Ik ga jou helpen lichaam en brein weer samen te laten werken! Breng je lijf weer in balans en laat deze weer doen waar hij voor gemaakt is.
Bouw weer een normale gezonde relatie met eten, zonder er krampachtig mee bezig te zijn. Ik ga jou helpen te stoppen met lijnen en te starten met eten!
08/07/2025
//SLA EN WIJN
Natuuuuuuurlijk eet ik nooit iets anders dan sla.
Ik drink alleen maar water.
Ik zeg altijd nee tegen sushi op een verjaardag.
Een frietje? Echt niet.
En wijn? Bah.
Ik ben een soort wandelende broccoli met een spa rood in m’n hand. Toch?
Boels**t natuurlijk.
Soms denken mensen dat gezond leven betekent dat je alles wat je lekker vindt moet laten staan. Dat je nooit meer mag ‘zondigen’.
Dat als je bewust gaat leven, je meteen ook je sociale leven inlevert.
En dan vragen ze mij:
“Anka, moet ik dan voor de rest van mijn leven alles omgooien?”
“Mag ik dan nooit meer gluten?”
“Of melk?”
En dan zeg ik – met een dikke knipoog:
“Nee joh… NATUURLIJK mag je dat nóóit meer!” 😜
Gezond leven gaat niet over streng zijn.
Het gaat over balans.
Bewuste keuzes maken.
Weten wat je lijf nodig heeft én wat je jezelf gunt.
Dus ja… ik eet heus weleens friet. Zo grote puntzak met mayo is op een festival zoooo lekker🤣.
En ik zeg ook weleens “ja hoor” tegen een goed glas wijn. Bier bind ik blehhh maar voor de foto...ach.
Maar wél met een lijf dat in balans is.
En een brein dat weet: ik kies dit. Voor nu. En morgen zit ik in de andere kant.
En dat voelt vrij.
💃 Net als op Breda Live.
Met m’n gezin (oké, Pien was iets te jong 😅)
en hele lieve vrienden.
Waar ik de week ervoor gewoon even los kon laten. Even op een andere manier van mijn kids genieten.
29/06/2025
//ROLLEN
Ondernemer, therapeut, boekhoudster, partner, reisbegeleider, dochter, eventmanager, sporter, hondenuitlaatster, mama, partypooper, beursgenoot, wandelaar, verhuizer, cocktaildrinker.....ik was het allemaal dit weekend. En wat heb ik genoten....
O ja, huishoudster heb ik maar achterwege gelaten:)
Op naar een aparte week.. daarover later meer. Welke rollen had jij?
20/06/2025
//LUISTER MAAR GEWOON
Toon écht begrip, ook als je het niet snapt.
“Ik begrijp het gewoon echt niet. Hoe kan ze nou niet eten?”
Dat zei een vader tegen mij vorige week, in een gesprek over zijn dochter.
En eerlijk? Dat snap ik ook. Als ouder wil je helpen. Begrijpen. Oplossen.
Maar mijn antwoord aan hem was: "Je hoeft het niet te begrijpen.
Maar je mag er wel begrip voor hebben".
Iets begrijpen is iets heel anders dan begrip hebben. Zónder oordeel.
En dat is precies waar het om draait.
Want eerlijk: we snappen elkaar zó vaak niet.
Hoe iemand zich gedraagt. Wat iemand voelt. Waarom iets niet lukt.
Maar je kunt tóch naast iemand staan, ook als je het niet snapt.
Begrip tonen betekent: ruimte maken. Voor het verhaal van de ander. Zonder oordeel.
En dát opent de deur.
Dan voelt iemand zich gezien. Gehoord. En dan durft diegene te praten. Echt te praten.
Dus mijn tip voor vandaag:
Als je denkt “ik begrijp het niet” – laat dat los.
Zeg liever: “Ik weet niet hoe dit voor je is, maar ik ben er wel.”
Dat is pas krachtig.
