15/02/2024
De ouders van Boris (7 jaar) kwamen met deze vragen:
'Hoe komt het dat ons kind zo boos wordt?
Wat kunnen wij als ouders doen om te helpen?'
In de afstemming met Boris kregen zij handvatten hoe met zijn boze buien om te gaan.
Een stukje uit de Luisterkind afstemming met Boris (geanonimiseerd en met toestemming):
Ik ontmoet hem buiten op straat. Hij loopt op de stoep, kijkt naar beneden en zijn houding is gespannen.
Hey Boris, zeg ik, hoe gaat ie?
Ja, niet zo goed, zegt hij.
Wat is er aan de hand? Vraag ik en ik loop met hem mee. Ik probeer contact met hem te maken door hem aan te kijken.
Kijk me niet aan, zegt hij nors.
Ik loop zwijgend met hem mee, naar voren kijkend.
Dan stopt hij abrupt met lopen, kijkt me aan en zegt: ik voel me helemaal niet goed.
Nee, dat zie ik, antwoord ik.
Ik ben zo boos en ik weet niet wat ik ermee moet, vertelt hij verder.
Wat zou je willen? Vraag ik.
Schreeuwen! Heel hard, zegt hij krachtig.
Doe maar, zeg ik.
Boris schreeuwt zo hard hij kan, zijn schreeuw komt uit zijn tenen. Hij schudt erbij met zijn voeten.
Dan stopt hij en kijkt me aan met een glimlach.
Zo, dat was lekker! Zegt hij.
Ja, dat kan ik me voorstellen Boris. Antwoord ik. De boosheid moest ergens naartoe.
Ja, knikt hij, het leek alsof ie nergens uit kon en daardoor werd mijn hoofd helemaal wazig en warm. De boosheid moest ergens naartoe...
