Wat zijn de openingstijden?

Maandag 07:30 - 19:00 Dinsdag 07:30 - 19:00 Woensdag 07:30 - 19:00 Donderdag 07:30 - 19:00 Vrijdag 07:30 - 15:00

MondClinic, Koningslaan 285, Rotterdam (2025)

02/09/2021

“WIE WIL VERANDEREN?”
Deze vraag werd aan het publiek gesteld tijdens een cursus. Enthousiast stak ik mijn vinger op. Ik zat vrij voorin dus ik had niet zo snel in de gaten dat ik de enige was. “Vertel, waarom wil jij veranderen?”

Oh help…een microfoon voor mijn neus…”Eh…nou..gewoon..”, stammelde ik. Daar kon de spreker natuurlijk helemaal niks mee en ik probeerde me de rest van de presentatie te verschuilen achter mijn buurvrouw. De spreker legde uit dat iedereen wel verandering wil maar dat eigenlijk niemand zelf wil veranderen. We wijzen maar al te graag naar een ander die de verantwoordelijkheid op zich mag nemen. Die zich dan beschuldigd of beledigd voelt en tadaaa…we hebben een conflict te pakken.

ZORG KAN ALTIJD SLECHTER
Zorg kan altijd beter, luidt de slogan. Daar geloof ik heilig in. Zodra je iets hebt bereikt, ligt er alweer een nieuwe punt op de horizon waar je naar toe wilt. Het lastige daarvan is dat iedereen die punt wel ziet, maar daar een hele andere beleving bij kan hebben dan ik. Ineens is het ‘boeooeh!’, ‘onzin’, ‘schandalig!’, ‘overdreven’, ‘duuuur!’ en zelfs ‘walgelijk!’ Kijk maar eens naar de discussie rondom klimaat of discriminatie en je snapt het. Hoe denken we daar over een paar jaar over?

VERSCHUIVING
Binnen de praktijk wil ik ook vooruit. Een gebit dat we vroeger nog helemaal okay vonden, vinden we nu niet meer kunnen. Wie gaat er nog akkoord met hele gele en scheve tanden? Of met 4 gaatjes in een jaar? Of met een missende kies op je 21e? Vroeger kreeg je een kunstgebit van je ouders als je ging trouwen. Dat hoorde bij de uitzet. Kan je het nu nog voorstellen?

VERANDER EENS?
Maar als ik je nu vraag om al je suikers uit je voeding te zetten, om te topen met roken en drinken, dan gaan waarschijnlijk je de haren overeind staan. Dat is nogal wat! Of om je opa of oma dagelijks te tandenpoetsen. En natuurlijk wil een mooi gezond gebit en dat ouderen geen kiespijn zouden moeten krijgen, maar om er nu zelf iets aan te gaan doen….ai…dat is lastig.

VOEL DE UITDAGING
Laat dat nu nou precies mijn werk als mondhygienist zijn. Jou of je puber aan het werk zetten. Zonder morren. Met enthousiasme. Super uitdagend en het maakt elke dag weer anders. Mijn houding, mijn toon…alles gooi ik in de strijd om je zo ver te krijgen om dat tandenstokertje elke dag te gaan gebruiken. Het is mijn taak om jou die tandenstoker als toverstaf te gaan ervaren. Ik laat je de magie zien dat het in zich heeft. Die tandenstoker moet als een super gave gadget gaan aanvoelen. Hoe ik dat doe? Tja…kom het eens ervaren…zou ik zeggen!

26/08/2021

WAT ALS…JE KON TIJDREIZEN?
Ik staarde een beetje uit het raam. Of alles wel goed met me gaat? Iets schudde aan mijn arm. “Huh..wat?”, zei ik terug. Het voelde alsof ik aan een touw de werkelijkheid weer in werd gesleurd. Ik was heel ver weg. Ik was namelijk in de toekomst.

IK KAN HET!
Ja, het is echt waar. Ik kan tijdreizen. Het is het moment waarop ik tijdsbesef totaal verlies. Ik ben niet meer hier en toch ben ik er nog steeds. Ik ben niet meer in het nu. Ik weet zelfs niet wanneer ik tijdreis. Ik kan het niet plannen. Het gebeurt gewoon. Soms ben ik ineens jaren terug en zie ik mezelf iets overkomen. Zo ben ik ineens jaren verder en zweef ik boven de wereld of zit ik op een bankje naast mijn kleinkind.

EET PIZZA
Geloof je me niet? Wat als ik zeg dat ze dit ook weleens ‘dromen’ noemen? “Zit niet te dromen, eet je pizza!”, die reclame ken je vast wel! En zo herkenbaar want dromen kan gezien worden alsof je je niet kunt focussen. Alsof je niet aan het werk bent. Alsof je niet nadenkt. Maar tijdreizen is het meest fantastische wat er is.