Liefs,
Anka
24/05/2025
//JE ZULT HET MAAR HEBBEN
Vandaag ga ik afscheid nemen. Niet van mama.
Maar van de mama van een vriendin. Beginnende dementie, 88 jaar en zelf gekozen het leven te verlaten. Bewonderingswaardig💕.
Mama was jong toen ze dementie kreeg. Heel vroeg. En steeds meer zie ik dat de rollen omgedraaid zijn. Ik word ouder. Mama wordt ouder, maar ook steeds jonger.
Haar pop, het middagdutje, de hapjes die we geven.
Mensonterend zei pas geledenn iemand. Ja, misschien wel. Maar dit is haar leven nu....
Ook heb ik stil gestaan dat mama geen keuze had. De dementie was er ineens. Dus het leven koos er voor dat ze hier bleef.
'Deal with it' is het dus eigenlijk. En dat doet ze goed. Heel goed. Ze heeft het leven genomen hoe het kwam.
Nu is het aan ons om het leven bij dementie niet te vergeten. Ze zijn er nog. Ze leven nog. Alleen anders
Vergeet ze niet❤️
04/05/2025
//DE LEVEN
John rijdt terug van weer een reisavontuur in Zwitserland. Ik typ ernaast en mijmer...
Daar boven op de berg, met je hoofd in de wolken...
❤️ Geen wifi
❤️ Alles groen
❤️ Pure rust
❤️ Geen to-do’s
❤️ Alleen nu
❤️ Geen social media
❤️ De wereld even totaal onbelangrijk
❤️ Koeien die gewoon nog gras graaien
❤️ Geen zorgen
❤️ Zuivere lucht
❤️ Ruimte
❤️ Honderd wegen die je ergens naartoe brengen
❤️ Niet hoeven praten
❤️ Geen mailtjes, geen appjes
❤️ Honderd soorten bloemen
❤️ Niks... en juist zo veel
❤️ Overal kruiden
❤️ Niet gestoord worden
❤️ Klimmen én dalen
❤️ Wolken én heel veel zon
❤️ Lekker dagdromen
❤️ We zijn maar klein
❤️ Vrijheid voelen
❤️ Geen schoonheidsprijs hoeven winnen
❤️ Samen zijn en toch alleen
❤️ Stilte in je hoofd
❤️ Puur geluk en genieten
Met je hoofd in de wolken.
Letterlijk en figuurlijk.
Voor mij is dit waar het om draait. 'De leven'🙃
(zoals we thuis vaak zeggen 😉)
Misschien maak ik deze post wel een beetje voor mezelf.
Voor straks. Voor morgen.
Als de vakantie voorbij is.
Als ik de neiging voel om weer in de ratrace te schieten.
Als ik uit mijn favoriete ‘de leven’-stand dreig te vallen.
Dan kijk ik naar deze woorden.
Want ik wil niet 47 weken overleven en maar 5 weken leven per jaar
Best confronterend als ik het zo opschrijf.
Maar eerlijk?
Ik zie het overal om me heen.
En stiekem moet ik mezelf hier ook dagelijks aan herinneren.
Weet je:
Daar kan geen test of supplement tegenop.
Relax. Breath.
🔥Balans tussen buik & brein.
🔥Balans tussen stress & ontstressen.
🔥Balans tussen overleven & leven.
🔥Balans......
En jij?
Wat is voor jou 'de leven'?
Liefs,
Anka
16/04/2025
En daar gingen we dan.
Sil en ik.
Oftewel: de twee schapen. 🐑🐑
We liepen het Pieterpad. Dag 1 ging top. Hoppa, 22 kilometer in de pocket in nog geen vijf uur. Met een verdiend glas wijn in het zonnetje en een rozig hoofd doken we onze mandjes in. Op naar dag twee.
Vol zelfvertrouwen (lees: overtuiging zonder te checken) dacht ik te weten waar we moesten starten. Tot er twee mensen langsliepen: “Hier moet je zijn, volg ons maar.”
