Zorgnomade

29/09/2025

m i s v a t t i n g
ik kreeg afgelopen week de vraag: “ik wil je Weekend van Windstilte graag promoten bij een vriendin die leeft met ziekte en hier zóóó aan toe is! maar je socials en website impliceren dat je er alleen voor mensen bent die binnen afzienbare tijd gaan sterven.”

en ik begreep wat ze bedoelde. dus hierbij wat verduidelijking: Weekend van Windstilte is voor iedereen die leeft met ziekte, nog goed ter been is, en even los wil komen van de hectiek die ziekenhuisafspraken en behandelingen met zich meebrengen.

het gehele programma is gericht op rust, stilte, ontspanning voor lichaam, geest en ziel en het bevat geen elementen die over sterven gaan.

Weekend van Windstilte neemt je mee terug naar jezelf, je innerlijke kern waar je altijd naar kunt terugkeren. de verbinding zorgt dat je hernieuwde energie opdoet. in het hier in nu, met alles wat zich op dit moment ontvouwt.

ben jij erbij? welkom.
deel je dit met iemand die dit nodig heeft? dank je wel.

18/09/2025

Leef je met ziekte en verlang je naar een plek waar je even niets hoeft? Even geen afspraken. Geen zorgen om de ander. Alleen jij. In dit kleinschalige weekend op de Veluwe ontvang je rust, aandacht en bedding.

Met o.a. zachte yoga, lichtsessie, meditatie, stilte, natuur en ruimte om te ademen — ook (juist) als je midden in een intens proces zit.

🌿 Weekend van Windstilte is voor wie ziek is, maar nog goed ter been. Voor wie verlangt naar verstilling, verbinding en voeding op diepere lagen.

📍Beekbergen, Veluwe, Gelderland
📅 25 & 26 oktober 2025
📄 Max. 4 deelnemers | lunch & materialen inbegrepen

Ben je geraakt? Of ken je iemand voor wie dit precies op het goede moment komt? Ben je huisarts, POH, oncologieverpleegkundige, mantelzorgmakelaar, uitvaartbegeleider of op een andere manier betrokken bij mensen die leven met ziekte of verlies?

Ik nodig je uit om deze flyer door te sturen binnen je netwerk of praktijk. Soms is één goede tip precies wat iemand nodig heeft.

👇 Voel je vrij om te delen — of aan te melden. De flyer vind je hieronder (2 JPG's, dm me voor de PDF)
📩 Vragen of twijfels? Stuur gerust een bericht, ik denk graag met je mee.

19/08/2025

g e l u k
als je het al niet vroeg leert, dan waarschijnlijk in de loop van je leven… en meestal wanneer we geconfronteerd worden door ziekte en verlies: geluk zit vaak in de kleine dingen.

een moment van rust, van stilte. het geruststellende gezang van allerlei vogels, een glimlach om de pracht van de natuur. een begripvolle blik, een gevoel van echte verbinding met de ander. samen smaakvol eten aan een lange tafel. in een rustgevende omgeving. waar alles optioneel is en niets hoeft.

in Weekend van Windstilte focus je op wat er allemaal wel is. daar op die bijzondere plek verscholen tussen de bomen. we zoeken bewust de rust op, kiezen echt voor ontspanning. we maken de verbinding met de langzaam terugtrekkende natuur, de zomer die nazindert en bijna klaar is voor de intrede van de herfst.

hier kun je even alles laten voor wat het is. de ziekenhuisbezoeken, de slopende behandelingen. ziek zijn. een dagtaak heb je er aan. de hectiek van de mallemolen. even ervan los breken.

dat kan, een weekend lang, hier aan de rand van de Veluwe. dit ademt rust en biedt bedding. gedragen worden door oprechte aandacht voor jou als mens, precies zoals je bent.

we wandelen in stilte, maken verbinding met het lijf door lichte yogaoefeningen, verzachten door geleide meditatie, herinneren onszelf aan wie we werkelijk zijn; het allesdoordringende licht van oneindige liefde.

m’n dierbare collega’s Karin en Thijs en ik bieden de bedding voor die gouden momenten van klein geluk. we maken ruimte voor jouw aanwezigheid. en we stellen ons graag aan je voor de komende dagen.

ervaar je ziekte maar ben je nog goed ter been en klinkt ons aanbod als een verademing? er is slechts plaats voor 4 mensen dus wees er snel bij en meld je alvast aan via de link in dit profiel . je zit nog nergens aan vast. meer info volgt deze week.

heb je vragen? stuur me gerust een dm.

