KruidenRoosje Voor Theerapie & Kwakzalfjes

KruidenRoosje Voor Theerapie & Kwakzalfjes Als psychosociaal therapeut, verlies & rouwtherapeut en herboriste werk ik met innerlijke processen, sociale thema’s en natuurlijke ondersteuning.

Mijn sessies vallen onder complementaire zorg, kosten €95/u en worden niet vergoed door de zorgverzekering.

12/10/2025

🍎 Het borrelt zachtjes bij KruidenRoosje Natuurlijk …

Als je goed kijkt, zie je het:
kleine luchtbelletjes die omhoog stijgen uit de appelmassa.
Niet met veel lawaai. Niet groots.
Maar het leeft. Het beweegt. Het verandert.

Zo werkt fermentatie
en vaak ook verwerking.

🌿 Appelazijn in wording

Mijn appelazijn staat weer te fermenteren:
langzaam, op z’n eigen ritme,
zonder geduw of haast.

En net als in rouw, herstel of innerlijk werk,
is er soms van buiten weinig te zien.
Maar vanbinnen…
vormt zich langzaam iets nieuws.
Zacht. Gestaag. Levend.

✨ Misschien herken je het vanuit jezelf wel

– Je voelt dat er iets gaande is, maar kunt het niet benoemen.
– Je lijkt stil te staan, maar er borrelt iets onder de oppervlakte.
– Je verlangt naar beweging, maar hebt tijd nodig.

Dat is geen stilstand.
Dat is fermentatie van binnenuit.

🌿 Over de appelazijn zelf:

Deze ambachtelijke appelazijn wordt:
– gemaakt van biologische appels
– langzaam gefermenteerd
– rijk aan leven & mild voor je systeem
– elk seizoen met de hand bereid bij KruidenRoosje

Gebruik het voor:
🍎 je (spijs)vertering
🍎 als natuurlijke tonic
🍎 in zelfzorgrituelen (voetbad, huid, haar)
🍎 of als kleine reminder dat transformatie tijd mag kosten

📽️ Bekijk t filmpje in alle rust.
Wat borrelt er zacht in jou?

Liefs,
KruidenRoosje Natuurlijk 🌸🍃

Welke keuze past bij jou? Geen woord aan vuil maken of ergens woorden aan geven ?Soms is schrijven precies wat nodig is ...
12/10/2025

Welke keuze past bij jou? Geen woord aan vuil maken of ergens woorden aan geven ?

Soms is schrijven precies wat nodig is om iets toe te kunnen laten.

Wanneer je woorden op papier zet,
kan dat overzicht geven. Ademruimte.
Of iets raken dat al lang stil aanwezig is.

Mensen voelen zich vaak uitgenodigd om te schrijven over dingen zoals:

🌸Grenzen
wanneer je ze aangeeft, en wanneer je dat niet doet.
🌸Vergeten levensfases
periodes die nauwelijks aandacht kregen,
maar in stilte nog doorwerken.
🌸Verlieservaringen
zichtbaar of onzichtbaar, van mensen, situaties, delen van jezelf.
🌸Verlangens
wat roept, wat schuurt, wat gemist wordt.
🌸Patronen
dingen die zich blijven herhalen,
soms zachter zichtbaar op papier dan in het dagelijks leven.

Je hoeft niet alles in één keer te weten.
Je hoeft zelfs niet te beginnen met iets groots.
Soms ontstaat er ruimte door gewoon te gaan schrijven:
“Ik weet niet wat ik moet zeggen.”

Dat is óók een begin.

Reflectietip van vandaag:
✍🏻 Wat kreeg lange tijd geen aandacht van je
maar zou je wél woorden willen geven?

✍🏻 Stel je voor: er worden op een dag een paar zinnen over jou uitgesproken.
Wat zou je willen dat er dan gezegd wordt?
Schrijf het eens op om te ontdekken wat voor jou écht telt.

✍️ Als iemand die jou goed kent iets over je zou schrijven, wat zou je hopen dat ze zeggen?

✍️ Schrijf een brief aan jezelf van tien jaar geleden. Wat zou je willen meegeven?

✍️ Schrijf over iets wat niemand ziet, maar wat je elke dag met je meedraagt.

✍️ Wat is iets wat je nog zou willen zeggen aan iemand al is het alleen op papier?

✍️ Als je leven een klein boekje was wat zou er op de laatste pagina staan?

✍️ Wat wil je liever niet vergeten over jezelf?

✍️ Wat kreeg lang geen aandacht, maar verdient eigenlijk een bladzijde?

