Praktijkik

Ik ga jou helpen lichaam en brein weer samen te laten werken! Breng je lijf weer in balans en laat deze weer doen waar hij voor gemaakt is.

Bouw weer een normale gezonde relatie met eten, zonder er krampachtig mee bezig te zijn. Ik ga jou helpen te stoppen met lijnen en te starten met eten!

16/11/2025

Het was stil op mijn insta...Na een week herstel (ik ga de goede kant op met nog een zeer en wazig oog met gelukkig geen blijvende schade) deel ik toch ook maar hier mijn verhaal. Om te hopen dat we net wat liever tegen elkaar gaan doen.

Mijn brief aan hem:

Van jongensstreek tot schade.

Beste jongen, weet jij eigenlijk wat je hebt gedaan? Heb je vannacht wakker gelegen en gedacht: “Ik heb iets gevaarlijks gedaan, iemand pijn gedaan”? Of trapte je gewoon door met je maten, tevreden met je grap, klaar om het volgende slachtoffer te maken?

Ik wandelde samen met John een rondje. Op een doodnormale zondagavond. Ik kende jullie niet. Jullie kwamen voorbij fietsen. Twee van je vrienden op de fiets, jij achterop. En jij vond het blijkbaar heel normaal om een fles met een of andere vloeistof in mijn gezicht te gooien.

Ik kon niets meer zien. Mijn ogen brandden, ik had verschrikkelijke pijn. Mijn huid voelde meteen als een schuurpapier en mijn het droop uit mijn haren. John moest me naar huis leiden, direct onder de do**he, en ze hebben de huisartsenpost gebeld. Verbaasd vertelden ze ons direct te komen. Gelukkig is mijn netvlies niet beschadigd, maar mijn ogen zijn geïrriteerd en de schrik zit diep.

Je hebt me niet alleen een paar dagen, waarschijnlijk wel een week aan inkomsten gekost , ik ben zelfstandig ondernemer, en dit heeft mij financiële schade gebracht , je hebt niet alleen lichamelijke schade veroorzaakt, maar vooral emotionele schade. Je hebt mijn gevoel van veiligheid op straat aangetast. En dat laatste, het gevoel van vrijheid, mag nooit iemand je ontnemen. Ook jij niet!

De politie pakt het op. Maar jij weet hoogstwaarschijnlijk dat je niet gepakt wordt. Daarvoor ging het te snel.

Ik hoop dat je dit leest. Dat je beseft wat je hebt gedaan. En dat je misschien de moed vindt om contact met me op te nemen, zodat we in gesprek kunnen gaan. Zodat je begrijpt wat jouw “grap” heeft aangericht: pijn, angst, schade en een diep gevoel van onveiligheid.

En lach maar hoe ik er bij zit op de foto met mijn ogen, huid en haar waar niks uit te krijgen is...maar het is wel werkelijkheid.

04/11/2025

//2 DINGEN KUNNEN WEL SAMEN

Voedingssoftware en eetproblematieken? Wat een meningen kwamen er keihard aan.
...van mezelf ja....van niemand anders.

Een tijd geleden vond ik het eerlijk gezegd een beetje gek.
Hoe kon ik nou mensen met eetproblematiek helpen
en tegelijk werken aan iets als de nieuwe software?

Twee werelden, dacht ik.
Tot ik besefte dat ze eigenlijk prachtig in elkaar overlopen.

Want in beide draait het om hetzelfde:
gezondheid van binnenuit.
Daar zit mijn passie.
Mijn overkoepelende missie in alles wat ik doe.

Gezond worden van binnen,
zodat je van buiten het leven weer vol aan kunt.

En ja, op dit moment ziet mijn week er nogal verschillend uit.
De ene dag zit ik in de data, werkend aan onze nieuwe software die binnenkort lanceert.
De andere dag zit ik aan tafel met lieve mensen die worstelen met eten, met zelfbeeld, met balans.

