17/09/2025
Elke maand deelt Eize Hoomoedt zijn ervaringen als uitvaartverzorger bij DELA. Deze keer vertelt hij over het bijzondere contact met twee kleinkinderen tijdens een afscheid.
Het is een vroege maandag en de lucht voelt kil aan. Vandaag staan we stil bij het leven van een lieve oma die ons veel te vroeg heeft verlaten. De dag is belangrijk, vol met herinneringen en emoties. Het afscheid zal ingetogen en intiem zijn, precies zoals oma het gewild had. Onderweg denk ik aan haar kleinkinderen, een jongen en een meisje. Ze zijn nog jong en hun oma’s plotselinge overlijden moet een enorme impact hebben gehad.
Bij het uitvaartcentrum staat oma’s kist omringd door bloemen in een serene afscheidskamer. De tweeling arriveert, zichtbaar emotioneel. Ik heb herinneringsboekjes klaargelegd waarin ze kunnen tekenen, schrijven of foto’s kunnen plakken. Samen met een zachte hartknuffel van DELA, een tastbare vorm van troost.
De jongen loopt meteen naar zijn oma toe en neemt haar hand vast, terwijl zijn zusje op afstand blijft en haar tranen laat vloeien. Gedurende de dag brengen we veel tijd door in de afscheidskamer. Er wordt gehuild en gelachen, en iedereen neemt afscheid op zijn eigen manier. Wanneer het moment komt om de kist te sluiten, helpt de jongen mee terwijl zijn zusje toekijkt.
Na de dienst, als oma voor de laatste keer wordt uitgezwaaid, vraag ik me af of alles goed is gegaan. Het meisje komt naar me toe en vraagt zachtjes: 'Mag ik je een brief sturen?' 'Natuurlijk mag dat,' antwoord ik met een glimlach. 'Mama heeft mijn adres.'
Kinderen rouwen op hun eigen manier, en het is aan ons om er voor hen te zijn. Terwijl ze met hun knuffeltje in de hand de auto instappen en nog even zwaaien, voel ik een geruststelling: het was goed zo. Nu maar wachten op die brief. Ik kijk ernaar uit.
