Zorgnomade

Zorgnomade liefdevolle ondersteuning voor als je leeft met naderend afscheid slaagde cm laude voor Verzorgende IG niveau 3. voorbereiding op liefdevol loslaten.

Als Zorgnomade ondersteun, verzorg en verpleeg ik de zelfbewuste vrouw in de palliatieve fase van haar leven, zodat zij haar proces van afscheid voorbereid en in vertrouwen kan aanvaarden en bewandelen. Dit doe ik zowel online als offline in een 3 maanden traject en/of intensieve zorg thuis (24 uurszorg) in de geborgenheid van haar eigen vertrouwde omgeving. Ik begon als vrijwilliger bij Buddygroe

p Rotterdam, groeide in ontwikkeling door ervaringen en heel veel trainingen, waaronder Stervensbegeleiding. Sinds 2012 werk ik als zelfstandig zorgverlener in de thuiszorg. Mijn missie is een steentje bijdragen aan het verminderen van angst voor en het taboe op de dood.

b e d d i n gsoms begint rouw al lang voordat iemand ongeneeslijk ziek is. het kan sluimeren bij verlies van functie, we...
28/07/2025

b e d d i n g
soms begint rouw al lang voordat iemand ongeneeslijk ziek is. het kan sluimeren bij verlies van functie, werk, zingeving of vertrouwde rollen. het lichaam verandert, relaties verschuiven, het leven krijgt een andere toon. in die kwetsbaarheid is nabijheid geen luxe, maar noodzaak.

als doula bied ik een bedding waarin ruimte is om te voelen, te spreken, te verstillen — precies zoals iemand dat nodig heeft. soms gaat het over vragen die nauwelijks in woorden te vangen zijn: wat betekent dit alles? hoe vind ik zingeving? hoe laat ik los?

ik luister niet om te antwoorden, maar om ruimte te openen waarin je zélf kan voelen wat waar is. samen kijken we naar wensen rond zorg, afscheid en vorm. welke keuzes zijn er? wat geeft rust? wat moet nog gezegd worden?

dat kan heel praktisch zijn; hulp bij het schrijven van een afscheidsbrief, het kiezen van een wade, poëzie voorlezen, het voorbereiden van een ritueel of je kussen opschudden. het kan ook verstild zijn; een handmassage, een stille nabijheid, een moment van niets hoeven.

naasten worden niet vergeten. ik bied ruimte voor rouw bij leven, opmerkzaamheid bij overbelasting, een opening voor eerlijkheid.

ik kan waken in de laatste dagen of uren, of juist even de zorg overnemen zodat geliefden kunnen rusten. en soms, ook na het overlijden, blijf ik indien gewenst nog in beeld. om het verdriet niet meteen te laten verdrinken in regelwerk.

het is geen rol die draait om oplossen. eerder om er zijn. met aandacht, met respect, met een diepgaand vertrouwen dat ieder zijn of haar eigen weg weet te vinden.

dit werk valt onder geen enkel protocol. en toch is het onmisbaar.

voel je een herkenning, of een verlangen om je eigen laatste hoofdstukken al zachtjes vorm te geven? je bent welkom voor een vrijblijvend gesprek, met een kop thee of online.

📸: Ira Vishnevskaya via Unsplash

d o u l asinds ik mijn werk als Verzorgende IG3 aan de wilgen hing omdat ik me niet meer kon verhouden tot het systeem w...
14/07/2025

d o u l a
sinds ik mijn werk als Verzorgende IG3 aan de wilgen hing omdat ik me niet meer kon verhouden tot het systeem waarin ik me bevond, voel ik me beter passen bij de term doula.

het woord doula komt uit het Oudgrieks: δούλη (doúlē), wat letterlijk betekent: ‘dienende vrouw’ of ‘vrouw die dient’.

