15/05/2025
Deze week staat in het teken van de citotoetsen én het Eurovisie Songfestival.
Daar kwam dan ook de onvermijdelijke vraag van mijn dochter: "Mam, mag ik het Songfestival deze week kijken? Alles?"
Ik kijk haar aan en zeg: "Je weet dat je de hele week citotoetsen hebt en elke dag een kwartier eerder moet opstaan he?"
"Tuurlijk mam."
Even houd ik haar blik vast en vraag nog even door: "Wat vind je daar van?"
"Prima" zegt ze zoals eigenlijk altijd.
Terwijl ze dit zegt, voel ik dat ik deze prima oprecht geloof. Ik zie haar hele houding, haar gezichtsuitdrukking, alles in en om haar heen licht op. Ik voel pure excitement, alles in haar zingt en danst, letterlijk en figuurlijk. Er is geen enkel deel in haar dat twijfelt of ze deze week tot een goed einde gaat brengen.
En eerlijk, ik beweeg me ook al de hele week zingend en dansend door het huis. Het is aanstekelijk.
Voorheen had ik niet zoveel met het Songfestival. Totdat dit veranderde toen ik vorig jaar met mijn dochter naar het Grote Songfestival ben geweest in het Ziggdome. Ik genoot misschien nog wel meer dan zij!
De liedjes, de show, de sfeer, alles in mij reageerde daarop, I love it.
Verwachtingsvol kijkt ze me aan en ik geef nog even geen antwoord.
Even, echt heel even hoor ik de stem in mijn hoofd zeggen: "Zou je dat nu wel doen? Hele week vroeg op, kortere nachten, dan kan ze zich toch niet focussen. Ze gaat net zo lekker..."
Ik herhaal deze zinnen een aantal keer in mezelf en de lichte twijfel die ik voel, is ineens volledig verdwenen. Gewoon whoep weg. Waarom? Ik geloof er niet in.
De hoogfrequente trilling van enthousiasme, plezier, vertrouwen, liefde, dankbaarheid, trekt ook soortgelijke situaties aan. En dit is precies wat ik voel, wat er is, in mijn dochter, in mij, om ons heen. Het is er gewoon.
Als hogere frequentie gevoelens, emoties en gedachten ook dit soort situaties aantrekt, is er dan enige reden om te twijfelen? Nee en dat doe ik dan ook niet.
Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en vertel haar dat we het Songfestival gaan kijken en onze mannen sluiten gezellig aan.
Met 'Róandi hér, róandi bar' en 'Espresso macchiato' in mijn hoofd + een glimlach op mijn gezicht ploffen we op de bank.
C'est la vie!
Ga jij het Songfestival kijken?
