer begrip en veerkracht.

𝙂𝙖𝙨𝙩𝙙𝙤𝙘𝙚𝙣𝙩𝙚𝙣 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙗𝙚𝙡𝙖𝙣𝙜𝙧𝙞𝙟𝙠 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙝𝙚𝙩 𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧𝙬𝙞𝙟𝙨 𝙚𝙣 𝙨𝙩𝙚𝙚𝙙𝙨 𝙣𝙤𝙙𝙞𝙜. 𝙒𝙚 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙗𝙡𝙞𝙟 𝙢𝙚𝙩 𝙙𝙚 𝙖𝙖𝙣𝙢𝙚𝙡𝙙𝙞𝙣𝙜𝙚𝙣 𝙙𝙞𝙚 𝙞𝙣𝙢𝙞𝙙𝙙𝙚𝙡𝙨 𝙗𝙞𝙣𝙣𝙚𝙣 𝙯𝙞𝙟𝙣. 𝙊𝙤𝙠 𝙜𝙖𝙨𝙩𝙙𝙤𝙘𝙚𝙣𝙩 𝙬𝙤𝙧𝙙𝙚𝙣? 𝙈𝙚𝙡𝙙 𝙟𝙚 𝙖𝙖𝙣 𝙖𝙡𝙨 𝙜𝙖𝙨𝙩𝙙𝙤𝙘𝙚𝙣𝙩 𝙫𝙞𝙖 𝙝𝙩𝙩𝙥𝙨://𝙨𝙚𝙘𝙩𝙤𝙧𝙩𝙖𝙛𝙚𝙡𝙨.𝙣𝙡/ 𝙜𝙖𝙨𝙩𝙙𝙤𝙘𝙚𝙣𝙩-𝙖𝙖𝙣𝙢𝙚𝙡𝙙𝙚𝙣/

06/02/2025

EQFit Academy in actie voor Stichting Het Vergeten Kind Alle kinderen verdienen een veilige omgeving, waarin zij voldoende liefde en aandacht krijgen om zich te kunnen ontwikkelen. Helaas is dit ni…

10/01/2025

07/09/2024

We zien en horen de dingen vaak vanuit onze eigen ervaringen en verwachtingen. Het is zo van belang om je te ontdoen van nare ervaringen of dingen die je zijn overkomen om te zien en te horen wat de werkelijkheid is.

Wat zijn jouw verwachtingen? Wat zijn de dingen die je wilt horen? Die je echt wilt horen? Als we vaak afgewezen zijn zullen we opmerken dat we afgewezen worden. Ons brein is op die manier gelinkt. Als we pijn voelen zullen we pijn zien en horen.

Iedereen heeft eigen ervaringen en een eigen rugzak. Hieruit spreken we vaak non verbaal onze eigen taal uit. We zeggen a en doen b. De connectie tussen de manier van denken, doen, voelen en zijn. Het systeem waarin we geboren zijn heeft hierin een cruciaal belang. Al is het ons gezinssysteem, zorgsysteem, onderwijssysteem en maatschappelijk systeem.

Wat hoor jij? Is het daadwerkelijk de werkelijkheid?

04/08/2024

Ze was vel over been toen ik haar leerde kennen. Ze had al zoveel verschillende soorten therapieën gevolgd waardoor trauma nog dieper geworteld was in haar systeem. Haar verhalen waren schrijnend en gingen door merg en been. Op het moment dat ik dacht dat dit het al was, kwam het volgende. “Ik ken jou verhalen. Ik heb alles gelezen en volg je al jaren. Dingen die ik nu vertel konden anderen vaak niet aan. Ik ben te ‘complex’”. Het laatste woord haalde ze haar superdunne handen bij en maakte aanhalingstekens. Ze vertelde alles vanuit haar bruin. Haar ademhaling zat bij haar keel en haar eigen lichaam was haar vreemd. Een afkeer die je niet in pen kan beschrijven.