28/07/2025

b e d d i n g
soms begint rouw al lang voordat iemand ongeneeslijk ziek is. het kan sluimeren bij verlies van functie, werk, zingeving of vertrouwde rollen. het lichaam verandert, relaties verschuiven, het leven krijgt een andere toon. in die kwetsbaarheid is nabijheid geen luxe, maar noodzaak.

als doula bied ik een bedding waarin ruimte is om te voelen, te spreken, te verstillen — precies zoals iemand dat nodig heeft. soms gaat het over vragen die nauwelijks in woorden te vangen zijn: wat betekent dit alles? hoe vind ik zingeving? hoe laat ik los?

ik luister niet om te antwoorden, maar om ruimte te openen waarin je zélf kan voelen wat waar is. samen kijken we naar wensen rond zorg, afscheid en vorm. welke keuzes zijn er? wat geeft rust? wat moet nog gezegd worden?

dat kan heel praktisch zijn; hulp bij het schrijven van een afscheidsbrief, het kiezen van een wade, poëzie voorlezen, het voorbereiden van een ritueel of je kussen opschudden. het kan ook verstild zijn; een handmassage, een stille nabijheid, een moment van niets hoeven.

naasten worden niet vergeten. ik bied ruimte voor rouw bij leven, opmerkzaamheid bij overbelasting, een opening voor eerlijkheid.

ik kan waken in de laatste dagen of uren, of juist even de zorg overnemen zodat geliefden kunnen rusten. en soms, ook na het overlijden, blijf ik indien gewenst nog in beeld. om het verdriet niet meteen te laten verdrinken in regelwerk.

het is geen rol die draait om oplossen. eerder om er zijn. met aandacht, met respect, met een diepgaand vertrouwen dat ieder zijn of haar eigen weg weet te vinden.

dit werk valt onder geen enkel protocol. en toch is het onmisbaar.

voel je een herkenning, of een verlangen om je eigen laatste hoofdstukken al zachtjes vorm te geven? je bent welkom voor een vrijblijvend gesprek, met een kop thee of online.

📸: Ira Vishnevskaya via Unsplash

14/07/2025

d o u l a
sinds ik mijn werk als Verzorgende IG3 aan de wilgen hing omdat ik me niet meer kon verhouden tot het systeem waarin ik me bevond, voel ik me beter passen bij de term doula.

het woord doula komt uit het Oudgrieks: δούλη (doúlē), wat letterlijk betekent: ‘dienende vrouw’ of ‘vrouw die dient’.

oorspronkelijk verwees het woord naar een vrouwelijke bediende of slavin binnen een huishouden. in de moderne tijd is de betekenis sterk veranderd. in de jaren ’70 werd het woord door antropologen als Dana Raphael opnieuw geïntroduceerd in de context van geboortezorg. zij gebruikte het woord doula om vrouwen aan te duiden die andere vrouwen ondersteunen tijdens de bevalling. niet als hulpje, maar als bewuste, ondersteunende aanwezigheid.

sindsdien is de term geëvolueerd en uitgebreid naar andere overgangsfasen, zoals de dood. tegenwoordig wordt het gezien als een erenaam voor iemand die zorgzaam aanwezig is bij grote levensmomenten, zonder medische of hiërarchische rol.

en dat past echt zoveel beter bij mijn visie en manier van werken: vanuit een diepgevoelde compassie, in gelijkwaardigheid en dienstbaarheid vanuit verbinding.

kende jij het woord doula al in de context van de laatste levensfase?

en – als je je daar prettig bij voelt – heb je er weleens over nagedacht wie je graag om je heen zou willen hebben als het moment komt dat je afscheid neemt?
van wie hoop je dan steun of nabijheid te ontvangen, en op welke manier?

misschien is het nog helemaal niet aan de orde. of misschien voel je, net als een van mijn cliënten die binnenkort haar wensen wil vastleggen, dat het fijn kan zijn om in alle rust alvast iets op papier te zetten. daar hoef je niet per se ziek voor te zijn, natuurlijk.

wil je daar eens vrijblijvend over praten? ik maak graag tijd voor een kennismakingsgesprek.

