16/04/2025
— Overal waar we lopen krijgt ze aandacht. Mensen lachen naar haar, maken geluidjes of willen haar even aanraken. Ze vertellen ons continu dat we een “beautiful baby” hebben. En hoe trots wij als ouders ook zijn, het is veel. Voor ons, maar vooral voor haar.
Zoals vandaag tijdens de lunch. Serveerders zoeken steeds contact met haar als ze voorbij lopen, de oudere vrouw naast ons roept “sooo cute!”, en ik hoor dat het Franse gezin achter ons het heeft over onze “très mignonne” dochter. Ze kijkt om zich heen en schatert het uit. Voor een buitenstaander lijkt ze blij, maar ik ken bij haar het verschil tussen blijdschap en overprikkeld raken.
Ze wordt onrustig en begint te wiebelen. Als haar moeder voel ik het direct: haar energie verandert. Dus ik sta op, til haar uit de kinderstoel en neem haar mee naar buiten. Weg uit de drukte, terug naar de rust.
Net als ons is Yara gevoelig. Open. Ze ziet, hoort en voelt alles. Al die prikkels, al die blikken, al die energieën, ze komen zó diep bij haar binnen. Dat kan ze nog niet goed reguleren. Dus is het aan mij om hierop te letten, het af te remmen zodra het teveel wordt, en haar ruimte te bewaken, zolang zij dat zelf nog niet kan.
Zo leert zij wat (innerlijke) veiligheid is en hoe ze zich vanuit deze plek mag afstemmen op de wereld, anderen, en vooral op zichzelf.
Daarom zeggen we soms “please, don’t” of “no, thank you”, vermijd ik weleens bewust oogcontact, of kiezen we het rustigste plekje uit. Op zulke momenten scherm ik mijn dochter af. Liefdevol en stevig. Dat is mijn taak. Ik wil namelijk dat zij voelt dat ze grenzen mag hebben en dat ze veilig is.
Yara zuigt alle energie op als een spons en dat zie ik ook terug in mijn werk. Vrouwen die zich steeds aanpassen. Die bang zijn om zich uit te spreken. Die moeilijk bij zichzelf kunnen blijven. Die leeglopen zonder te weten waarom. Die niet voelen wat van henzelf is, en wat van de ander.
In mijn praktijk leren ze dat alsnog. Grenzen voelen en liefdevol stellen. Zichzelf dragen. Hun energie bewaken. Veilig voelen in hun lijf. Omdat ze dat vroeger niet geleerd hebben.
Dat is nu JOUW taak: een liefdevolle moeder worden voor het kleine meisje in jezelf.