oorspronkelijk verwees het woord naar een vrouwelijke bediende of slavin binnen een huishouden. in de moderne tijd is de betekenis sterk veranderd. in de jaren ’70 werd het woord door antropologen als Dana Raphael opnieuw geïntroduceerd in de context van geboortezorg. zij gebruikte het woord doula om vrouwen aan te duiden die andere vrouwen ondersteunen tijdens de bevalling. niet als hulpje, maar als bewuste, ondersteunende aanwezigheid.

sindsdien is de term geëvolueerd en uitgebreid naar andere overgangsfasen, zoals de dood. tegenwoordig wordt het gezien als een erenaam voor iemand die zorgzaam aanwezig is bij grote levensmomenten, zonder medische of hiërarchische rol.

en dat past echt zoveel beter bij mijn visie en manier van werken: vanuit een diepgevoelde compassie, in gelijkwaardigheid en dienstbaarheid vanuit verbinding.

kende jij het woord doula al in de context van de laatste levensfase?

en – als je je daar prettig bij voelt – heb je er weleens over nagedacht wie je graag om je heen zou willen hebben als het moment komt dat je afscheid neemt?
van wie hoop je dan steun of nabijheid te ontvangen, en op welke manier?

misschien is het nog helemaal niet aan de orde. of misschien voel je, net als een van mijn cliënten die binnenkort haar wensen wil vastleggen, dat het fijn kan zijn om in alle rust alvast iets op papier te zetten. daar hoef je niet per se ziek voor te zijn, natuurlijk.

wil je daar eens vrijblijvend over praten? ik maak graag tijd voor een kennismakingsgesprek.

s t i l t ein m’n werk als doula bij rouw en sterven, maar ook als mens, merk ik hoevaak stilte ongemakkelijk kan zijn. ...
13/07/2025

s t i l t e
in m’n werk als doula bij rouw en sterven, maar ook als mens, merk ik hoevaak stilte ongemakkelijk kan zijn. soms voor de naasten, wanneer het besef van de nabijheid van de dood nog niet doordringt. soms bij mezelf wanneer iets spannend is. een diepe ademhaling wil dan meestal wel werken. om de stilte toe te staan.

ik ben opgegroeid in een soms hectische omgeving. de tv staat te kwaken, iedereen in de woonkamer loopt over van hun verhaal en wil het delen. kris kras door elkaar. we laten elkaar niet uitpraten. het ene gezegde leidt toch het volgende dat in de ruimte geuit wordt. associaties, “ja, dat heb ik ook”, er lijkt verbinding te ontstaan want: herkenbaar! maar veel output komt ook niet aan.. het verzandt in de volgende stroom aan woorden die om aandacht vraagt.

misschien wel dankzij deze hectiek ben ik de stilte zo gaan waarderen. ik veroordeel dus ook niet hoe het was. ik moest wel leren wat luisteren is. niet het cognitieve luisteren dat we met onze oren en hoofd doen, maar het luisteren vanuit het hart dat openstaat. dat geraakt kan worden. het hart dat voelt en gekwetst kan worden, fragiel en tender als het is.. maar ook het hart dat overstroomt van liefde en aandacht. het moet ergens heen, hè? 😉

en dan luisteren tussen de woorden. tussen de zinnen, de pijn, het verdriet, de overweldigende rouw die gepaard gaat met alles loslaten. met sterven.

daar zit de stilte. van niet weten. ongemakkelijk. maar ik merk ook dat wanneer die stilte helemaal mag vloeien, zich volledig kan uitbreiden, dat het heerlijk wordt om in te vertoeven. heerlijk om mijzelf eraan te laven. om de natuur haar gang te laten gaan. om te ontspannen in wat zich ontvouwt en voltrekt. om het niet naar eigen hand te zetten maar over te geven aan vergankelijkheid.

oorverdovende stilte. ik adem uit en ontspan. en de stilte omhelst mijn hart. nee, het draagt mijn hart. en houdt ruimte voor die van de ander.

hoe is jouw relatie met de stilte?

w a a r d e de meeste mensen zijn gewend geraakt dat zorg “gewoon geregeld” is. via de huisarts. de verzekering. de over...
12/07/2025

w a a r d e
de meeste mensen zijn gewend geraakt dat zorg “gewoon geregeld” is. via de huisarts. de verzekering. de overheid. maar dat is steeds minder vanzelfsprekend.