En waarom dit werkt:
Deze vragen:
🌸zijn niet gericht op het “oplossen” van problemen;
🌸nodigen uit tot persoonlijke betekenis en herkenning;
🌸brengen mildheid, zelfwaardering, én richting

Liefs,
KruidenRoosje Natuurlijk 🌸🍃

SchuldgevoelWe kampen allemaal weleens met schuldgevoel, zeker wanneer we net beginnen te geloven in onszelf, onze grenz...
10/10/2025

Schuldgevoel

We kampen allemaal weleens met schuldgevoel, zeker wanneer we net beginnen te geloven in onszelf, onze grenzen gaan aangeven.
Door dit schuldgevoel laten we toch weer over onze grenzen heen gaan.
Onthoud dat schuldgevoel eigenlijk een emotie is die ons op de plek houdt.
Wanneer je je grens aangeeft, maar er onstaat daarna direct een schuldgevoel, ben je geneigd weer over je grens heen te gaan ten behoeve van die ander.
Daarmee neem je dus eigenlijk te weinig verantwoording voor jezelf.
Probeer vandaag eens na te gaan wanneer je handelt vanuit schuldgevoel, om daarna te bedenken of je op dat moment wel genoeg verantwoording voor jezelf neemt.

Ken je dat? En dat je vanuit dit schuldgevoel over je grenzen laat gaan?
Schuldgevoel is eigenlijk een schijnemotie. Het geeft ons verkeerde informatie.
Het kan bijvoorbeeld de schijn wekken; 'zie je wel dat ik me betrokken voel'. Of; 'ik vind de relatie zo belangrijk dat als ik niet de ander zijn/haar behoefte tegemoet kom, schaad ik de relatie'.
Niet dus. Schuldgevoel zegt iets over onszelf. Namelijk dat we geen ( of te weinig) verantwoordelijkheid nemen voor onszelf. Het houdt ons zogezegd 'op onze plek'.
Dus als je je grenzen aangeeft en je je daarna schuldig voelt, zeg je eigenlijk dat de verantwoordelijkheid voor de ander zwaarder weegt dan de verantwoordelijkheid voor jezelf.

Dagkaart 10 oktober

Schuldgevoel

We kampen allemaal weleens met schuldgevoel, zeker wanneer we net beginnen te geloven in onszelf, onze grenzen gaan aangeven.
Door dit schuldgevoel laten we toch weer over onze grenzen heen gaan.
Onthoud dat schuldgevoel eigenlijk een emotie is die ons op de plek houdt.
Wanneer je je grens aangeeft, maar er onstaat daarna direct een schuldgevoel, ben je geneigd weer over je grens heen te gaan ten behoeve van die ander.
Daarmee neem je dus eigenlijk te weinig verantwoording voor jezelf.
Probeer vandaag eens na te gaan wanneer je handelt vanuit schuldgevoel, om daarna te bedenken of je op dat moment wel genoeg verantwoording voor jezelf neemt.

Ken je dat? En dat je vanuit dit schuldgevoel over je grenzen laat gaan?
Schuldgevoel is eigenlijk een schijnemotie. Het geeft ons verkeerde informatie.
Het kan bijvoorbeeld de schijn wekken; 'zie je wel dat ik me betrokken voel'. Of; 'ik vind de relatie zo belangrijk dat als ik niet de ander zijn/haar behoefte tegemoet kom, schaad ik de relatie'.
Niet dus. Schuldgevoel zegt iets over onszelf. Namelijk dat we geen ( of te weinig) verantwoordelijkheid nemen voor onszelf. Het houdt ons zogezegd 'op onze plek'.
Dus als je je grenzen aangeeft en je je daarna schuldig voelt, zeg je eigenlijk dat de verantwoordelijkheid voor de ander zwaarder weegt dan de verantwoordelijkheid voor jezelf.

Soms duurt het even voordat je weetdat je iets al veel te lang hebt gedragen.Je lijf voelt moe.Je hoofd is vol.Je hart w...
10/10/2025

Soms duurt het even voordat je weet
dat je iets al veel te lang hebt gedragen.

Je lijf voelt moe.
Je hoofd is vol.
Je hart wordt stil.

Niet omdat je zwak bent.
Maar omdat je niet meer op je eigen ritme leeft.

Er komt een moment waarop je wakker wordt in jezelf.
Je merkt:
ik leef nog steeds alsof het vroeger is.
Alsof ik nog steeds moet vechten, bewijzen, aanpassen, overleven.

Maar je kunt nu kiezen.
Wat ooit nodig was, mag je nu laten.
Je hoeft niet meer door te gaan zoals je gewend was.

Zoals het blad van vrouwenmantel een dauwdruppel opvangt
zonder zichzelf te verliezen,
zo kun jij ook even stilstaan bij wat je voelt.

Niet oplossen.
Niet verklaren.
Alleen maar dragen, zacht en stevig tegelijk.

