
20/02/2025
RUIMTE VINDEN IN CONTROLEVERLIES
Controle. Misschien herken je het wel: ik bouwde mijn leven eromheen. Het gaf structuur, richting, en voor mij het belangrijkste de illusie van zekerheid. Maar in mijn leven is die controle me al heel vaak ontglipt. Dan duwde het leven me onverwachts een andere kant op, precies de kant die ik koste wat het kost probeerde te vermijden. Jarenlang voelde het op die momenten alsof ik in een vrije val terechtkwam. De grond onder mijn voeten verdweent, en ik alleen maar angst voelde.
Controle hebben kan prachtig zijn, zolang je ook werkelijk het gevoel van controle hebt. Maar als je buiten jouw invloedssfeer die controle verliest, roept dat een primaire angst op. Want wat gebeurt er als je niet meer de regie hebt? Het voelt alsof je wordt meegevoerd door een stroom waar je geen grip op hebt. En die ongrijpbaarheid maakt je klein. Maar ik ben steeds meer gaan ontdekken dat die stroom er niet is om me te vernietigen, maar juist om me te bevrijden.
OVERGAVE
Het is net als met zand, hoe harder we het proberen vast te houden, hoe meer het juist wegglipt. Maar als mens willen we zekerheid, veiligheid, en nog meer als we veel onzekerheid/onveiligheid hebben meegemaakt. Maar ik heb via harde lessen moeten leren dat die zekerheid een illusie is. Dat het leven niet bedoeld is om vast te houden.
SPIEGEL
Overgave is moeilijk, omdat het vraagt om vertrouwen in iets dat je niet kunt zien of voorspellen. Daarin heeft het leven me vaak een spiegel voorgehouden. Op een confronterende en harde manier, zo voelde ik dat. Er werd me dan opgelegd dat ik iets los moest laten, zonder dat ik wist wat ervoor in de plaats zou komen. Mezelf openen voor het onbekende gaat me nu steeds beter af, al blijft het soms ook nog een uitdaging. Toch ervaar ik hoemeer zekerheid ik in mezelf ervaar, hoe makkelijker ik kan meebewegen met overwachtse veranderingen.
RUIMTE
Ik leerde dat wanneer ik los durfde te laten, er iets magisch gebeurt. Ik voelde dan ruimte ontstaan voor mezelf, waardoor ik dichterbij mijn eigen gevoel kon komen. Blijkbaar was dat wat bij me wegging toch niet alleen maar goed voor me. Nam het ruimte in, die ik eigenlijk nodig had voor mezelf. En in die ruimte ligt mijn waarheid. Dat wat van me weggaat, verdwijnt niet omdat ik het niet waard ben, of omdat ik gefaald heb, maar omdat het niet langer resoneert met wie ik werkelijk ben.
WAARHEID
Wat ik heb geleerd is: als je voelt dat iets van je wegdrijft, probeer dan niet harder te vechten. Voel de angst, maar blijf er niet in hangen. Adem diep in, en vertrouw. Want alles wat echt bij je hoort, blijft of komt terug. En wat uit je leven gaat en blijft, laat ruimte achter. Ruimte voor jou, voor jouw groei, voor jouw waarheid.