02/11/2020
Geachte Mark, Cora, Stientje, Carola, Eric en Mona,
Afgelopen vrijdagmiddag stond manlief na een zware week op zee de filmploeg te woord van Hart van Nederland SBS6. Marco was met zijn bemanning de netten aan het boeten en liet kostelijke vis zien in zijn grote werkhanden, rode ponen.
De afgelopen jaren is het zwaar weer geweest voor onze sector. In 2013 zat ik met vele vissers in een restaurant te IJmuiden tegenover Sharon Dijksma, die ons ‘uitleg’ gaf over de noodzaak van de aanlandplicht. We stelden vele kritische vragen over dit idiote plan, maar in augustus 2015 zei ze op de Dag van de Visserij in Stellendam dat zij als staatssecretaris vond dat verzet tegen de aanlandplicht geen zin zou hebben. Ik citeer: ,,Omdat het maatschappelijk niet meer geaccepteerd zou worden.”
Voorafgaande aan deze uitspraak waren Marco en ik op een informatiebijeenkomst in de kantine van de visafslag op Urk. Dhr. Henri Kool, toentertijd directeur Dierlijke agroketens en Dierenwelzijn van het ministerie van EZ, was daar voor uitleg over de inhoud en mogelijkheden voor ‘rek en ruimte’. Op deze bijeenkomst vroeg ik: ,,Als u tot de ontdekking komt dat u verkeerd hebt ingezet, komt u dan op uw schreden terug?” Waarop Kool zei: ,,Ja natuurlijk, dat is logisch”. Voor ons is de logica echter al een hele periode zoek.
Na het verbod op de puls hebben we nu te maken met een ‘transitieakkoord’. Ik snap dat u en uw collega’s met de economische bijdrage van de windenergie op zee, dat volgens het Regeerakkoord en het Klimaatakkoord in 2023 3,3 procent moet leveren voor Nederland en in 2030 opgeschaald moet zijn naar 8,5 procent, een goede stap willen doen op onze planeet. Maar als u zegt dat de haalbaarheid wordt getoetst aan de betaalbaarheid, energieopbrengst en effecten op de natuur, scheepvaart, visserij, olie en gaswinning en Defensiegebieden, dan wil ik daar toch graag op reageren.
Je kunt wel zeggen dat die toetsing heeft plaatsgevonden, maar in mijn ogen reduceren woorden niets. Heel veel in de twaalf pagina’s tellende brief is gestoeld op adviezen en aannames. Ik citeer: ,,Ik baseer me op het advies van TenneT en een review die ik heb laten uitvoeren door een onafhankelijk adviesbureau (BLIXConsultancy).” Op pagina 9 van deze brief staat: ,,Het kabinet apprecieert te financieren via de tarieven die de netbeheerder in rekening brengt.” De netbeheerder is de Nederlands Duitse firma TenneT, hierboven genoemd als adviseur. In mijn ogen is dit een eufemisme om aan te geven dat de stijging van de nettarieven voor burgers en bedrijven komt.
Nu is mijn vraag: ,,Wordt het geen tijd om uw plan bij te stellen?” U ziet dat door de corona-pandemie de economie kraakt en wankelt. Is het dan niet zinnig om de grote stap voorwaarts wat kleiner te maken, je pas wat in te houden en de bedrijven die niet omvallen maar gewoon hun taak vervullen en hard werken, in vele duurzame ontwikkelingen, tegemoet te komen?
Ik denk in deze uitspraak aan de boeren en de vissers. Ik heb de visie van TenneT niet nodig om als verpleegkundige, moeder van vijf kinderen en echtgenoot van een man die al meer dan 40 jaar de zee bevaart, aan te zien komen dat veel mensen die verhoging van de tarieven in het mooie transitieplan straks helemaal niet kunnen en willen betalen.
De maatschappij kraakt in al zijn voegen. De zorg, waar al jaren geen geld naartoe is gegaan, moet de grootste inspanning leveren. En u denkt dat die spanning op dat net geen gevolgen zal hebben? Men moet uitwijken naar Duitsland en reguliere zorg staat in de wacht. Het onderwijs, al jaren een zorgenkind, met een groot tekort aan leerkrachten, moet alle zeilen bijzetten om de jeugd op te stuwen in de vaart der volkeren.
Ik wil u erop wijzen dat het niet alleen een energietransitie is. En ook geen stikstofreductie van 50 procent door vele boeren te vragen te saneren of nu op dit moment, dit cruciale moment, om te vormen naar een kringloopbedrijfsvoering. Het is een tijd waarin alarmbellen moeten gaan rinkelen. Klaarblijkelijk hebben trekkers op het Malieveld en kotters die een haven blokkeren geen invloed op uw gedachtegang, en dat is jammer. Maar volgens mij is het code Rood, en zitten we allemaal in hetzelfde schuitje.
Bij ons op het strand waait een rode vlag als er niet gezwommen mag worden. Ik zwem alle dagen, zomer en winter, maar hijs vandaag de rode vlag. Een vlag voor u, en ik noem u bij de naam, uw voornaam. Zodat u zich aangesproken voelt. Een pas op de plaats, ruimer denken dan je eigen portefeuille, ruimer denken dan je eigen target, je eigen doel, je eigen stap die je wil maken ten faveure van een akkoord in Parijs of wat dan ook. Heel gewoon omdat straks de rek en ruimte uit de samenleving is verdwenen.
Aanstaande zondag is het bij ons in de kerk Dankdag voor gewas en arbeid. Hoe denkt u dat wij daar in staan? Marco zal vaten met vis roken om de mensen toch iets mee te geven naar huis aan positiviteit, iets om dankbaar voor te zijn in deze moeilijke eenzame periode. Wij vissers alleen kunnen het tij niet keren. Maar als u uw verantwoordelijkheid neemt en, zoals Henri Kool mij ooit antwoordde, uw grote stap voorwaarts herziet, dan zal dat maatschappelijk zeker geaccepteerd worden. Dan is daar groot draagvlak voor.
Niet alleen op ons eiland, niet alleen in Nederland, maar ook in groter verband; daar ben ik van overtuigd. Een virus geeft namelijk niets om een grens. Die pakt Brussel, Parijs, IJmuiden, Den Haag, Urk, Hilversum, Den Helder en Oosterend. Die pakt ons allemaal, ongeacht functie, ongeacht rijkdom. Die pakt ons gewoon allemaal bij de voornaam, als mens, als individu…
Erna (& Marco) Drijver, TX 29
Deze brief stond afgelopen vrijdag in Visserijnieuws en is met toestemming van de krant hier overgenomen.
Beeld: www.fishermen4friends.nl