Leren omgaan met je innerlijke verwondingen
is misschien wel het meest liefdevolle wat je jezelf kunt geven.
Niet om alles te begrijpen,
maar om jezelf niet langer te veroordelen.

Want als jij jezelf begint te begrijpen,
komt er rust.
Dan hoef je niet langer alles buiten jezelf te halen.
Dan ontstaat er ruimte, ook in je relaties.

Veel verbindingen zijn gebouwd op oude honger:
gezien willen worden
gehoord willen worden
gered willen worden.

Maar echte liefde ontstaat pas
als jij jezelf kunt dragen
zoals vrouwenmantel draagt:
zacht, krachtig, en zonder enige haast.

In mijn praktijk begeleid ik mensen die weer tot zichzelf willen komen.
Die willen gaan vertragen, helen, en weer voelen wat echt klopt.

Soms met een goed gesprek.
Soms met een tinctuur van vrouwenmantel of citroenmelisse.
Altijd op jouw tempo.

Voel je welkom om op verhaal te komen.
Voor herstel, inzicht en rust.

Liefs Kruidenroosje Natuurlijk 🌸🍃

Psycho-Sociaal therapeute, Verlies & Rouwtherapeute & Herboriste

Soms dragen we lagen die ons beschermen… zoals een jas in de storm. Maar daaronder leeft nog steeds het kind dat we ooit...
08/10/2025

Soms dragen we lagen die ons beschermen… zoals een jas in de storm. Maar daaronder leeft nog steeds het kind dat we ooit waren.

In de psychosociale therapie werken we soms met karakterstructuren diepe, onbewuste patronen die ontstaan in onze vroege kindertijd. Ze zijn geen ‘fouten’, maar manieren waarop we geleerd hebben om onszelf veilig te houden.

Wilhelm Reich noemde dit ‘karakterpantser’ lagen van spanning, gewoonte en gedrag die als een schild tussen ons en de wereld in staan.

Maar hoe zouden die lagen voelen als we ze als kinddelen gaan erkennen?

Hier zijn zes zachte kindvarianten van deze karakterprofielen een uitnodiging tot herkenning, zonder oordeel:

☁️ Wolkenkind
Het kind dat zich terugtrok in de veilige wereld van dromen en ideeën.
Dromerig, gevoelig, een beetje los van de aarde.

Soms kies je stilte boven drukte. Soms is nabijheid gewoon even te veel.

Jij bewaart de wijsheid van verbeelding en innerlijke ruimte.

🤲 Knuffelkind
Het kind dat verlangde naar nabijheid, troost, voeding.
Warm, aanhankelijk, misschien wat hunkerend naar verbinding.

Je voelt anderen goed aan en verlangt naar die ene echte aanraking.

Jij herinnert ons aan de kracht van zachtheid en nabijheid.

🦁 Leiderkind
Het kind dat leerde sterk te zijn, overzicht te houden, de leiding te nemen.
Moedig, helder, soms ook een beetje controlerend.

Jij neemt het voortouw als niemand anders dat doet uit liefde én zelfbescherming.

Jij draagt de kracht van richting en initiatief.

🕯️ Schaduwkind
Het kind dat zich stilhield om niet beschuldigd of beschaamd te worden.
Ingetogen, loyaal, vol ingehouden vuur.

Je buigt mee soms meer dan goed voor je is — maar binnenin borrelt waarheid.

Jij bewaart de oerkracht van eerlijkheid, zelfs als het stil is.

🪞 Spiegelkind
Het kind dat feilloos voelde wat er van binnen en buiten speelde.
Empathisch, reflecterend, soms overprikkeld.

Je spiegelt anderen zonder dat je het doorhebt en draagt meer dan van jou is.

Jij laat ons zien wie we echt zijn zonder woorden.

✨ Glitterkind
Het kind dat straalde, speelde, zong, sprankelde én zich soms verstopte achter het licht.
Creatief, zichtbaar, maar ook gevoelig voor erkenning.

Je maakt de wereld mooier al weet je soms niet of je wel écht wordt gezien voor wie je echt bent.

Jij herinnert ons aan de kracht van expressie en speelsheid.

In therapie mogen al deze kinderen weer ruimte krijgen.
Ruimte om ze te begrijpen, lief te hebben en te integreren in je volwassen leven.

Elke laag heeft een reden.
En onder elke laag leeft een verhaal dat gehoord wil worden.

Wil je hier verder over praten of jezelf beter leren begrijpen in een veilige, aardse bedding?

Welkom bij Kruidenroosje Natuurlijk waar in gesprek dingen weer samenkomen.