FANTASTISCH
Fantastisch komt van fantast. Een fantast is iemand die kan fantaseren. Dat is super nuttig. Het geeft je inzicht. Zicht zonder je ogen te bewegen. Zicht door iets voor je te zien zonder dat het er echt is.

NAAR DE ZON
Door te tijdreizen krijg je een doel voor ogen. Door een vlucht te nemen zie je verschillende opties, kansen en bedreigingen. Soms sla je rechtsaf, soms rechtdoor, soms linksaf om te bekijken wat er gebeurt. Verschillende scenario’s spelen zich af. Je gaat na hoe je dat puntje op de horizon kan bereiken. Want aan de horizon gloort de zon! Zie je het voor je?

BEKENDE TIJDREIZIGERS
Ken jij tijdreizigers? Oh vast wel. Zo hebben we Jezus en Mohammed. Ik zet hier expres een punt want ik ga Steve Jobs niet in een zin noemen, maar ook dit hij was een visionair. En dan een heleboel trappen lager…daar staan mensen zoals jij en ik.

LANGE FRISSE ADEM
Hoe hoger je die trap opklimt, hoe meer overzicht je hebt. Dat betekent voor mij openstaan. Hoe hoger je staat, hoe verder de horizon lijkt te liggen.
Onbereikbaar misschien? Of ga je er gewoon voor? Ga je het proberen? Neem je mensen mee de trap op zodat ze het ooit van je kunnen overnemen. Want ambities kosten een hele lange frisse adem. Soms zelfs je allerlaatste adem en dan ben je trots dat je in elk geval een stapje in de richting hebt gezet.

WAAR GA IK HEEN?
Dus als je me een keertje apathisch ziet staren en heel traag ziet ademen, wees gerust. Je hoeft 112 niet te bellen en ook de AED kun je met rust laten. Alhoewel mondbeademing in dit verhaal plausibel klinkt…doe maar niet. Laat me maar even. Wat ik voor me zie? Een generatie zonder gaatjes, zonder kiespijn en met een mooi gebit en gezonde mond. Een generatie die kan . Een generatie die net zo fel straalt als die zon aan de horizon. Reis je met me mee?

19/08/2021

, het vervolg…
We verlaten het perron. “Weet je wat ik zo leuk vind van treinstations?”, vraagt ze. Ik kijk haar vragend aan. “Al die verschillende mensen.” Ik vraag haar wat ze daar zo leuk aan vindt. “Ze hebben allemaal hun eigen verhaal. Je ziet het niet dus je moet er naar raden. En ondertussen weet je…Niks is wat het lijkt.” Meteen vraag ik me af wat haar verhaal is, maar ze zwijgt.

Ik kijk rond. “Die man daar, die heeft vast ruzie gehad met zijn echtgenoot.” Ze vult me aan: “Haha, ja, kijk hem boos op zijn telefoon kijken. Waar is hij vannacht geweest is? Zijn stropdas zit scheef en zijn haar zit door de war.” Ze denkt na en kijkt ineens ernstig. “Of het is een arts die na huis gaat na een onrustige nachtdienst….en zijn collega appt dat hij terug moet komen omdat er hij ziek is geworden.” We kijken verder en vragen ons af waar al die mensen toch heen gaan. Dan valt haar blik op mij. “Wat was jouw eindbestemming?”

“Ik ben precies waar ik moet zijn.”, zeg ik haar. “En jij?” Ze draait haar hoofd ineens de andere kant uit. Zwijgend lopen we verder en ik durf niet verder te vragen. Tenslotte zegt ze bijna onverstaanbaar: “Ik heb geen idee. Soms vraag ik me echt af waar ik mee bezig ben.” Ze slikt en even is ze diep in gedachten. Ik krijg een naar gevoel in mijn buik en plots staan er tranen in mijn ogen. Ik zeg haar: “Soms stap je in een trein en dendert hij maar verder en verder. Maar je hebt een keuze. Je kunt uitstappen waar je wil.”

We naderen de praktijk en ik rommel in mijn tas voor de sleutel. “Wauw..”, zegt ze. Haar hoofd volgt de gevel van het pand. “Komen hier high class mensen of zo?”, zegt ze zenuwachtig. “Geen zorgen. Iedereen is hier welkom.”, stel ik haar gerust. We stappen naar binnen en ik tik gauw de beveiligingscode in. “Ik kleed me even om. Ga lekker zitten.”, zeg ik terwijl ik de lampen aan doe. In het geflikker van de lampen lijkt ze ineens heel grauw. “Gaat het wel?”, vraag ik. Ze schraapt haar keel, wipt van haar ene been op de andere en vraagt naar het toilet.

