04/01/2019
In 2017 ben ik er mee begonnen, met een thema te kiezen voor het komende jaar in plaats van goede voornemens, waar meestal na een maand of wat niets meer van terecht komt.
De afgelopen tweeënhalve week heb ik vrij genomen. Iets wat ik – zover ik me kan herinneren – nooit eerder heb gedaan rond de feestdagen.
Het is een van de veranderingen die ik vandaag ineens “zag” van mezelf. Ik heb mijn hele leven keuzes gemaakt, net zoals iedereen. Op het moment dat je keuzes maakt, weet je vaak niet wat ze je zullen brengen en dat is eng. Want net als zoveel anderen, heb ik het liefst alles onder controle en wil ik wel risico’s nemen, maar alleen weloverwogen.
Keuzes maken is anders, soms maak je een keuze en weet je niet zo goed waarom je tot de keuze komt. In mijn geval: ik kom vaak intuïtief tot een keuze, omdat “iets” niet meer goed voelt. Ongeacht of dit dan een relatie is, een baan is of een besluit dat ik eerder hebt genomen. In de afgelopen jaren ben ik meer gaan reflecteren, waar de onrust vandaan komt, waarom “iets” niet meer goed voelt, waarom ik tot een bepaalde keuze ben gekomen.
Vanmorgen besefte ik dat ik eigenlijk nooit kijk naar wat de keuzes me gebracht hebben. Zoals Steve jobs zo mooi verwoordde in de speech voor Stanford University, Connecting the dots, ging ik terugkijken naar wat de keuzes me gebracht hebben.
Het beëindigen van een relatie, leerde me dat houden van een werkwoord is, dat je er aan moet werken als je het eenmaal gevonden hebt en dat als je er niet aan werkt, het langzaam uitdooft, als een kaars. Het leven met een narcist heeft me geleerd, dat ondanks dat iemand je zo behandeld, dat je het zelf toestaat dat iemand je zo behandeld. Dat je wanneer je niet van jezelf houdt, dat je ook niet in staat bent om van iemand anders te houden. Dat jezelf opofferen voor het groter goed, vaak niet wordt opgemerkt en ten koste gaat van jezelf. Dat het je nooit de waardering brengt, waar je zo naar snakt, omdat je die waardering in een ander zoekt en niet in jezelf. Dat de enige beperking die je voelt, je eigen angst is, die je wil wijsmaken dat je het niet kan. Dat door dingen te vermijden je ruimte kleiner en kleiner wordt. Dat verbinden de sleutel is, niet alleen verbinden met de ander, maar allereerst verbinden met jezelf.
En zo kwam ik vanmorgen tot mijn thema voor 2019, verbinden. Verbinden met de mensen die me dierbaar zijn, de mensen die ik zakelijk ontmoet, de mensen die ik tijdens mijn vrijwilligerswerk spreek, de mensen die ik vanuit mijn werk ontmoet, maar vooral verbinden met mezelf.