Thuis: Christelijke praktijk voor psychosociale hulpverlening

12/02/2019

We zijn alweer een eindje op weg in het nieuwe jaar.
Mogelijk zijn enkele goede voornemens alweer gestrand…

Mag ik je voor dit nieuwe jaar iets therapeutisch meegeven?
Ik doe het gewoon:

Heel cliché maar HET struikelblok van zovelen: Wees lief voor jezelf. Heb compassie met wat je voelt en luister en handel daarnaar.
Stop met 'maar volhouden'. Dan voel je niet en kunnen er allerlei lichamelijke en/of relationele klachten ontstaan.
Van nature hebben we geen zin in pijn of pijnlijke situaties. We hollen maar door en vluchten of vechten in weet ik wat je denkt dat allemaal 'helpt'.

- Neem je lijf en je voelen als uitgangspunt, als graadmeter, als alarmbel en geef er aandacht aan. Wat heeft het je te zeggen? Wat heb je eigenlijk nodig?
DAN ben je lief voor jezelf! DAN zul je 'gevoed' blijven en heb je van alles te geven vanuit je oprechte hart, aan anderen.
JIJ blij, ZIJ blij😊

Ik wens ieder alle goeds dit nieuwe jaar!

Ine van den Blink

15/01/2019

Vraag nooit `waarom`

Herken je dat?
Dat je kind zich niet voor je opent? Alleen maar boos kan zijn, als iets niet naar zijn/haar zin gaat?
Terwijl je zó met hem/haar begaan bent…Waarom zegt het niet wat er werkelijk is?

Je ziet het goed: Gedrag is het symptoom van onderliggende gedachten, gevoelens en behoeftes, die niet direct zichtbaar zijn of zichtbaar gemaakt kunnen worden door het kind. Simpelweg omdat het vaak nog niet kan verwoorden wat het voelt en nodig heeft, onder de 10-11 jaar. Bovendien betrekken kinderen alles op zichzelf. Bij alles wat er misgaat, denken zij dat er iets mis is met hén. Kinderen kunnen dus met heel veel schaamte-en schuldgevoelens rondlopen en hierin wegzakken. Het gaat dan op school vaak heel goed, maar thuis komt het er bij het minste geringste incident in boosheid uit. Als je dan als ouder vraagt: “WAAROM deed je dit of dat?” …komt dat binnen als oordeel. Het kind zal niet vertellen wat er werkelijk is, want het heeft zichzelf al veroordeeld en is bang voor nog meer oordeel en verlies aan bestaansgrond.

*Hoe dan wel: De sleutel tot het hart van je kind: Houd alles wat riekt naar oordeel bij het kind weg. Ga letterlijk en figuurlijk naast je kind zitten, bevraag, wil weten, i.p.v. het zelf al wel te weten. Laat het kind vertellen. Geef erkenning voor zijn/haar gevoelens, ontlast het van onterechte schuld-schaamtegevoelens en zoek indien nodig mét het kind naar een weg uit. Dit kunnen kinderen heus zelf goed bedenken, als ze maar voelen dat jij als ouder in hen gelooft en no matter what achter hen staat, van hen houdt.

Een idee als openingsvraag is dan: ‘Hoe komt het dat….” Ipv “Waarom dit of dat?”

Voel je het verschil? Ik hoop het.

Succes!

03/12/2018

Beetje zelfspot...houdt je met beide benen op de grond 😛

07/11/2018

Tips van Thuis voor thuis; Thuistips

Klop jij?

- Kun jij ook zo moe zijn van alles wat moet?
- Heb jij ook weleens het gevoel dat je aan allerlei draadjes van mensen hangt en zelf niet veel te zeggen hebt? Anderen je ook niet werkelijk zien/horen, zolang jij maar volhoudt?
- Geeft dit jou ook zo’n rotgevoel, maar weet je niet anders dan maar vol te houden omdat eruit breken nog méér energie kost, wat je al niet had?

Neem de regie. Sta op voor jezelf. Een ander doet het niet!

Waar je in ieder geval mee kunt beginnen is te kijken naar wat wel en niet klopt met jou in de dingen die je zegt en doet. Als het meer gaat kloppen van buiten en van binnen, zorgt dat al voor verlichting, meer energie en levensvreugde. De neerwaartse spiraal is doorbroken. Alleen al door het feit dat jij jezelf ziet en kiest. Dit is ‘regeren over jouw eigen land.’

Als je echter niet meer weet wat je zelf wilt, zoek dan een uitweg via wat je weet dat je NIET wilt. Dié informatie hebben we vaak makkelijker paraat. Op het moment dat je je weer wat beter voelt ga je ook steeds beter weten wat je WEL wilt.

Het werpt zijn vruchten af, je zult het ervaren, voor jezelf en in relatie tot anderen.

19/10/2018

Ik ben Ine, moeder van 3 kinderen en in mijn werkzame leven altijd verpleegkundige-A geweest. Mijn verlangen groeide in die jaren, meer hulp te kunnen bieden aan de mens die innerlijk lijdt. Na de nodige studie is mijn Praktijk ‘Thuis’ geopend op 1 september 2010.
Met heel mijn hart wijd ik me sindsdien toe aan die ander; Met mijn onvoorwaardelijke cliëntgerichte houding schep ik ruimte voor het eigene van die ander, zodat deze de nodige veiligheid ervaart zichzelf weer te durven kennen, te laten zien en vormgeven in het dagelijks leven in contact met anderen. De herboren ik-kracht en vrijheid van regie en mogen kiezen op basis van het eigen hart geeft léven en levensvreugde. Daar plukken meer mensen de vruchten van dan jij alleen…

‘Het christelijke’ is het fundament onder mijn leven en de start van mijn praktijk. Laat dit geen belemmering voor je zijn. Het is juist bedoeld als een open deur voor IEDER.

Houd mijn facebookpagina in de gaten voor wekelijks een interessant bericht!

14/10/2018

14/10/2018

14/10/2018

26/01/2017

Loop je vast met jezelf of in contact met anderen of verlies je grip op je kind; Kom naar de praktij

26/01/2017