24/11/2025
Ze kwam binnen met dat typische mengsel van frustratie en twijfel.
Ik zag het al in de manier waarop ze haar tas neerzette.
“Volgens mij werkt die ademoefening niet bij mij,” zei ze.
“Ik voel juist méér onrust.”
Dat hoor ik vaker.
Mensen denken dan dat zij het probleem zijn—
maar vaak is het gewoon hun systeem dat nog niet begrijpt dat het veilig is.
We zaten samen , ieder op een stoel
Ik vroeg haar haar ogen te sluiten en haar handen op haar middenrif te leggen.
Zelfde oefening.
Maar mét aandacht.
Met zachtheid,
Rustig ademen naar de flanken toe,
Niet verticaal maar horizontaal ademen
Met toestemming om niet meteen “goed” te hoeven zijn.
En ergens halverwege zag ik haar schouders zakken.
Heel licht.
Maar genoeg om te voelen: oké, hier begint iets te veranderen.
Toen zei ze verbaasd:
“Ah… dit voelt wél fijn. Dit is anders.”
Nu voelt het wel rustig en fijn om te doen
Wow
Dat is wat een simpele aanpassing kan doen
Écht.
Dat is transformatie.
Niet het grote, maar het kleine dat doorwerkt.
Het moment waarop iemand merkt dat het lijf wél mee wil…
als je het de kans geeft.
Rust is bijna nooit een grote doorbraak.
Het is een terugkeer.
In stapjes.
In zachtheid.
En precies dát gun ik iedereen die denkt dat ze “het verkeerd doet".
🌬️✨