In eerdere posts vertelde ik al eens dat mijn beide grootouders een winkel runden, aan de ene kant was er Banketbakkerij...
07/10/2025

In eerdere posts vertelde ik al eens dat mijn beide grootouders een winkel runden, aan de ene kant was er Banketbakkerij & Lunchroom van Erp in Best (opa de bakker en oma aan de voorkant) en aan de andere kant was daar opa en oma Tonk, die op de Hatertseveldweg hun Spar 🌲 levensmiddelen zaak runden.

Dat ook mijn hart sneller klopt bij midden en klein bedrijf is dus echt een familiaire aangelegenheid.

Ik werd in het nu naar vroeger gezogen,

een trigger.

Het langzame liedje van Margrietje van Louis Neefs, dat door de speakers kwam raakte recht in mijn ziel.
Een van mijn oma’s zong dat vaak als we samen waren, als we samen in de keuken gingen “prollen” zoals ze dat noemde.

De vertaling van dit familie woord gaf ze als volgt: het betekent van niks iets maken. En ze wees me erop dat dit een grotere levenskunst was dan ik ook maar ooit zou kunnen bevroeden (ik zie het opgeheven vingertje en haar snoet recht en indringend voor de mijne…!).

Van niks iets maken, als de grootste levenskunst. Aldus mijn oma.

Bij het ouder worden ga ik haar steeds meer begrijpen en bij het toevallig horen van “ach Margrietje” kwam ik even ver terug in mijn tijd.

Zo zie je maar dat triggers ook positief kunnen uitpakken.

Even terug naar de gelaagdheid van dit bericht

Wat me raakte was niet alleen de herinnering zelf, maar ook de gelaagdheid die erin verscholen zat.
Een liedje als trigger, een keukenbeeld, een woord als “prollen”
en ineens voelde ik hoe alles samenvalt:

verleden, heden, overtuigingen, tempo’s, verlangens.

In mijn praktijk werk ik veel met mensen die vastlopen in patronen. Die voelen dat ze niet (meer) leven in het ritme dat bij hén past, maar in het ritme van verwachtingen, moeten, doorgaan. Vaak dragen ze overtuigingen mee die al veel langer bestaan dan zijzelf
overtuigingen die soms generaties teruggaan. Over hard werken. Niet zeuren. Altijd klaarstaan voor een ander. Of over hoe iets ‘hoort’.

Ik herken dat ook in mezelf.
Wat mijn oma me meegaf, was meer dan een huiselijke wijsheid. Het was een levenshouding.
Van niks iets maken…
Dat vraagt om creativiteit, maar óók om overgave.
Om aanwezig durven zijn bij wat er is, ook als het niet perfect is.

Juist in mijn werk rondom rouw en verlies zie ik hoe belangrijk dat is: de kunst om te kunnen zijn met wat er niet meer is, en van daaruit iets nieuws, iets echts te laten ontstaan. Geen grootse daden. Geen snelle oplossingen. Maar kleine, verstilde bewegingen. Zoals een kruid dat zichzelf opnieuw laat zien op een plek waar het eerder leek verdwenen.

En misschien is dat ook waarom dat langzame liedje me zo raakt.
Omdat het me herinnert aan een ander tempo.
Aan een andere manier van kijken.
Niet oplossingsgericht, maar levensgericht.
Niet vanuit tekort, maar vanuit vertrouwen dat er altijd iets is om mee te beginnen.

Ik besef steeds meer hoe rijk de bodem is waaruit ik gegroeid ben. Niet alleen in ondernemerszin, maar ook in levenswijsheid. En hoe belangrijk het is om die draad bewust door te weven in mijn eigen leven en werk.

Want als ik mijn cliënten iets hoop mee te geven, dan is het dit:
Dat je mag vertragen.
Dat je mag terugkeren naar jouw eigen ritme.
Dat je mag kijken naar wat je draagt
en kiezen wat je wilt doorgeven.

Van niks iets maken.
In de keuken. In het leven. In het verlies.
Een kunst. Een houding. Een weg.

Hier nog wat reflectievragen voor wie wil mijmeren:

– Wat heb jij ooit meegekregen dat je nog steeds (bewust of onbewust) meedraagt?
– Wat zou jij, in het hier en nu, kunnen ‘prollen’?
– Wat gebeurt er als jij jouw tempo vertraagt naar het ritme van jouw binnenwereld?

Liefs,
KruidenRoosje Natuurlijk 🌸🍃

Ondergaan wat je niet leuk vindt; een overlevingsmechanisme Soms zit hier in mijn praktijk een man tegenover me. Breed, ...
06/10/2025

Ondergaan wat je niet leuk vindt; een overlevingsmechanisme

Soms zit hier in mijn praktijk een man tegenover me. Breed, sterk, vol discipline. Een voormalige marinier, politieman, brandweervrouw, beveiliger, hulpverlener of gewoon iemand die altijd ‘door’ is gegaan. Iemand die jarenlang pijn, vermoeidheid, kou of onrecht heeft ondergaan, zonder morren. “Je bijt je erdoorheen,” zeggen ze dan. En dat hebben ze gedaan.

