11/06/2024
Mijn dochter van 3,5 heeft me iets prachtigs geleerd tijdens de camperrit, misschien zonder dat ze het zelf doorhad.
Terwijl ik in de achteruitkijkspiegel keek, zag ik mijn kinderen genieten van hun rit: ze maakten lol, aten, dronken en riepen af en toe “ik wil iets!”. Geweldig! En uiteraard soms ook wat gehuil en geschreeuw, laten we het wel eerlijk houden. 😅
Op een gegeven moment viel het kwartje. Als ik onderweg wat nootjes at, nam ik een handvol, stopte ze in mijn mond, kauwde en slikte snel door. Dit deed ik waarschijnlijk uit gewoonte, om snel mijn honger te stillen. Het was een onbewust patroon geworden.
Toen zag ik mijn dochter een cracker eten, zoals ze altijd doet, maar dit keer besefte ik het echt: je kunt ook kleine hapjes nemen en van elke hap genieten. Zo doe je langer met één cracker en eet je niet te veel.
Het was prachtig om te zien hoe harmonieus eten kan zijn. ❤️
Dus nam ik een half handje nootjes en at elke noot in vijf kleine hapjes. Wat een bijzondere ervaring! Ik had meer controle over mijn hongergevoel (was er eigenlijk niet, verbaasd was ik) en proefde de nootjes veel intenser. Het was een vorm van mindfulness eten zonder dat ik met die intentie aan mijn noodjes begon. 🧘♂️
Dankjewel, lieve schat, voor deze waardevolle les. Kinderen zijn al zo wijs op jonge leeftijd. De vraag is: zie je het en ben je bereid van hen te leren? ☺️☺️