Sas Steysiger, Elandstraat 77a, The Hague (2025)

06/11/2025

𝐌𝐈𝐉𝐍 𝐋𝐀𝐀𝐓𝐒𝐓𝐄 𝐆𝐑𝐀𝐓𝐈𝐒 𝐌𝐀𝐒𝐓𝐄𝐑𝐂𝐋𝐀𝐒𝐒 𝐕𝐎𝐎𝐑 𝐊𝐎𝐏𝐏𝐄𝐋𝐒

Dit is je laatste kans.
Ik geef mijn gratis MasterClass voor Koppels in 2025 nog precies twee keer.

En jij bent uitgenodigd :-)
Daarna stop ik.
Het is nog niet zeker of de MasterClass in 2026 terugkomt.

Het afgelopen jaar deden bijna 2000 koppels mee!
Koppels die voelden: er is liefde, maar er mist iets.
Niet omdat er altijd iets misgaat.
Maar omdat de verbinding stiller is geworden.
De gesprekken minder diepgang hebben.
Of de intimiteit ver te zoeken is....

Veel koppels herkennen dit.
Ze houden van elkaar, maar voelen niet meer de beweging tussen elkaar.

Tijdens de MasterClass kijken we naar wat er écht nodig is.
Om die beweging in de relatie weer terug te brengen.
In het s*xuele veld, in de communicatie, in de veiligheid en openheid.

We gaan niet zweven.
We gaan begrijpen. Lekker praktisch en to the point.

Deze MasterClass opent de deuren.
Naar eerlijkere gesprekken. Betere communicatie.
Naar meer ruimte in jullie intimiteit.

Je hoeft niets te delen. Geen camera’s aan.
Deelname is 100% anoniem. Niemand ziet jouw naam of foto.

Je kijkt de MasterClass samen met je partner: dat werkt het allerbest.
En kan je niet live? Of kan je partner er niet bij zijn?
Dan ontvang je de replay na afloop.

Dit zijn de laatste twee data:
Zondag 16 november om 20.00 uur
Zondag 30 november om 19.30 uur

Ik geef deze MasterClass in 2025 nog twee keer.
Dus de laatste kans om aan te haken.

Als je mij al langer volgt, meeleest en wilt leren over relaties?
Als je geïnspireerd bent door mijn posts en samen wilt groeien in de liefde?
Haak dan gratis aan voor anderhalf uur "relatie-inspiratie".

Aanmelden?
Zet MasterClass in de comments.
Dan deel ik de aanmeld-link met je.

Ik hoop echt dat je erbij bent!

Liefs, Sas

18/10/2025

𝐕𝐎𝐎𝐑 𝐈𝐄𝐃𝐄𝐑𝐄𝐄𝐍 𝐃𝐈𝐄 𝐍𝐈𝐄𝐓 𝐃𝐔𝐑𝐅𝐓 𝐓𝐄 𝐏𝐎𝐒𝐓𝐄𝐍 𝐎𝐍𝐋𝐈𝐍𝐄

Deze post is voor ondernemers.
Die voelen dat ze iets te zeggen hebben, maar blijven hangen in uitstellen.
Die het knopje “PLAATSEN” zien als een sprong in het diepe.
Bang voor reacties, stilte of misverstanden.

Online zichtbaar zijn vraagt iets van je zenuwstelsel, je ego en je zelfvertrouwen.

Het triggert oude angsten:
Om veroordeeld te worden, niet serieus genomen te worden of te falen waar iedereen het kan zien.

Iedereen zegt dat zichtbaar worden een kwestie van strategie is.
Maar zichtbaar zijn gaat niet enkel over content.

Het gaat ook over identiteit.
Over jezelf durven laten zien zónder controle over hoe dat wordt ontvangen.

Daarom blijven veel ondernemers hangen in twijfel.
Niet omdat ze niets te zeggen hebben.
Maar omdat ze bang zijn voor wat er daarna komt.