13/07/2025

s t i l t e
in m’n werk als doula bij rouw en sterven, maar ook als mens, merk ik hoevaak stilte ongemakkelijk kan zijn. soms voor de naasten, wanneer het besef van de nabijheid van de dood nog niet doordringt. soms bij mezelf wanneer iets spannend is. een diepe ademhaling wil dan meestal wel werken. om de stilte toe te staan.

ik ben opgegroeid in een soms hectische omgeving. de tv staat te kwaken, iedereen in de woonkamer loopt over van hun verhaal en wil het delen. kris kras door elkaar. we laten elkaar niet uitpraten. het ene gezegde leidt toch het volgende dat in de ruimte geuit wordt. associaties, “ja, dat heb ik ook”, er lijkt verbinding te ontstaan want: herkenbaar! maar veel output komt ook niet aan.. het verzandt in de volgende stroom aan woorden die om aandacht vraagt.

misschien wel dankzij deze hectiek ben ik de stilte zo gaan waarderen. ik veroordeel dus ook niet hoe het was. ik moest wel leren wat luisteren is. niet het cognitieve luisteren dat we met onze oren en hoofd doen, maar het luisteren vanuit het hart dat openstaat. dat geraakt kan worden. het hart dat voelt en gekwetst kan worden, fragiel en tender als het is.. maar ook het hart dat overstroomt van liefde en aandacht. het moet ergens heen, hè? 😉

en dan luisteren tussen de woorden. tussen de zinnen, de pijn, het verdriet, de overweldigende rouw die gepaard gaat met alles loslaten. met sterven.

daar zit de stilte. van niet weten. ongemakkelijk. maar ik merk ook dat wanneer die stilte helemaal mag vloeien, zich volledig kan uitbreiden, dat het heerlijk wordt om in te vertoeven. heerlijk om mijzelf eraan te laven. om de natuur haar gang te laten gaan. om te ontspannen in wat zich ontvouwt en voltrekt. om het niet naar eigen hand te zetten maar over te geven aan vergankelijkheid.

oorverdovende stilte. ik adem uit en ontspan. en de stilte omhelst mijn hart. nee, het draagt mijn hart. en houdt ruimte voor die van de ander.

hoe is jouw relatie met de stilte?

12/07/2025

w a a r d e
de meeste mensen zijn gewend geraakt dat zorg “gewoon geregeld” is. via de huisarts. de verzekering. de overheid. maar dat is steeds minder vanzelfsprekend.

steeds vaker vallen vormen van zorg buiten de vergoeding. zeker als het gaat om aandacht, nabijheid en ondersteuning die niet past in het medische systeem.

maar er bestaat ook zorg die niet past in systemen, maar des te méér bij het leven. zorg die niet begint bij symptomen, maar bij aandacht. niet bij protocollen, maar bij nabijheid. zoals ik die bied, als doula bij rouw en sterven.

deze vorm van zorg is vaak niet vergoed. en toch van onschatbare waarde.

ik weet dat betalen voor zulke ondersteuning lastig kan voelen. zeker in een kwetsbare tijd. en toch geloof ik dat het belangrijk is om ook hierin eigenaarschap te nemen.

niet omdat je ‘cliënt’ bent, maar omdat we dit samen dragen: ik met mijn aanwezigheid, praktische ondersteuning en vakvrouwschap — jij met jouw keuze voor zachtheid, menselijkheid en aanwezigheid.

sommige vormen van nabijheid vragen een andere manier van dragen. van mens tot mens. en van hart tot hart.

wat is het je waard, om in deze tijd gedragen te worden op jouw manier?

en als het financieel spannend is: laten we het dan bespreken. geld mag geen drempel zijn, maar ook niet uit beeld verdwijnen.

in sommige situaties is vergoeding vanuit een persoonsgebonden budget (PGB) mogelijk. ik denk graag mee over wat er binnen jouw situatie haalbaar is. het aanvragen van een PGB begeleid ik niet, maar ik help je graag helder krijgen wat jij nodig hebt.

voel je welkom om contact op te nemen. of deel dit met iemand voor wie het helpend kan zijn.