Dus wij achter ze aan.
Totdat we ,na zo’n 2,5 kilometer, elkaar aankeken…
S**t. We liepen dezelfde route als gisteren. Alleen dan achterstevoren.
Sil riep tien keer “GVD, wat een schapen!”
Ik lachte mezelf de slappe lach, maar voelde ook ineens… lucht.
Want waarom liepen we eigenlijk doelloos achter anderen aan?
Waarom bleven we niet gewoon op ons eigen pad?
Nou vooral ik.
Toen viel het kwartje.
Ik vertelde Sil dat ik al een tijdje stil ben op socials.
Even de weg kwijt. Even pauze.
Even zitten op een bankje langs het pad van mijn werk, terugkijkend.
Want hoe combineer je nou eetstoornissen én Jouwweekmenu? Wat gingen mensen denken?
Wat moest ik jullie nu weer gaan vertellen?
Iedereen had wel een mening.
Funnel hier. Marketing daar. Focus zus. Strategie zo.
Maar terwijl wij die dag richting Hellendoorn liepen,
voelde ik bij elke stap dat ik mijn eigen route weer vond.
Dus jongens, ik ben er weer.
Op z’n Anka’s. Out of the blue babbelen. Geen structuur. Gewoon zoals ik ben.
Wel met een andere nieuwe uitstraling.
Eentje die ik zélf heb gekozen. 😊
Met binnenkort een nieuwe website.
En de schapen?
Die staan weer rustig in de wei...
Welk pad volg jij?
Die van jezelf of een ander?
&b
17/03/2025
🇲🇽M Me Myself Mindset Maatjes Mooi
Moedig
🇲🇽E Eigenwijs Enorm Enkeltje Empore Eerlijk
🇲🇽X Xa (ok dit was de straat waarin ik
verbleef)
🇲🇽I Integer Interessant Ik Intuïtief
Ingewikkeld
🇲🇽C Chaotisch Cacao Collega Coach Contact
🇲🇽O Onzeker Ongewoon Onweerstaanbaar
Openhartig Ondernemend
Kortom: I did it! Ik ben gegaan, genoten, 100 levenslessen geleerd, geschreven, de mooiste gesprekken gehad, geweldige dingen gezien en zoveel gelachen.
Rika & Jeroen en de meiden : jullie zaten al in mijn hart. Maar nu komen jullie er nooit meer uit. Dank je wel voor dit levensavontuur. Op zakelijk vlak ben ik blij dat ik wat heb bijgedragen. Maar op privevlak ben ik zo enorm gegroeid en daar ben ik jullie eeuwig dankbaar om.
Op zijn Brabants (want tja dat was ook in Mexico blijkbaar keihard te horen): hallekes, houdoe en bedankt!
En weet lieve mensen: soms is iets er al gewoon. Geloof alles wat je zegt en denkt. Dan komt het vanzelf❤️
Liefs Anka
Ps: volg .fitforfertility want binnenkort komt haar nieuwste boek uit en een geweldig platform waar er nog veel mensen geholpen kunnen worden om zwanger te worden.
03/02/2025
LOS LATEN OM TE GROEIEN...
Zo, daar zat ik dan vorige week. Met een leeg tabblad…
Normaal gesproken klets en typ ik alles zo uit mijn mouw, maar dit keer niet. Ik was al tien keer opnieuw begonnen.
Want eerlijk? De afgelopen maanden rende ik in rondjes.
Ik coach dagelijks mensen om nieuwe paden te bewandelen, uit hun comfortzone te stappen en te groeien… maar ik? Ik wist dat ik iets moest loslaten. Of misschien juist anders vasthouden. En dat vond (en vind) ik doodeng.
Nieuwe deuren openen betekent dat eerst andere deuren moeten sluiten.
Ik ga een andere koers varen, maar één ding blijft: buik & brein voeren altijd de boventoon in wat ik doe.