Zichtbaar zijn is confronterend.
Je laat jezelf zien met je stem, visie, twijfel en imperfectie.
En dat is precies waar het schuurt.

Want iedereen wil authentiek zijn.
Totdat de reacties komen.
Totdat iemand je woorden verdraait.

Zichtbaarheid vraagt emotionele volwassenheid.
Om je missie niet te laten wankelen door andermans mening.

Deze week plaatste ik een reel:
Bijna 350.000 views.
En een stortvloed aan meningen.

Van “Yes, wat waardevol.”
Tot “OMG wat een debiel en dom mens.”

Zó werkt online zichtbaarheid.
De helft begrijpt je.
De andere helft projecteert hun pijn op je.

Online ondernemen is niet alleen inspirerend.
Het is soms ook een veld vol digitale slachtpartijen.

Eén zin verkeerd begrepen en het internet staat in brand.
Geen nuance. Geen context. Alleen oordeel.

Je leert onderscheid maken.
Wie luistert omdat hij wil begrijpen.
En wie reageert omdat hij zich bedreigd voelt.

Je leert dat likes geen maatstaf zijn voor impact.
Je schrijft niet voor de massa.
Maar voor die ene persoon die tussen de regels door leest.

Zichtbaar zijn doe je niet alleen voor je bedrijf.
Het is ook een groeiproces voor jezelf.

Zichtbaarheid is innerlijk leiderschap.
En wie dat leert dragen?
Groeit niet alleen in bereik, maar ook in autoriteit.

Liefs, Sas

12/10/2025

𝐕𝐄𝐄𝐋 𝐕𝐑𝐎𝐔𝐖𝐄𝐍 𝐕𝐄𝐑𝐖𝐀𝐑𝐑𝐄𝐍 𝐎𝐏𝐄𝐍𝐇𝐄𝐈𝐃 𝐌𝐄𝐓 𝐔𝐈𝐓𝐋𝐄𝐆𝐆𝐄𝐍

Ze denken dat ze zich openstellen.
Maar eigenlijk houden controle.

Ze leggen uit waarom ze iets voelen:
Hoe het komt.
Maar ze laten niet meer voelen dat het pijn doet.

Het verhaal klinkt kwetsbaar.
Maar dat is het niet.
Het is een beschermde vorm van kwetsbaarheid.

We praten over wat er speelt.
Maar ondertussen scannen we of het veilig is.
Of hij goed reageert.
Of het aankomt.
Of het effect heeft.

We blijven in de woorden.
Omdat het in ons lijf te spannend voelt.

En precies dat voelt hij.

Hij voelt de bescherming, niet de openheid.
Hij hoort je woorden, maar niet je hart.

Echte openheid is niet praten over wat je voelt.
Maar aanwezig blijven in en bij wat je voelt.

Dat vraagt van jou dat je je lijf niet overslaat in het gesprek.
Dat je niet alleen deelt wat je denkt.
Maar ook durft te voelen wat je zegt.
Dat je de kwetsbaarheid toelaat.

Echte openheid klinkt als stilte na een zucht.
Als ogen die even wegkijken omdat het raakt.
Als een lichaam dat niet meer wil winnen, maar aanwezig durft te blijven in wat er is.

Want onder woorden als ik voel me niet gehoord of ik voel me niet gezien...
Zit vaak iets heel anders.

Een diep verlangen om weer gevoeld te worden.
Om niet meer de eerste te hoeven zijn die het gesprek aangaat.
Om gewoon even te mogen leunen.

En dat verlangen komt pas door wanneer jij stopt met uitleggen.
Wanneer je zachter wordt in plaats van gelijk te willen krijgen.

Wanneer je de controle loslaat.
En je systeem laat weten: het is veilig om hier te blijven.

Mannen voelen dat.
Niet via woorden, maar via jouw zenuwstelsel.

Ze voelen het verschil tussen een hart dat open is en een hart dat praat over wat het ooit voelde.

Dus de uitnodiging is niet om nog beter te communiceren.
Maar om eerlijker te voelen.