En juist dat houdt mij in evenwicht.
Want als ik zie hoe mensen aan de andere kant van de tafel worstelen,
weet ik weer precies waar ik het voor doe.

Gezondheid is geen getal, geen dieet, geen plan.
Het is leren luisteren naar je lichaam,
begrijpen wat voeding écht met je doet,
en jezelf stap voor stap weer voeden, letterlijk én figuurlijk.

In onze nieuwe software gaan we daarom veel verder dan alleen recepten.
We houden rekening met allergieën,
met het type lichaam: met de mens erachter.

Net als in mijn coaching kijken we niet alleen naar wat je eet, maar naar wie jíj bent.

Ik kan zeggen: ik ben trots.
Op wat we bouwen,
op wie ik mag begeleiden,
en op iedereen die de stap durft te zetten naar herstel.

Op naar januari,
op naar onze nieuwe software,
en op naar nog meer gezondheid van binnenuit.

Volg je ons mee? .nl it is! Spannend…nog maar 2 maanden… Dus op naar de nieuwe website, software en heel veel andere leuke dingen!

30/09/2025

We zijn getrouwd...nou ja, we zijn voor de 2e keer getrouwd:).

Het begon ooit als een grap. Onze kinderen zeiden dat ze nog nooit een bruiloft hadden meegemaakt. Waarop ik zei: “Als papa en ik 25 jaar getrouwd zijn, dan gaan we gewoon nóg een keer trouwen.”

En zo gezegd, zo gedaan.
Na een geweldige reis naar Sizget met ons hele gezin, sloten we afgelopen zaterdag ons 25-jarig bondje af met een prachtige ceremonie, waar we opnieuw ja tegen elkaar zeiden, een intieme groep daggasten en een geweldig feest.

Wat waren we trots, trots op onszelf, op alles wat we samen hebben meegemaakt en opgebouwd❤️. Maar vooral dankbaar dat we de ceremonie bij mama in het tehuis hebben mogen laten plaatsvinden. En wat een liefde voelden wij naar onze kinderen, familie, collega's en vrienden. Wat voelden wij ons te midden van het knalfeest geliefd.

Het leven geeft je soms onverwachte lessen. Een dag voor de bruiloft kwam ik erachter dat, net als in een relatie, ook dit moment soms letterlijk een kwestie is van overgave. Een jaar gepland, 150 gasten en dan…

Na een misser op de trap bij het spraytanen (nadat John op Sizget een bobsleebaan pakte die nét iets te uitdagend was voor zijn ribben😅) ging ik onderuit.

Gevolg: banden rechtervoet in diggelen, een gebroken pink, hoofd vol tegen de muur, knie op de grond en tranen van de pijn.

Ik dacht écht: “Daar gaat het feest…”. Het was immers donderdagavond. 1,5 dag voor het feest!

Maar weet je? Ik kreeg één woord in de nacht in mijn koppie: Alles draait om overgave.

Met een brace in mijn laars, een gespalkte pink en een paar paracetamolletjes (ok, en een borrel) stond ik daar. En ik heb intens genoten.

Het mooiste moment? Mijn dochter die zei: “Mama, dit was een van de mooiste dagen van mijn leven.”

Dan weet je: pijn vervaagt, maar liefde en herinneringen blijven.

Ps: O ja, John had pas na een half uur door dat het mijn oude trouwjurk was😊…wilde bijna nee zeggen.

Dank je wel Korian Nederland en voor deze geweldige dag. Ennn vooral onze lieve vriendin die de beste babs, ceremoniemeester en vriendin is🥰.

Ennnnn die na 25 jaar onze foto's weer maakte😍.

18/08/2025

//46 JAAR VANDAAG

Ik vind vandaag gewoon een stomme dag. 18 Augustus 2025. Ik zit wat te mokken en ben maar wat gaan werken. Maar tja, ik ben wel jarig.