We moesten het rustig aan doen. Haar lichaam had maar een geringe belastbaarheid. Mijn ogen vielen op de vele littekens die haar hele lijf bestreek. “Schrik je ervan?” Ik keek haar aan en schudde nee. “Ik ben benieuwd bij elke snee wat je niet wilde voelen, wat er door je heen ging.” Ze barste in tranen uit.

De weg naar herstel zal lang zijn. Er zat teveel en er was te veel hertraumatisering op alle lagen. Op elk niveau. We bespraken de weg naar herstel. De ups en downs. De demonen die op verschillende dagen weer op konden steken naarmate we verder in het proces zouden gaan. Ze kreeg een plek in mijn hart. Op sommige momenten zat ik uitgeput naast haar. De emoties die werden ervaren na jaren opgesloten te zijn. Ook dit op elk niveau. Niet alleen als metafoor.

Het bewijs in hoeverre een mens kan hebben om toch de weg telkens weer terug te vinden naar liefde en hoop door de afschuwelijke pijn heen. Je zag haar steeds meer veranderen in de vrouw die ze had mogen zijn. Zonder alle ervaringen. Ze pakte op een moment mijn hand vast toen ze naast me zat. “Het is niet in woorden te omschrijven wat ik voel. Want ik ken deze emoties niet.” De tranen sprongen nu in mijn ogen. “Dankbaarheid.” Zei ik zachtjes. We bleven een tijd zo zitten. Zonder woorden om alleen maar te voelen. Wat er is. Wat er kan zijn en wat er altijd ergens is geweest. Want rust, liefde en kracht zit in elk van ons. Vaak omringt door donker wat ons kan overkomen.

28/07/2024

Erg dankbaar dat we de volgende stappen kunnen gaan maken om de methodiek binnen onze organisaties wetenschappelijk te laten onderzoeken nadat er steeds meer vraag naar komt. Tijd om nog meer impact te mogen maken met ons team in onze samenleving waarin kinderen en volwassenen steeds meer onder druk komen te staan en ondersteuning niet lang hoeft te duren. Elke kleine beetjes helpen. 🩷

10/07/2024

Wat maakt het dat de jeugdzorg nog steeds niet veranderd? We blijven kijken naar alleen een kind dat aangemeld wordt? We het eigenlijk nog steeds jeugdzorg noemen terwijl het altijd om het systeem gaat. Zeker in een tijd waarin de jeugd zo veranderlijk is als het systeem wat hetzelfde is gebleven. Een systeem dat niet meer werkt als we het blijven doen zoals we het altijd gedaan hebben. Onderwijs waarin er steeds meer uitval is. Zorg waarin er steeds meer aanmelding komen met kinderen die uitvallen op school, die niet meer met zichzelf, leeftijdgenootjes of volwassen overweg kunnen.

Vele van ons komen uit een tijd waarin we emoties niet bespraken in het gezinssysteem. Waarin het niet mocht, niet kon, niet kende en vooral niet lullen maar poetsen mentaliteit. Als we doorhebben hoe patronen werken, komt er altijd een kind waarin we als ouder uitgedaagd worden naar onszelf te kijken. Welke pijnen er nog in ons zit. Waarin we meestal vanuit twee opties kijken. We zetten het patroon door, door er niet naar te kijken, geen aandacht aan te besteden, het bij het kind te onderdrukken, niet te erkennen en hetzelfde te doen wat er bij ons gebeurd is of we gaan compenseren, het toe laten, over grenzen heen laten gaan, ook niet weten hoe er dan mee om te gaan omdat dat niet geleerd is. Door ons als ouders zelf.