steeds vaker vallen vormen van zorg buiten de vergoeding. zeker als het gaat om aandacht, nabijheid en ondersteuning die niet past in het medische systeem.

maar er bestaat ook zorg die niet past in systemen, maar des te méér bij het leven. zorg die niet begint bij symptomen, maar bij aandacht. niet bij protocollen, maar bij nabijheid. zoals ik die bied, als doula bij rouw en sterven.

deze vorm van zorg is vaak niet vergoed. en toch van onschatbare waarde.

ik weet dat betalen voor zulke ondersteuning lastig kan voelen. zeker in een kwetsbare tijd. en toch geloof ik dat het belangrijk is om ook hierin eigenaarschap te nemen.

niet omdat je ‘cliënt’ bent, maar omdat we dit samen dragen: ik met mijn aanwezigheid, praktische ondersteuning en vakvrouwschap — jij met jouw keuze voor zachtheid, menselijkheid en aanwezigheid.

sommige vormen van nabijheid vragen een andere manier van dragen. van mens tot mens. en van hart tot hart.

wat is het je waard, om in deze tijd gedragen te worden op jouw manier?

en als het financieel spannend is: laten we het dan bespreken. geld mag geen drempel zijn, maar ook niet uit beeld verdwijnen.

in sommige situaties is vergoeding vanuit een persoonsgebonden budget (PGB) mogelijk. ik denk graag mee over wat er binnen jouw situatie haalbaar is. het aanvragen van een PGB begeleid ik niet, maar ik help je graag helder krijgen wat jij nodig hebt.

voel je welkom om contact op te nemen. of deel dit met iemand voor wie het helpend kan zijn.

n e t w e r k e n toen ik een maand geleden besloot om niet meer te zoeken naar loondienstbanen, maar echt voor mijn eig...
08/07/2025

n e t w e r k e n
toen ik een maand geleden besloot om niet meer te zoeken naar loondienstbanen, maar echt voor mijn eigen bedrijf te gaan, kwam daar ook het heikele punt bij kijken; hoe kom je aan je cliënten?

in de tien jaar 24-uurs palliatieve thuiszorg was dat eenvoudig; bureaus wilden maar wat graag met zzp’ers werken. nu mag ik weer van vooraf aan beginnen om mijn netwerk op te bouwen.

dus vandaag stapte ik op afspraak bij Sereen Uitvaarten naar binnen. een fijne plek in Kralingen, stijlvol ingericht. ik maakte kennis met Petra en Manon.

wat je misschien niet weet van mij is dat ik in een ver verleden een paar jaar in de uitvaartwereld heb gewerkt. ergens was het dus ook een feest der herkenning. we deelden ervaringen uit, hadden het over de ontwikkelingen op gebied van duurzaamheid en zagen mogelijke kruisbestuivingen binnen de afscheidswereld, waarin we ons begeven.

na ruim 3 uur stapte ik gevoed weer naar buiten. fijn om dit verkennende gesprek te hebben, op aanraden van collega Monique Branse. 🙏🏼

hou onze socials vooral in de gaten want binnenkort deel ik meer in detail wat voor mooi idee tot uitwerking komt.



📸 Dmitry Bukhantsov via Unsplash

p o r t r e tkun je op latere leeftijd boekenschrijver worden? of filmmaker? die plopten bij me op vandaag. ik was op zo...
04/07/2025

p o r t r e t
kun je op latere leeftijd boekenschrijver worden? of filmmaker? die plopten bij me op vandaag.

ik was op zoek naar een leuk tentje om met enkele familieleden en de andere goede vriendin van mijn overleden vriendin, te gaan lunchen. iets wat mijn vriendin een aanrader vond. ik zocht bewust op ‘lunch’ in de dropbox met een heleboel content van de computer van mijn vriendin. die was zo geordend, alles is er in te vinden, ik hoef maar een keyword in te vullen, et voilà.