Ondanks ik mijn werk heerlijk vind, is voor mij elk jaar de start weer zo gedoe. Dit jaar is het wat extra.
Het is namelijk de dag na mijn vakantie met geweldige herinneringen aan onze reis voor ons 25 jarig huwelijk met heel het gezin. Het is zo voorbij gevlogen.
De dag dat Pien naar de middelbare gaat en dus ook de basisschooltijd die bij ons 21 jaar heeft geduurd echt voorbij is.
De dag dat alle kinderen weer aan de gang moeten, John moet werken en ik eigenlijk ook.

En ja, dus ook nog eens mijn verjaardag.

Heel eerlijk? Ik ben nooit zo’n verjaardagstype geweest.
Of ik was op vakantie. Of, zoals toen ik vier was, ik dook gewoon onder tafel en vond én vind dat wel prima.
Dus meestal gaat die dag een beetje stilletjes voorbij.

Dit jaar word ik 46.
Aan de andere kant van de medaille.
Maar wel een gouden medaille.

Mijn vader zei (als ik weer eens bij hem kwam met een oververhit hoofd en mijn druk maakte om alles en niks) altijd: “Na je veertigste begin je pas te begrijpen waar het leven echt om draait.”

Als puber, en eerlijk gezegd tot mijn 40e🤣, vond ik dat natuurlijk stom en overdreven.
Maar nu begrijp ik steeds beter wat hij bedoelde.

Ik heb er lang over gedaan om te ontdekken wat rijkdom echt is.
Ik dacht altijd dat ik ernaar moest zoeken. Dat het enkel om geld draaide.
Maar inmiddels weet ik: het is er al.

Rijkdom zit:
💥 In gezondheid, een lijf dat meedraagt en energie om te doen wat je wilt.
💥 In tijd, momenten voor jezelf, tijd met je gezin of vrienden, tijd om te vertragen.
💥 In ervaringen, reizen, nieuwe mensen ontmoeten en herinneringen maken.
💥 In ontwikkeling, alles wat je leert, groeit en ontdekt onderweg.
💥 In de kleine dingen, een cappuccino onder een boom, een wandeling in de natuur, een knuffel van je kind.
💥 In verbinding, met je partner, kinderen, vrienden, collega’s en cliënten.
💥 In zingeving, het gevoel dat wat je doet ertoe doet, dat je verschil maakt.

Lees snel verder in comments

31/07/2025

//HET GING OVER DE ANDERE 230 uur

John vloog uit de bobslee.Eruit geslingerd met 40 km/u, zijn ribben op de rand, in de bocht. Neerkomend op de baan.

En ik stond bovenaan, in een stilstaand karretje.
Motor kapot, 12 mensen ongeduldig achter me, en geen beweging in te krijgen.
Daar stond ik dus… terwijl John al halverwege de baan lag.

Zijn pijn vergeet ik niet snel meer.

En ik dacht: oké, dit wordt zo’n vakantie.
Zo eentje die je nóóit meer vergeet.
Er waren namelijk al wat ‘voertuigen’ aan voorafgegaan.

Het begon namelijk al vóór vertrek (in letterlijk 2 dagen):
– Babette reed tegen een p**l
– Nena had een ongeluk
– Suus trapte de remmen van haar e-bike door en ontweek nog net een auto
– en diezelfde avond stond Nena ook nog met autopech langs de snelweg

Familie Mertens & voertuigen: niet de beste match dit jaar.

In Praag genoten John, Pien en ik van cultuur en alle indrukken.
In de bergen sloten Kevin&Babette aan en zat onze hartslag constant op 80% tijdens geweldige wandelingen.
We klommen en klauterden ons suf.

En op ‘de rustdag’… was daar dus die bobslee.
En John.
En de klap.

En nu?
Gelukkig gaat het inmiddels redelijk goed met hem.
Hij kreeg een onverwachte rust in het huisje met verbluffend uitzicht, dat dan weer wel.

Wij reizen vandaag door naar Slowakije.
Met harnassen, dubbele wegenwacht- en reisverzekering, klaar voor deel twee van ons avontuur.

