Praktijk Mens&Groei

06/11/2024

In dit artikel reageer ik op de verkiezingsoverwinning van Trump in de VS. Als ik de reacties op bijvoorbeeld LinkedIn zie, wordt hij door de 1 verheerlijkt en door de ander verafschuwd. Trump is weliswaar democratisch gekozen, maar hij staat niet voor de democratische waarden die we kennen, zoals alle extreem-rechtse populistische politieke leiders. Ze maken slim gebruik van onderbuikgevoelens van mensen, waar ook door onze neoliberale economie gretig gebruik van wordt gemaakt.

Ons democratische huis met zijn menselijke waarden hebben we al een halve eeuw verwaarloosd en zit vol betonrot. Is er nog hoop? Ja, als we de moed hebben vrijwillig afstand te doen van onze neoliberale economie, want die uitgangspunten staan in schril contrast met de democratische waarden. En zo niet, zijn we er altijd nog als individu om van onderop met elkaar een nieuwe, menselijke samen-leving op te bouwen. Daar hebben we geen politiek voor nodig.

Je kunt niet van burgers verwachten dat ze democratische waarden nastreven als je ze met de tegenovergestelde waarden van een neoliberale samenleving opvoedt.

05/11/2024

Vandaag zijn de democratische verkiezingen in de VS. Gisteren stond er een artikel in het BD dat dit de meest cruciale verkiezingen ever zijn. Want als we stemmen op de verkeerde kandidaat, dan komen we in een soort hel terecht. Ik denk dat dit niet zo is. Niet omdat ik de ene kandidaat niet beter vind dan de ander, maar omdat we ons in mijn visie veel minder afhankelijk moeten maken van leiders buiten onszelf. De leiders van de groep. Werkelijk leiderschap begint in ieder van ons, in het volgen van onze essentie en die zit van binnen. Daar begint onze autonomie en werkelijke verbinding met onszelf, de ander en met de natuur. Dat vraagt overgave en doorbreekt de macht, controle en beheersing die we vaak zien bij onze politieke leiders. Daar gaat wat mij betreft de transitie waar we inzitten. Jan Rotmans zei ook al; werkelijke verandering begint bij de mensen zelf, van onderop, de politiek volgt.

Over mijn eigen verandering en transitie schreef ik onlangs dit artikel;

Door Tom Ribbens.

25/09/2024

Sinds de zomervakantie zit ik in een grote verandering, een grote overgang die ook met mijn leeftijd te maken heeft. Het is een innerlijke en uiterlijke transitie bij mezelf, maar dierkunde ook herken in onze samenleving. Ik heb vertrouwen dat er in mijn leven een nieuwe balans gaat ontstaan!

Ik schreef daar het volgende artikel over, misschien vind je het leuk om te lezen en wie weet herken je dingen of heb je er iets aan. Leuk als je ook reageert, hoeft natuurlijk niet.

Door Tom Ribbens.

24/07/2024

Vandaag sloeg ik het boek Een boek vol insecten van Rik Delhem open, dat ik kocht in de oude botanische tuin in het centrum van Utrecht. Echt een tip om in deze vakantie te bezoeken trouwens. Ik werd geraakt door de enorme uitvergroting van een vliegend hert. Het was dezelfde geraaktheid als vorig jaar, waar ik eerder over schreef, toen ik door mijn microscoop het pootje van een lieveheersbeestje bestudeerde. Ik stelde mezelf toen de vraag wat zorgde voor deze prachtige en precieze vorm. Het antwoord kwam als een diep besef in heel mijn wezen binnen; die oorzaak komt van de andere kant. Van de andere kant van het materiële wel te verstaan. Ook nu bij het zien van dat schitterende vliegend hert werd ik precies in hetzelfde geraakt; dat het geestelijke, als je wilt het goddelijke hiervan de oorzaak is. Preciezer verwoord; dit wezen, dit kleine, wonderbaarlijke insect, zoals alle wezens, zoals alles wat leeft op aarde is een uitdrukking van het geestelijke in de materie. Dat is het inzicht dat ik kreeg. In die zin ben ik in mijn gedachtes een (filosofisch) idealist en zet me af tegen het dominante (filosofisch en wetenschappelijk) materialisme als pretenderend de hele waarheid te omvatten.