Onderweg naar de sterilisatieruimte passeer ik het toilet. Ik hoor het doortrekken van de wc maar dit kan de onmiskenbare korte snuif niet maskeren. Ik snap nu haar extra lange nagel van een van haar vingers. Ik snap haar dwaling. Ik snap de gevoeligheid.

“Wrijf je het ook weleens op je tandvlees?” Ze zit in de behandelstoel en haar ogen staan anders dan eerst. Ze twijfelt over wat ze gaat zeggen maar dan geeft ze zich over. Ze knikt. Ze zucht. Ze huilt.

“Het is okay. Jij bent okay. Dat weet je toch wel he?” Nee, dat weet ze niet. Ze weet niet eens meer wie ze is. Ze frunnikt aan haar mondmasker dat in haar schoot ligt. Dan kijkt ze me doordringend aan. “Eigenlijk heb ik ‘m nog steeds op….Ik draag ‘m altijd. F**k, ik heb er een puinzooi van gemaakt!”, en ze smijt haar mondkapje door de behandelkamer. “Mijn gebit…zoals dat eruit ziet, zo voel ik me…vies…waardeloos…in verval.”

Mijn hart breekt. “Help me….” Ik weet precies wat me te doen staat...

12/08/2021

ONS GEHEIMPJE...
We kennen haar al een hele poos. Ze komt elke vier maanden. We zagen haar toen ze in de kinderen zat. We zagen haar toen haar man ziek werd. Vandaag zagen we haar weer.

Door de tand des tijds heeft ze heel wat voor haar kiezen gehad. Ze is het type dat zichzelf aan de kant zet voor anderen. Haar kinderen kwamen op de eerste plaats. Ze koos om niet te werken, ze staakte hobby’s en zat veel thuis. Haar man werkte hard door en had een rijk sociaal leven. Toen haar kinderen uit huis waren, begon de zorg voor haar man die plots thuis raakte door een ernstige ziekte. “Mijn hele leven smeekte ik hem om meer thuis te zijn en nu is hij er ineens hele dagen.”, vertrouwde ze ons toen toe.

Wat hadden ze deze tijd zich anders voorgesteld. “We droomden van vakanties waar we ons eigen ding konden doen. We wilden naar musea, naar de natuur, op het water …of gewoon de krant lezen onder het genot van een wijntje. En nu…nu lees ik hem de krant voor en geef ik hem een beker water met een rietje.” Ze was dan even stil en corrigeerde zichzelf: “Niet dat ik klaag, hoor. Ik vind het fijn dat ik het voor hem mag doen.” Dan schraapte ze haar keel, slikte en glimlachte dapper.

De dag kwam dat hij er niet meer was. We hadden verwacht dat ze niet zou komen, zo vlak voor de begrafenis, maar toen zat ze toch in onze wachtkamer. Met kordate stappen betrad ze de behandelkamer om vervolgens met schokkende schouders in de stoel te belandden. “Ik moest even weg van al dat gedoe.”, snikte ze. “Mijn hele huiskamer zit vol maar ik kon er niet meer tegen. Ik ben gewoon weggegaan. We gaan het zo doen: Ik ga liggen en doe mijn mond open. Jij gaat aan het werk. En dan zijn we gewoon een half uur stil. Okay?”

Door alle ellende verloor ze de ene tand na de andere. Verbeten leed. “Kijk nou…Ik laat ze los. Ik laat ze gaan…” De protheticus zorgde voor vervangende tanden en wij zorgden voor de pijlers die ze nog overhield. “Belangrijke elementen blijven. Enkele tanden zijn gewoon vervangen. Laat ik hetzelfde met mijn leven doen.”, sprak ze. Ze zocht invulling voor de tijd die haar wel was gegund. Samen verzonnen we de gekste dingen tot ze weer kon lachen.

Vandaag onderzochten we haar mond opnieuw. “Heb je soms een nieuwe vriend?”, vroeg ik. Ze giechelde ondeugend. Was het niet haar tandvlees dat sprak dan waren het wel haar ogen. “Ennn…jullie hebben een stokbroodje met wijn gehad?”, vroeg ik nadat ik roodheid en een blaar op het gehemelte had bespeurd. “Ja, kind! Soms slaap ik met het plaatje in want dan vind ik het toch gênant. Maar wat hebben we gelachen…! Stonden we samen met allebei zo’n ding boven de wastafel te schrobben!”

Ze zucht. “Weet je dat je de enige bent die ik dit soort dingen kan vertellen? Die tanden kunnen me gestolen worden maar jij…jij bent die stabiele factor in mijn leven… weet je dat wel?” Nu ben ik het die mijn keel schraapt en dapper lacht. “En ik maar denken dat je voor een stabiele mond kwam.” Zoals altijd stopt ze een chocolaatje in mijn jaszak. “Niet verder vertellen he. Ons geheimpje.”, knipoogt ze. En daar gaat ze….Tot over vier maanden!