Kinderen hebben nu meer dan ooit te maken met scheidingen. Ook steeds meer vechtscheidingen. Ouders die het niet meer eens met elkaar zijn, wellicht nooit geweest zijn en nu recht tegenover elkaar staan. Ten koste van het kind. Het uitvechten over de rug van het kind met alle gevolgen van dien. Want ook hier komen de copings mechanismes weer naar voren. Onderdrukken we het kind? Laten we alles maar toe vanuit compensatie van de scheiding of het gedrag van de andere ouder? Of is het van belang om te kijken in de zorg waarin er nog wel overeenkomsten zijn? Namelijk het belang van het kind. Want ook hierin kunnen weer blinde vlekken van de betrokken personen meewerken. Durven we er tegenin te gaan als een ouder over grenzen gaat omdat het volkomen in de eigen pijn zit? Doen we mee omdat we zelf die pijn ervaren hebben als kind zijnde? Kunnen we als zorgverleners objectief blijven kijken als alle partijen gehoord zijn en daar stappen in ondernemen? Gaan we mee met een ouder omdat we het te doen hebben met die ouder of zorgen we ervoor dat die ouders in hun positieve kracht komen te staan, voor zichzelf en daarmee ook voor het kind.

We leren het meeste van kinderen. Zij laten door gedrag namelijk zien hoe onze triggers in elkaar zitten als volwassen mensen. Of je nu een kind behandeld, een gezin of voor een klas staat. Het zijn onze eigen triggers die geraakt worden. Het heeft niets met het kind te maken. Hoe wij hiermee omgaan bepaald de toekomst van een kind. En dat is onze verantwoordelijkheid ongeacht welke rollen je vervuld in dit leven.

~Van Jeugdzorg naar Systeemzorg.~

08/07/2024

Ondernemen is keihard werken. Vooral aan jezelf als je wilt groeien. De obstakels die je tegenkomt als je groter wordt zijn niet mis.

Ik heb het geluk gehad dat er altijd een aantal mensen op mijn pad zijn geweest die in mij geloofde, zelfs toen ik het niet deed. De momenten dat ik wilde stoppen, momenten dat ik er doorheen zat na maanden en jaren 60 uur werken per week. Ondanks alle uitdagingen ernaast. Want ik was er voor mijn dochter overdag en werkte weer in de avond en nacht.

Mensen zien de succes maar niet het harde werken en het investeren wat je doet. Bijzonder om te zien dat dan ook ‘de grote namen’ op je pad komen. Je gouden bergen beloven. Met je samen willen werken. Dan niets meer laten weten en je dan ziet hoeveel ze van je afnemen. Titels, ideeën, geschreven stukken en vooral je kracht. Zijn deze mensen dan groter geworden door alleen maar te nemen van anderen? Dat was mijn laatste vraag nadat je eerst bij jezelf te rade gaat of je iets verkeerd hebt gezegd of gedaan. Bijzonder proces.

Als je het ziet, kun je het niet meer ontzien. De manier waarop mensen met elkaar omgaan. Hoe mensen posten. Waar ze wel en niet op reageren. Hoe je ziet dat ze het weer op iemand anders gemunt hebben. Hoe mensen zich profileren terwijl je de echte waarheid kent van ‘deze mensen’. De maskers vallen af. Stuk voor stuk.

Dat was ook de reden waarom ik bijzonder stil was op mijn socials. Ik postte alleen op mijn eigen account van Instagram. Daar werd het ook steeds drukker. Mijn persoonlijke leven. Mij even terug trekken van vele valse agenda’s.

Als je het ziet, kun je het niet ontzien. In relaties, vriendschappen, werk en patronen. Ik zag, voelde en hoorde al meer dan gemiddeld. Nu is dat nog vele malen vergroot door de gebeurtenissen. Ik leerde luisteren naar het eerste gevoel. Naar mijn lijf die in de paniek schoot als het iemand ontmoet die zich anders voordeed dan dat hij/zij daadwerkelijk was. Je kijkt terug op vele ontmoetingen waarin dit zo gebeurd was. Iets wat voor mij ‘gewoon’ was omdat ik ermee opgegroeid, is nu eindelijk ongewoon. Mijn tijd, energie, kracht en zicht is waardevol. And not taking it for granted anymore.