https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/een-spiritueel-insectenboek

07/07/2024

https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/maak-je-dromen-waar-als-antwoord-op-een-giftige-omgeving

Ik denk dat ieder genoeg voorbeelden kent en ooit wel eens slachtoffer is geweest van giftige dynamiek. De kunst is dan om je hierin niet te laten meezuigen, maar gefocust te blijven, gericht te zijn op waar je binnen je eigen bereik invloed op hebt. In dit geval, stap eruit, heb niet de illusie dat de andere partij bereid is tot wederkerigheid. Die ander is juist gericht op het kapot maken van anderen, op chaos en conflict. Dus uit eigenwaarde en zelfrespect, stop ermee en zoek een omgeving die jou wel ziet en waardeert.

Maar vooral en dat lijkt het beste antwoord in deze tijd van chaos; realiseer jouw droom. Dus mijn voorstel en uitnodiging voor deze vakantie is dat je jouw vrije tijd neemt om contact te maken met jouw droom en jouw verlangen. Maak bijvoorbeeld een collage van jouw meest ideale wereld, of jouw meest ideale dag. Hoe zou je willen dat je leven er over 5 jaar uitziet? Leuk om samen met je vrienden of gezin te doen. Dat is een opdracht die ik ook met mijn dagbestedingsdeelnemers doe. En ga deze droom dan realiseren. Neem deze serieus.

Het kan een vorm zijn voor jou alleen, zoals een fietstocht van 7500 kilometer, maar ook een verlangen dat je samen met anderen vormgeeft. Een heel mooi en aansprekend voorbeeld zag ik pas in de documentaire ‘We are the thousand’, waarvan hier de trailer. Met het realiseren van persoonlijke dromen, van het meest ideale beeld van ons leven of de wereld, maken we de wereld beter, mooier en menselijker. Dat is een antwoord op de toenemende polarisatie en toxiciteit, zoals we die helaas zagen in de Tweede Kamer vorige week.

Citaat uit mijn laatste artikel;

Gisteren begon voor een deel van Nederland de zomervakantie.

23/06/2024

Ik merk op dat de meeste mensen die over transitie praten nog steeds denken vanuit de groep. Nog steeds denken dat er zoveel mogelijk mensen zich achter hun idee van transitie moeten scharen, dus eigenlijk denken vanuit groepsmacht en massavorming. Dezelfde mensen en politici die het klimaatbeleid propageren, zijn bijvoorbeeld ook voorstander van een oorlog tegen Rusland en een gezondheidsbeleid vanuit de WHO dat alle landen moeten volgen, in het geval van een virus zoals corona. Tegelijkertijd roept deze benadering die groepsgericht is, bij andere groepen juist veel weerstand op. Misschien moeten we wel constateren dat die manier van groepsdenken oud is en op zijn einde. In ieder geval niet gaat leiden tot de transitie die werkelijk een verandering tot stand brengt. Daar gaat die bewustzijnstransitie over. Vanuit onze buitenkant, onze persoonlijkheid zijn we geïdentificeerd met de groep en het narratief wat daarin dominant is. Het is een wij dat begint aan de buitenkant en bepaalde voorwaarden heeft om bij dat wij te horen. Het zet zich af tegen een andere groep die anders denkt en als het zich nog verder verdicht, ontstaat er een vorm van groepsdenken die een andere groep als tweederangsburgers gaat beschouwen met alle gevolgen van dien.

De vraag is nu wat we, als het gaat over de huidige transitie, wel en niet kunnen doen. Misschien is het wel zo dat we niet zoveel kunnen doen in de zin van dat wij de aarde niet hoeven te redden, die aarde kan dat prima zelf. Maar tegelijkertijd is er wel een transitie gaande, die gebeurt, die gaande is. En hoe ziet die transitie er dan uit?

Lees verder mijn artikel over de transitie die gaande is;

Tom Ribbens over veranderingen van onderop.

