25/10/2023
43
Gewicht 90,1
Een week na de zware bergetappe zit ik met Maurik en zijn twee kornuiten Douwe en Julius aan de eettafel. Zij hebben een pizzaavond en ik heb al meer dan genoeg stamppot (3x) en ijs (2x) gegeten. Er zijn 4 pizza's, die één voor één de oven ingaan en vervolgens op de dikke pizzaplank van opa Pepe gesneden worden met een rond mes. De puntjes worden door de boys gretig verorberd en ik zie dat bij pizza 3 de snelheid flink achteruit gaat. Na een weekje Alpen kent Maurik me door en door en voordat ik het vraag zegt hij nee, punt uit, punt. Terwijl het gesprek geanimeerd doorgaat over voetbal blijft de dikke plank aandacht trekken. Als ik de contante waarde van de toekomstige fietstochten neem dan kan ik toch nog wel 1000 calorieën proppen? En ik had het ook zwaar op de Rossfeld. Douwe, kan je mij even een puntje doorschuiven? Gelukkig zijn er nog geen afkickklinieken voor eetverslaafden, anders zou ik daar als eerste in gepropt moeten worden. Ik neem nog een tweede puntje en 's nachts nog een derde en een vierde in afgekoelde status. Ook de weegschaal doet gezellig mee en klokt tussentijds even 92,5. Pizza en pasta, het maffia eten bij uitstek, zou op de lijst van verboden middelen moeten komen. Samen met speculaas, nutella, pindakaas, doritho chips, Velpse slof en peacan ijs van Hertog. Tuurlijk, als ik bovenstaande terug lees, dan had ik me misschien meer op het gesprek moeten focussen en niet op de pizza, of ik had van tafel weg moeten lopen, maar ik weet van mezelf dat dat niet werkt. De etentjes en feestjes blijven komen en de vraag is meer hoe ik deze ruim kan compenseren en daarmee toch afval. Ik pak de formule met de Zeven Dees er maar weer even bij en prent mezelf het volgende in: pijn is fijn en honger is lekker!!
[ ] DE Formule van Dun:
[ ] 1. Delen
[ ] 2. Discipline
[ ] 3. Dagboek
[ ] 4. Doseren
[ ] 5. Denken
[ ] 6. Doen
[ ] 7. Doorzetten
Het vasten doe ik vrijwel niet meer, maar heb wel geleerd dat je prima een tijd zonder eten kan. Van een flinke inspanning zonder eten kun je ook flink afvallen, maar creëer ik vaak voor mezelf ook de je hebt het verdiend overeet maaltijden. Dus vast ik maar als ik genoeg te doen heb. Vandaag de hele dag druk geweest met de kwast in de winkel. Gordijnrek en de aluminium raamkozijn in de muurverf (116) gezet. Een vrolijk grijs kleurtje. Tussendoor 5 boterhammen, een appel, een kiwi en een cup a soup tomaat met sambal en suiker (ik vind het gewoon lekker) gegeten. En , o ja, wat slokken melk zo direct uit het pak gelurkt. Voel nu wel honger, maar honger is lekker, want dan val ik af. Het is jammer dat als ik straks naar huis ga, ik door de keuken moet. Misschien nog maar even langer in mijn dagboek schrijven. Een prima D en idee, punt uit.