ik stuit op foto’s die ze allemaal namen had gegeven van wanneer het lunchuitje was, met wie en waar. zo knap methodisch voor mijn chaotische hoofd.. en ik vond allerlei Excel lijstjes waarop lunchkosten staan.

een gemiddeld mens zou daar vast een oordeel op hebben, maar ik ben er zo dankbaar voor. hoe ze alles netjes heeft voorbereid en hoe alles terug te vinden is.. goud.

dan zie ik onze laatste mailwisseling, geplakt in een Word document. in de mail maken we een lunchafspraak bij Op Hodenpijl in Schipluiden. het bleek achteraf ons laatste uitje. veel weet ik er niet meer van, ik herinner me vooral de onwerkelijkheid van de sfeer van afscheid waar ik cognitief mijn vinger niet op kon leggen. waar mijn onderbewuste mij in bescherming nam. zo’n 2,5 maand later stapte ze moedig uit haar leven.

‘lunch’ brengt ook haar afscheidsbrief van 10 kantjes omhoog en deze heb ik nog eens doorgelezen. Heilige Boontjes was een aanrader, als je van cappuccino houdt. maar daar hadden we al eens haar leven gevierd, op haar sterfdag.

ik lees en lees. en voel weer helemaal haar struggles. haar moeite met het leven. ik bewonder haar schrijven. ze legt haar hele hart erin bloot. zoals de zwarte inkt van een stempel glanst wanneer het nog niet ingetrokken is in het papier.

haar uitleg maakt haar zelfdoding zo begrijpelijk. de pijn van leven. maar ze deelt ook wat haar vreugde gaf. de schoonheid van kunst, literatuur, de natuur, bloemen, de zee en de zon. haar waardering aan familie en vrienden. deze brief — hoe pijnlijk ook — is me zo dierbaar.

onder het kopje ‘De belangrijke vrouwen in mijn leven’ lees ik opnieuw een alinea waarvan ik me nog altijd afvroeg: waarom schreef je dit?

“Ik heb altijd een rijke fantasie gehad. Zo zag ik mij deze zomer met mijn lieve, creatieve vriendin Ginny door het Arboretum Trompenburg lopen, veel groen en mooie bloemen. Zij zou een film maken over mij en de vrouwen in mijn leven en daarmee direct onze bijzondere familiegeschiedenis belichten. We hebben geen filmmateriaal van vroeger maar zoveel mooie foto’s, die zouden we dan tussen de beelden van mij in het Arboretum voegen.”

ik herinner mij deze wandeling in Trompenburg. en ook dat ik haar zei dat haar leven eigenlijk zo documentaire-waardig was. ik zei het tegen beter weten in. ik wist ook wel dat ze niet zou blijven voor een docu over haar leven. bescheiden gooide ze het op haar familiegeschiedenis, dat was veel interessanter.

ik weet nog altijd niet waarom ze dit stukje opnam in haar afscheidsbrief. ergens voel ik de roep om iets te creëeren. haar laatste jaar bijvoorbeeld. haar zoektocht naar haar familiegeschiedenis, haar worstelingen en de onmogelijke pijn. haar methodische wijze van het leven netjes afronden op werkelijk alle vlakken. want bijzonder is dat wel.

een documentaire. of een boek. een eerbetoon aan haar leven, haar zoektocht, haar onvrijwillige keuze.

ik besluit de beren op de weg ‘maar ik ben geen documentairemaker, geen boekschrijver’ en ‘waar haal ik de tijd vandaan?’ te laten voor wat ze zijn. en gewoon eens te wennen aan het idee van een portret van een bijzonder mooi mens.

ik bedenk me dat ik misschien wel een documentairemaker tegen het lijf loop. who knows?

het wordt Op Hodenpijl, waar we gaan lunchen.

en ik glij vervolgens rustig in een diepe slaap.

