18/11/2025
Wat mij hielp om eindelijk voor mezelf te kiezen…
Lange tijd stond mijn kompas naar buiten gericht.
Vanuit mijn jeugd leerde ik zorgen voor iedereen die dat nodig had — en eerlijk is eerlijk, een stukje ervan zit gewoon in mijn karakter. Zelfs mijn tenen verraden het: altijd gericht op de wereld om me heen, in plaats van op wat er binnenin mij gebeurt.
In mijn werk in de thuiszorg was dat een kracht.
Cliënten zeiden vaak: “Jij ziet ook alles!”
En dat was ook zo. Als iemand er moe uitzag, voelde ik haarfijn aan dat er iets speelde. Ik vroeg door, ik zocht mee, ik wilde begrijpen. Zorgen zat in elk vezeltje van mij.
Maar op den duur kan zorgen zwaar worden.
Vooral wanneer mensen om je heen ziek worden… of zelfs overlijden.
Je hart staat zo wijd open voor anderen, dat er geen hoekje meer vrij blijft voor jezelf.
Ik vergat mezelf — helemaal.
Gelukkig heb ik dat stuk kunnen ombuigen.
Vandaag kan ik voelen wat ik nodig heb.
Ik kan kiezen voor wat goed is voor míj.
En ik kan “nee” zeggen zonder dat nare schuldgevoel dat vroeger altijd bleef hangen.
Hoe ik daar gekomen ben?
Dat is geen snel stappenplan.
Het was een proces, laagje voor laagje, met inzichten, vallen, opstaan en weer leren luisteren naar mijn eigen lichaam en grenzen.
Wil jij dat ook, maar weet je niet goed waar te beginnen?
Voelt het alsof je vastloopt in zorgen voor iedereen behalve jezelf?
Stuur me gerust een berichtje.
In een persoonlijk gesprek kijk ik graag met je mee
— liefdevol en samen zoekend naar wat jóu verder helpt.