Om te merken wanneer je uitlegt in plaats van opent.
Wanneer je overtuigt in plaats van aanwezig bent.

En om jezelf dan niet te veroordelen.
Maar zachtjes terug te keren naar je lijf.

Daar, in die zachtheid, begint verbinding.

Niet met meer woorden.
Maar met minder bescherming.

Liefs Sas

11/10/2025

Drukke dagen, korte lontjes. De liefde is er, maar de manier waarop jullie met spanning en stress in de relatie omgaan, werkt soms juist tegen jullie.

Kleine misverstanden worden groot omdat je lijf vaak al op scherp staat, nog voordat je het doorhebt.

Je reageert net iets te fel. Of je klapt juist helemaal dicht. Niet omdat je dat wilt, maar omdat je systeem kiest voor het bekende en veilige oude patroon.

In mijn ebook ‘Jouw Zenuwstelsel in de Liefde’ geef ik jullie nieuwe inzichten en creëer je samen meer bewustwording voor precies die momenten.

Je leert deze oude patronen herkennen. Hierdoor zie je eerder in waar het kantelt, zodat je niet langer automatisch het oude script afdraaIt.

Je krijgt inzicht in wat er in jouw systeem gebeurt en je leert hoe je de keuzevrijheid terug pakt, op een manier die past bij jullie ritmes.

Minder repareren achteraf, liefdevoller aanwezig zijn in het nu. Rustiger praten. Duidelijker leren aangeven wat je nodig hebt. Dichter bij elkaar blijven zonder jezelf te verliezen.

Voor maar €14 (in plaats van €47) krijg je 14 praktische inzichten die je meteen kunt toepassen, zodat veiligheid, begrip en liefde weer voelbaar worden in de dagelijkse realiteit van jullie relatie.

Link in bio

22/09/2025

𝐃𝐀𝐆 𝟏𝟒/𝟏𝟒 – 𝐕𝐀𝐍 𝐑𝐄𝐅𝐋𝐄𝐗 𝐍𝐀𝐀𝐑 𝐑𝐄𝐀𝐋𝐈𝐓𝐄𝐈𝐓, 𝐕𝐀𝐍 𝐇𝐄𝐑𝐇𝐀𝐋𝐄𝐍 𝐍𝐀𝐀𝐑 𝐁𝐄𝐋𝐈𝐂𝐇𝐀𝐌𝐄𝐍

Soms gebeurt het in één seconde.
Je merkt het in je adem, in je hartslag, in je schouders die ineens ontspannen.

Geen bewijsdrang.
Geen controle.
Geen terugtrekking of paniek.
Gewoon aanwezig zijn, in het nu.

Die seconde is geen toeval.
Het is het gevolg van kijken, van aankijken.
Van niet langer wegrennen voor wat je in jezelf bent tegengekomen.

In deze serie hebben we samen het zenuwstelsel in de liefde verkend.

We keken naar de reflexen van verlatings- en bindingsangst.
We zagen hoe het hechtingssysteem samenwerkt én botst met het lustsysteem.
Hoe oude ervaringen via neuroceptie je huidige relaties kleuren.

We ontdekten hoe trauma zich hecht in de vorm van traumabinding.
Hoe je lijf leert pleasen, fixen en verdwijnen.
Niet vanuit liefde, maar vanuit overleving.

We spraken over de fawn-respons.
Over de impact van het ouderlijk huis.

We zagen hoe je zenuwstelsel reageert in hyperarousal: vechten, analyseren, blijven proberen.
Of juist in hypoarousal: terugtrekken, dissociëren, niets meer voelen.

We leerden over het Window of Tolerance.
En over co-regulatie: hoe het systeem van een ander jou kan helpen tot rust te komen.

We spraken over reparenting: het opnieuw opvoeden van de delen in jou die wachten op een ouder die het wél ziet.

We zagen hoe triggers je terugwerpen in oude films, maar dat jij vandaag de projector mag stilzetten.

