02/10/2024
Het vaste punt ontbreekt.
Emotioneel ongezien zijn heeft te maken met onveiligheid. Onveiligheid creëert weer onzekerheid. Onzekerheid zorgt voor een voortdurend in beweging zijn.
In dat alles ontbreekt een vast punt. Ik zou ook kunnen zeggen een zwaartepunt. Een plek om op terug te vallen.
Want als de basis van het gezin op welke manier dan ook voor onveiligheid zorgt. Dan is dat geen plek wat zorgde voor jouw vaste punt. Het kan zijn dat bijvoorbeeld de school, een ander familielid of buiten zijn, jou tijdelijk die veiligheid bood. Maar uiteindelijk had je als kind geen andere mogelijkheid dan terug naar huis te gaan.
Emotioneel ongezien zijn zorgt op z’n minst voor problemen met het ontwikkelen van een eigen identiteit. Het ontbreken van een vast punt in het opgroeien, helpt daar niet aan mee. Het vertaalt zich in veel gevallen naar het ontbreken van een vast punt in jezelf.
Wie ben je nu? Wat wil je nu echt zelf? Het zijn vragen waar je niet echt een antwoord op kunt geven. Het maakt dat je maar in beweging blijft, in afstemming.
Bij jezelf zijn. Jezelf verdragen. Zijn met wat er is, is een hele klus.
Je kunt je daarin zo alleen voelen. Eigenlijk of je nog die negen- of tienjarige bent, verdwaalt in de wereld. Zodra een werkstructuur even afwezig is, hoe vul je dan je leven en je tijd.
In het nu zul je misschien voor het eerst bezig moeten zijn met dat vaste punt. Als eerste stap in het meer ontwikkelen van dat fundament in jezelf, in ontdekken van jouw identiteit. Zodat je ergens terug kunt keren, thuis kunt komen, veilig kunt zijn.
Willem
❤️️
Fotografie Willem Smid
