
04/06/2025
Vandaag 6 maanden geleden, vanavond om 21.30 uur om precies te zijn. De dag dat ons leven radicaal veranderde en op z’n kop kwam te staan.
Waar de ochtend nog draaide om Suze, we in de middag pepernoten gingen bakken, ik daarna mocht gaat trainen met Koos bij Amber, ging op weg van stal naar huis alles mis.
Ik kan het ongeluk niet meer herinneren, de hele maand december zo’n beetje kwijt, maar de gevolgen weet ik heel goed. En ik niet alleen, ook mijn gezin, vader, schoonouders en vriendinnen.
Ik ga nog steeds met stapjes vooruit, mijn motoriek verbeterd, mijn stem word sterker, mijn ogen gaan beter samenwerken, de breuken zijn geheeld, mijn hersenen doen hun best om omleidingen te maken die om de beschadigingen heen gaan.
Dus alleen thuis zijn kan ik inmiddels veilig. Autorijden/fietsen/boodschappen/een dag met de kinderen alleen zijn, dat zijn nog wensen, hoop voor de toekomst.
Mensen zeggen dan; goh wat zie je er goed uit, zo bruin!
Tja, liever was ik minder bruin, zat ik minder in de tuin maar kon ik doen wat ik blij van word, waar ik goed in ben, mensen en dieren helpen!
Het uiterlijk zegt niks over wat er van binnen speelt.
Ik weiger om 1 persoon mijn hele leven af te laten nemen, dus ik vecht en knok door om mijn leven weer een beetje in te vullen zoals ik deed. Helaas heb ik daar nog even tijd voor nodig. Waar ik in het begin hoopte dat ik na een half jaar weer alles kon, moet ik dat nu bijstellen. Naast mijn revalidatie gaat de rest van mijn energie naar mijn kinderen en Barry. En natuurlijk mijn Cortesano. Wat een fantastische therapeut is dat dier.
Ik hoop dat in de toekomst ook ruimte komt voor de fysio en osteopaat in mij. Dat ik niet voor niets een geweldige praktijk met fantastische en lieve, betrokken klanten heb opgebouwd.
Maar tot die tijd, is gewoon Ilse, vrouw van, en de mama in mij even het belangrijkste.
Dit was even een update, een kijkje in mijn hoofd, en voor mij een dankbaar moment om terug te kijken. Te zien wat ik vandaan kom, welke mensen dat pad hebben meegelopen.
En, zoals iedereen die mij kent waarschijnlijk kan raden, meteen een moment dat ik weer nieuwe doelen maak.
Opgeven? Nooit!