Vandaag sta je op een ander punt.
Niet omdat alles opgelost is.
Maar omdat je iets bent gaan herkennen:

Dit is mijn zenuwstelsel.

Je mag voelen wat waar is, zonder jezelf kwijt te raken.
Je mag mild zijn voor je reflexen én verantwoordelijk worden voor je realiteit.
Je hoeft het script niet te blijven herhalen.
Je mag een nieuw verhaal schrijven.

Van reflex naar realiteit.
Van herhalen naar belichamen.

Niet omdat je moet helen.
Maar omdat je mag landen.

Liefs, Sas

21/09/2025

𝐃𝐀𝐆 𝟏𝟑/𝟏𝟒 – 𝐑𝐄𝐏𝐀𝐑𝐄𝐍𝐓𝐈𝐍𝐆: 𝐖𝐀𝐓 𝐉𝐎𝐔𝐖 𝐎𝐔𝐃𝐄𝐑𝐒 𝐍𝐈𝐄𝐓 𝐆𝐀𝐕𝐄𝐍, 𝐌𝐀𝐆 𝐉𝐈𝐉 𝐍𝐔 𝐆𝐀𝐀𝐍 𝐆𝐄𝐕𝐄𝐍

Er zijn delen in jou die zijn ontstaan vóór jij woorden had.

Delen die leerden:
Als ik stil ben, is er rust.
Als ik voor anderen zorg, word ik gezien.
Als ik niets nodig heb, mag ik blijven.

Die delen noem je soms karakter of coping.
Vaak zijn het overlevingsdelen, ontstaan in het gezin waarin je opgroeide.

Want hoe jij nu reageert in de liefde?
Is vaak een echo van vroeger.

Sommige vaders waren afstandelijk, afwezig, niet beschikbaar.
Niet uit onwil, maar omdat ze zelf ook geen bedding hebben gekend.
Als kind leerde je: liefde is niet nabij, het is afwachten.
En nu trek je je terug zodra iemand dichtbij komt.

Sommige moeders waren overspoelend, emotioneel afhankelijk, of juist kritisch.
Als kind leerde je: ik moet sterk zijn, mezelf reguleren, niemand tot last zijn.
En nu pas je je aan, keer je in jezelf, voel je je schuldig als je grenzen stelt.

Jouw zenuwstelsel herhaalt niet het verhaal van liefde.
Het herhaalt het verhaal van overleven.

Je zenuwstelsel herhaalt dat script.
Niet bewust, maar via reflexen.

Via het idee dat jij eerst iets moet fixen voor je veilig mag zijn.
Via de overtuiging dat je geen ruimte in mag nemen, dat je niet te veel mag zijn.

En dáár begint reparenting.

Niet om iemand iets te verwijten.
Maar om vandaag, vanuit volwassen bewustzijn, jezelf iets nieuws te geven.

Reparenting is:
Jezelf geruststellen, ook als niemand dat doet.
Jezelf serieus nemen, ook als je systeem zich wil aanpassen.
Toestaan dat je grenzen hebt.
Toelaten dat je behoeften hebt.

Het is:
Zien wanneer je in een oude film schiet.
En zeggen: ik schrijf het script opnieuw.

Niet door die oude delen te bevechten.
Maar door ze te begeleiden.

“Ik zie je.”
“Je bent veilig.”
“Je hoeft niets te fixen.”

Reparenting is niet het uitwissen van je jeugd.
Het is het opnieuw opvoeden van de delen in jou die zijn blijven wachten op een ouder die het wél ziet.

Vanaf vandaag mag jij dat zelf zijn.

Liefs, Sas

20/09/2025

🤩 De deuren van het KOPPELS TRAJECT zijn NU geopend! T/M maandag 13 oktober kunnen jullie inschrijven met waanzinnig toffe extra’s!