Een flinke bult aan verhalen (letterlijk en figuurlijk), wat pleisters (mentaal en fysiek), maar vooral veel gelach over de ‘goede’ afloop en onze voertuigenvakantie.

Waarna op 4 augustus de rest van de bubs richting Hongarije komt gevlogen.
En we met z’n allen 10 dagen lang ons 25-jarig huwelijk vieren op het Sziget Festival.
Trouwens: dat vliegtuig kan maar beter stevig zijn.
Want na deze eerste vakantieweek zijn wij al niet meer te breken 😉.

》》》Lees onze levensles in de comment❣️

24/07/2025

//DE VIERDAAGSE

Blaren zijn voor even. Trots is voor altijd.mertensx liep dit jaar de Vierdaagse van Nijmegen..... Alleen....

Al jaren vroeg ze: “Mam, loop je weer mee?”
Ik had hem al eens gelopen.
Maar dit jaar moest je je in januari inschrijven als oudloper…
Pas in februari gaf Babette aan zich te hebben ingeschreven.
Tja, te laat voor mij 😊.

Dus zij ging ervoor..... Alleen.....

Ze trainde keihard. Koos voor 40 km per dag.
Een vriend van haar liep 50 km, maar zij besloot: ik doe dit zelf.... Alleen.....
Niet omdat ze per se alleen wílde zijn, maar omdat het zo liep. En onbewust wist ze dat het goed was.

En ze ging......Alleen.....

En dan begint het avontuur.
Niet alleen de blaren, de hitte of de vermoeidheid.
Maar vooral het mentale stuk.
Dagen achter elkaar alleen zijn. De kracht in jezelf vinden.
Motivatie halen uit niks en niemand anders dan je eigen wil.
De eerste dag vond ze het fijn. Alleen zijn.
Rust. Ruimte. Focus.

Maar na drie dagen sloeg het om.
Alleen zijn werd zwaar.
Donderdag kreeg ik haar huilend aan de lijn. Logisch, je krijgt zo’n breekpunt.
Waar het alleen zijn eerst ruimte gaf om tot zichzelf te komen, werd het nu een kwelling.
Geen support. Geen afleiding van pijn, blaren, vermoeidheid, hitte.

Ik zei: “Je kunt dit. Jij moet dit alleen doen. Nu nog. En morgen loop ik met je mee…langs de weg van de supporters desnoods, hoe dan ook”.

Want ik wist: als ze vandaag hier doorheen ging, dan was het oké.
De overwinning was er al. Of ze op de derde dag zou stoppen of niet.
En de kracht om hulp te vragen? Die was misschien wel nóg groter.

Maar ze ging weer de volgende dag. Ze kwam na 20 kilometer bij ons aan en ik zag het. Het was genoeg. Ik het laatste stuk met haar mee.

Dit raakte me ook als moeder, als coach, als mens.
Want dit is wat we in het leven zo vaak doen:
Te lang denken dat we het alleen moeten doen.
Of juist te snel opgeven omdat het zwaar wordt.
Als we ons oncomfortabel gaan voelen, snel weer in de comfortzone schieten.

Maar de ware kracht zit in het voelen:
🍀 Wanneer mag ik doorgaan?
🍀 Wanneer is stoppen oké?
🍀 Wanneer is alleen zijn kracht?
🍀 Wanneer mag ik hulp vragen?

Verder in comments>>>>>>>

Adres

Praktijk In Rijen&Breda
Rijen
5121CB

Telefoon

+31639587944

Website

http://www.ankamertens.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Praktijkik nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Contact De Praktijk

Stuur een bericht naar Praktijkik:

Snelkoppelingen

Wilt u dat uw praktijk hét hoogst genoteerde Kliniek in Rijen wordt?

Type

Therapeut

Ik stel mij maar eens even voor!

Van een volle peuter naar een een volle puber naar een broodmagere tiener, naar een jonge moeder, naar een stressende ondernemer en….ga zo maar door. Zo kan ik in het kort wel mijn verleden omschrijven. Ik kan het niet onder tafel of banken steken.