Rotterdam

04/08/2021

FEEST IN DE TENT!
Kamperen was nog nooit zo hip. Lekker in de buitenlucht en in eigen land. Of zelfs in je eigen achtertuin, zoals een van mijn patiëntjes.

Ik weet nog wel dat ik met een vriendinnetje in onze achtertuin ging kamperen. Toen waren de tenten ook niet zo makkelijk op te zetten. Gelukkig had ik wel wat ervaring en heb mijn vriendinnetje de tentp**l laten vasthouden terwijl ik de rest deed. Halverwege werd ze nieuwsgierig, wilde kijken wat ik allemaal deed en liet dus de p**l los. Zo werd ze dus gevangen in de dichtgeritste tent en stond ik te kijken naar een spartelend en gillend tentdoek.

Mijn broer kwam ook kijken naar het hilarische tafereeltje. Hij sprak wijs: “Zo’n p**l zie je niet aan de buitenkant, maar zonder p**l flikkert het hele zooitje in elkaar.” De diepgang zag ik er toen nog niet van in.

Mijn patiëntje verheugde zich erg op het avontuur in de achtertuin. Ik vertelde hem dat destijds mijn broer mij en mijn vriendinnetje chips leerde maken. Oeh, daar had ik ineens zijn volle aandacht! Flinterdunne plaatjes sneden we dan van een aardappel. Drie aardappels hadden we nodig voor een zak chips voor twee. Boven het enkele gasbrandertje waar het kleine pannetje nog net op kon waren we er wel wel uren zoet mee. Ik vertelde hem ook over mijn avonturen waarbij we zelf een tafelvuur in elkaar knutselden.

Zonder het zelf te beseffen zorgde ik er zo voor dat mijn patiëntje en zijn vriendje een redelijk gezonde vakantie doormaakte, zo vertelde later zijn vader.
Zijn vader had namelijk een hele discussie gehad over of er nu wel of geen chips de tent in mocht en of er nou wel of geen patat werd gehaald. “Doordat ze nu het leuke zagen van zelfs chips maken en zelf koken zijn ze super druk geweest. We hadden er geen kind aan! In plaats van chips hebben ze nu dus eigenlijk gewoon aardappelen gegeten. Op hun gepionierde keuken wilden ze graag een blik doperwten warm maken!”

“Nou, wat een feest!”, zei ik. “Dat ze het leuk hebben gehad, staat als een p**l boven water! Daarover gesproken…u heeft vast gezien hoe belangrijk die tentp**l is. Zonder p**l zakt alles in elkaar. Bent u het daarmee eens?” De vader keek me onzeker aan. “Euh..ja..waar wil je naar toe?” “Datzelfde geldt voor uw kaakbot. “, vervolgde ik. “Je ziet het niet…het is er wel…en je moet het vooral niet laten zakken.” Hij maakte mijn zinnen af: “Daar hebben we het over gehad. Je stelde voor om mijn kaakbot hoog te houden en ik haalde mijn schouders op. Ik snap nu inderdaad dat mijn kaakbot ervoor zorgt dat mijn tanden vastzitten en dat we daaraan iets moeten doen.” Ik juichte bijna.

“Maar het tentzeil dan?”, vraagt hij dan. Nu ben ik even onzeker. “Moeten we niet ook wat haringen slaan? Dus zorgen dat er geen gaatjes ontstaan?” Ik lach: “Zeker. Zo te zien krijgt u niet meer zo snel een lekkend tentzeil. Dat komt doordat het al is geïmpregneerd. Bij uw zoontje is dat nog niet het geval. Daarom is fluoride zo belangrijk.”

Ineens kreeg ik vader helemaal mee ons preventie-concept. Net voordat ik zijn mond verder wilde inspecteren, viel de stroom uit. We keken elkaar aan en zeiden tegelijkertijd: “Zaklamp!”

27/07/2021

LEKKER UITSLAPEN!
Velen van jullie zullen vakantie krijgen, hebben of net achter de rug hebben. Een van mijn favo bezigheden is toch wel uitslapen tijdens vakantie. Of in elk geval het idee hebben dat je niet op een bep**lde tijd uit je nest moet. Maar wist je dat slapen veel raakvlakken kent met de mondzorg?

JE MOND STAAT OPEN!

Een heel simpel voorbeeld is gapen. Zoiets geks, als je erover nadenkt, maar ook dit doe je met je mond. En ook zo enorm aanstekelijk. Als je iemand ziet gapen dan ga jij ook. Waarom we nu eigenlijk gapen, weet niemand. Misschien helpt het te ontspannen. Want als je je spieren aanspant weet je ook hoe je ze moet ontspannen. Tijdens het gapen span je heel wat gezichtsspieren aan. Wie weet is dit ook een verklaring voor tandenknarsen.