26/06/2025

a l s . d e . d o o d
als de dood ter sprake komt, gaat het vaak ook over de uitvaart. welke vorm van lichaamsbestemming past bij je?

naast (natuur)begraven, cremeren, zeemansgraf, ter beschikking stellen aan de wetenschap, komen er hopelijk binnenkort een aantal nieuwe vormen bij. resomeren (toch niet zo heel vriendelijk voor het milieu) en veraarden.

vandaag ben ik bij Stichting om te leren over deze nieuwe bestemming, waarin het lichaam gecomposteerd wordt tot vruchtbare aarde.

Twee jaar geleden ondertekende ik samen met ruim 40.000 anderen de petitie 'Red levens, vernietig geen bruikbare medicat...
12/05/2025

Twee jaar geleden ondertekende ik samen met ruim 40.000 anderen de petitie 'Red levens, vernietig geen bruikbare medicatie'. Deze petitie heeft geleid tot een motie voor duurzamer medicijnbeleid, die inmiddels door een meerderheid van de Tweede Kamer is aangenomen.

Een update:

Dankzij de inzet van velen zijn inmiddels 14 ziekenhuizen gestart met de heruitgifte van dure medicijnen, zijn er herverdeelcentra opgericht voor medische materialen en is er een pilotonderzoek gestart naar duurzaam beleid in de laatste levensfase.

Bij het opstellen van de petitie gingen we uit van een jaarlijkse verspilling van 100 miljoen euro. Dat bedrag bleek al dertig jaar onveranderd te worden gehanteerd, terwijl het vermoeden bestond dat de werkelijke verspilling veel groter was. Onderzoek door de universiteiten van Tilburg en Breda bracht aan het licht dat de verspilling van medicijnen en verpleegkundige materialen op kan lopen tot maar liefst 2,3 miljard euro per jaar - een aanzienlijk verschil met het vaak genoemde bedrag van 100 miljoen.

Onder de naam Werkgroep Verspilde Pillen voerden we een telling uit bij 78 openbare apotheken. Alleen al bij deze beperkte groep, en alleen al op het gebied van tabletten en capsules, werd een aanzienlijk hogere vernietiging vastgesteld dan tot dan toe werd aangenomen. Een landelijke vertaling van deze cijfers wijst uit dat de verspilling binnen die twee categorieën in 2023 neerkomt op zo'n 95 miljoen euro.

Ook onderzoeksprojecten in universitaire ziekenhuizen wijzen op een veel hogere verspilling, wat duidt op een veel groter economisch en milieutechnisch probleem dan tot nu toe werd erkend.

We hebben niet stilgezeten. In de tussentijd ontwikkelden wij een volledig digitaal telsysteem, dat wij ter beschikking stellen aan alle apothekers. Daarmee kunnen we op ieder moment niet alleen de verspilling van retour- en restmedicatie in kaart brengen, maar ook inzicht geven in onder andere:

hoeveel van welke middelen nog houdbaar zijn, voor welke middelen landelijke tekorten bestaan, en van welke fabrikanten de medicijnen en materialen afkomstig zijn, de milieu-impact van de verspilling. In mei zal met dit systeem, dat toegankelijk is via www.verspildepillen.nl, een landelijke telling plaatsvinden. Deze moet leiden tot meer inzicht, bewustwording en uiteindelijk duurzamer handelen - door medicijnfabrikanten, voorschrijvende artsen, apothekers, patiënten én politici.

Daarom vragen wij de ondertekenaars van de petitie om hun medewerking:

Bent u apotheker? Meldt u aan voor deelname aan de landelijke telling.
Bent u zorgprofessional of patiënt? Breng deze actie dan onder de aandacht van uw apotheker.
Samen kunnen we zorgen voor een duurzamer, eerlijker en milieuvriendelijker medicijnbeleid.

Met hartelijke groet,
Walter Schrader,
namens de initiatiefgroep Verspilde Pillen
gebruikrestmedicatie@gmail.com

"Minister Faber heeft sinds 2 juli haar uiterste best gedaan om te bewijzen dat ze volstrekt ongeschikt is als minister."

