20/11/2025
Als we er een eisende toon zit is de vraag of mensen ons supporten zit daar altijd een eigen wond.
Vriend, leraar, ouders, collega, geliefde zijn vrij om je steun te geven. Zonder dat meteen met consequenties wordt gezwaaid als je niet geeft wat een ander verwacht. Dan leg je namelijk een bom onder de relatie. Het is een vorm van manipulatie.
Natuurlijk kan je om steun vragen maar volwassen zijn betekend ook dat je een nee kan accepteren. Dat niet iedereen voldoet aan wat jij wil. Als je dan toch een stampende peuter wordt, is dat een teken dat je naar jezelf hebt te kijken. Want nee jou wil is niet wet en manipuleren met consequenties stellen als niet aan verwachtingen voldoet is gewoon weg niet zo volwassen.
Als liefde alleen uitruiling is; Jij geeft mij wat ik nodig heb dan geef ik jou wat jij nodig hebt, is dit geen liefde. Dan ben je gewoon op de ego laag aan het ruilen wat prima is maar niet gaat over samen.
En nee dat betekend niet dat je geen behoeftes mag hebben of dat soms relaties stoppen als geven en nemen uit balans is.
Het gaat wel over kan liefde en menselijkheid voorop staan. Mag er verschil zijn? Waar de aardse grenzen soms maken dat je beide iets anders wil en nodig hebt in het leven, is er de mogelijkheid om dat te respecteren.
En ja dat betekend niet dat alles liefde is. Dan kan de waarheid in het aardse zijn dat relaties niet meer in de vorm verder gaan als ze eerder waren. We hebben dan over het stuk van schuld, gelijk hebben heen te stappen willen we relaties eervol afronden. Dat gaat over het vermogen om je eigen pijn te nemen en niet bij de ander te leggen.
En daarvoor is het eerst verstandig om hand in eigen boezem te steken en te voelen of jouw eisen vanuit een oude wond komen. Dat jij jezelf hebt te zien in de pijn die wordt aangeraakt. Te zorgen dat je reactie niet vanuit die plek komt. En stopt met de druk die je bij een ander legt. Want die hoort daar niet. Het is een afweer mechanisme om je eigen pijn niet te hoeven ervaren.
Want als jij druk legt vanuit jouw wond is het niet zo raar dat mensen weg draaien. Dat relaties sneuvelen. Omdat je iets van ze vraagt wat niet hun taak is.
De vrijheid om niet verantwoordelijk te zijn voor elkaar gevoelens. Zonder koud te worden, is de kunst van dieper relateren. Elkaar werkelijk respecteren. Anders word je slachtoffer van je eigen verwachtingen die je bij de ander neerlegt.