TANDEN OP ELKAAR

Tijdens de slaap knarsetanden we wat af. Ook hierbij span je behoorlijk wat spieren aan. Soms bewegen we de kiezen over elkaar en soms klemmen we alleen. Helaas kunnen we dit een hele poos volhouden zonder echt goed weer te ontspannen. Dit kan leiden tot behoorlijke klachten, zoals hoofdpijn, kiespijn en oorpijn. Zeker als je langer slaapt…het kan de reden zijn dat je toch nog moe wakker wordt.

ADEMBENEMEND

Waarom we eigenlijk tandenknarsen wordt druk onderzocht. Misschien zorgt het ervoor dat we niet te ver weg zakken in onze slaap. Misschien stimuleert het onze hersenen, zit een zelfde mechanisme achter als op de rapid eye movement of helpt het de botaanmaak. Misschien traint het de luchtweg zodat deze niet inzakt en is het dus anti-apneu.

WATERTANDEN

Wat nog meer belangrijk is in onze slaap, is het speeksel en onze tong. Tijdens de slaap willen we nog wel eens met open mond liggen. Dit zien we nog al eens bij kinderen die duimen en de duim wegzakt en de mond in dezelfde positie blijft staan. De mond droogt hierdoor uit en dit zorgt voor meer plak en snellere tandvleesontsteking. Sowieso missen we tijdens de slaap een stuk zelfreinigend vermogen. De mond is relatief inactief waardoor er minder speeksel wordt aangemaakt en de tong minder langs onze tanden gaat. Dus tijdens onze slaap koekt plak vrij vlot aan tot tandsteen.

SCHOON KUSSEN

Laatst vertelde een patiënt dat ze tegenwoordig wakker wordt met een schoon hoofdkussen. Ze was zelf nagegaan waar dit aan zou kunnen liggen. Sinds de uitgebreide behandelingen aan haar parodontitis (zware tandvleesontsteking) had ze ook al geen last meer van een vieze smaak. Ze realiseerde zich nu pas dat het vieze kussen werd veroorzaakt door bloedend tandvlees.

Zo zie je maar weer…als mondhygiënisten kunnen we ons steentje ook al bijdragen aan goede slaaphygiëne!

15/07/2021

GELOOF JIJ IN WETENSCHAP?
Het is zaterdagochtend en zoals altijd loop ik naar de bakker. “Merken jullie nou iets van Corona?”, vraag ik. “Ja zeker!”, zegt de bakker opgetogen. “Wij verkopen veel meer gebak en taart!” Ik denk na. Ze ziet me moeilijk kijken en zegt: “Hmm…dus dan zullen jullie het ook wel druk hebben?” Ja, dat klopt wel…maar toch…

Laatst kwam er al een berichtje langs dat tandartsen meer gaatjes, stukjes afgebroken vullingen en tandvleesontsteking vinden. Een tandarts concludeerde dat er meer werd gesnoept en geknarst. De bakker bevestigt dus ook dat er meer gesnoept wordt. Zo in de lockdown verwennen we onszelf schijnbaar graag. Of we zien wellicht meer kleine dingen om te vieren? Of waren we gewoon in kleiner gezelschap en haalden we dus maar een gebakje in plaats van een heel buffet in een restaurant?

DON'T JUMP INTO CONCLUSIONS...
Het is zo makkelijk ergens een conclusie aan te binden maar klopt zo’n conclusie wel echt? Op een dag dat er meer ijsjes worden verkocht, zijn er meer auto ongelukken. Is hier echt een verband? Kan ijs een auto-ongeluk veroorzaken? Ja, als je met je lekkende ijsje in een gloeiend hete auto gaat zitten wel, ja. Kan ik me iets bij voorstellen. Maar wie doet dat nou?

EEN MENING IS MAAR EEN MENING
“Wie zoekt, zal vinden.”, luidt het spreekwoord. Zo werkt het ook binnen de wetenschap en al helemaal juist buiten de wetenschap. Als je een bep**lde uitkomst wilt van een onderzoek dan valt daar heel goed een onderzoek omheen te verzinnen. Ons eigen denken en gevoel ligt vaak in de weg om echt objectief ergens naar te kijken. Dat kan je onderzoekers-bias noemen. Tijdens de studie Mondzorgkunde leer je heel kritisch naar jezelf te kijken. Waar ligt je eigen bias? Waar ligt de bias van een wetenschapper? Waar ligt de bias van iemand die totaal niet in wetenschap gelooft? Waar ligt de bias van een producent? En die van een influencer…?