En…. De eerste 10 koppels die instappen krijgen een extra BONUS: een LIVESESSIE met mij van 2h!
Tijdens deze Deep Soul Couple Session gaan we diep en persoonlijk samen aan de slag ❤️

Check de link in bio voor alle info ℹ️

Twijfels of spannend? Laten we een gratis Matchcall samen inplannen waarin we bekijken of dit traject passend voor jullie is 🙏🏻 Stuur mij even berichtje dan deel ik de link met jullie.

20/09/2025

𝐃𝐀𝐆 𝟏𝟐/𝟏𝟒 – 𝐖𝐀𝐍𝐍𝐄𝐄𝐑 𝐉𝐄 𝐙𝐄𝐍𝐔𝐖𝐒𝐓𝐄𝐋𝐒𝐄𝐋 𝐙𝐄𝐆𝐓: “𝐇𝐈𝐄𝐑 𝐌𝐀𝐆 𝐈𝐊 𝐋𝐀𝐍𝐃𝐄𝐍”

Je bent met iemand en je merkt het meteen.
Je adem zakt. Je schouders ontspannen.
Je lijf voelt: hier kan ik landen.

Het is geen beslissing.
Het is een lichaamsreactie.

Je zenuwstelsel herkent een bepaalde energie.
Een afwezigheid van dreiging.
Een aanwezigheid die wél blijft.

Je komt thuis in een gevoel dat nauwelijks taal nodig heeft.
Alsof er ruimte ontstaat waar jij gewoon mag zijn.

Dat is co-regulatie als ervaring.
De onbewuste scan van je zenuwstelsel herkent in de ander iets vertrouwds, iets veiligs.

In de zin van: dit is hoe veiligheid zou moeten voelen.
En precies dát is vaak nieuw.

Je hoeft niet te pleasen.
Je hoeft niet te controleren of de ander blijft.

Je komt terecht binnen je Window of Tolerance:
Het raamwerk waarin je emoties kunt dragen, voelen, reguleren.
Je bent niet hyper-alert maar aanwezig.

Er ontstaat ruimte om zachter te worden.
Zonder te verdwijnen in de ander.

Voor veel mensen is dit verwarrend.
Want: hoe kan het dat ik zó kalm word van iemand?
Waarom voelt dit als thuiskomen?

Omdat je zenuwstelsel iets ervaart wat het herkent als écht veilig:
Geen push. Geen pull. Geen prestatie.
Een bedding. Een stille synchronisatie.

En dat is nieuw.
Juist voor mensen die een verleden dragen van onveilige hechting, fight/flight-reflexen of trauma-binding.

Want veiligheid is niet alleen de afwezigheid van gevaar.
Het is de aanwezigheid van iets herkenbaars, iets dat blijft.

Je merkt het aan je ademhaling die dieper wordt.
Aan je spierspanning die langzaam loslaat.

Je hoeft niet uit te leggen om begrepen te worden.
Je hoeft niet op eieren te lopen om verbinding te behouden.
Er is ruimte voor stilte. Voor gewoon zijn.

Dat is het effect van co-regulatie.
Een ander systeem dat zó regulerend aanvoelt…
Dat het jou als vanzelf uitnodigt tot zakken, landen, rusten.

Je lijf weet:
Dit is het.
Dit is wat ik nooit had, maar altijd nodig had.

In je systeem ontstaat een warme onderstroom van veiligheid.
Een veld waarin je zenuwstelsel zichzelf mag her-kalibreren.

Je ervaart regulatie van binnenuit, gespiegeld door de ander.

Liefs, Sas

19/09/2025

𝐃𝐀𝐆 𝟏𝟏/𝟏𝟒 – 𝐕𝐄𝐈𝐋𝐈𝐆𝐇𝐄𝐈𝐃 & 𝐕𝐄𝐑𝐋𝐀𝐍𝐆𝐄𝐍 – 𝐇𝐄𝐓 𝐂𝐎𝐍𝐅𝐋𝐈𝐂𝐓 𝐓𝐔𝐒𝐒𝐄𝐍 𝐇𝐄𝐂𝐇𝐓𝐈𝐍𝐆 & 𝐋𝐔𝐒𝐓

Je verlangt naar een veilige relatie.
Iemand die écht beschikbaar is. Die blijft.
Waarin je je eindelijk kunt ontspannen.