Eten speelt al heel mijn leven een grote rol. Vroeger at ik de droppot stiekem leeg en als 14 jarig meisje was 1 mandarijntje per dag het maximum.En voelde ik mij toen beter? Helemaal niet!

Constant was ik op zoek naar geluk en naar controle over mijn eigen onrust. Na jong moeder te zijn geworden van 4 prachtige meiden en bijna 7 jaar een sportschool te hebben gerund, kwam er in 2013 een wondertje ‘aangevlogen’. Ik was zwanger van onze kleine draak Pien. Een rumoerige tijd omdat ik aan alles twijfelde. De sportschool, mijn vijfde zwangerschap en ga zo maar door. Toen ik dacht alles op de rit te hebben overkwamen mij na de geboorte van Pien mijn grootste veranderingen die mij sterker hebben gemaakt dan ooit. Ik werd ziek. Heel ziek. Mijn hormonen gingen na de bevalling van Pien met mij aan de haal. Ik had angststoornissen, zat op de bank zonder te weten dat ik een kindje had en zat in mijn eigen bubbel. Een onwijs heftige tijd die voor heel het gezin een hele grote impact had. Hulptroepen als een psychiater, drie maanden kraamzorg, mijn onwijs lieve coach Annemarie en niet te vergeten de keuze dat John een jaar is gestopt met werken zorgde er deels voor dat ik er bovenop kwam.

Herstellende van dit alles overleed onverwachts mijn vader. Het leek of geluk niet voor mij was bestemd. Tot ik ineens inzag dat enkel ik hier verantwoordelijk voor was! Met dit besef ben ik achter de computer gedoken. Ik wist dat ik nog niet beter was maar dit wel kon worden. Stap voor stap kwam ik in balans. En daarmee begon mijn verdere avontuur en zoektocht.

En tijdens dat avontuur kwamen mijn vijf lieve meiden. Zoals iedere moeder (en vader) vecht je als een tijger voor je gezin. Of er nu slapeloze nachten zijn of het bekende huiluurtje in de avond. Vijf keer heb ik dat, samen met John, uit liefde gedaan. Maar ik zag (en zie) wel dingen die niet zo zouden moeten horen bij de kinderen. Van lichamelijke kwaaltjes, gehoorproblemen en ja ook wat ‘gedragsproblemen’ Ook ik als mama ben het tegen gekomen. En telkens was en is het een zoektocht waar de oorzaak ligt. Niet het gevolg, maar de oorzaak. Jammer genoeg wist ik 19 jaar geleden nog niet wat ik nu weet. Wat had ik dan wat meer slaapuurtjes gekregen:)!

Ik dook in de wereld van hormonen, eetproblematiek, darmen en brein. Alles viel in elkaar. Ik was dus niet gek. Niet toen ik anorexia had en niet toen ik een psychose had. Ik was totaal uit balans. O ja, ook als mama bleek ik dus ook niet zo onzeker te hoeven zijn geweest….

Studie op studie ben ik gaan volgen om te alles te gaan begrijpen. En tot de dag van nu doe ik dat nog . En ja, elke dag moet ik bewust leven (en dat is voor een chaotisch type best lastig) en denken aan balans. En heel vaak moet ik dan weer even op het juiste spoor gezet worden. Maar de kracht is dat ik dit nu zelf kan en weet waar mijn valkuilen liggen. Samen met positiviteit ben ik een heel gelukkig chaotisch sportief mens die van het leven is gaan houden!

Coaching en verbanden leggen met de disbalans in je lichaam is waar mijn vak uit bestaat. Ik investeer zo graag in jouw gezondheid, zodat jij weer in jouw lichaam gaat geloven. Enkel is motivatie en vertrouwen wat ik van de jou vraag.

Gun jezelf en je gezin het mooiste kado: je eigen ik!

Vanuit mijn ervaring en passie zijn mijn twee programma’s ontstaan. Twee passie’s waar ik jou misschien ook mee kan helpen.