11/05/2025
Mooder.
Wae det wäördje "Mooder"oetsprik.
Wae met aandach "Mooder zaet.
Krieg meistal ein beeld veur d'ouge .
Wao hae vuuël respec veur haet.
Want det simpel wäördje "Mooder".
Helt ein zieë van leefde in.
En het brink ós gedachte.
Vreugde,zörg en offerzin.
Mooder schónk ós ens het laeve.
Mooder goof ós d'ierste kös.
Idder haet as pasgebaorne.
't Iers in Mooders erm gerös.
Mooder wees ós 't iers nao baove.
Dao,wao Leeve Hiërke woeënt.
Wao hae met doezend ingele.
Baoven in den Hemel troeënt.
As ein kind zeej in eur erm haet.
Wie ouk vader nuëdt en rup.
Kinder zien het leefs beej Mooder.
't Leefs beej Mooder op de slup.
Mooder lierde ós öt baeje.
Vouwde 't iers ós hendjes saam.
Had gen rös veur 't "Danke Hierke".
Netjes van ós lippe kwaam.
Mooder goof ós wieze lesse.
Veur het vaerder laeve mei.
As weej op ós eige bein staon.
In de groeëte maatschappij.
As weej s'wintersaoves vroge.
"Mooder toe vertel ens wat".
"Van de wolf en de zeve geitjes.
"Of van de Gelaarsde Kat".
Van Sneeuwitje of Klein Duimpje.
Altied deej zeej det terstond.
En weej kinder aan de taofel.
Luusterde met aope mónd.
Hadde weej... wat hiël dök veurkwaam.
In de kleijer eine scheur.
Wat loog ós dao aan gelaege.
Mooder waas toch daoveur.
Haet me pien aan ziene vinger.
Las van tand of oerepien.
Idder kind d**k dan öt ierste.
't Mot daoveur beej Mooder zien.
Mooder ,Mooder,altiéd Mooder.
Mooder dit, Mooder det.
Mooder toch det is ein mins die,
Alles kan en alles wet.
Leet ein kind erg krank in öt bedje.
En het worstelt met d'n doëd.
Dan liërt me de Mooder kinne.
Dan tuint zich ein Mooder groët.
Al eur leefde veur de kinder,
Die zeej ens van God ontving.
Wiedj zich iets as hiel natuurliks.
Eure kleine leveling.
Ganse nachte blief zeej wake.
Haopvaol en met dreuvenis.
En zeej geit neet van öt bedje.
Veur öt gevaor geweke is.
Es d'r ein van al eur kinder.
Eur ens aan d'n doëd ontveel.
Dan is det altiéd det kiendje.
Wao zeej jüs öt meis van heel.
Geit öt ein de verkierde waeg op.
Goije raod slaon in de wind.
Mooder zal öm neet verwinse.
Zeej zal baeje veur eur kind.
Kump het trük,dan gen verwinse.
Slingert zej um nao de kop.
Zeej neemp met ein "God zij dank"um.
Gaer weer in de woëning op.
Kin öt waor zien det ein Mooder.
Groët kin bringe mennig kind.
Iërder dan tiën kinder.
Kinne bringe aan eur ind ?
Stap men ins ein woëning binne.
Van ein kinderriek gezin,
Kiek,wie zeej dao kan regeere,
Wie zej is de keuningin!
Alles zuut ze,alles huurt ze,
Niks òntgeit aan euren blik.
En as Mooder haet bevaole.
Neemand, dae nog taegesprik.
Dit kind straf ze,det beloënt ze,
Naovenant ze doon eur bes.
Altiéd zal zeej controleere,
Schoël en catechismusles.
Maar,al liek zeej streng van boete,
Och ,eur hert is neet van stein.
Zörg en leefde veur de kinder,
Drieve eur daotoe allein.
En as Vader strak nao hoes kump,
Met vuël zörg aan ziene kop,
Mooder wet um waal te ploëje,
Mooder mòntert um weer op.
Mooder is de spil van alles,
Zònder eur löp 't meistal mis.
Wie me dök kin constatere,
Dao, wao zej d'r neet mier is.
"Waat zal Mooder dao van zegge!"
"Waat zaet Mooder dao waal van ?"
Zien twië vraoge,die me daagliks,
Euveral belüstere kan.
En as wej ,getrouwde kinder,
Neet good weite,wie of hoe,
Dan gaon wej um raod te winne,
Efkes gauw nao Mooder toe.
Wao me zich op riepe laeftied,
Op de waereld ouk bevindt,
Is me weer ens thoes beej Mooder,
Veult me zich weer, Mooders kind!
Wörkelik um te benieje,
En gelökkig is de man,
Dae hoewaal al zelf op jaore,
Nog "daag Mooder zegge kan!
Beelde oét òs ganse laeve,
Gaon veurbeej aan òzze geis,
Maar van allemaol die beelde,
Det van Mooder toch het meis.
Truus Jacobs