Donderdag ging mijn nieuwsbrief eruit, waarin ik hier meer over deel over mijn nieuwe richting. Wil je hem ook lezen? Ik deel de link in de comments.
Liefs Anka❤️
26/01/2025
//WEER EEN VOLGENDE STAP IN DEMENTIE
Mijn moeder stelt geen vragen meer.
De dagen van “Wie ben jij?” en “Wie was er net?” liggen achter ons.
Ze is daar niet meer.
En dat is oké.
Het schept haar rust.
Steeds in paniek zijn dat je een naam niet meer weet,
of waar je bent.
We zijn een fase verder.
Levend in haar eigen wereldje.
Ik leer van haar hoe je kan zijn.
Hoe het voelt om volledig in het hier en nu te leven.
Hoe alles wegvalt – verleden, toekomst –
en hoe er alleen dit moment overblijft.
Ze knuffelt haar pop,
zoals ze ooit mij knuffelde.
Haar blik zacht, haar wereld klein.
En ondanks alles voel ik het nog steeds: liefde.
Ze leert me dat de kracht niet zit in wat we onthouden,
maar in hoe we voelen.
En in dat gevoel,
vind ik haar nog altijd. ❤️
31/12/2024
2024....
Wow, wat een jaar was jij, joh!
Een jaar van afscheid zowel letterlijk als figuurlijk. Maar ook een jaar van welkom heten. Een jaar vol twijfels. Maar ook een jaar van dankbaarheid. Bang voor falen. Maar ook trots voor mijn presaties. Een jaar met veel keuzes. Maar ook een jaar met heel veel onderbuikmomentjes. Kortom ook dit jaar was weer ying-yang together:).
Mijn hoogtepunten?
❤️Samen met Nick ons nieuwe bedrijf. opgezet wat in 2025 heel veel stappen gaat maken! Met als hoogtepunt de lancering op de beurs in november!
❤️Een fijne reis naar Ibiza.
❤️Naar Portugal voor een week samen met Isabelle de brein&buik module op te maken.
❤️Heel veel lieve mensen met anorexia (en andere eetstoornissen mogen begeleiden).
❤️Mijn start bij een heel mooi bedrijf in Utrecht waar ik wekelijks mag coachen.
❤️Maar ook mijn reis naar Texel met heel het gezin en de reis naar een land wat in mijn hart zit: Slovenië.
❤️Mijn weekendjes weg met lieve vriendinnen en vrienden.
❤️Dat Nena is afgestudeerd.
❤️En Babette officieel is gaan samenwonen. Het blijft een ding he:).
❤️Een mooie bruiloft van lieve vrienden.
❤️Afscheid van mijn lieve schoonmoeder. Het was treurig maar ook dit mag een punt zijn. Want wat was ik trots hoe de familie dit samen deed.
Maar vooral al mijn knuffels, goede gesprekken en wijntje met mijn lieve vrienden, mijn moeder en het gezin.
2025 wordt het jaar van vertrouwen, rust (in mijn koppie dan...want ik blijf Anka) en overgave!
Lieve jij, pak even je moment. Kijk achterom. Laat het met een fijn gevoel achter en dan in volle kracht vooruit. Iedere dag weer. Ben trots op jezelf. Want dat is genoeg: jezelf zijn! Nooit vergeten én nooit veranderen.
Fijne jaarwisseling🌟🌟
Liefs, Anka
26/12/2024
//ALL YOU NEED IS LOVE
Vaak posten we alleen op socials als we in de wolken zijn. I love it: die zwijmelende koppies en liefdesblikken. We gaan toch allemaal lekker op All You Need Is Love?
Maar ik wil ook eerlijk zijn over de andere kant. Want godverdorrie, wat is een relatie hard werken. Ook John en ik hebben wel eens op het punt gestaan om toedeledokie te zeggen. Allebei in de slachtofferrol, wezen we naar elkaar. Totdat de spiegel omgedraaid werd. Auwww!