Ook als kind al.

Tranen inslikken. Doorgaan. Braaf zijn. Niet te lastig zijn. Je aanpassen aan wat nodig was. En dus voelde je al vroeg aan: ‘Als ik overleef, word ik gewaardeerd. Als ik onderga, hoor ik erbij.’

En het werkt.
Dat patroon is precies wat maakt dat je in crisissituaties kunt blijven handelen. Dat je dienstbaar bent. Dat je het juiste doet, zelfs als je lijf schreeuwt om rust.

Maar wat vaak vergeten wordt, is dat dit patroon een prijs vraagt.
Het ‘ondergaan’ schuift je eigen gevoel langzaam naar de achtergrond. Je leert niet meer voelen of iets goed is voor jóu. Je lichaam wordt een gebruiksvoorwerp. Je behoeften, wensen, grenzen ze zijn ergens onderweg vervaagd.

En dan komt er ineens iets wat je uit het veld slaat.
Een burn-out. Lichamelijke klachten. Slapeloosheid. Relatieproblemen. Een gevoel van leegte.
Soms is dat het eerste moment waarop je je afvraagt:
“Waar ben ík eigenlijk gebleven?”

In mijn praktijk zie ik dit zó vaak. Mensen die zó trouw zijn aan hun werk, hun functie, hun familie of het systeem waarin ze zijn opgegroeid dat ze zichzelf zijn kwijtgeraakt. Niet omdat ze zwak zijn, maar omdat ze sterk zijn. Te sterk misschien.

En dan komt de echte moed:
Niet in doorgaan, maar in stilstaan.
Niet in onderdrukken, maar in doorvoelen.
Niet in alles zelf oplossen, maar in hulp durven aanvaarden.

Het is spannend, ik weet het.
Om te stoppen met ‘ondergaan’
en te beginnen met opmerken.
Wat voel ik? Wat wil ik? Wat heb ík nodig?

Maar ik zie het keer op keer gebeuren:
als iemand zichzelf weer leert aankijken zonder oordeel,
als je lichaam weer iets mag zeggen,
als je ziel ruimte krijgt om zich uit te rekken…

Dan ontstaat er iets nieuws.
Niet alleen rust. Maar ook richting.
Niet alleen zachtheid. Maar ook stevigheid van binnenuit.

En daar help ik je graag bij.

Liefs,
KruidenRoosje 🌸🍃

Wanneer jij jezelf bent, klopt het pas echtGevoelens van onzekerheid over ons uiterlijk, onze capaciteiten, sociale stat...
05/10/2025

Wanneer jij jezelf bent, klopt het pas echt

Gevoelens van onzekerheid over ons uiterlijk, onze capaciteiten, sociale status of andere aspecten van wie we zijn, zullen ons vroeg of laat allemaal raken. Vaak ontstaan deze gevoelens uit neg*tieve ervaringen, opmerkingen of boodschappen die we als kind hebben meegekregen. Zelfs als volwassene kunnen die oude stemmen nog steeds bepalen hoe we naar onszelf kijken en hoe we ons leven vormgeven.

Veel van ons weten rationeel gezien wel dat we geen bevestiging van buitenaf zouden moeten nodig hebben om ons waardevol te voelen. Maar zolang we onszelf afhankelijk maken van goedkeuring van anderen, blijven we gevangen in patronen van zelftwijfel en neg*tieve gedachten over onszelf. En dat beperkt onze levensvreugde en dooft ons innerlijk Licht.

Om écht te kunnen voelen dat we waardevol zijn — zonder toestemming of goedkeuring van buitenaf — is het nodig dat ons gevoel van eigenwaarde van binnenuit komt.

Dat doen we door het contact met ons Innerlijk Wezen, ons Innerlijk Licht, te versterken. Dat deel in ons dat dieper gaat dan het ego of onze gedachten. Ieder van ons heeft een unieke plek en een eigen bijdrage in het geheel, die niemand anders kan innemen.
Er wordt wel gezegd: er ontstaat een g*t in het universum als jij niet als jezelf verschijnt.

En het mooie is: de natuur kan ons daarbij helpen!

Deze maand zetten we zes bloesemremedies in het licht die je helpen om weer in contact te komen met je ware natuur. Deze krachtige essences werken als spiegels en ankers: ze herinneren je aan wie je werkelijk bent en ondersteunen je in het loslaten van beperkende overtuigingen en neg*tieve zelfbeelden.