En dan is die persoon er.
Het voelt rustig, betrouwbaar, stabiel.

En toch… verdwijnt je verlangen.
Je s*xdrive neemt af. Je mist de intensiteit die je ooit voelde.
Of je verlangt heimelijk terug naar relaties die je eigenlijk pijn deden.

Het verwart je.
Want je hebt juist álles wat je dacht nodig te hebben.

Wat hier gebeurt, is geen gebrek aan liefde.
Het is een conflict in je zenuwstelsel.

Je lijf kent twee belangrijke systemen:

Je hechtingssysteem: gericht op nabijheid, vertrouwen, kalmte.
Je lustsysteem: geactiveerd door spanning, verrassing, het onbekende.

In het begin van een relatie zijn die systemen vaak tegelijk actief.
Nieuwheid + verbinding = spanning én veiligheid.
Maar zodra het veilig wordt…
Raakt je systeem het vuur kwijt.

Zeker als je hechtingsstijl onveilig was...
Kan stabiliteit voelen als saai.
Omdat jouw zenuwstelsel veiligheid niet herkent als liefde, maar als leegte.

Je lijf associeert liefde met onrust.
Of met vechten, verliezen, op je tenen lopen.

Dus zodra het veilig is, raakt je systeem in verwarring.
Niet omdat je niet wilt.
Maar omdat je niet weet hoe je moet ontspannen én verlangen tegelijk.

Wat je dan nodig hebt, is geen nieuwe partner.
Maar een nieuw innerlijk verhaal.

Verlangen ontstaat niet vanzelf.
Het ontstaat in een lijf dat mag openen, zonder te verdwijnen.

Soms betekent dat:
Oefenen met aanwezig blijven, ook als het kalm wordt.
Voelen waar je jezelf afsluit als de ander dichtbij komt.
Onderzoeken wat je verlangen je eigenlijk wil vertellen.
Je lichaam betrekken. Zelf initiatief nemen.
Ontdekken dat s*x en intimiteit samen mogen gaan.
Maar soms los geoefend moeten worden.

De s*xuele energie hoeft niet te verdwijnen.

Niet elke stabiele relatie dooft het vuur.
Maar het vuur verandert van vorm.

En jij mag leren het vast te houden zonder te vluchten.

Liefs, Sas

18/09/2025

𝐃𝐀𝐆 𝟏𝟎/𝟏𝟒 – 𝐈𝐊 𝐇𝐄𝐁 𝐍𝐈𝐄𝐌𝐀𝐍𝐃 𝐍𝐎𝐃𝐈𝐆 – 𝐃𝐄 𝐀𝐅𝐒𝐓𝐀𝐍𝐃 𝐕𝐀𝐍 𝐎𝐍𝐕𝐄𝐈𝐋𝐈𝐆𝐄 𝐇𝐄𝐂𝐇𝐓𝐈𝐍𝐆

Voor sommigen is dit pijnlijk herkenbaar:

“Ik heb niemand nodig.”
“Ik doe het wel alleen.”
“Ik wil geen gedoe, geen afhankelijkheid.”

Op het eerste gezicht klinkt dat krachtig. Onafhankelijk.
Maar vaak is het een vorm van bescherming.

Wat je ziet als ‘afstandelijk’, is vaak vermijding.

Een systeem dat ooit leerde: nabijheid is onveilig.
Dat liefde verwarrend, pijnlijk of te veel was.
Dat je beter kon zorgen dat je niemand écht nodig had, dan zou je ook niet gekwetst worden.

Dit is wat we noemen: onveilig vermijdende hechting.
En in het zenuwstelsel zie je hoe deze stijl zich vertaalt naar de neiging om je terug te trekken, te bevriezen of alles te rationaliseren.
In plaats van te verbinden, te voelen en te delen.