Of het nu een liefdesrelatie is, vriendschap, familie of collega’s: vaak, als iets je raakt, komt dat niet doordat iemand je bewust pijn wil doen. Als twee mensen samenkomen, hebben ze allebei een rugzakje mee vol levensbagage met allerlei gebeurtenissen en emoties. Soms raakt een opmerking of actie iets aan, en ga je over de flos. Vaak niet expres, maar omdat het jouw rugzak opent.
Natuurlijk kan een ander fouten maken, maar vraag jezelf ook af: wat wordt er bij mij geraakt als ik gekwetst word? Vaak boeit iets niet als het niet in jouw rugzak zit. Maar zodra het wel iets aantikt doet het pijn.
Toen John en ik onze rugzakken echt gingen openen, kwamen we weer tot elkaar. We beseften dat de jaren waar wel veel s**t hadden we steeds een team konden zijn. We hadden adrenaline nodig kennelijk. Pas toen er rust kwam, raakten we elkaar kwijt. Een eyeopener.
En nu? Nu hebben we geen s**t meer nodig om elkaar te vinden. Elkaar weer gevonden hebben in alle rust als team. Op een andere manier. Gewoon simpel op Eerste Kerstdag zo samen lopen, niet wetend dat je schoonzoon een foto maakt.
Wat ik wil zeggen? Als je nog van iemand houdt, zeg dat dan. Kijk in de spiegel, bespreek elkaars rugzak en stel je kwetsbaar op.
Nog fijne dagen❤️
10/12/2024
//TROTS OP A❤️
Dinsdag = ‘Lieve meiden-dag’...
Vandaag is mijn dag waarop ik wekelijks 4 bijzondere meiden mag begeleiden in hun proces naar herstel van anorexia. En laat ik even duidelijk zijn: ik zie ook mannen met eetproblematiek én andere lieve mensen op andere dagen 😉.
Dit werk is niet makkelijk, voor niemand. Maar vooral voor degene die er mee kampen. Het proces is pittig en soms enorm confronterend.
Maar twee weken geleden voelde ik zóveel trots voor A. Een jaar lang begeleid ik haar nu, en wie denkt dat anorexia iets is wat je even ‘oplost’, heeft het mis.
Het is een proces van vallen, opstaan en héél kleine stapjes vooruit. En dit was er eentje...wow!
Ik neem je mee in de oefening met de touwtjes
Een jaar geleden begonnen we met de touwtjes. Het rode touwtje legde ze neer als symbool voor hoe ze zichzelf ziet. Het zwarte touwtje: wie ze zou willen zijn. En die twee lagen destijds mijlenver uit elkaar.
Maar nu? Kijk maar eens op foto 2! Die touwtjes lagen bijna op dezelfde plek. Bijna één lijn. Het ideale zelfbeeld en haar gedachten over zichzelf zijn naar elkaar toe gegroeid.
Dat is vooruitgang. Dat is groei.
Wil jij de oefening ook doen?
🌟Pak drie touwen of linten:
❤️Rood: Hoe zie jij jezelf? Wat zou de omvang van je middel zijn? Leg de ronde op de grond neer.
🖤Zwart: Wie zou je willen zijn? Hoe zou jouw middel eruit mogen zien.
Leg deze naast de andere cirkel neer.Hoever liggen deze van elkaar af?
💚Groen: Wie ben je echt? Meet je middel. En ga dan eens kijken hoever de waarheid met wie je denkt dat je bent van elkaar af liggen. Of daarna te kijken hoever je droombeeld en je echte ik van elkaar liggen. Wat wilt dit zeggen?
Hoe is jouw zelfbeeld, denk je?
Iedereen verdient het om die touwtjes dichter bij elkaar te brengen.
Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Praktijkik nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.
Van een volle peuter naar een een volle puber naar een broodmagere tiener, naar een jonge moeder, naar een stressende ondernemer en….ga zo maar door. Zo kan ik in het kort wel mijn verleden omschrijven. Ik kan het niet onder tafel of banken steken.
