13/07/2025
Even onzichtbaar
Zo dat was best lekker, een tijd minimaal op socials. Geen ruis van buiten, maar naar binnen.
Eind juni was ik bij Altazar Rossiter waar ik mijn gevoel deelde dat als ik zichtbaar ben, vanuit mijn ziel , met name in de verbinding met de draken vaak de gedachte voorbij kwam dat ik na welk delen ook maar, in ceremonie of online ik het liefst onder een steen wilde kruipen.
Ik handelde hier niet volledig naar, maar het was wel een gevoel wat vaak naar de oppervlakte kwam, wie weet vanuit welke onderdrukking of afstraffing voor het leven vanuit je licht, je kracht in welk leven dan ook maar .
We hebben die dag veel geshift.
De dag erna crashte m’n telefoon waardoor ik dingen kwijtraakte, maar vooral geen mogelijkheid had makkelijk op m’n socials te gaan, wat de beweging bracht dat ik er niet of nauwelijks meer op keek of de behoefte had om te delen.
Wat een rust
Maar waarom ging mijn telefoon nou stuk?
Ik zie het symbolisch als mijn eigen systeem die de laatste tijd zo veel shifts, upgrades, downloads, activaties heeft ervaren
Er was rust en ruimte nodig dit te verwerken, integreren, belichamen.
Zoals mijn (oude) laptop ook al een tijdje de melding geeft ‘voor dit en dit heb je deze versie nodig’
Rust en ruimte, naar binnen om alles wat er de laatste tijden zo snel verandert toe te kunnen staan
Gun jij jezelf deze rust, deze stilte om toe te laten wat er voor jou mag gebeuren?
Er is zoveel meer, voor jou, voor mij, voor het collectief
Maar er is ook zoveel ruis het niet te zien of toe te laten
En vaak vooral voor jezelf. Waar durf jij volledig zichtbaar te zijn voor jezelf, je kracht te voelen en uit te stralen
Je eigen pad te lopen, stap voor stap.
Mij hielp het met minder ruis van buitenaf
En om mijn hart te volgen die nu weer wat kriebel gaf naar buiten te treden
Van onzichtbaar naar zichtbaar , meer trouw aan mezelf, nieuwsgierig hoe het pad zich verder zal ontvouwen
Welke eerste stap zet jij?
foto gemaakt door 🙏 tijdens de hunebed dag bij