SOCRATIS OP SNEAKERS
Je kunt eindeloos vragen stellen totdat je het eigenlijk niks meer zeker weet. Op dat moment sta je weer open voor alles. Die vragen kunnen wij je ook stellen. We zitten namelijk allemaal vol met aannames. We denken dat iets per definitie zo is. Bijvoorbeeld omdat we zo opgevoed zijn of we ooit iets mee hebben gemaakt. We raken continue bevestigd in ons eigen denken…totdat iemand een kritische vraagstelt: “Is dat zo..? Is dat echt zo?” Filosofisch he? Soms is die vraag bijzonder irritant. Want het is zo lekker om steevast in iets te geloven. We voelen ons even van onze vaste ondergrond geslagen.

IS DAT ZO?
Enkele voorbeelden van overtuigingen die wij nog weleens tegenkomen in de praktijk:

• Fluoride is giftig
• Sinasappelsap is gezond
• Je kunt flink snoepen als je maar goed poetst
• Tandenpoetsen is eenvoudig
• Je moet hard poetsen
• Ik eet gezond
• Mijn gebit is nu eenmaal niet sterk
• Mijn kind alleen water laten drinken is zielig
• Flossen is niks voor mij
• Ik ben verslaafd dus ik kan niet stoppen
• Het is normaal om gaatjes te hebben
• Gezond eten is vies
• Ik voel niks, dus ik heb ook niks
• Spoelmiddelen werken goed
• Als je oud bent, krijg je een kunstgebit
• Mijn gele tanden worden nooit wit
• Je moet je tanden meteen na het eten poetsen
• Ik heb geen tijd om elke ochtend te tandenpoetsen
• Een kunstgebit is super handig.
• Gaatjes in melktanden is niet erg want je wisselt ze toch.
• Ik heb wolf in de tanden.

En zo kunnen we nog wel eventjes doorgaan. Overal kan je je bij afvragen: Is dat wel echt zo? We kunnen je helpen om je doelen te halen door je overtuigingen eens op een rijtje te zetten. Dat wat je dacht dat je nooit zou kunnen behalen, zou zomaar ineens te bereiken kunnen zijn.

"EEN POTJE KRITISCH, GRAAG."
Verder bekijken we de wetenschap heel kritisch. We zullen nooit zomaar op een onderzoek afgaan. We bekijken hoe een onderzoek is opgezet. Het liefst zetten we een heleboel onderzoeken op een rijtje. Gelukkig hoeven we dat vaak niet allemaal zelf te doen en kunnen we afgaan op iets dat we systematic review noemen. Maar ook daar kan bias zitten dus blijft de schone taak aan ons om voor jou alle artikelen goed bij te houden en na te pluizen. Je kunt dus met een gerust hart vragen of dat ene spoelmiddeltje van de reclame nu echt werkt of niet. Hierin kan je merken dat we niet zo snel meteen ‘ja’ of ‘nee’ zeggen maar uitleggen wat de wetenschap zegt, wat onze ervaringen zijn en vragen we naar jouw wensen. Je krijgt dus een ‘potje Kritisch’ van ons. Je kunt daarna zorgvuldig afwegen of je het wel of niet wilt gebruiken.

08/07/2021

Ze zit even verderop in de trein. Ondanks de afstand tussen ons en mijn mondkapje ruik ik haar al. Parfum…haarlak…bodylotion…Het is warm en ze draagt open schoenen. Haar teennagels zijn keurig gelakt.

Onwillekeurig steek ik mijn afgesleten sportschoenen snel onder het bankje. In haar handen ligt een telefoon die ze niet zo makkelijk kan beethouden, want ook deze nagels zijn ware kunstwerkjes. Ik bekijk die van mij alhoewel ik het al weet. Iets met handschoenen en veel handalcohol de afgelopen periode. Ze doet haar airpods in.

“Haaaaaai……In de trein….Ja…Nee….Klopt. Ja maar weet je wat dat kost?” Ik kan er niks aan doen. Het lukt me niet om het gesprek te negeren. Ik schuif wat ongemakkelijk heen en weer op mijn bankje maar ze begrijpt de hint niet. “Dus ik heb even gegoogeld en ik ga gewoon naar die bleeksalon, weet je. Die gasten zijn super goedkoop. Echt chil.” Ze is even stil. “Ja, maar ze zijn experts!”, zegt ze nu wat bozer. “Wacht ff…” en ze probeert met haar topjes iets op haar mobiel op te zoeken. “Holy! OMG! Dus dat zijn gewoon…??” Wat ze daarna zegt, zal ik maar niet herhalen. Ze kwam er achter dat ze bijna haar tanden door 18-jarige moppies had laten bleken.

Na haar gesprek vang ik haar blik. “Sorry”, zeg ik. “Ik wil me nergens mee bemoeien…zeg maar als je het vervelend vindt ?” “Ja, wat?!?”, zegt ze. “Nou…ik kon niet helpen dat ik hoorde dat je graag witte tanden wil?” “Ja, en?”, ze haalt haar schouders op en ze stopt nonchalant een kauwgompje achter haar mondkapje. Ik schraap mijn keel. “Ik ben mondhygiënist, misschien kan ik je helpen?” “Whaaaaat?”, roept ze uit en slaat op haar dij. Ik schrik en even lijkt alsof de hele treincoupé zich omdraait maar dan gooit ze haar oortjes uit en steekt van wal.