Door met deze essences te werken, kun je de delen in jezelf die zich tekortgedaan of niet goed genoeg voelen herkennen, accepteren én transformeren. Zo ontstaat er ruimte voor eigenwaarde, vreugde en zelfvertrouwen — en de moed om jezelf te laten zien, precies zoals je bent.

🌿 Ontdek nu de kracht van Lace Flower, IJslandse Papaver, Akelei, Veenmos, Tamarack en Goud — ieder met hun eigen unieke werking om je te helpen thuiskomen bij jezelf.

Klik op de link in de reacties hieronder om gebruik te maken van de actie in onze online winkel. Let op: de aanbieding loopt tot en met 31 oktober!

Be yourself and shine; everyone else is taken!

Feelings of inadequacy about our appearance, abilities, social status, or any other aspect of ourselves will undoubtedly affect most of us at some point in our lives. Often, these feelings arise from neg*tive experiences, feedback, or comments we encountered during childhood. Even as adults, those early messages can continue to influence how we perceive ourselves and how we shape our lives.

Many of us know, at an intellectual level, that we shouldn’t need anyone else to confirm our value or tell us we are good enough. Relying on external validation only keeps us trapped in cycles of self-doubt and neg*tive self-talk, which limits our joy and dims our inner Light. To truly embrace the truth that we do not need permission or approval from others, our sense of self-worth must originate from within ourselves.

We can genuinely feel worthy, accepted, and at peace with who we are by strengthening the connection with our Inner Being, our Inner Light, which goes beyond our ego and thoughts. Every single one of us has an important place and contribution to the whole that no one else can fill. We need everyone to show up as their true, unique selves. Some say there is a hole in the universe when we fail to embody our true selves.

And, the good news, Nature can help us with that!

This month, we are featuring six essences designed to strengthen our connection with our true inner nature. These powerful essences serve as tools to remind us of our true selves and help us gain a clearer understanding of who we are. They enable us to recognize our limiting beliefs, allowing us to challenge and transform neg*tive self-perceptions and cultivate a more positive outlook. As the essences help us identify, accept, and transform the parts of ourselves that feel inadequate, we find ourselves feeling worthy, joyful, and confident, eager to share our unique selves with the world.

Check out the link in the comments below to access the sale in our online store and discover how the essences of Lace Flower, Icelandic Poppy, Columbine, Sphagnum Moss, Tamarack, and Gold can help us embrace our true nature. Don’t forget, the sale ends on October 31!

Het innerlijk kind,wat is dat en waarom beïnvloedt het je?Veel gedrag en gevoelens die je nu hebt, komen voort uit ervar...
05/10/2025

Het innerlijk kind,
wat is dat en waarom beïnvloedt het je?

Veel gedrag en gevoelens die je nu hebt, komen voort uit ervaringen van vroeger.
Als kind leer je omgaan met veiligheid, afwijzing, aandacht en regels.
Niet iedereen krijgt daarin wat hij of zij nodig heeft.

Als dat zo is, ontwikkel je manieren om jezelf staande te houden.
Je past je aan. Je gaat zorgen voor anderen. Je wordt onzichtbaar. Of je sluit je af.
Die patronen helpen op dat moment, maar later zorgen ze vaak voor problemen, zoals:
Overmatig pleasen
Snel geraakt zijn
Altijd controle willen houden
Moeite met vertrouwen of grenzen

Het innerlijk kind
Het ‘innerlijk kind’ is een manier om te kijken naar de jongere delen in jezelf.
Delen waar pijn zit die je toen niet kon verwerken.
Je hebt ze niet achtergelaten…..
ze zijn nog steeds actief.
Ze reageren op situaties in het nu, met de logica van toen.

Wat helpt?
Wat vroeger niet gevoeld of begrepen kon worden, vraagt alsnog aandacht.
Niet om in het verleden te blijven hangen, maar juist om te voorkomen dat het jou onbewust blijft aansturen.

Vier stappen die daarbij helpen:

Herkennen
Inzien dat je gedrag of emoties te maken kunnen hebben met oude pijn.

Erkennen
Toegeven wat het met je doet. Niet wegpraten. Niet relativeren.

Emoties uiten, met woorden, stilte, beweging of gewoon te voelen wat er is. Spreek je uit.

Laten, of zoals sommigen zeggen loslaten, dat gebeurt meestal vanzelf als je iets echt hebt gevoeld en erkend.
Geen truc, geen haast. Maar laten zijn.
Zoals iemand in een afrondend gesprek laatst zei: “De cirkel is rond, het is klaar, ik kan weer verder”.

Samengevat is werken met het innerlijk kind is niks vaags. Het is een manier om oude patronen te snappen en los te laten.
Zodat je jouw keuzes, nu als volwassene, kunt maken die passen bij wie je nu bent en
niet bij wat je destijds nodig had.

liefs
KruidenRoosje Natuurlijk 🌸🍃

Voorwaardelijk of onvoorwaardelijk?Ze zat tegenover me met haar handen gevouwen in haar schoot, haar blik rusteloos, als...
04/10/2025

Voorwaardelijk of onvoorwaardelijk?