10/06/2024

Nee, de ongevaccineerden, de migranten, de Russen, zij zijn niet het probleem die bestreden dienen te worden. Onze eigen neiging tot groepsdenken is het grote probleem, het grote gevaar in deze tijd. We leven in een zeer onzekere tijd, waarbij het houvast in de buitenwereld, dat wat voor ons bekend en vertrouwd is, dreigt te verdwijnen. We zitten in een overgang, een transitie, waarbij groepsdenken snel oplaait, maar voor mij niet het antwoord is. Het antwoord op deze transitie dient juist in onszelf, in onze essentie gezocht te worden. We moeten individu blijven en ons niet verlagen tot groepsdenken dat de neiging heeft de ander te ontmenselijken en als vijand te zien. Alleen als autonoom mens die zijn ankerpunt heeft in zichzelf, in zijn essentie, zijn we in staat de ander te blijven zien als medemens. Hoe verschillend deze ook is. Als we ons dat blijven herinneren, stopt de oorlog en start de dialoog. Wat niet betekent dat je de ander geen grens mag stellen. Tot hier en niet verder. Dit is mijn grens. Maar blijf in verbinding. Dat is de uitdaging.

Dit is een citaat uit mijn laatste, uitgewerkte artikel dat net geplaatst is op Joop!

Tom Ribbens over polarisatie en groepsdenken.

16/05/2024

Typisch een geval van DARVO, zei mijn vrouw en collega Gebi Rodenburg al snel nadat de EBU besloot om Joost Klein te diskwalificeren voor de finale van het Eurovisiesongfestival. Stel je hebt de afgelopen weken onder een steen gelegen en je leest deze zin zonder dat je de hele context kent, zou je toch minstens denken dat Klein de hele kiet kort en klein heeft geslagen of in ieder geval straalbezopen zich aan de zwaarste vorm van seksueel grensoverschrijdend gedrag schuldig heeft gemaakt.

Degenen die wel alles rond het Eurovisiesongfestival hebben gevolgd, weten, zover onze informatie reikt, dat het incident waar het hier over gaat, bestaat uit een dreigend handgebaar van Joost Klein naar een cameravrouw, die ondanks dat de betreffende artiest herhaaldelijk had aangegeven niet gefilmd te willen worden direct na zijn optreden, toch hem filmde. Hij zou haar niet hebben aangeraakt, maar eventueel wel de camera. Maar zoals veel informatie in het duister is gehuld, weten we dat ook niet zeker. Het woord DARVO, dat Gebi dus al snel bezigde, bleef bij mij hangen. Ik dacht eerst nog dat dit een duidelijk voorbeeld was van haar beroepsdeformatie als psycholoog. Via stichting Het Verdwenen Zelf is zij immers gespecialiseerd in het begeleiden van slachtoffers van psychisch geweld en dwingende controle. Zij (her)kent deze dynamiek als geen ander. Maar nu gaandeweg er meer informatie naar buiten komt over wat er in de dagen rond het songfestival gebeurde en hoe de EBU hierop reageert, is haar hypothese een zeer aannemelijke. Er is al veel over dit onderwerp geschreven, maar als je ernaar kijkt vanuit dit kader van macht en dwingende controle, lijkt het erop dat de EBU alle machtsmiddelen gebruikt om Joost Kleine te elimineren. DARVO is er daar een van.

Bovenstaand is een citaat uit het artikel dat ik met medewerking van Gebi Rodenburg schreef over Joost Klein en het Eurosongfestival. Verder lezen kun je hier;

Tom Ribbens over de diskwalificatie van Joost Klein.

16/12/2021

02/02/2020

Kinderen krijgen steeds minder tijd en ruimte om vrij te spelen. Ouders werken harder dan ooit, politici maken zich druk over ranglijstjes, en scholen zijn gefocust op toetsen en resultaten. Ondertussen gaat er iets heel waardevols verloren.

07/05/2019

Met kunst en liefde als godheden zoekt filosoof Joke Hermsen haar weg in het leven. Vrij van onrust, zo is het streven, zegt ze tegen Fokke Obbema,...