Ze vertelt dat ze doodsbang is voor de tandarts. Ze is al jaren niet meer geweest. “Mijn tanden zijn net grafzerken, kijk!”, zegt ze en trekt even haar mondkapje naar onder. Er staart me minstens 1 fistel aan en ik word in mijn gezicht gemept. Nee, niet door haar hand maar door haar adem. Ondanks de kauwgom is deze niet te negeren. “Meid…dit los je niet op met een beetje bleken!”, roep ik verschrikt en mijn ogen moeten zo groot als schoteltjes zijn.

Even check ik of de coupé het heeft gehoord maar iedereen zit nog steeds in het eigen mobieltje gedoken. “Sh*t man. Dacht ik al. Damn…”, vertrouwt ze me toe. “Heb je geen pijn?” “Ja, had..ging over. Maar ik wil ze gewoon wit hebben, je weet toch?” Ik zucht even. “Kom, volgende station gaan we eruit. En geen gemaar. Dit is de kans van je leven.”

Gedwee is ze met me meegegaan. Soms sta ik echt verbaasd over de afstand tussen de reguliere mondzorg en de ‘echte’ burger. Dit keer lukte het de afstand te overbruggen. Leve de trein!

29/06/2021

SHIRTJE WISSELEN MET DE MONDHYGIENIST
Wat heeft voetbal nou met je mond te maken? Niks toch? Of toch wel? Ik moest er aan denken toen ik mijn oranje shirt opdook.

Een poosje terug kwam er een jongeman in mijn stoel terecht. Hij bleek een verstandelijke beperking te hebben. Hij leek een beetje boos, dus ik vroeg wat er aan de hand was. “Mijn moeder zegt dat jij me gaat leren tandenpoetsen.”, en demonstratief sloeg hij zijn armen over elkaar. “…en dat kan jij natuurlijk allang!”, kopte ik in.

De jongeman had dat antwoord niet verwacht. “Jah!”, knikte hij en voelde zich begrepen. “Zegt je moeder dat je het niet kan?”, vroeg ik. Het antwoord rolde bijna uit zijn mond totdat hij bedacht dat zijn moeder wel erg lief was. “Nou, mijn moeder kan het wel heel goed!”, en hij liet zijn brede glimlach zien. “Poetst jouw moeder jouw tanden?”, vraag ik. Beteuterd bevestigd hij dit. “Oh, wat heerlijk! Ik zou willen dat mijn moeder mijn tanden nog poetste. Hoef ik lekker niks te doen.”, zeg ik. “Haha! Maar jij bent toch mmm…mhmm…monjist? Kan jij dat zelf niet dan?”, vraagt hij. “Oh jawel. Ik ben de tandenpoetskampioen!” Zijn mond valt open van verbazing. “Echt?” “Jazeker.”, zeg ik. “Je mag straks wel mijn handtekening.”

We veranderen even van gespreksonderwerp. “Zeg, waar ben jij eigenlijk super goed in?” “Foehballuh!”, zegt hij. “Voetbal? Echt waar? Zit je dan op voetbal?”, vraag ik geïnteresseerd. “Ik zit in een speciaal team. En ik heb een goal gemaakt!”, vertelt hij luidt terwijl hij uit de stoel springt.

Ik zit ineens naar een sportcommentator te kijken die fijntjes de actie de r***e laat passeren met alle bewegingen die daarbij horen. Even ben ik bang dat dadelijk mijn instrumenten door de behandelruimte vliegen door zijn enthousiasme, maar hij grijnst en valt stil. “Kan jij ook voetballen?”, vraagt hij aan mij. “Nee, dat kan ik niet. Kan je mij dat leren?”

Hij pulkt aan zijn lip en denkt diep na. “Ik weet niet…Oh! Ik heb het! Je kan les krijgen van mijn tener. Mijn tener heeft mij alles geleerd. Mijn tener zegt altijd dat je veel moet oefenen.” “Goh”, zeg ik. “Zo heb ik leren tandenpoetsen! En weet je…ik oefen nog elke dag. Twee keer per dag zelfs!” Hij moet lachen: “Echt?” Ik zeg: “Ja, je weet toch dat profvoetballers ook nog steeds moeten oefenen?" "Oooh ja, dom van mij!”, en hij slaat zichzelf tegen zijn hoofd. Nou moet ik lachen. “Zeg, krijg jij ook tips van je trainer? Tips zodat je nog beter kan worden?” “Oh, nou doe jij een beetje dom. Natuurlijk! Duh!”