Ze zat tegenover me met haar handen gevouwen in haar schoot, haar blik rusteloos, alsof ze voortdurend op iets aan het wachten was.

“Als ik straks die vaste aanstelling krijg… dan wordt het rustiger in mijn hoofd.”

Een zucht.

“En als ik eenmaal weet dat hij voor mij kiest, dan weet ik dat ik goed genoeg ben.”

Haar ogen zochten goedkeuring. Niet alleen van hem. Ook van zichzelf. Alsof haar bestaansrecht in de wacht stond tot het leven haar eindelijk groen licht zou geven.

De logica van als-dan
Op papier klinkt het logisch.
Als ik hard werk, dan krijg ik zekerheid.
Als ik alles geef in de liefde, dan word ik gekozen.
Als ik aan alle voorwaarden voldoe, dan mag ik eindelijk ontspannen.

Maar het leven is geen wiskundige formule. En je gevoel kent geen rekenregels.
Toch bouwen we er vaak ons hele innerlijke bestaan op: een systeem van uitgestelde toestemming.

Een stille gevangenis

Wat deze jonge vrouw ervoer, zie ik vaker.
Mensen die pas durven te ademen als het goed genoeg is.
Die pas hun eigenwaarde toestaan dan, wanneer ze het eindelijk hebben “bewezen”.

En zo blijft het altijd nét buiten bereik.
Want zodra de ene voorwaarde is behaald, verschijnt er een nieuwe.
De lat verschuift. De rust komt niet.

Niet omdat die onmogelijk is.
Maar omdat je hem koppelt aan een ‘als’ die nooit echt vaststaat.

Waarom we dit doen
De als-dan-redenering voelt veilig.
Het geeft structuur, voorspelbaarheid.
Je leert al vroeg: eerst presteren, dan erkenning.
Eerst jezelf bewijzen, dan pas liefde.
Je identiteit wordt afhankelijk van voorwaarden buiten jezelf.

Maar wat als je helemaal geen bewijs nodig hebt?
Wat als jouw bestaansrecht geen contract is, maar een feit?

Een ander script
Toen ik haar vroeg:
“Wat als je ook zonder die aanstelling al oké bent?”

Ze lachte ongemakkelijk.

“Dat voelt als valsspelen.”
En toch. Die opmerking was de sleutel.

Want hoe vaak houden we onszelf klein in de naam van eerlijkheid?
Alsof het pas mág voelen alsof je goed genoeg bent als je iets groots hebt gepresteerd.

Maar het leven vraagt geen diploma om liefde waard te zijn.
Geen perfect cv voor rust.
Geen volmaakt lichaam voor acceptatie.

🌱 De verschuiving
Langzaam begon ze het te zien.
Niet omdat ze ineens alles geloofde wat ik zei.
Maar omdat ze het durfde te onderzoeken.
Ze begon zichzelf toestemming te geven om trots te zijn, óók als iets niet lukte.
Ze oefende met “omdat-nu” in plaats van “als-dan”.
Omdat ik moe ben, neem ik rust.
Omdat ik onzeker ben, heb ik mildheid nodig.

Geen beloning. Geen straf. Gewoon aanwezigheid.

Reflectie
Denk eens aan jezelf.
Wat is jouw diepste “als-dan”?
Als ik… dan mag ik rusten.
Als ik… dan ben ik goed genoeg.
Als ik… dan mag ik trots zijn.

Wat als het niet klopt?
Wat als je die toestemming vandaag al kunt geven?
Zonder voorwaarden. Zonder uitstel.
Gewoon omdat je leeft.

Je hoeft niet eerst iemand anders te worden om al jezelf te mogen zijn.

Liefs,
KruidenRoosje Natuurlijk 🌸🍃

Draagkracht versus draaglast,is er balans os disbalans?Soms voelt het leven zwaar.Niet omdat je iets fout doet,maar omda...
03/10/2025

Draagkracht versus draaglast,
is er balans os disbalans?

Soms voelt het leven zwaar.
Niet omdat je iets fout doet,
maar omdat je te veel hebt gedragen, te lang alleen.

Je hoofd draait door.
Je lijf raakt moe.
Je stemming zakt weg.

Het is niet altijd de situatie die je uitput,
maar wat het van je vraagt en wat je al met je meedraagt van eerder.

Iedereen maakt moeilijke dingen mee.
Soms kun je iets veranderen.
Soms is het nodig om dingen gewoon te laten.
En soms weet je het even niet meer.

