
10/06/2025
Elke dag een Rennie… maar wat heeft je maag echt nodig?
Ze zit tegenover me, haar blik wat afwezig, haar hand rustend op haar maag. “Ik neem bijna elke dag een Rennie,” zegt ze, met een klein lachje dat iets van schaamte verraadt. “Zodra ik iets eet, lijkt mijn maag meteen van streek. Alsof er geen ruimte is… het zit allemaal zo hoog.”
We zijn even stil. En dan zegt ze iets dat me raakt: “Het voelt alsof alles te snel gaat. Mijn eten. Mijn dagen. Mijn emoties. Alles komt binnen, maar ik weet niet meer wat ik ermee aan moet.”
Misschien herken je dit wel, dat je pijn of spanning in je lichaam ervaart, maar niet precies weet waar het vandaan komt. Dus je doet iets om het te onderdrukken. Je neemt een tabletje, je zoekt afleiding, je zet je kiezen op elkaar en weer dóór.
Want stilstaan? Dat ben je niet gewend. Dat voelt haast onveilig en op zijn minst ongemakkelijk. Alsof er dan iets openbreekt wat je liever achter gesloten deuren houdt.
En toch… je lijf blijft een beetje sputteren en zeuren.
Wat als je maag je iets probeert te vertellen?
Niet alleen over wat je eet, maar over wat je voelt – of juist niet durft te voelen?
Als je je emoties doorslikt, als je niet kauwt op wat het leven je brengt, dan stapelt zich dat op. In je lijf. In je maag. In je systeem.
Een Rennie kan je zuur neutraliseren. Maar het neutraliseert niet je verdriet, je stress, je boosheid of je onverteerde pijn.
En zolang je alleen maar blijft dempen wat je lichaam voelt, blijft het terugkomen, blijft het zeuren – net even anders, steeds een beetje harder.
Wanneer heb jij voor het laatst echt stilgestaan bij wat je lichaam je probeert te vertellen… zonder het meteen op te lossen?