
02/03/2022
De (geplande) keizersnede
Geboren worden via een (geplande) keizersnede kan effect hebben op de ontwikkeling van je kindje. De weeën en de reflexen die gebruikt worden tijdens een bevalling hebben niet alleen tot doel om geboren te worden, maar ook om het zenuwstelsel en de hersenen te stimuleren in hun ontwikkeling.
Bij een "normale" bevalling is het de baby die de geboorte initieert. Als het er klaar voor is scheidt het een hormoon af, waardoor bij de moeder de weeën op gang komen. Deze weeën stimuleren het kindje, waarbij er een groot beroep gedaan wordt op de prikkelverwerking en dus de ontwikkeling van het centraal zenuwstelsel. De weeën kneden als het ware het kindje, maken het actief, zetten het in actie. Een prachtige samenwerking.
Dan eenmaal klaar om geboren te worden helpen weeën en primaire reflexen het kindje naar buiten te wurmen.
Nu snap je waarschijnlijk dat bij een geplande keizersnede de baby niets geïnitieerd heeft en dat deze manier van geboren worden voor de baby in wezen een passieve handeling is.
Daarnaast worden hele belangrijke primaire reflexen niet geactiveerd en ingezet, waardoor er een grote kans bestaat op een probleem in de reflexontwikkeling. De weeën die alles moesten activeren, hebben hun werk niet kunnen doen.
Een bevalling, met in kracht oplopende weeën, tussen de 8 en 16 uur, helpt door dit proces van prikkelverwerking en zenuwontwikkeling de baby zich zo goed mogelijk voor te bereiden op een wereld buiten de baarmoeder.
Eenmaal geboren moeten primaire reflexen en een liefdevolle rustige omgeving er voor zorgen dat het kindje zich veilig voelt en kan ontwikkelen. Fysiek, cognitief en emotioneel.
Een goede prikkelverwerking, waarbij een kind zich openstelt voor prikkels, maar zich daar ook weer voor kan afsluiten, zorgt voor deze veiligheid en geborgenheid. De hersenstam, waarvandaan de primaire reflexen hun werk doen, zorgt voor alert zijn en voor actie (ik heb honger, ik heb het koud, ik ben wakker, ik ben geschrokken etc.), maar moet ook weten wanneer het een stapje terug kan doen en kan ontspannen. Wanneer die balans verstoord is, ontstaat hyper- of hypo activiteit en hyper- of hypo gevoeligheid.
In de praktijk zie ik regelmatig baby'tjes en grotere kinderen die via een (geplande) keizersnede geboren zijn. Enkele kenmerken die te herleiden zijn naar de keizersnede zijn o.a.:
- reflux
- niet zelfstandig in slaap kunnen komen
- altijd "aan" of "niet vooruit te branden"
- lichamelijke onrust of juist passiviteit
- moeite met overgang van de ene naar de andere situatie
- "het zit er wel in, maar het komt er niet uit" op school
- (bovenmatige) boze of verdrietige buien
- aanhankelijkheid
- overslaan of afwijkend doorlopen van de motorische mijlpalen (rollen, tijgeren, kruipen....)
- snel overprikkeld zijn
- moe, of met hoofdpijn of buikpijn, uit school komen.
- problemen met werktempo en werk afmaken
- etc....
Nu is het natuurlijk zo dat er niet zomaar voor een (geplande) keizersnede gekozen wordt. Om medische redenen zijn bepaalde keuzes nou eenmaal noodzakelijk. Het gaat zoals het gaat.
Dit geldt ook voor elke andere bevalling waarbij medisch handelen noodzakelijk is, of het anders gaat dan misschien wenselijk is.
Gelukkig kan er door specifieke lichaamsgerichte technieken vanuit MNRI® reflexintegratie, na de geboorte en op latere leeftijd, gewerkt worden aan die verstoorde prikkelverwerking en nog actieve of niet ontwikkelde primaire reflexen.
Het is een mooie manier om hyper en hypo alsnog in balans te brengen, waardoor er actie is als het moet en rust wanneer het nodig is om te ontspannen.
Reflexintegratie helpt als het ware de "aan-" en "uitknop" op de juiste manier te bedienen.
Margreet Leeflang-Wobbes
www.kienenkundig.nl