08/07/2025

n e t w e r k e n
toen ik een maand geleden besloot om niet meer te zoeken naar loondienstbanen, maar echt voor mijn eigen bedrijf te gaan, kwam daar ook het heikele punt bij kijken; hoe kom je aan je cliënten?

in de tien jaar 24-uurs palliatieve thuiszorg was dat eenvoudig; bureaus wilden maar wat graag met zzp’ers werken. nu mag ik weer van vooraf aan beginnen om mijn netwerk op te bouwen.

dus vandaag stapte ik op afspraak bij Sereen Uitvaarten naar binnen. een fijne plek in Kralingen, stijlvol ingericht. ik maakte kennis met Petra en Manon.

wat je misschien niet weet van mij is dat ik in een ver verleden een paar jaar in de uitvaartwereld heb gewerkt. ergens was het dus ook een feest der herkenning. we deelden ervaringen uit, hadden het over de ontwikkelingen op gebied van duurzaamheid en zagen mogelijke kruisbestuivingen binnen de afscheidswereld, waarin we ons begeven.

na ruim 3 uur stapte ik gevoed weer naar buiten. fijn om dit verkennende gesprek te hebben, op aanraden van collega Monique Branse. 🙏🏼

hou onze socials vooral in de gaten want binnenkort deel ik meer in detail wat voor mooi idee tot uitwerking komt.



📸 Dmitry Bukhantsov via Unsplash

12/05/2025

Twee jaar geleden ondertekende ik samen met ruim 40.000 anderen de petitie 'Red levens, vernietig geen bruikbare medicatie'. Deze petitie heeft geleid tot een motie voor duurzamer medicijnbeleid, die inmiddels door een meerderheid van de Tweede Kamer is aangenomen.

Een update:

Dankzij de inzet van velen zijn inmiddels 14 ziekenhuizen gestart met de heruitgifte van dure medicijnen, zijn er herverdeelcentra opgericht voor medische materialen en is er een pilotonderzoek gestart naar duurzaam beleid in de laatste levensfase.

Bij het opstellen van de petitie gingen we uit van een jaarlijkse verspilling van 100 miljoen euro. Dat bedrag bleek al dertig jaar onveranderd te worden gehanteerd, terwijl het vermoeden bestond dat de werkelijke verspilling veel groter was. Onderzoek door de universiteiten van Tilburg en Breda bracht aan het licht dat de verspilling van medicijnen en verpleegkundige materialen op kan lopen tot maar liefst 2,3 miljard euro per jaar - een aanzienlijk verschil met het vaak genoemde bedrag van 100 miljoen.

Onder de naam Werkgroep Verspilde Pillen voerden we een telling uit bij 78 openbare apotheken. Alleen al bij deze beperkte groep, en alleen al op het gebied van tabletten en capsules, werd een aanzienlijk hogere vernietiging vastgesteld dan tot dan toe werd aangenomen. Een landelijke vertaling van deze cijfers wijst uit dat de verspilling binnen die twee categorieën in 2023 neerkomt op zo'n 95 miljoen euro.

Ook onderzoeksprojecten in universitaire ziekenhuizen wijzen op een veel hogere verspilling, wat duidt op een veel groter economisch en milieutechnisch probleem dan tot nu toe werd erkend.

We hebben niet stilgezeten. In de tussentijd ontwikkelden wij een volledig digitaal telsysteem, dat wij ter beschikking stellen aan alle apothekers. Daarmee kunnen we op ieder moment niet alleen de verspilling van retour- en restmedicatie in kaart brengen, maar ook inzicht geven in onder andere:

hoeveel van welke middelen nog houdbaar zijn, voor welke middelen landelijke tekorten bestaan, en van welke fabrikanten de medicijnen en materialen afkomstig zijn, de milieu-impact van de verspilling. In mei zal met dit systeem, dat toegankelijk is via www.verspildepillen.nl, een landelijke telling plaatsvinden. Deze moet leiden tot meer inzicht, bewustwording en uiteindelijk duurzamer handelen - door medicijnfabrikanten, voorschrijvende artsen, apothekers, patiënten én politici.

