10/01/2025
Er is hier zoveel te vertellen! Elke dag schrijf ik een stukje op polarsteps dus kijk daar ook gerust! Het is een land van 2 gezichten, zo’n prachtig land, ontzettend lieve mensen zo gastvrij, er word zo hard gewerkt in het ziekenhuis met alleen maar goede bedoelingen, mijn verblijf hier is zo bijzonder mooi, maar dan is er ook die andere kant. Wat een armoe! Wat een uitzichtloze situatie voor zoveel mensen. Een gebrek aan materialen, hoe moeten ze dan hun werk doen? Geen tape om een infuus vast te zetten, hoe moet het dan werken? Tape heb ik gelukkig gevonden dus infusen zitten weer vast 😊 ik zeg altijd in gezinnen als ze zich gaan voorbereiden; een baby heeft niet veel nodig (warmte liefde voeding) maar hier waar veelal geen water is, weinig voedingsstoffen voor mama, dan heeft een baby toch ineens heel veel nodig. Er komt hier geen warm water uit de do**he (als er überhaupt water uitkomt) en dan is haren wassen toch een luxe als dat thuis vanzelfsprekend met warm water kan. Ik geniet hier volop, ik hoop voor het ziekenhuis zoveel mogelijk te kunnen inventariseren wat ze het hardst nodig hebben en dat terugkoppelen naar nederland. Mij daar voor inzetten! Zodat het werk hier ietsje makkelijker kan gaan. Iets minder stressvol over; hebben we die materialen/medicijnen wel. Daar maken ze zich hier heel druk om; iets is bijna op en wat dan. In tien jaar tijd heb ik het 2 keer meegemaakt dat er een baby overlijdt, intens verdrietig! Hier waren er 2 op één dag, terwijl de stichting al voor 40% minder babysterfte heeft gezorgd. Over 1 week zijn het er inmiddels al 5, zo onrealistisch en onnatuurlijk 😢