Eten speelt al heel mijn leven een grote rol. Vroeger at ik de droppot stiekem leeg en als 14 jarig meisje was 1 mandarijntje per dag het maximum.En voelde ik mij toen beter? Helemaal niet!
Constant was ik op zoek naar geluk en naar controle over mijn eigen onrust. Na jong moeder te zijn geworden van 4 prachtige meiden en bijna 7 jaar een sportschool te hebben gerund, kwam er in 2013 een wondertje ‘aangevlogen’. Ik was zwanger van onze kleine draak Pien. Een rumoerige tijd omdat ik aan alles twijfelde. De sportschool, mijn vijfde zwangerschap en ga zo maar door. Toen ik dacht alles op de rit te hebben overkwamen mij na de geboorte van Pien mijn grootste veranderingen die mij sterker hebben gemaakt dan ooit. Ik werd ziek. Heel ziek. Mijn hormonen gingen na de bevalling van Pien met mij aan de haal. Ik had angststoornissen, zat op de bank zonder te weten dat ik een kindje had en zat in mijn eigen bubbel. Een onwijs heftige tijd die voor heel het gezin een hele grote impact had. Hulptroepen als een psychiater, drie maanden kraamzorg, mijn onwijs lieve coach Annemarie en niet te vergeten de keuze dat John een jaar is gestopt met werken zorgde er deels voor dat ik er bovenop kwam.
Herstellende van dit alles overleed onverwachts mijn vader. Het leek of geluk niet voor mij was bestemd. Tot ik ineens inzag dat enkel ik hier verantwoordelijk voor was! Met dit besef ben ik achter de computer gedoken. Ik wist dat ik nog niet beter was maar dit wel kon worden. Stap voor stap kwam ik in balans. En daarmee begon mijn verdere avontuur en zoektocht.
En tijdens dat avontuur kwamen mijn vijf lieve meiden. Zoals iedere moeder (en vader) vecht je als een tijger voor je gezin. Of er nu slapeloze nachten zijn of het bekende huiluurtje in de avond. Vijf keer heb ik dat, samen met John, uit liefde gedaan. Maar ik zag (en zie) wel dingen die niet zo zouden moeten horen bij de kinderen. Van lichamelijke kwaaltjes, gehoorproblemen en ja ook wat ‘gedragsproblemen’ Ook ik als mama ben het tegen gekomen. En telkens was en is het een zoektocht waar de oorzaak ligt. Niet het gevolg, maar de oorzaak. Jammer genoeg wist ik 19 jaar geleden nog niet wat ik nu weet. Wat had ik dan wat meer slaapuurtjes gekregen:)!
Ik dook in de wereld van hormonen, eetproblematiek, darmen en brein. Alles viel in elkaar. Ik was dus niet gek. Niet toen ik anorexia had en niet toen ik een psychose had. Ik was totaal uit balans. O ja, ook als mama bleek ik dus ook niet zo onzeker te hoeven zijn geweest….
Studie op studie ben ik gaan volgen om te alles te gaan begrijpen. En tot de dag van nu doe ik dat nog . En ja, elke dag moet ik bewust leven (en dat is voor een chaotisch type best lastig) en denken aan balans. En heel vaak moet ik dan weer even op het juiste spoor gezet worden. Maar de kracht is dat ik dit nu zelf kan en weet waar mijn valkuilen liggen. Samen met positiviteit ben ik een heel gelukkig chaotisch sportief mens die van het leven is gaan houden!
Coaching en verbanden leggen met de disbalans in je lichaam is waar mijn vak uit bestaat. Ik investeer zo graag in jouw gezondheid, zodat jij weer in jouw lichaam gaat geloven. Enkel is motivatie en vertrouwen wat ik van de jou vraag.
Gun jezelf en je gezin het mooiste kado: je eigen ik!
Vanuit mijn ervaring en passie zijn mijn twee programma’s ontstaan. Twee passie’s waar ik jou misschien ook mee kan helpen.