Je zenuwstelsel zegt: blijf op veilige afstand.
Niet omdat je niet wilt verbinden.
Maar omdat je niet geleerd hebt hoe dat moet zonder jezelf te verliezen.

Misschien werd jij als kind geprezen om je zelfstandigheid.
Of was er niemand die écht emotioneel beschikbaar was.
Dus werd onafhankelijkheid je overlevingsstrategie.

En in relaties?

Je trekt je terug zodra het te dichtbij komt.
Je voelt je beklemd wanneer iemand oprechte nabijheid zoekt.
Je verstart als de ander jouw binnenwereld wil raken.

Je lijf kiest uit instinct automatisch voor ruimte.

En de pijn die daaronder ligt?

Je verlangt wél naar liefde.
Maar je systeem is het ontwend om die liefde echt toe te laten.

Je ontwikkelt een overlevingslogica:
Ik kan het beter alleen doen.
Ik wil niemand tot last zijn.
Ik vertrouw alleen op mezelf.

Wat ooit een kracht was, wordt een muur.

Je houdt mensen buiten.
Terwijl je vanbinnen verlangt naar verbinding.

Herstel begint bij kleine stappen.

Wat voel ik als iemand dichtbij komt?
Waar in mijn lijf zit de reflex om me af te sluiten?

Erken het.
Blijf iets langer aanwezig.
Deel een glimp.
Vraag om ruimte, zonder te verdwijnen.

Je hoeft jezelf niet te veranderen.
Je mag jezelf langzaam leren toestaan om te openen.

Het is oké om iemand nodig te hebben.
Dat maakt je niet zwak.
Dat maakt je mens.

Liefs, Sas

17/09/2025

𝐃𝐀𝐆 𝟗/𝟏𝟒 – 𝐓𝐑𝐀𝐔𝐌𝐀𝐁𝐈𝐍𝐃𝐈𝐍𝐆 & 𝐂𝐎𝐃𝐄𝐏𝐄𝐍𝐃𝐄𝐍𝐂𝐘

Soms voelt het als een diepe verbinding.
Heftig. Intens.
Alsof jullie zielsverwanten zijn.

Maar tegelijkertijd is het verwarrend.
Uitputtend.
Je blijft geven, hopen, trekken, terwijl je ergens weet: dit is niet gezond.

Wat je dan voelt, is geen liefde in balans.
Het is traumabinding.

Een diepe verstrengeling tussen jouw oude pijn en iemands onbeschikbaarheid.

Je lijf klampt zich vast, omdat het ooit leerde:
Als ik maar lief genoeg ben, blijft de ander misschien wél.

En dus blijf je vechten voor verbinding.
Niet omdat het goed voelt.
Maar omdat het bekend voelt.

Dat is codependency:
De neiging om jezelf te vergeten, zodat de ander blijft.

Omdat je als kind leerde:
Ik krijg pas liefde als ik zorg.
Als ik me aanpas.
Als ik mezelf kleiner maak.

En zo werd je zenuwstelsel een meester in pleasen.
In afstemmen.
In overleven in relaties waarin jouw behoeften geen plek hadden.

Die respons noemen we fawn:
Je vermijdt afwijzing door lief te zijn.
Je reguleert de afstand door je eigen grenzen los te laten.

Je denkt dat je liefde geeft.
Maar wat je geeft is jouw energie, jouw rust, jouw ruimte.

Wat je terugkrijgt, is geen gelijkwaardige liefde,
maar herhaling van een oud patroon waarin jij verantwoordelijk werd voor het gevoel van de ander.

Wat nodig is, is niet nóg meer geven, maar meer bewustzijn.

Inzien:
Mijn reflex om te blijven komt niet uit verbinding, maar uit overleving.
Mijn zenuwstelsel probeert een oud gemis te herstellen.
Maar ik mag iets nieuws leren.

