10/04/2025
Een heel goed en duidelijk stuk over hoe belangrijk het voor baby’s is, om veel op hun buik en rug te spelen! 🥰
𝕃𝕖𝕖𝕣 𝕖𝕖𝕟 𝕓𝕒𝕓𝕪 𝕟𝕚𝕖𝕥 𝕥𝕖 𝕫𝕚𝕥𝕥𝕖𝕟!
Vrije bewegingsontwikkeling is een van de belangrijkste uitgangspunten van mijn werk, als je het mij vraagt is een vrije bewegingsontwikkeling de beste voorbereiding op school - op het leven. Schoolrijpheid kunnen we het beste aflezen aan de uitrijping van de bewegingsontwikkeling. In het boek: ‘Help waarom vallen er zoveel kinderen uit op school’ schets Guy Stevens dit ook heel duidelijk.
De ontwikkeling van de baby willen we graag zo goed mogelijk stimuleren, heel belangrijks is dat je niet forceert. Helaas forceren we veel sneller dan we ons soms van bewust zijn, die helpen de hand, het liefdevol neerzetten van je baby…
Wanneer een baby niet zelf heeft leren zitten, maar wordt ‘neergezet’ mist het de balans die nodig is om goed te kunnen zitten. Het kost een baby alle kracht en energie om te blijven zitten, hij moet balanceren, zijn evenwicht bewaren en dat voelt weinig ontspannen. De algemene gedachte is dat de baby hierdoor leert en kan oefenen om het uiteindelijk zelf te kunnen.
Echter een baby leert hierdoor niet beter zitten. Wat een baby wel leert is dat het afhankelijk is van een volwassene en niet kan vertrouwen op zijn eigen lichaam en zijn eigen kunnen. De spieren die hij nodig heeft om zelf tot zitten te kunnen komen worden niet geoefend als hij neergezet wordt (kijk maar eens naar zijn gebogen houding). De spieren van de buik en de rug worden sterk door ze te gebruiken tijdens het liggend spelen op de grond. Pas als een baby zichzelf kan oprichten tot zit, zijn zijn spieren klaar voor het rechtop zitten.
Wist je dat baby’s die vaak in de zithouding zitten, snel verveeld kunnen raken wanneer je ze op de rug of buik wil laten spelen?
Tijdens de natuurlijke verloop van de bewegingsontwikkeling gaan baby’s eerst omrollen, hun hoofd oprichten, tijgeren/ sluipen, kruipen daarna leren ze om zelf in de zitpositie te komen. Kijkend naar deze verloop van de bewegingsontwikkeling is dit ook zeer logisch opgebouwd, van horizontaal – het volledig plat liggen op de grond- naar verticaal – het zelfstandig rechtop staan en lopen -. Door het oefenen op zijn rug en op zijn zijde krijgt de baby controle over zijn nekspieren. Zodra hij op zijn buik kan rollen richt hij zijn hoofd op, in de verloop van horizontaal naar verticaal is het oprichten van het hoofd de eerste stap. Eenmaal op zijn buik rekt de baby zich uit, buigt en strekt zich. Op deze manier oefent de baby al zijn spieren in zijn romp die nodig zijn om uiteindelijk op zijn eigen unieke manier zich te verplaatsen door middel van rollen, tijgeren/ sluipen. De vervolg stap van horizontaal naar verticaal is dat zijn romp loskomt van de vloer, de baby gaat kruipen en komt zelfstandig tot zitten.
Het stimuleren van de baby in zijn bewegingsontwikkeling doe je dus door een baby tijdens het spelen op zijn rug te leggen. In de rugligging krijgt een baby volledig steun van de grond en het is daarmee de meest ontspannen en stabiele positie voor een kind. Een positie waarin hij zelf competent kan zijn. Zo leert een baby van jongs af aan dat hij kan vertrouwen op zichzelf en op zijn eigen lichaam. Wanneer een baby de gelegenheid krijgt zelf alles te leren, geeft dat enorm veel zelfvertrouwen, zelfkennis en beheersing van zijn lichaam.
Daarnaast is er nog een zeer belangrijk aspect, dat te maken heeft met de hersenontwikkeling. Een baby wordt geboren met twee hersenenhelften die nog nauwelijks met elkaar verbonden zijn. Het doorkruisen van het midden kan hij nog niet, omdat hiervoor de verbindingen tussen de hersenhelften noodzakelijk zijn. Je kunt dit herkennen door te zien dat een baby met zijn handen nog alles synchroon doet. Wanneer de baby in zijn ene hand een speeltje heeft en hier mee rammelt, zal je zien dat zijn andere hand meebeweegt. Het juist doorlopen van de motorische/ bewegingsontwikkeling is hierbij van groot belang en creëert vele verbindingen tussen de hersenhelften. Hoe vaker een baby de gelegenheid krijgt om het rollen te oefenen, hoe meer er gewerkt wordt in de hersenen om de verbindingen tussen de hersenhelften stevig op te bouwen.
Een baby die door de volwassenen altijd in een ‘zittende’ positie wordt neergezet, krijgt niet de gelegenheid om deze verbindingen stevig op te bouwen. Je stimuleert de ontwikkeling van een baby het best door hem de tijd te gunnen alles op zijn of haar eigen tempo te doen. Het ene kind is daar sneller mee dan de ander en dat is helemaal oké. Het belangrijkste is dat een baby in beweging is.
De uiterste staat van de uitrijping van de bewegingsontwikkeling is, het volledig stil kunnen zitten. Volledig stil zitten leer je door eerst veel te bewegen en kun je pas als je bewegingsontwikkeling volledig is uitgerijpt. Terugkomend bij de schoolrijpheid, van kinderen wordt verwacht zodra ze naar het eerste leerjaar gaan dat ze stil kunnen zitten. Om dat te kunnen zullen we baby’s, peuters, kleuters dus vooral veel moeten laten bewegen. Natuurlijk blijft bewegen essentieel ook voor oudere kinderen en volwassenen. Want de alarmbellen klinken tegenwoordig heel hard; ‘We zitten te veel en te vaak’ Laten we dan uitgaan van jonge geleerd is oud gedaan en de baby volop zelf laten bewegen!