Jaloezie is echt een grote uitdaging voor vele, daar waar in mijn beleving, dat helemaal niet nodig is. Er is echt genoeg overvloed, liefde, successen voor iedereen. Iedereen kan het beste uit zichzelf leren halen. Er zijn 1001 mogelijkheden. En als je iets wilt ‘nemen’ van de ander, kun je het ook gewoon vragen. Ik deel graag in succes en overvloed maar nee, mensen mogen niet ongevraagd op mijn schouders staan of nemen wat niet van hen is. Het is on respectvol richting de ander die er alle tijd heeft ingestoken, kracht, energie en geld. Op het moment dat het gevraagd wordt zijn er mogelijkheden. Het is een andere vorm van ‘onderhandelen’ vanuit wederzijds respect en liefde.

If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. ~A.P.~

07/07/2024

Afscheid nemen van mensen.

Het is een rouwproces. Mensen die pretenderen iets te zijn. Zoveel voor je te willen doen. Naast je te willen staan. Zelfs als je ze ervoor betaalt. Mensen zoveel kansen te geven omdat, mijn valkuil, ik het altijd met ze te doen heb. Ik heb geleerd om mensen op een harde manier niet meer zielig te vinden. Hoe hard het ook klinkt. Ik trok mensen aan in een slachtoffer rol/patroon.

Iedereen heeft met moeilijke tijden te maken. Omdat ik zoveel heb meegemaakt weet ik wat mensen moeten doorstaan op vele momenten. De pijn, het verdriet, de rouw, de littekens de patronen die daaruit ontstaan zijn. Ik voel ze en ervaar ze weer mee maar dan vanuit liefde en kracht. Want als ik het kan, kan de ander het toch ook?

Totdat het moment komt dat je mensen op bepaald gedrag gaat aanspreken. Dan komt de weerstand. Want tussen het zeggen en doen zit een groot verschil. Zeker als de ander steeds dingen belooft en niet waarmaakt. Dat het zelfs zulke grote fouten zijn en je bedrijf daarmee op het randje kan komen staan. Klachten die achter elkaar blijven binnen komen op het moment dat je besluit te stoppen met de ander. De beerput gaat open.

Elk mens heeft blinde vlekken. Ook ik. Zeker als mensen zo dicht naast me staan. Gouden bergen beloven en achter je rug om een mes in je rug steken. Een vriend van me zei; “Hoe groter je wordt hoe meer mensen iets van je willen.” Nog probeerde ik, wellicht naïef, hoop te houden maar tevergeefs. Ik moest flink huishouden in mijn kern. Vrienden en werknemers, mensen die voor me werkte. Sommige waar ik al jaren mee bevriend was. De klap kwam hard aan. Want dan kom je achter de werkelijke intenties van mensen.

But I’m back, met een team die dezelfde visie en missie deelt. Vanuit liefde en kracht en de juiste intenties. Mensen die bereid zijn naar zichzelf te kijken. Zeker in het werk wat we doen en waar we voor staan. Want hier schort het aan in de zorg. Hoe hard dan ook. Ik heb altijd te veel rekening gehouden met de mensen die naast me stonden, ten koste van mezelf. Het heeft me veel geld gekost en veel energie maar de ervaring die ik erdoor heb ontvangen is het me meer dan waard. Ik heb een groot deel van mezelf terug gekregen en ontdekt. Mensen kunnen alleen maar nemen als je het toelaat. Daarmee neem ik mijn eigen verantwoordelijkheid in het geheel. Geen nonsense, geen leugens maar straight to the point. Even when it hurts. Verantwoordelijkheid nemen voor de pijn die we meedragen, deze aan te gaan en te helen. Zonder dat we dit projecteren op de ander.

Dankbaar voor mijn huidige kickass team waarmee we het afgelopen half jaar dubbel zo gegroeid zijn ondanks de tegenslagen die we door anderen hebben moeten trotseren. Het heeft ons nog sterker gemaakt.

Van gedrag naar kracht! Samen maken we het verschil. 💖