28/03/2025
๐๐๐ณ๐๐ฆ๐๐ง๐ฅ๐ข๐ฃ๐ค ๐ฏ๐๐ซ๐๐ซ๐ข๐๐ญ
Hier werd basisschool โDe Akkerโ in Putten kort geleden mee geconfronteerd. Een kleuterjuf die het gezicht van de school was, is twee weken geleden overleden na een ziekbed van een aantal maanden. Verdrietige dagen voor de school volgden.
Het overlijden van de juf mocht dwars door al het verdriet ook verbondenheid versterken. In de klas, binnen het team, en ook met ouders.
Meester Jurian en juf Hanneke vertellen: โRondom ons als personeel stonden veel ouders klaar. Er werd zichtbaar en voelbaar meegeleefd met de school en met de familie. Ondanks de verdrietige dagen die achter ons liggen, kunnen we ook terugkijken op een โmooieโ week, waarin we samen met de kinderen en ouders mochten optrekken. Samen richting het afscheid van onze juf Wilma.
Er was ruimte voor tranen, herinneringen, maar ook voor persoonlijke verhalen, want dit bracht ook weer ander verdriet naar bovenโฆ een opa, een oma, of iemand anders die we missen. Op deze dagen extra voelbaar.
We hebben in de school een mooie herdenkingsruimte ingericht waar de kinderen, oud-leerlingen, ouders en de leerkrachten zelf gebruik van konden maken. Het was erg waardevol om dit te hebben, om daar even te zijn met je verdrietโ.
In een van onze vorige berichten deelden we dat kinderen vaak de โvergeten rouwendenโ zijn. In de week van afscheid van juf Wilma mochten we dankbaar zien dat het gezamenlijk รฉn persoonlijk verdriet er mocht zijn. In de klas zelf, in de herdenkingsruimte, tijdens het herdenkingsmoment in de gezamenlijke hal รฉn tijdens de dankdienst.
Het was ontroerend om tijdens de dankdienst zoveel kinderen te zien. Met elkaar zongen ze het lied wat zo dichtbij het leven van de juf stond. Er was gezamenlijk verdriet. Er was verbondenheid.