“Facing impermanence is one of the most important lessons in life.  Everyone needs to face death, including the death of...
23/03/2025

“Facing impermanence is one of the most important lessons in life.

Everyone needs to face death, including the death of relatives and friends, and our own death. For ordinary people, death is an unlucky thing, and people generally avoid talking about it. But in Tibetan Buddhism, there are many discussions, studies, and even special practices about it.

It is always important to discuss what is bound to happen. The moment people start hiding what is bound to happen, something is very wrong.
Maybe you don’t want to discuss death on New Year’s Day or someone’s birthday, which is understandable because death is seen as a misfortune. However, part of the reason why it is seen as a misfortune is that we don’t want to lose what we have.

Another big part is that we don’t know what death is. In fact, many times when we avoid talking about what is bound to happen, we are also avoiding what we don’t know.

I have seen with my own eyes how big the difference is between those who think about death and know how to deal with it when it comes, and those who pretend that death does not exist, I mean those who don’t want to face death.

Even just talking about the fact that death is inevitable and we don't know when it will come can always bring us a lot of awareness. I bet our attitudes will be different. Even the way we shop, build houses, and even plan our lives will change.

This awareness will have a little impact on the economy, because when we realize that there is no way we can live forever, there is really no point in accumulating money.

Then, if you have extra money, maybe you will know where to spend it. I'm not even talking about building a pagoda or going on a retreat, but going to Africa or Australia to watch the sunset.

There are many things we can do but don't do because we are prepared to live a long time. We all think that real life will start in a few years.

But in fact, death can happen at any time and anywhere, and we don't leave us much time to think about it. Remember that everything is short, and you have to think like this: maybe this is the last cup of coffee I drink, maybe this is the last book I read.

When you have this awareness at all times, you can truly enjoy and love, otherwise we are always thinking about the next thing and can't really feel life.”

~ Dzongsar Khyentse Rinpoche 🪷

📷: Joshua Earle via Unsplash

en nog meer hospices op omvallen… 😢
21/03/2025

en nog meer hospices op omvallen… 😢

De kans bestaat dat na volgend jaar er geen subsidie meer komt voor hospices. Hoewel er 80 vrijwilligers werken, zou het stokken van de geldstroom een doodsteek zijn voor Het Alteveer in Assen.

k e n n i s m a k i n gwat de meesten van jullie nog niet weten is dat ik m’n online leeromgeving .academy ontwikkel met...
19/03/2025

k e n n i s m a k i n g
wat de meesten van jullie nog niet weten is dat ik m’n online leeromgeving .academy ontwikkel met de hulp van m’n wijze vriendin Karin Hooijmans.

en ik stel haar graag aan je voor binnenkort. ja ja, er komt weer een livestream aan, lieve mensen!

Karin is de afgelopen jaren een fijne steun voor me geweest. ik zat in meervoudige rouwprocessen en ik kon de moed, creativiteit en eenvoudigweg de energie vaak niet vinden om me ook op professioneel gebied nog met de dood bezig te houden.

zo nu en dan spraken Karin en ik toch af om m’n passievlammetje weer aan te wakkeren. samen deelden we onze visie op de dood en het stervensproces. over jezelf verhouden tot de dood en wat daarin wel en niet helpend is. over wat er in de leeromgeving moest komen en in welke vorm. wie we willen aanspreken en voor wie dit aanbod is.

en toen ik gevraagd werd door .palmo om een jonge vrouw in de palliatieve fase van haar leven door m’n leeromgeving te begeleiden, gaf ik de opdracht in dankbaarheid door aan Karin. aangezien de leeromgeving nog niet af is en mijn moeder richting haar laatste maanden bewoog. Karin begeleidt haar nu met live en online gesprekken en licht-sessies.

Karin deelt op woensdag 26 maart om 14:00 uur graag haar levenslessen met betrekking tot verlies, een ander zicht op de werkelijkheid en de ruimte die daarin vrij kan komen. over de illusie van houvast en oefenen in loslaten. ben jij erbij?