Je hoeft het niet rigoureus te doorbreken.
Je mag oefenen met iets nieuws:

• Benoem je grens, vóór je hem overschrijdt.
• Neem een adempauze voor je automatisch zorgt.
• Voel: wat heb ík nodig op dit moment?
• Vraag jezelf: Doe ik dit vanuit liefde, of vanuit angst?

En dan zacht zeggen tegen jezelf:
“Ik hoef mezelf niet te verliezen, om jou vast te houden.”

Dat is waar herstel begint.

Van traumabinding naar bewustzijn.
Van codependency naar contact met jezelf.

Liefs, Sas

16/09/2025

𝐃𝐀𝐆 𝟖/𝟏𝟒 – 𝐖𝐀𝐀𝐑𝐎𝐌 𝐉𝐄 𝐋𝐈𝐉𝐅 𝐍𝐈𝐄𝐓 𝐊𝐀𝐍 𝐋𝐎𝐒𝐋𝐀𝐓𝐄𝐍, 𝐎𝐎𝐊 𝐀𝐋 𝐖𝐄𝐄𝐓 𝐉𝐄 𝐇𝐎𝐎𝐅𝐃 𝐁𝐄𝐓𝐄𝐑

Je weet: dit doet me geen goed.
En toch blijft er iets trekken.
Alsof je lichaam zich vastklampt aan wat je hoofd allang heeft losgelaten.

Dat is geen rationele keuze.
Dat is somatische hoop.
Een diep verlangen dat ooit is ontstaan in een omgeving waarin je emotionele behoeften niet werden vervuld.

Je systeem leerde: blijf beschikbaar, blijf hopen.
Misschien komt het dan alsnog.

Deze innerlijke drijfveer noemen we ook wel repetition compulsion.
De neiging om onbewust oude, onverwerkte situaties opnieuw op te zoeken.
In de hoop dat ze dit keer wél goed aflopen.

Dat patroon herhaalt zich in relaties.

Je blijft vasthouden aan iemand die niet beschikbaar is.
Je voelt je verantwoordelijk voor het gedrag van de ander.

Omdat jouw zenuwstelsel een herinnering draagt aan een oude wond.
En die persoon, dat patroon, die spanning… lijken op vroeger.

Niet letterlijk, maar neuroceptief.

Neuroceptie is de onbewuste scan van je zenuwstelsel:
“Ken ik dit? Herken ik dit?”

En als je systeem zegt:
Ja, dit lijkt op wat ik als kind heb meegemaakt, dan beschouwt het dat als ‘veilig’.

Niet omdat het goed is.
Maar omdat het vertrouwd is.

Daarom blijf je soms hangen in destructieve dynamieken.
Omdat je systeem probeert te herstellen wat nooit is geheeld.

Wat je dan eigenlijk ervaart, is een "trauma loop".
Een cirkel waarin je zenuwstelsel telkens opnieuw geactiveerd wordt door bekende prikkels.

Niet omdat die ander veilig is, maar omdat je systeem dat wél zo leest.

Wat jouw lijf hoopt te krijgen, is geen relatie.
Het hoopt op reparatie.

En dus blijf je, waar je eigenlijk had willen stoppen.

Je zenuwstelsel reageert niet op het nu.
Maar op de echo van toen.

Wat je nodig hebt, is geen oordeel.
Maar bewustzijn.

Wat gebeurt er in mij, als ik aan die ander denk?
Wat doet mijn ademhaling, mijn hartslag, mijn spierspanning?

Zodat jij, als volwassen zelf, op een dag kunt zeggen:
“Ik weet dat je dit kent. Maar vandaag kiezen we iets anders.”

Niet op basis van wat je ooit miste.
Maar op basis van wat je nu waard bent.

Liefs, Sas

Sas Steysiger

06/11/2025

18/10/2025

12/10/2025

11/10/2025

22/09/2025

21/09/2025

20/09/2025

20/09/2025

19/09/2025

18/09/2025

17/09/2025

16/09/2025

Adres

Website

Meldingen

Snelkoppelingen

Delen

Type