De expeditie met Maurik was fantastisch en uitdagend. Het weer bij de Alpe d'Huez en de Stelvio was vorige week vrij nat, dus weken wij uit naar de Grossglockner. Het zou in Fusch (bij Zell am See) onder nul zijn en bovenop de berg -10. We bouwden de bus om tot camper en hingen de 2 Bianchi's Nirone met Shimano 105 schakelsysteem aan de bus. We laadden de bus vol met spek, pasta, chocola, knakworsten, krentebollen en wat potjes groente. Dan moet er ook een kooktoestel mee en de complete keukeninrichting. Voor de warmte extra dekens, extra kleding en natuurlijk extra kleding voor op de fiets. Ach, de bus is L2H2, dus er kunnen ook nog wel wat lampen, powerbanks, een Zibro kachel en een jerrycan bij. Nog even wat gezelliger maken met een tapijt en gordijnen en voila, een rijdende magazzini woon- , slaapkamer inclusief fietsenhok. Ik geef toe dat het thuis allemaal wat comfortabeler is, maar dit voelt wel heel avontuurlijk. De dagen voor vertrek hield ik de webcams gericht op de Grossglockner in de gaten en op de eerste expeditie dag verkenden we samen de eerste 7 km van de klim. Hier en daar wat stukken van 10 a 11% stijging en doorkijkjes naar witte punten. Wit!!?? Ja, er lag al wat sneeuw, maar de pas was open, maar helaas, niet op de dag van onze beklimming. Het had die nacht toch weer gesneeuwd en de wegen bovenin waren slecht begaanbaar geworden, zeker met onze dunne racebanden. Ai!! Aaaargh. Gelukkig konden we ons in de Oostenrijkse Stube troosten met pasta en worst.
's Middags klommen we bij Kaprun de Kitzsteinhorn op en besloten aan het einde van de middag naar Hallein (ligt op slechts 400 meter hoogte) te rijden. Daar ligt de Rossfeld panoramastrasse en die zou volgens Climbfinder ook een flinke uitdaging zijn. Klopt! We werden halverweg zelfs even door een oude man van 57 rennend ingehaald. En die was niet eens mager. Maar eenmaal boven kijk je vanaf 1600 meter rondom het dal in of kijk je ademloos naar de witte toppen. Helaas waren de meeste restaurants dicht en onze rijdende SRV mgzzn wagen stond beneden. Gelukkig had de kiosk soep en worst en zuur brood. We trokken nu alle kleren aan en met 60 a 70 km per uur ben je binnen 20 minuten beneden. En wat wil je dan als je in Oostenrijk bent: schnitzel en bier van Gasthaus Hager. Bij binnenkomst werden we door een mannetje of 50 uitgebreid bekeken, geen idee waarom.
Maurik heeft al enkele jaren zijn rijbewijs en rijdt die ganze tage schöne Audi heen en weer op zijn stageadres bij Vallei Auto Groep. Handig voor onze expeditie en weer een mooie aanleiding voor een Ikje naar het NRC, die hem weer niet plaatst
Ikje: Ook goeiemorgen
Met mijn zoon Maurik ga ik naar Oostenrijk om de Grossglockner op te fietsen. We laden de bus met fietsen, veel dekens, winterkleding, eten, een kachel, water en peut. We vertrekken zaterdag, direct na sluiting van de winkel en rijden Duitsland in. We overnachten in de bus nabij Bettingen en omdat ik 5 uur alweer wakker ben, zet ik mijn muts op en begin maar weer te rijden. Maurik ontwaakt uit een diepe slaap, ziet in de cabine een man met een muts en denkt in paniek dat ie ontvoerd is. Prima vader ben ik.
Ach ja, ben soms te veel met mezelf bezig, maar ben ook druk geweest om het comfort tijdens de expeditie zo hoog mogelijk te houden. Is bijna gelukt. Eten en drinken is geslaagd, het fietsen ging goed, maar het slapen in de kou was met mijn gesnurk en de peutlucht minder geslaagd. Maurik wil nog wel fietsen, maar een berg in de buiten categorie?? En toch hebben we de Amstel Gold Race voor 13 april 2024 geboekt, wat minder ver weg, wat minder hoogtemeters en misschien slapen in een eigen tentje of hotel. Ook een mooie uitdaging, maar de 1200 hoogtemeters bij Hallein zullen we niet gauw vergeten. Ik lees net dat de Tour de France voor het eerst over de Bonette gaat. Hebben Ellen en ik al gedaan.......met de bus. Echt een waanzinnig landschap daar, maar ik heb nog een appeltje te schillen met de Grossglockner. De andere geschilde appels zitten in de verjaardagscake van Britt (24), die een weekje gezellig thuis was en nu alweer in Athene zit om haar koffers te pakken voor een half jaar wonen en werken op Zakynthos. Een veel warmere expeditie van Meouzo.com
Robert Leemker