Dat is normaal.
Je hoeft het niet meteen te snappen of op te lossen.
Je hebt ruimte nodig, geen oordeel.

Je lichaam vertelt je hoe het écht met je gaat
Spanning in je buik of schouders.
Moeheid die niet weggaat.
Een hoofd dat vol zit.
Niet meer kunnen genieten.
Of juist veel onrust voelen.

Dat zijn geen fouten.
Dat zijn signalen.
Je lijf praat …
de vraag is: luister je?

Wat helpt?
Begin klein.
Met vragen als:

Hoe gaat het vandaag met mij?
Wat voel ik in mijn lijf?
Waar loop ik op leeg?
Wat heb ik nú nodig?

Door erbij stil te staan,
komt er rust.
En overzicht.

Hoe ik werk
In mijn praktijk kijk ik met jou
wat je hoofd, je hart en je lijf je vertellen.

Ik werk als:
Psycho-Sociaal therapeute, Verlies & Rouwtherapeute en Herboriste

We werken met gesprekken en als je wilt,
ondersteunen we het proces met kruiden die helpen bij herstel, rust of energie.

Wil jij op verhaal komen?
Even op adem.
Weer voelen wat jij nodig hebt?

Stuur me gerust een berichtje
of plan een keer een gesprek in. Zelfs één gesprek kan al van meerwaarde zijn om eens anders te gaan kijken. Niks moet, niks is vanzelfsprekend, jij gaat over de inhoud, ik begeleid slechts het (veranderings)proces

KruidenRoosje Natuurlijk 🌸🍃
Psycho-Sociaal therapeute, Verlies & Rouwtherapeute en Herboriste

✉️ Rosemarie@deoudepastorie.nl

Een cliënt zoekt naar woorden.Haar kinderen maken zich zorgen: “Ze wordt vergeetachtig. Misschien begint de dementie.”He...
02/10/2025

Een cliënt zoekt naar woorden.
Haar kinderen maken zich zorgen: “Ze wordt vergeetachtig. Misschien begint de dementie.”

Het deed me denken aan een periode waarin ik zelf vastliep.

Na de geboorte van één van mijn kinderen verg*t ik de simpelste dingen.
Op mijn werk kwam ik lang niet goed uit met mijn taken en kwam ik lang niet goed uit mijn woorden.
Mijn hoofd deed het niet zoals voorheen.
Niet omdat er iets mis was,
maar omdat het nog te veel was, te snel.

Het tempo van buiten klopte niet met wat mijn lichaam en hoofd aankonden.

Niet alles wat traag, afwezig of verward lijkt, is achteruitgang.
Soms is het een teken van rouw, overbelasting of herstel dat nog niet is afgerond.
Een reactie van een lichaam dat zegt: “Ik ben nog bezig met verwerken.”

Herstel vraagt om vertraging. In mijn werk als Psycho-Sociaal therapeute, Verlies & Rouwtherapeute en Herboriste kijk ik niet alleen naar gedrag, maar naar de laag eronder.

Wat heeft jouw systeem nog niet kunnen verwerken?
Waar ben je verder gegaan terwijl je eigenlijk nog stil had willen staan?

Soms ondersteun ik dit proces ook met Herboristische middelen
zoals producten van bv. citroenmelisse of lindebloesem om je zenuwstelsel wat te kalmerenof rozemarijn en gember om het systeem weer wat te activeren.
Kruiden kunnen behulpzaam zijn om je eigen ritme weer terug te vinden.

Niet elk vergeetmoment vraagt om een diagnose.
Soms vraagt het om erkenning.
Om rust.
Om ruimte.

Wil je weer op verhaal komen?

Merk je dat je vastloopt in je denken of voelen?
Dat je hoofd of lijf het tempo niet bijhoudt,
maar je omgeving alweer doorgaat?

In mijn praktijk bied ik gesprekken aan waarin jij weer kunt afstemmen op jouw eigen tempo.
Met ruimte voor rouw, herstel, reflectie én – als je wilt – natuurlijke ondersteuning.

Vanaf eind oktober komt er weer plek vrij bij
KruidenRoosje Natuurlijk, voel je vrij om een theerapiegesprek in te plannen bij me.

Liefs,
KruidenRoosje 🌸🍃

Adres

Swolgen

Openingstijden

Maandag 09:00 - 17:00
Dinsdag 09:00 - 17:00
Woensdag 09:00 - 17:00
Donderdag 09:00 - 17:00
Vrijdag 09:00 - 17:00

Telefoon

+31618407908

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer KruidenRoosje Voor Theerapie & Kwakzalfjes nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Delen

Share on Facebook Share on Twitter Share on LinkedIn
Share on Pinterest Share on Reddit Share via Email
Share on WhatsApp Share on Instagram Share on Telegram