Daarom vragen wij de ondertekenaars van de petitie om hun medewerking:

Bent u apotheker? Meldt u aan voor deelname aan de landelijke telling.
Bent u zorgprofessional of patiënt? Breng deze actie dan onder de aandacht van uw apotheker.
Samen kunnen we zorgen voor een duurzamer, eerlijker en milieuvriendelijker medicijnbeleid.

Met hartelijke groet,
Walter Schrader,
namens de initiatiefgroep Verspilde Pillen
gebruikrestmedicatie@gmail.com

"Minister Faber heeft sinds 2 juli haar uiterste best gedaan om te bewijzen dat ze volstrekt ongeschikt is als minister."

23/03/2025

“Facing impermanence is one of the most important lessons in life.

Everyone needs to face death, including the death of relatives and friends, and our own death. For ordinary people, death is an unlucky thing, and people generally avoid talking about it. But in Tibetan Buddhism, there are many discussions, studies, and even special practices about it.

It is always important to discuss what is bound to happen. The moment people start hiding what is bound to happen, something is very wrong.
Maybe you don’t want to discuss death on New Year’s Day or someone’s birthday, which is understandable because death is seen as a misfortune. However, part of the reason why it is seen as a misfortune is that we don’t want to lose what we have.

Another big part is that we don’t know what death is. In fact, many times when we avoid talking about what is bound to happen, we are also avoiding what we don’t know.

I have seen with my own eyes how big the difference is between those who think about death and know how to deal with it when it comes, and those who pretend that death does not exist, I mean those who don’t want to face death.

Even just talking about the fact that death is inevitable and we don't know when it will come can always bring us a lot of awareness. I bet our attitudes will be different. Even the way we shop, build houses, and even plan our lives will change.

This awareness will have a little impact on the economy, because when we realize that there is no way we can live forever, there is really no point in accumulating money.

Then, if you have extra money, maybe you will know where to spend it. I'm not even talking about building a pagoda or going on a retreat, but going to Africa or Australia to watch the sunset.

There are many things we can do but don't do because we are prepared to live a long time. We all think that real life will start in a few years.

But in fact, death can happen at any time and anywhere, and we don't leave us much time to think about it. Remember that everything is short, and you have to think like this: maybe this is the last cup of coffee I drink, maybe this is the last book I read.

When you have this awareness at all times, you can truly enjoy and love, otherwise we are always thinking about the next thing and can't really feel life.”

~ Dzongsar Khyentse Rinpoche 🪷

📷: Joshua Earle via Unsplash

21/03/2025

en nog meer hospices op omvallen… 😢

De kans bestaat dat na volgend jaar er geen subsidie meer komt voor hospices. Hoewel er 80 vrijwilligers werken, zou het stokken van de geldstroom een doodsteek zijn voor Het Alteveer in Assen.

19/03/2025

k e n n i s m a k i n g
wat de meesten van jullie nog niet weten is dat ik m’n online leeromgeving .academy ontwikkel met de hulp van m’n wijze vriendin Karin Hooijmans.

en ik stel haar graag aan je voor binnenkort. ja ja, er komt weer een livestream aan, lieve mensen!

Karin is de afgelopen jaren een fijne steun voor me geweest. ik zat in meervoudige rouwprocessen en ik kon de moed, creativiteit en eenvoudigweg de energie vaak niet vinden om me ook op professioneel gebied nog met de dood bezig te houden.

zo nu en dan spraken Karin en ik toch af om m’n passievlammetje weer aan te wakkeren. samen deelden we onze visie op de dood en het stervensproces. over jezelf verhouden tot de dood en wat daarin wel en niet helpend is. over wat er in de leeromgeving moest komen en in welke vorm. wie we willen aanspreken en voor wie dit aanbod is.

en toen ik gevraagd werd door .palmo om een jonge vrouw in de palliatieve fase van haar leven door m’n leeromgeving te begeleiden, gaf ik de opdracht in dankbaarheid door aan Karin. aangezien de leeromgeving nog niet af is en mijn moeder richting haar laatste maanden bewoog. Karin begeleidt haar nu met live en online gesprekken en licht-sessies.

Karin deelt op woensdag 26 maart om 14:00 uur graag haar levenslessen met betrekking tot verlies, een ander zicht op de werkelijkheid en de ruimte die daarin vrij kan komen. over de illusie van houvast en oefenen in loslaten. ben jij erbij?