18/04/2025
Ouderverstoting - kindverstoting;
Ik mag de laatste jaren als maar vaker met ouders en kinderen praten die te maken hebben met ouderverstoting en/of kindverstoting
Niet de bekende al wat breder besproken ouderverstoting waarbij één ouder de kinderen dusdanig manipuleert waardoor de andere ouder verstoten wordt maar ouderverstoting door toedoen van derden. Een aangrijpend fenomeen dat veelal niet besproken wordt, want het gaat vaak gepaard met gevoelens van schuld en schaamte.
Immers kinderen verstoten hun ouders niet zomaar..…toch???
Andersom bestaat ook het fenomeen kindverstoting. De ouder besluit een kind te verstoten om volstrekt onduidelijke redenen. En ouder verstoot niet zomaar zijn kind toch…..?
Onbegrip
De buitenwereld, vaak onwetend over de nuances van een dergelijke situatie kan hard oordelen.
Het is verleidelijk om te denken dat er bij elke verbroken relatie simpelweg twee kanten aan het verhaal zijn. Bij ouderverstoting- en kindverstoting dient men echter met deze gedachtegang voorzichtig om te gaan.
Het rouwproces
Het verdriet dat voortvloeit uit ouder-en kindverstoting is uniek; het is een open end rouwproces waarbij je als ouder een kind (of andersom) verliest dat nog leeft. Het kind (de ouder) is niet fysiek overleden, maar er is wel degelijk een verlies dat gevoeld wordt. Deze vorm van rouw staat vol tegenstrijdige emoties en het voortdurende gemis heeft geen duidelijk einde. Het kan niet echt verwerkt worden. Elke verjaardag, elke mijlpaal levert een nieuwe moment dat gepaard gaat met een moeilijk te hanteren verdriet.
Hoe kan het gebeuren?
Hoe is het dan toch mogelijk dat (jong) volwassen kinderen fijne ouders verstoten? Wat maakt het dat een ouder een ogenschijnlijk onbegrijpelijke keuze maakt een kind te verstoten.
Ouder-en kindverstoting kan geïnitieerd worden door gesloten kerkgemeenschappen, nieuwe partners of gesloten groepen die opereren onder de noemer “persoonlijke ontwikkeling”. Alhoewel alle groepen nagenoeg de zelfde methodieken hanteren wil ik hier focussen op de weinig bekende zelfhulp groepen c.q. niet geaccrediteerde coaches & onderwijs groepen.
Deze groepen pretenderen je persoonlijke ontwikkeling ten goede te komen en kunnen functioneren als een fuik.
Enige kenmerken van deze groepen zijn:
Een leider of aanspreek punt, al dan niet in pyramide vorm, die bepaalt en die het niet op prijs stelt om tegen gesproken te worden.
Exclusiviteit: jij mag erbij komen; (wij begrijpen jou)
Intimiteit: geheimhouding over wat besproken wordt;
Grensoverschrijdend gedrag van de coach of leider; (fysiek of psychisch)
Gericht op groei: er valt altijd na iedere sessie/opleiding/consult nog wel iets te verbeteren;
Verplichte regelmatige bijeenkomsten: om de voortgang en controle over de persoon erin te houden;
Bij de laatste twee punten worden veelal hoge kosten in rekening gebracht. In de vorm van geld of tijd;
Hoe weet je dat je (volwassen) kind of ouder niet bij een bonafide groep zit?
De grootste rode vlag is als men probeert de persoon weg te houden bij de mensen die ze tot op heden onvoorwaardelijk lief gehad hebben. Zoals ouders, broers, zussen, oma’s en opa’s. Oude vrienden.
Zit de zelfhulpgroep/coach bij een beroepsvereniging? Worden ze op enige manier gecontroleerd? Kan bij de instanties een klacht worden ingediend? Vaak is dat namelijk niet het geval.
Hoe kan je deze ouders en kinderen ondersteunen?
Door actief te luistern naar het verdriet en de onmacht. Delen kan helen. Luistern zonder veroordeling en zonder ze af te vallen. Door er voor ze te zijn. Ze hebben het al zwaar genoeg!
En fenomeen dat geen schuldtoewijzing behoeft!
Het belangrijkste is dat ouder- en kindverstoting bespreekbaar wordt gemaakt, weg uit de oorverdovende stilte zodat er meer begrip en erkenning komt van hoe complex deze kwestie werkelijk is.
