05/10/2025
Sommige uitdagingen in het leven kunnen zwaar zijn en zo'n beproeving dat je denkt; pfff heb ik nou nog niet genoeg gehad of geleerd? En ja! Ook de gedachte van; "Het kan heus allemaal nog wel erger, er zijn ergere dingen" Maar jij zit, waar jij mee zit.
Als de dualiteit van vreugde en verdriet zo naast elkaar, hand in hand lopen en ik bijna weer omval van vermoeidheid, besef ik; ik kan niet meer tegen de stroom in, ik moet los laten en durven vertrouwen op wat ik diep van binnen al weet.
Dit schrijven zal beslist niet voor iedereen te volgen zijn of nog ver van hun bed.
Daarom vind ik dit een van de moeilijkste opdrachten of levenslessen, (hoe je het ook wilt noemen) met al mijn beperkende overtuigingen.
Toch is het de hoogste tijd, tijd om die deur niet meer op een kier te laten of soms stevig dicht te willen houden, maar wagenwijd open te zetten.
Voor velen zo nodig om te weten dat de tijd van verandering niet meer tegen te houden is.
Ipv te denken; ik ben gek aan het worden of waarom lukt mij dit niet meer? Fysieke ongemakken door uitputting om maar te blijven proberen te functioneren in die oude tijd met al die conditioneringen om te blijven voldoen aan het maatschappelijke plaatje.
Tijd om meer dan ooit te durven luisteren maar vooral te handelen naar je hart.
Zelfs als je, zoals ik, bang bent om dan bijvoorbeeld "alles" kwijt te raken wat jou lief is.
Stem ik af op mijn hart, dan weet ik: Als ik de controle in overgave durf los te laten, hoef ik niet bang te zijn, maar ontvang ik in liefde alles wat ik nodig heb.
Bla bla blaablabla.....zegt het ego,
mensen zullen je uitlachen, je bent misschien wel de grootste gek, het padje kwijt zeker?
Alles dit voortkomend uit; de heks die ik ooit was en eindigend op de brandstapel tot gevolg.
Dan vallen steeds meer puzzelstukjes in elkaar, leven vanuit liefde en verbinding, wetende dat ik niet meer op zoek ben naar toestemming, maar naar medestanders.
En juist nu ik uitgeput ben van, tegen de storm in te lopen, ontvang ik medestanders, bevestigingen en tekens om weer mee te durven stromen en te voelen dat ik leef!
Mijn angsten niet verdwenen maar zijn daar op een plek waar ik ze aan durf te kijken.
Waar mijn moedertje op haar sterfbed tegen mij sprak; doe het "samen" werk "samen" met elkaar, zij bedoelde in die tijd; medische en alternatieve zienswijze "samen".
Mijn praktijk voor "Samen beter worden" daarom dan ook niet voor niets zo genoemd!
Later kwam ze nog eens vertellen dat ook zij met ons samen zou werken, zoals alles met elkaar verbonden is.
Vandaaruit ontstaat Sparkel- Samen
2 praktijken bundelen in liefde beide hun kwaliteiten, die weer door de gouden driehoek is verbonden.
Vanuit de heilige geometrie, waar ik kennis mee maakte toen ik mijn scriptie voor mijn opleiding tot psychosociaal wielwerk therapeut afronden.
De heilige geometrie voor mij toen nog echt geheel onbekend, maar wetende dat dit ooit nog eens van belang zou zijn.
En dat is nu!
Die gouden driehoek die ons gaat helpen om vanuit liefde de moeder (Maria)/familie lijn, met meer plantgeneeskunde en energie ipv enkel alleen de farmaceutische industrie mensen weer te helpen helen.
Liefde als kernwoord, het kompas, die je de weg wijst om je eigen weg te volgen of vinden.
Hierover later meer.....
Verbaas je maar niet meer als alles niet meer gaat zoals je altijd hebt gedaan.
Voel maar als je bang bent, dat het gaat om je opgeslagen (schaduw) pijn en ben bereid daar naar te kijken/helen.
Durf te leven naar wat jouw hart, jou in geeft, ook al betekent dat, dat je misschien niet (meer) kunt voldoen aan het maatschappelijke plaatje.
Structuren, systemen en patronen, ze laten los om een nieuwe vorm te krijgen.
Het vraagt moed om je grenzen te verleggen en om voluit te durven leven in het nu!
Zelfs als dat betekent dat je uit je comfortzone moet stappen, voorbij het oude vertrouwde, uit opgelegde ideeën/ systemen, ze werken niet langer.
We zijn op de goede weg, in liefde, naast elkaar niet tegenover elkaar.
Noem ons maar de moderne heks, het is een eer en tegelijk nog steeds met beide been(tjes)op de grond😉
En als ik mijn vadertje zoals altijd vraag wat hij van de tekst vindt en hem vraag, wat nou als mensen het niet zullen begrijpen?
Schrijft hij; soms zijn woorden anders bedoeld dan dat je ze opgeschreven hebt en blijven ze hangen in de mist, maar als de zon doorbreekt zal iedereen het begrijpen.
Liefs, Louise 🕊