Zo kwam het dat ik uiteindelijk mijn tandenpoetstips met hem mocht delen. Want hij wilde eigenlijk ook wel een poetskampioen worden. Zeker toen ik hem vertelde dat profvoetballers ook tandenpoets-training krijgen. Toch had hij nog een prangende vraag:

“Maar..maar..maar waarom draag jij dan geen oranje shirt?” Oei, die zag ik even niet aankomen. “Eh…die zit in de was…”, improviseer ik. “De volgende keer heb ik ‘m aan, okay? Maar dan moet jij jouw voetbalshirt aantrekken, he?”

En nu maar hopen dat hij geen shirtje wil wisselen…

09/06/2021

DOOR DE ZOETSTOF WASSTRAAT
Nu het zoveel heeft geregend, is je auto vast niet zo erg aan een wasbeurt toe. Dat was een poosje geleden wel anders toen er zoveel fijnstof in de lucht zat. Je merkte het niet als je zo fietste of wandelde maar als je je auto bekeek zag je dat hij niet meer zo g***sde. Er lag een film van zand en stuifmeel op. Je wist niet hoe snel je door de wasstraat moest. Hetzelfde gebeurt met je gebit. Je hebt het niet zo gauw in de gaten maar de g***s verdwijnt.

FILMPJE KIJKEN?
Op je tanden ontstaat er ook een film. Natuurlijk niet van zand en stuifmeel maar wel door kleurstoffen vanuit de voeding en door bacteriën. Heel goed tandenpoetsen en thuis tussen je tanden reinigen helpt natuurlijk al heel goed hiertegen. Toch zitten er hele fijne kiertjes en gleufjes op je tandoppervlak waar je helaas niet zelf bij kunt komen. Deze plekjes zijn ruwigheden en daar vinden kleurstof en bacteriën houvast. Dat ziet er natuurlijk niet zo mooi uit. Gelukkig hebben we daar wat op.

WASSTRAAT VOOR JE TANDEN
Wij hebben een wasstraat voor je tanden. En eigenlijk ook voor je tandvlees. Want dat wat je aan de buitenkant kunt zien, is slechts een fractie van wat er onder je tandvlees kan gebeuren. Je kent vast wel het gekrabbel met een haakje en dat ijzige geluid van het tandsteenapparaat? Dat wil je niet te lang in je mond hebben. Daarvoor hebben wij die wasstraat die we professioneel Airflow noemen.

HET SCHIET OP
Binnen een mum van tijd is je gebit ontdaan van die film. De airflow is een soort hoge drukspuit waarmee heel fijn poeder en water worden afgeschoten. Het klinkt misschien agressief maar het is het allervriendelijkste voor jou en je tanden dat er is. Het poeder bestaat uit super kleine korreltjes waardoor je glazuur of je worteloppervlak niet beschadigd kan raken.

HET SCHIET ZELFS LEKKER OP!
Het poeder bestaat uit een zoetstof. Gek is deze erythritol goed voor je tanden en tandvlees. Het neutraliseert zuren in je mond en verlaagt de activiteit van schadelijke bacteriën. Erythritol heeft 0,6 tot 0,8 keer de zoetheid van suiker en is vrijwel calorieloos: Deze natuurlijke zoetstof komt van nature voor in fruit, paddenstoelen, kaas, wijn en sojasaus.

WARM BAD
Kan je slecht tegen koude op je tanden? Goed nieuws! Onze Airflow Max maakt het water aangenaam warm. Doordat we eerst de Airflow gebruiken, blijft er daarna minder werk over. Het tandsteen wordt beter zichtbaar en daarom kunnen we heel gericht tandsteen verwijderen. We hoeven dus dan niet alles ‘na te lopen’.

LEKKER WIT
Je tanden voelen niet meteen glad aan. Dat komt doordat ook het laagje speeksel ermee verdwijnt. Dus pas na een poosje voel je dat je tanden echt super schoon zijn. Gelukkig kan je wel meteen je tanden bewonderen in de spiegel. Ze zijn waarschijnlijk een stukje witter geworden!

NOG MEER?
De Airflow kunnen we ook gebruiken bij beugels, implantaten, voorafgaand aan sealen (laklaagjes in de groeven kiezen), voorafgaand aan bleken en op je tong tegen slechte adem.

MondClinic

02/09/2021

26/08/2021

19/08/2021

12/08/2021

04/08/2021

27/07/2021

15/07/2021

08/07/2021

29/06/2021

09/06/2021

Adres

Openingstijden

Telefoon

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen

Type

Our Story

Maandag	07:30 - 19:00
Dinsdag	07:30 - 19:00
Woensdag	07:30 - 19:00
Donderdag	07:30 - 19:00
Vrijdag	07:30 - 15:00