🥺😢😭wat een vreselijk en verdrietig nieuws. een groot begrip in Rotterdam verdwijnt onder de drukkende bezuinigingen. eer...
13/03/2025

🥺😢😭
wat een vreselijk en verdrietig nieuws. een groot begrip in Rotterdam verdwijnt onder de drukkende bezuinigingen.

eerst de verzorgingshuizen weg, de 24 uurszorg op de schop, hospices die omvallen.

ik krijg zo nu en dan telefoontjes van dochter of zoon met hun handen in het haar. schrijnende situaties want vader of moeder is onrustig, omdat de kennis omtrent het sterven niet in huis is, er geen zorgverleners voor 24 uurszorg te vinden zijn, etc.

de palliatieve zorg verdwijnt voor een deel in rap tempo en mensen moeten het zelf maar uitzoeken. zo’n spijtige ontwikkeling in een cultuur waarbij de dood op onbegrip kan rekenen.

ik herinner me mijn eerste bezoek aan het hospice. wat een rustige sfeer heerste er. waar alles mocht zijn zoals het was.

heel naar voor alle betrokkenen van het hospice.. ik wens jullie sterkte en zachtheid in het loslaten van dit mooie initiatief.

Hospice De Vier Vogels kondigt sluiting aan

Met verdriet moet het bestuur van Hospice De Vier Vogels aankondigen dat het oudste hospice van Rotterdam gevestigd aan de Mathenesserlaan 424B, na 25 jaar zal sluiten. Deze moeilijke beslissing is genomen op basis van verschillende interne en externe factoren die ons dwingen tot deze stap.

Inzet Thuiszorg
De beroepsmatige zorg door thuiszorgorganisaties staat onder druk. Door niet-kostendekkende dagtarieven opgelegd door zorgverzekeraars, kan het hospice binnenkort geen 24-uurs verpleegkundige zorg meer leveren. Bij een volledige bezetting is het aantal zorguren waar het hospice recht op heeft onvoldoende om continu een verzorgende of verpleegkundige in huis te hebben. Dit aantal neemt verder af naarmate er minder bewoners zijn, waardoor het onmogelijk wordt om
kwalitatief goede palliatieve zorg te blijven bieden.

Vrijwilligers
Er wordt landelijk ingezet op hospices die draaien op vrijwilligers, vergelijkbaar met een thuissituatie waar verpleegkundige zorg op afspraak of oproep plaatsvindt. Hoewel er hospices zijn die op deze manier werken, is deze werkwijze voor ons hospice, dat momenteel draait op 24-uurs verpleegkundige aanwezigheid, niet haalbaar. In de nieuwe situatie zouden we meer vrijwilligers nodig hebben.

Verkenning voor samenwerking
De afgelopen maanden hebben in het teken gestaan van het verkennen van de mogelijkheden om samen te werken met een verpleeghuis. Deze verkenning was gericht op het bundelen van krachten en het voortzetten van de activiteiten van het hospice binnen een verpleeghuis. Helaas is gebleken dat de financiële gevolgen van een dergelijke samenwerking niet passen in het financiële raamwerk van ons hospice.

Besluit
Met pijn in het hart heeft het bestuur, op basis van bovenstaande factoren, moeten besluiten het hospice in zijn huidige vorm te gaan sluiten per 1 juni 2025. Wij begrijpen dat dit besluit voor velen grote impact heeft. Het spijt ons zeer deze mededeling te moeten doen.

Hospice De Vier Vogels
Marjo de Bot, voorzitter bestuur

Adres

Rotterdam

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Zorgnomade nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Delen

Mijn Verhaal

Begonnen als vrijwilliger bij Humanitas Buddyzorg, gegroeid in ontwikkeling door ervaringen en heel veel trainingen, cm laude geslaagd voor Verzorgende IG niveau 3, werk ik sinds 2012 als zelfstandig zorgverlener in de thuiszorg. Ik verzorg en verpleeg mensen in de laatste fase van hun leven zodat zij thuis in een rustige omgeving kunnen sterven.